+++ วันที่มั่นคง +++
เมื่อไหร่จะกลับไปเป็นคนเดิม คนที่ขยันและตั้งใจเรียน คนที่รับผิดชอบต่อหน้าที่การงาน คนที่รู้อะไรถูกอะไรผิด คนที่รู้ว่าควรทำอะไร เวลาไหน คนที่มีความมั่นใจในตัวเอง คนที่มีความเคารพและชื่นชมในตัวเอง และคนที่ไร้หัวใจ....
ข้างบนนั้น เขียนไว้เมื่อวันที่ 3 กันยายน 2549 ผ่านมาแล้วเกือบ 1 ปีเต็ม ที่เราใช้เวลาค้นหาคำตอบ ควานหาเอาชีวิต และความมั่นคงของเรากลับคืนมา กว่าจะถึงวันนี้ ก็ได้ทำให้บางคน หรือหลายคนรึเปล่า ไม่ค่อยแน่ใจ ต้องมาเสียใจ เสียอารมณ์ เสียความรู้สึก เสียเวลา เพราะเรา คงไม่รู้จะพูดอย่างไร นอกจาก ...ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจเลย...
กลับไปนั่งอ่าน blog เมื่อปีที่แล้ว แล้วถามตัวเองซ้ำๆซากๆว่า เราเป็นอะไรไปหนอ ทั้งหมดนี้เพราะใครคนเดียวเท่านั้น ที่ผูกเรื่องราวยุ่งวุ่นวายเป็นเถาวัลย์ เกี่ยวเอาเนื้อใครให้เลือดซิบ สรุปได้ประโยคเดียว สั้นๆ ง่ายๆ ....เราเมา....
ผ่านมาแล้วหนึ่งปี วันนี้สติกลับมาแล้ว ชีวิตคืนสู่โลกความเป็นจริง รายงานมากมาย แต่ว่าไม่ทับเราตายเหมือนตอนปี 3 คนที่เคยทำเราเมาเมื่อปีที่แล้ว ...พี่คนนั้น... ก็ยังอยู่ ยังพูดคุย ยังเจอหน้า ยังทักทาย ยังส่ง sms ยังรับเป็นที่ปรึกษา แต่ว่าไม่ได้คาดหวังจะเป็นอะไรไปมากกว่านั้น ไม่มากไปกว่า ....พี่ชายคนหนึ่ง.... จริงๆ
เพื่อนๆหลายคนด่า แกยังคุยกับเขาอยู่อีกเหรอ ก็ทำไมล่ะ ในเมื่อคุยกันถูกคอ พอใจอัธยาศัย และสุขใจในสถานะ แล้วทำไมจะมีมิตรภาพต่อกันไม่ได้ ถึงตอนนี้จะรู้แล้วก็ตามว่า.... พี่คนนี้ มีมิตรภาพกับสาวสวยมากหน้าหลายตา
แผลของเราจากพี่คนนี้ มันไม่เจ็บอีกแล้ว ไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว บทเรียนคงไม่มี มีแต่เรื่องเล่าน้ำเน่าพอประมาณ มีประสบการณ์ร้องไห้อย่างเป็นวรรคเป็นเวรเป็นครั้งแรก พอให้ชีวิตที่ไม่เคยรักใครชอบใครมากมายมาก่อน พอจะมีสีสันกับเขาบ้าง เฮ้อ....สิทธิของหัวใจ ใครเล่าจะกำหนด
หากแต่เรื่องราวต่อจากนั้นสิ มันคือบทเรียนที่หนักหนาจริงๆ เป็นบทเรียนที่แลกกับตราบาปติดตัวไปอีกนานแสนนาน มันสอนเราให้รู้ ให้จำใส่ใจไว้ว่า ยามที่ใจอ่อนแอที่สุดนั้น อย่าให้ใครมาปลอบ เพราะใครคนนั้นอาจเสียใจโดยที่เราไม่ได้ตั้งใจเลยก็ได้ มันทำให้เราต้องระวังมากๆ ถ้าคิดจะมีใครอีก ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะอีกนานแค่ไหน อย่าให้มีใครต้องเสียใจอีกเลย เรารู้สึกผิดพอแล้ว
เพราะสภาพใกล้ๆตัวได้ทำให้เห็นแล้วว่า ความรักคือสิ่งไม่จีรัง หรืออาจจะไม่มีจริงเลยก็ได้ และมันมีแนวโน้มที่จะนำมาซึ่งความเกลียดชังได้เสมอ และยังได้เจอเข้ากับตัวเองอีกว่า ความรักเมื่อเกิดขึ้นและมาถึงตอนจบนั้น มันน่ากลัวขนาดไหน
หัวใจเลยเชื่อว่าความรักนั้นแสนอันตราย อย่าให้มันเกิดขึ้นเลยดีกว่า เพราะถ้ามันไม่ได้เกิดขึ้นมาเลย อย่างน้อยๆ มิตรภาพนั้นก็ยังไม่แตกสลาย เหมือนเรากับพี่คนนั้น
เมื่อไหร่จะกลับไปเป็นคนเดิม คนที่ขยันและตั้งใจเรียน คนที่รับผิดชอบต่อหน้าที่การงาน คนที่รู้อะไรถูกอะไรผิด คนที่รู้ว่าควรทำอะไร เวลาไหน คนที่มีความมั่นใจในตัวเอง คนที่มีความเคารพและชื่นชมในตัวเอง และคนที่ไร้หัวใจ....
คำตอบเหรอ.....ตอนนี้แหละ ตัวเรานี่แหละ ที่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของตัวเอง และตัวเรานี่แหละ จะเติมชีวิตเราให้เต็ม
Create Date : 31 สิงหาคม 2550 |
|
24 comments |
Last Update : 31 สิงหาคม 2550 21:55:51 น. |
Counter : 1044 Pageviews. |
|
|
|
ที่บางทีความรักก็ทำให้เรารู้สึกทั้งแข็งแกร่ง และอ่อนแอที่สุดในโลก..
จะพยายามจ้า ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ