วันนี้...มันวันอะไรเนี่ย

วันนี้มีเรื่องบ่น ...ยาวๆ
เพราะใครบางคนเคยบอกว่า..
บล็อกมีไว้บ่น!!!

มันเป็นเวลาเช้าที่ไม่สดใสนัก
ด้วยการนอนหลับฝันว่า
อยู่ในลิฟท์ที่กำลังร่วงลงมา!!!
กับใครสักคนหนึ่งที่มองไม่เห็นหน้า
รู้แต่เราบีบมือใครคนนั้นแน่นเอามากๆ
แต่แล้วสุดท้ายมือนั้นกลับหายไป
แล้วก็ตื่นขึ้นมาเพราะแม่มาปลุก
เกือบไป ไม่งั้นก็คงไปสอนเด็กๆสายแน่นอน

ตื่นขึ้นมาก็เปิดคอมตามนิสัย แล้วก็ไปอาบน้ำ
กลับมาก็เจอข้อความจากใครคนหนึ่งว่า
..."ป้า" นี่ มันเข้าๆออกๆ...
ถ้าสนิทกันจะไม่โกรธเลย แต่นี่เป็นใครก็ไม่รู้
มาเรียกเราป้า โกรธจริงๆนะ หงุดหงิดด้วย
หงุดหงิดว่านี่เน็ตเราเป็นอะไรอีกแล้วเนี่ย ติดๆหลุดๆ
แล้วถ้ารำคาญมากก็ delete เรา หรือไม่ก็ block เราไปเลยสิ

อาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปทำหน้าสวยสอนเด็กๆ
กลับเจอคำทักทายจากเด็กนักเรียนวัย 6 ขวบว่า...
....You teach today? Why isn't teacher Rita?....
....We want teacher Rita teaching us....
เสาร์ที่แล้วต้องไปปฎิบัติภารกิจที่เขมร
Rita นักเต้นชาวฮังกาเรียนก็เลยมาสอนแทน
เพื่อนนักเรียนคนหนึ่งที่โตกว่าหน่อย
ก็หันไปดุว่า...Shhhh...You shouldn't say that.
แม่หนูตัวเล็กตอกกลับเป็นภาษาไทย
ที่เพื่อนคนนั้นฟังไม่ออกว่า....ก็มันจริงนี่....
คุณคะ....คนเป็นครูนี่น้ำตาแทบร่วง
ได้แต่ฝืนยิ้ม แล้วก็ถามว่า
แล้วครู Rita สอนอะไรบ้างล่ะ
นักเรียนของเราตอบกลับอย่างร่าเริง
จำได้หมดว่าเรียนอะไรไปบ้าง เมื่อเสาร์ที่แล้ว
พอเริ่มเรียน นักเรียนตัวแสบทั้งหลายก็ป่วนซะ
นักเรียนคนไทยก็เริ่มทำหน้าเบื่อๆ ถามว่า
ครูคะ...อีกนานเท่าไหร่เลิก? !!!!!
นี่เราเป็นครูประสาอะไรเนี่ย
ได้แต่ด่าและขู่ตัวเองในใจ
...อย่ามาร้องไห้นะ(มึง)...

สอนเสร็จก็งงๆ เดินออกมาตากแดด ไปไหนดี
บ่ายหน้าไป fitness แล้วกัน...แต่ไม่รู้ทำไม
เล่นได้แป๊บเดียวก็รู้สึกเหนื่อยหน่ายพิกล
ฝืนเล่นเวทต่ออีก 1 ชั่วโมงเท่านั้น ไม่ไหว

มีธุระให้ต้องไป supermarket ใน Emporium
ตอนนี้มีลดราคาอยู่ คนเยอะมาก
ไม่รู้ทำไมคนรวยมันมีมากมายขนาดนี้
รู้สึกเซ็งชีวิตแปลกๆ เบื่อเมือง เบื่อทุนนิยม
คนเยอะ เดินชนกันไปชนกันมา

จาก Emporium บ่ายหน้ากลับไปเข้า class ballet
ตอนแรกกะจะไม่ไป แต่ก็เปลี่ยนใจ
เพราะนึกถึง......"อะไรบางอย่าง"
เข้าไปก็ได้เรื่องเลย...ทักน้องคนนึง
- เสี้ยว............น้องบัว..พี่ว่าเราผอมลงนะ รึเปล่า
- น้องบัว.........จริงเหรอพี่...ขอบคุณมากๆเลยค่ะ..
แล้วเด็ก(เวร) อีกคนก็สวนกลับมาว่า
- เด็ก(เวร)......แต่หนูว่าพี่มี่ (เสี้ยวเองแหละค่ะ) "อ้วน" ขึ้นนะ
- เสี้ยว............เหรอไอ้น้อง ขอบคุณมากเล้ยยยย!!!
ก็เพราะอย่างนี้แหละ ถึงไม่อยากไปตอนแรก

เรียนเสร็จออกมาต้องซ้อมงานต่ออีก..เหนื่อยจัง
ลงมาเล่นเน็ตได้ 10 นาทีก็ต้องขึ้นไปทำงานทำการ
พร้อมๆกับแบกความห่วงใยอะไรบางอย่างขึ้นไปด้วย
ซ้อมเสร็จ 2 ทุ่มนิดๆ ก็เดินออกมา ไม่รู้จะไปไหนดี
ใน Emporium มีดนตรีเล่น ก็เลยเข้าไปฟัง เพราะดี

เคยรู้สึกไหมว่า...อยากจะเจอใครสักคนโดยบังเอิญ
แบบว่ามองๆไปแล้ว.....เอ้ย...โผล่มานี่ได้ไงเนี่ย
แต่ว่า...มันจะเป็นไปได้ไงล่ะเนอะ
ก็ไปคนเดียวก็ต้องเดินมันคนเดียวนี่แหละ
ช็อปปิ้งทางสายตา พอให้สบายใจ เพราะยังไม่อยากกลับบ้าน
อยากได้ซีดีเพลง happy feet
แต่เก็บตังค์ไว้ดูหนังที่ยังไม่รู้จะมีโอกาสเมื่อไหร่ท่าจะดีกว่า
ดนตรีเล่นอยู่...เราเข้าไปนั่งฟัง
สายตาก็กวาดมองๆไปเรื่อย เผื่อจะเจอใคร
แต่ก็ไม่เจอ...เลยเดินเล่นเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียว

กลับบ้าน...เดินอยู่ริมถนนแท้ รถราขวักไขว่
แต่ดันเจองูเสียนี่ ดีนะที่ตัวไม่ใหญ่ คงหล่นมาจากต้นไม้
notebook ก็เพี้ยนอะไรขึ้นมาอีกก็ไม่รู้ เข้าเน็ตไม่ได้
....นี่มันวันอะไรเนี่ย....

Create Date : 02 ธันวาคม 2549		2 comments
Last Update : 2 ธันวาคม 2549 23:53:27 น.
Counter : 1413 Pageviews.
Share Tweet