ล้างคอมจนได้เจออีกหนึ่งหมุดหมายของการเดินทางเมื่อสองปีก่อน

มันคือการต่อสู้ที่ยาวนาน

นับจากวันแรกในสตูดิโอที่สยามกลการ จนมาถึงวันนี้

เวลาทั้งชีวิตที่ผ่านมา ถูกใช้ไปกับการค้นหาความเป็นไปได้ของวิถีชีวิตรูปแบบหนึ่ง

วิถีชีวิตที่มีแต่คนดูถูก ไม่มีใครเชื่อมั่น ไร้เกียรติ ไร้ศักดิ์ศรี

กับกิจกรรมของชีวิตแบบหนึ่งที่ถูกมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ

หลักลอย เด็กเล่น ไม่อาจหาแก่นสารได้

เพียงแต่เรามีความเชื่อที่ต่างออกไป

เวลาทั้งชีวิตที่ผ่านมา จึงถูกใช้ไปกับการพยายามจะพิสูจน์

เอาความภาคภูมิใจเข้าแลก เอาศักดิ์ศรีของตัวเองโยนทิ้ง

เพื่อแลกกับความเชื่อแบบนี้

นั่นคือ.. ความเชื่อว่ามันเป็นไปได้

ใครๆ พากันบอกว่า จงทำงานที่ตัวเองรัก

แต่ก็ใครๆ อีกนั่นแหละ ที่กลับกระทำสิ่งตรงข้าม

ผู้คนส่วนใหญ่ เขาไม่ได้รักในสิ่งที่เขาทำเลย

เขาต้องการวันหยุด เขาต้องการวันพักผ่อน เขารอคอยเวลาเลิกงาน

ทั้งๆ ที่เวลาของชีวิตเกือบทั้งหมดคือการทำงาน

ไม่, ไม่ใช่แน่ๆ มันต้องไม่ใช่ มันต้องมีทางเลือกอื่น

คนเราจะเกิดมาเพื่อทำแต่ในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้รักไปทำไม

หลายคนจ่อมจมอยู่กับมันไปจนตาย

โดยได้แต่รอคอยเวลาว่างเล็กๆ น้อยๆ ไปขลุกอยู่กับสิ่งที่ตัวเองชอบ

ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เราแน่ๆ เราไม่เชื่อว่านั่นคือชีวิตที่ถูกต้อง

เราต่อสู้เพราะเราเชื่อในสิ่งที่ตรงกันข้าม

ชีวิตต้องมีอะไรมากกว่านั้น จุดหมายที่เราเกิดมาเพื่อมัน

TELOS ของเรา

TELOS คำนี้ตัดผ่านเข้ามาในชีวิตเราตอนเรียนทฤษฎีการเมือง

ทุกสิ่งทุกอย่างต้องมี TELOS ของมัน

… มีจุดหมายในการดำรงอยู่ และมีผลบั้นปลายของมัน …

หากเราบรรลุถึง TELOS เราก็จะก้าวไปสู่ภาวะ Eudaimonia ของเรา

นั่นคือภาวะแห่งการเจริญเติบโตอย่างเต็มที่ สมบูรณ์ งอกงาม เป็นสุข

ทุกสิ่งมี TELOS ของมัน แต่ไม่ใช่ทุกอย่างที่จะบรรลุถึง Eudaimonia ได้

หลายครั้งอุปสรรคนานา กระแสเสียงต่างๆ ถาโถมให้เราเฉออกนอกเส้นทาง

การฟังเสียงของหัวใจจึงจำเป็นมาก ฟัง.. และให้ความสำคัญ

ดื้ออย่างมีวินัย เงี่ยหูฟัง และเสี่ยงที่จะทำตาม

เอาชีวิตเข้าแลกและก้าวตามมันไป

เพื่อให้เมื่อเวลานั้นมาถึง จะได้มีคำจารึกที่หลุมฝังศพว่า

...บุคคลผู้นี้ ได้ดำเนินชีวิตอย่างเต็มอิ่มแล้วในทุกก้าวของชีวิต

เขาได้บรรลุความฝันของเขาแล้วอย่างสมบูรณ์

นับแต่ก้าวแรกที่เขาตัดสินใจเดินทางตามเสียงเรียกของมันไป

เขาได้บรรลุถึงจุดมุ่งหมายของชีวิตแล้วอย่างสมบูรณ์

และในวันที่เขาจากไป ไม่มีสักเสียงร่ำไห้

มีเพียงเสียงชื่นชมยินดีถึงการปิดฉากลงอย่างสมบูรณ์

ของละครเรื่องยิ่งใหญ่ที่เขาเป็นผู้กำกับและผู้แสดง...

นี่คือความเชื่อของเรา ..ความเชื่อที่ไม่มีใครสักคนเห็นด้วย

ความเชื่อที่ทำให้เรากลายเป็นตัวประหลาด ท่ามกลางโลกที่หมุนเร็วเหลือเกิน

เร็วจนไม่มีแม้กระทั่งเวลาจะถามตัวเองว่า … นี่เรากำลังทำอะไรอยู่หรือ

แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครเชื่อ เราถูกดูแคลน

กลายเป็นบุคคลล้มเหลว เหลาะแหละ เลื่อนลอย

จนเราเกือบจะยอมแพ้ไปเสียหลายต่อหลายครั้ง

จนเราเกือบจะเชื่อแบบที่คนอื่นๆ เขาเชื่อกัน

จนเรา … หลงทาง

แต่หากเรายังดื้อดึงที่จะฟัง เรายังมีวินัยที่จะดื้อ

เส้นทางมันก็ซ่อนอยู่ในตัวเรานั่นแหละ บางที .. อาจต้องรอคอยเวลา

แล้ววันนี้เวลานั้นมันก็มาถึงแล้ว วันที่เราจะก้าวต่อไปเสียที

ก้าวต่อไปบนเส้นทางที่เรารัก ทำในสิ่งที่เราใฝ่ฝัน

บนความเชื่อที่เรายึดมั่นและต่อสู้เพื่อมันมาตลอด

แม้จะเพลี่ยงพล้ำไปบ้าง แต่ในที่สุด นี่ก็คือชัยชนะขั้นแรก

ความเชื่อนำมาซึ่งปาฏิหาริย์

ศรัทธาแล้วท่านจะได้

นี่เอง .. ศรัทธาใน TELOS

ศรัทธาในเสียงของหัวใจ

วันที่ 27 พฤศจิกายน 2554 คือวันเดินทางของเรา

สู่ประเทศสิงคโปร์ ไปทำงานที่เรารัก

Create Date : 14 กรกฎาคม 2556		2 comments
Last Update : 14 กรกฎาคม 2556 22:16:48 น.
Counter : 1408 Pageviews.
Share Tweet