Bloggang.com : gluhp : สักวันหนึ่งกับ ...อาณาจักรของเรา... (มาฟังเพลงสินเจริญกัน)

สักวันหนึ่งกับ ...อาณาจักรของเรา... (มาฟังเพลงสินเจริญกัน)

เช้านี้ท้องฟ้าดูเหมือนเป็นไข้ ว่าไหม
บรรยากาศหนักๆ ป่วยๆ อย่างไรชอบกล
7 โมงกว่าแล้ว ฉันเอามือป่ายปัดไปบนโต๊ะ
พยายามเอาโทรศัพท์ที่ส่งเสียงปลุกทุกๆ 5 นาทีมาตั้งแต่ 6 โมงนั้นมาปิดทิ้งเสีย
โชคดีที่คว้าได้เม้าท์คอมพิวเตอร์แทน ไม่งั้นกว่าจะได้ตื่นคงอีกหลายชั่วโมง

ลุกจากเตียงได้ สิ่งแรกที่ทำ คือ เดินสะดุดสองแมวที่มาแง้วๆ อยู่หน้าห้อง
ลูบหัวมันคนละทีตอนเข้าห้องน้ำ (อย่านึกภาพๆ)
แล้วเดินออกไปตรงระเบียงเพื่อไปเอาถังมาใส่น้ำรดน้ำต้นไม้
ระหว่างรอน้ำเต็มถังก็ต้องเอาชามข้าวมาประเคนให้จอมจุ้นสองตัวตามคำสั่งของมัน

วันนี้ต้นไม้ไม่สดใสเลย มีเพียงเฟินที่ขยันแทงม้วนขึ้นมา
คงเพราะความชื้นในอากาศสูงละมั้ง เฟินเล็กเฟินน้อยถึงได้กระดี๊กระด๊าจนเห็นชัด
โฮย่าสีเลือดหมู น้องใหม่สุด(ที่ต้นไม่น้อยเลย) ของสวนริมระเบียง
มีน้ำหวานหยดย้อยออกมาจากกลางดอก
เห็นแล้วอยากแปลงตัวเป็นผีเสื้อ จะได้ดูดน้ำหวานให้ฉ่ำใจ
กระถางพริกพม่ากับม่วงมณี (อาจูก้า) มีน้องหอยตัวน้อยๆ มาเยี่ยมเยียน
เขียนเสียน่ารักเชียว จริงๆ แล้วรีบหยิบออกแทบไม่ทัน
นึกภาพที่มันยุ่บยั่บเต็มกระถางโมกเมื่อกลางปีที่แล้วขึ้นมาก็ยังขนลุกอยู่ไม่หาย
ตอนนั้นไว้ชีวิตไม่ได้เลย หยิบออกไม่ไหวเพราะเยอะเกินไป ต้องฆ่าเสียตายเรียบ
ไม้ดอกดูไม่สดชื่นเท่าไหร่ คงเพราะฟ้าปิดมาหลายวัน ท่าจะหิวแดดกันเต็มที่แล้วสิ
คุยกับต้นไม้ เล่นกับแมวเสียเพลิน เหลือบดูนาฬิกาอีกที แทบกระโดด วันนี้เราตื่นสายนี่นา

กระโดดขึ้นรถบัสที่หน้าคอนโด (ขี้เกียจเดิน กระเป๋าหนัก)
ระหว่างรอรถออกหยิบไอพอดมาเปิดเพลงฟัง
เอา way – นิตยสารเล่มเดียวที่ยังยอมเป็นสมาชิกอยู่ – มาอ่าน
ธีมเล่มนี้ way พูดถึงชีวิตการทำงาน ของคนทำงาน – มนุษย์เงินเดือน

(ส่วนหนึ่งจากบทบรรณาธิการ – อธิคม คุณาวุฒิ)
“ผมมักนึกถึงเพื่อนบางคนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยหัวหกก้นขวิดมาด้วยกัน บางคนมีทักษะพิเศษ มีพรสวรรค์ มีความสนใจกว้างขวางพ้นไปจากพรมแดนหลักูตรปริญญาตรี กระทั่งมีความฝันอยากทำโน่นทำนี่ แต่ก็ด้วยความกลัว ด้วยความอยากมั่นคงตามแบบแผนที่ถูกกล่อมเกลาสั่งสอนมา ชีวิตการทำงานที่เหลืออีกเกือบ 40 ปีถัดจากนั้น จึงต้องจมอยู่กับงานที่ตัวเองแทบจะไม่ได้รักมันแม้แต่น้อย”

เพลงในไอพอดวนมาถึงเพลงนี้พอดี
สายตาฉันละจากหนังสือตอนไหนก็ไม่รู้
รู้ตัวอีกทีสายตาฉันก็กำลังจับจ้องอยู่ที่ผู้คนบนถนน
พวกเขาแต่งตัวคล้ายๆ กัน สนใจเรื่องคล้ายๆ กัน
กินข้าวเวลาเดียวกัน กลับบ้านพร้อมๆ กัน
ไม่มีใครเป็นเจ้าหญิง ไม่มีใครเป็นเจ้าขาย
ไม่มีทั้งพระราชา และพระราชินี
มีเพียง “มนุษย์เงินเดือน” มนุษย์เงินเดือน มนุษย์... (echo)

รถบัสพามาถึงที่หมาย ฉันเก็บ way ลงกระเป๋า
มือกดปุ่มไอพอดวนกลับไปฟังเพลงนี้อีกรอบ อีกรอบ และอีกรอบ
สายตาฉันอยู่ที่บันไดรถไฟฟ้า แต่หัวใจฉันสิ
กำลังมองเห็นภาพ “ครอบครัว” ของฉันในอนาคต

ฉันจะมี "บ้าน" แบบเพลงนี้ให้ได้ คอยดู

อาณาจักรของเรา - สินเจริญ

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2552

Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2552 16:38:51 น.

1 comments

Counter : 701 Pageviews.

แวะมาฟังเพลงตอนบ่ายๆด้วยคนนะคะ...

โดย: phaclam

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:36:01 น.