Bloggang.com : gluhp : ไม่รู้จะวางไว้ไหน วางไว้นี่ละกัน

ไม่รู้จะวางไว้ไหน วางไว้นี่ละกัน

อยู่บ้านก็ต้องฝืนยิ้ม
ไปสอนเด็กก็ต้องทำตัวให้เด็กสนุกไปด้วย
ไม่เก่งก็ต้องทำเป็นเก่ง
ไม่มั่นใจ ก็ต้องทำเป็นมั่นใจ
ไม่อยากทัก จะทำเป็นไม่เห็นก็ไม่ได้

เคยมั้ย..บางอารมณ์ อยากอยู่คนเดียว
ไม่ใช่คนเดียวแบบคนเดียวนะ
คืออยากอยู่ในที่ที่ไม่มีใครรู้จักเราน่ะ
ให้เราทุเรศแค่ไหน ก็ไม่มีใครมาสนใจอะไรเรา

นี่อะไร เดินๆอยู่ก็เจอผู้ปกครองเด็ก
กินข้าวก็เจอเพื่อนสมัยเรียน
ไปเล่นฟิตเนสก็เจอเพื่อนที่มหาลัย
ก็ไม่ได้ว่ามันเลวร้าย เพียงแต่มันก็บางอารมณ์

อยากจะคุยกับใครซักคน
แบบว่าอยากจะจับตัวใครคนนั้นเขย่าๆๆๆ
แล้วก็ถามไอ้คนนั้นว่า มึงเข้าใจกูมั้ยๆๆๆๆ
มีใครเข้าใจกูหน่อยเหอะ
แล้วอย่าถาม ช่วยเข้าใจเลย
เพราะขี้เกียจเล่า เล่าไม่ถูก เรียงไม่ถูก
สุดท้ายอยากจะเขย่าตัวเอง
เพราะดูจะเป็นคนเดียวที่เข้าใจตัวเองได้โดยไม่ต้องอธิบาย
แต่ยังหาท่าที่จะเขย่าตัวเองให้สะใจไม่ได้

แรงบันดาลใจที่วูบไหว
ใช่ วูบมาแล้วก็วูบไป
เป็นเพียงบางช่วงขณะที่รู้สึกเปี่ยมไปด้วยแรงบันดาลใจ
แต่มันก็อยู่แค่แป๊บเดียว
ความเฉื่อยเนือยประจำวันก็เข้ามาแทนที่
อะไรทำให้มันเป็นอย่างนี้นะ
อากาศก็ไม่ค่อยร้อนแล้วนี่

พอเฉื่อยก็ตามมาด้วยความหงุดหงิด
พอเริ่มหงุดหงิด ก็เริ่มเบื่อตัวเอง
ความเบื่อ ตามมาด้วยความอยากจะหนีตัวเองไปให้ไกล
ก็เลยไม่อยากจะพบคนที่เคยคุ้นเคย
เพราะไม่อยากให้ใครมาเป็นกระจกสะท้อน
ไม่อยากรู้ว่า นี่ตัวเรา เราอยู่ตรงนี้
ตรงข้ามคนคนนั้น
อาการอย่างนี้มันเรียกว่าอะไร

เข้าใจมั้ย!!!!!

Create Date : 01 มิถุนายน 2550

Last Update : 1 มิถุนายน 2550 22:26:36 น.

5 comments

Counter : 493 Pageviews.

ปลดปล่อย
ด้วยการนั่งรถกินลมชมวิว
(ไม่ต้องเอารถตัวเองไป)
จากกรุงเทพฯไปทะเล
เดินลุยน้ำซะ
แล้วก็นั่งรถกลับ

ถ้าคนรู้จักเรา
เขาคุ้นกับนั่งรถทัวร์
เราก็นั่งรถพัดลม

คงมีสักที่สักขณะ
ที่เราได้หลุดโลกนะคะ

โดย: สักแป๊บก็ยังดีนะคะ (จ้าวแห่งโชคชะตา

) วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:22:48:58 น.

ยังไม่อยากหลุดโลกนี้ไปก่อนค่ะ

โดย: แซนด์ซี

วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:22:57:05 น.

ปล่อยไปตามลมคับ
emo

โดย: Kurt Narris

วันที่: 2 มิถุนายน 2550 เวลา:0:56:37 น.

"ก็กูเป็นพวกไม่มีความสุขในชีวิตไง"
ถ้าแปะหน้าผากได้เหมือนปะประโยคชื่อในเอ็ม
ผมจะคาดประโยคนี้บนหน้าผาก24ชั่วโมงเลยเอ้า

ไว้อารมณ์ดีค่อยดึงออกเป็นพักๆ

โดย: prop IP: 125.27.118.183 วันที่: 2 มิถุนายน 2550 เวลา:19:30:37 น.

หลังจากที่เราเขย่าหัวใจตัวเอง
เหมือนความทุกข์นั้นตกตะกอน

แต่ทุกข์นั้นยังอยู่
ไม่ได้จาก
และจางลงเลย

โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า

) วันที่: 24 ธันวาคม 2550 เวลา:18:28:45 น.