Bloggang.com : gluhp : บนเส้นทาง และคำวิงวอน

บนเส้นทาง และคำวิงวอน

บนเส้นทาง
เคยไหม เวลาหายไปเหมือนถูกดูด
มองย้อนกลับไปแล้วงงๆ ไม่รู้อะไรเกิดขึ้นบ้าง
ยังสุขไม่เต็มเหนี่ยว ยังเศร้าไม่ที่สุด
มัวแต่ปรับตัวปรับใจเสียจนหมดเวลา
เพราะเอาเข้าจริง มันไวเหมือนกะพริบตา

แล้วบนเส้นทางที่เราเดินผ่านกัน
จะมีสักครั้งไหม ที่ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรเอาไว้ให้แก่กันเลย
ก็ในทุกครั้งที่ทางเดินไปพาดผ่านใครต่อใคร
เราต่างรู้จักตัวเองมากขึ้น ผ่านความสัมพันธ์กับคนรอบๆตัว
และบ่อยครั้ง ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจ
เราก็ได้เหยีบย่ำไปบนความรู้สึกของผู้คนบนเส้นทาง เพื่อเติบโต

ยังไม่แน่ใจนักว่า
เส้นทางนี้ ที่ใกล้จะถึงช่วงสุดท้ายแล้วนั้น
จะฝากร่องรอยและบทเรียนอะไรเอาไว้ให้ชีวิตบ้าง
มีสิ่งดีๆมากมายที่ได้เรียนรู้จากที่ตรงนี้

ได้เรียนรู้ว่ามิตรภาพและบรรยากาศ สำคัญไม่แพ้สารัตถะของงาน
ได้เรียนรู้ว่าเสียงหัวเราะยังไม่หายไปจากชีวิต และเรายังหัวเราะเป็น
ได้เรียนรู้ว่าเสียงหัวเราะที่ดังอย่างพอดี ช่วยให้งานดำเนินไปได้
ได้เรียนรู้จักแรงปฏิกิริยาของ 'อีโก้' ที่กระแทกกระทั้นอยู่ข้างใน
ได้เรียนรู้ที่จะแงะ 'อัตตา' อันเกือบจะทึบแน่นของตัวเองออกจนได้
ได้เรียนรู้ที่จะยอมรับความอ่อนแอ และ 'คำวิงวอน' ของตัวเอง
ได้เรียนรู้จักภาวะ 'เต็มตื้น' เหมือนใครมาเติมอะไรให้มันเต็ม
ฯลฯ

ที่ยังไม่แน่ใจคือ
สิ่งที่ได้รู้เหล่านี้ จะฝากร่องรอยอะไรไว้กับชีวิตบ้าง
บางประสบการณ์ผ่านมาแล้วเลือนหาย
แต่บางเรื่องบางสิ่งฝังแน่นนาน แม้ตัวละครจะลาจากกันไป
ที่แล้วๆมา บางครั้งเรื่องใหญ่หนักหนากลับลืมรวดเร็ว
แต่บางครั้งเรื่องปกติธรรมดากลับอาลัยอาวรณ์ยิ่งกว่า

คำวิงวอน
เหมือนไปกวนสิ่งที่มันตกตะกอน
มันจึงลอยขึ้นมาจนขุ่น
เหมือนไปจิ้มรอยยุงกัดโดยที่มันยังไม่ทันจะคัน
มันจึงคันขึ้นมา แล้วก็ต้องเกาต่อไป
เหมือนกลืนอาหารคำแรกทั้งๆที่ไม่หิว
มันถึงเพิ่งรู้ตัวว่าโคตรหิวเลย

ใช่ มันคือความขาดแคลนที่ฉีดยาชาระงับไว้
มันคือการเพิกเฉยต่อเสียงที่เรียกร้องแล้วสะกดไว้ข้างใน
มันคือคำวิงวอนที่ไม่เคยไปไหน
มันคือความ ‘พิเศษ’ บางประการที่กำลังตามหา

ฟันที่มันผุ แล้วน้ำไหลผ่าน
มันก็ย่อมเสียวแปล๊บขึ้นมาเป็นธรรมดา
ใครคนหนึ่งช่างสาดน้ำเข้ามาได้ตรงรูดีจริงๆ

บนเส้นทาง และคำวิงวอน
เพราะบนเส้นทางที่กำลังเดินผ่าน
เกิดมีเหตุให้คำวิงวอนที่ตกตะกอนต้องลอยขึ้นมา
รูบางรูถูกกระตุกจึงทำให้ต้องเสียวแปล๊บ
เลยกลัวว่า บางทีอาจจะไม่ใช่แค่การเรียนรู้
สิ่งที่ได้รับอาจจะไม่ใช่แค่ความทรงจำ แต่ยังรวมถึงร่องรอยบางอย่างด้วย
แล้วร่องรอยที่ได้เกิดขึ้นจากเส้นทางนี้
จะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่มันถึงจะยอมตกตะกอน
แล้วนิ่งเงียบๆ อยู่ที่เดิม

Create Date : 17 พฤษภาคม 2551

Last Update : 24 มีนาคม 2554 23:44:19 น.

2 comments

Counter : 488 Pageviews.

แวะมาอ่านค่ะ

โดย: Summer Flower

วันที่: 17 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:15:01 น.

แปลว่าฝึกงานเสร็จแล้วอะดิ

แกดูยุ่งๆน่ะ

ตกลงก็เอ็นจอยใช่มะถึงจะนอยๆหน่อย555

คิดมากมันก็สนุกได้เนอะ

โดย: ปุ๊กกู่ IP: 58.8.185.198 วันที่: 18 พฤษภาคม 2551 เวลา:2:27:56 น.