สมุดเล่มเก่า ประมาณ 9 ปีได้ ที่เรามีสมุดไดอารี่เป็นเพื่อน เมื่อวานได้โอกาสจัดห้อง รื้อทุกมุมอับของห้องออกมา ถึงได้เจอสมุดไดอารี่เป็นตั้งวางอยู่ตรงตู้ เปิดอ่านทีละหน้า ทีละหน้า เห็นหลายต่อหลายสิ่ง ทั้งความฝัน ความหวัง ความมาดมั่น และภาคภูมิ เห็นความคิดตั้งแต่ก่อร่าง วางแผนอย่างดี เห็นการดำเนินไปบนเส้นทางที่ร่างไว้ เห็นอุปสรรค เห็นความท้อถอย เห็นการฮึดสู้ เห็นความมุ่งมั่น ความตั้งใจ และสุดท้าย ได้เห็นผลสรุปของความทุ่มเทที่เราให้มันไป ..... ได้เห็นความรัก เห็นความศรัทธา เห็นความอบอุ่น และความอาทร ฉันเห็นความฝันและเห็นภาพที่สวยงาม ฉันบันทึกไว้ซึ่งการรอคอยในการมาถึงของสิ่งเหล่านั้น และในสมุดเล่มต่อมา ฉันเห็นภาคต่อของเล่มก่อนหน้า ฉันเห็นภาพอันเคยสวยงามแหลกกระจาย ฉันเห็นความรักที่ขาดวิน ฉันเห็นความฝันที่ดิ่งลงเหว ฉันเห็นความศรัทธา หันกลับมาทำร้ายตัวเอง ..... ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรื่องแล้วเรื่องเล่า ครั้นล้มเหลว ก็หวังใหม่ ฝันใหม่ สุดทางก็ร่างหวังต่อ ออกเดินทางต่อ ที่สุดแล้วได้แค่ วนไปวนมา แล้วกลับคืนสู่ที่เดิม ไม่เพียงแต่ไม่ได้ หากยังสูญเสีย ..... ฉันเห็นคนที่ฉันเคารพบูชาในวันก่อน แล้วก็ได้แค่นึกภาพเขาในเวลานี้ ช่างแตกต่าง ฉันเห็นความฝันสดสวย ที่ฉันจะไขว่คว้า แล้วก็ได้แต่มองสิ่งที่เป็นไปในวันนี้ ห่างไกลออกไปทุกที ฉันเห็นความภาคภูมิ ความเชื่อมั่น ความรักตัวเอง แล้วสิ่งที่ฉันเป็นในวันนี้ มันคืออะไร ฉันเห็นภาพตัวเองวิ่งตามหาอะไรบางอย่างมาตลอด แล้ววันนี้ แต่ละเส้นทางที่ฉันเลือกเดิน มันวนกลับมาที่เดิม ..... ถนนสายนี้ทอดไปทางไหน มุ่งหน้าทางใดมีใครพอรู้ เมื่อคิดอยากสู้ก็ลองสู้ดู สักวันอาจมุ่งเข้าสู่สุดทางถนน ก้าวย่ำไปตามเส้นทาง หลายสิ่งหลายอย่างรอให้ขุดค้น ขอเพียงรับรู้ต้องสู้อดทน ปลายทางถนนไม่เกินคนคว้า สองข้างตามทางถนน มีบทสอนคนมากมายล้ำค่า ก้าวฝืนกัดฟันกอบฝันฟันฝ่า หวังแค่เพียงว่าข้างหน้าคงดี เดินทางนานปีถนนนี้ชักหาย ละลายวับกลับกลายปลายทางวิ่งหนี แต่เอาเถอะ สองมือยังมี เพื่อวันพรุ่งนี้ มือที่มีจะทำทาง เดินเข้าป่าถางหญ้าถากฝัน สร้างเส้นทางไม่หวั่นแม้สิ่งใดขวาง กลัวสิกลัว กลัวไปทุกอย่าง แต่เมื่อเลือกเส้นทาง ก็ก้าวย่างต่อไป ผ่านเช้าผ่านสายมากบ่ายหลายเย็น ปลายทางเริ่มมาให้เห็น ไม่ไกลเท่าไหร่ ยิ้มระบายใบหน้า มีสุขยิ่งกว่าในใจ มีแรงกระตุ้นข้างใน ให้ก้าวเดินไปทรนง แต่นี่ถึงแล้วทางออกจากป่า วิ่งออกมาเหมือนบ้า ดังว่าลุ่มหลง หัวใจพองฟู เคยชูมั่นคง กลับห่อเหี่ยวลง ณ ตรงจุดนี้ ไม่ใช่ที่นี่ที่เคยคิดฝัน ก็เริ่มบุกบั่นจากที่ตรงนี้ ถนนวนเวียนย้อนกลับอีกที เสียหลายสิ่งที่มีตรงนี้ที่สุดทาง ทำไมสมุดฉันมีแต่เรื่องแบบนี้ล่ะ หรือเพราะว่าเป็นตัวเองนั่นแหละ ที่เลือกแต่จะมองด้านเหล่านั้นของชีวิต .....   Create Date : 30 กรกฎาคม 2550 6 comments Last Update : 30 กรกฎาคม 2550 11:46:21 น. Counter : 1132 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะน้องเสี้ยว พี่เลเตเชื่อว่าน้องเสี้ยวเป็นคนเก่ง และมีความมุ่งมั่น ฉะนั้นหนทางข้างหน้าของน้องเสี้ยวย่อมสดใสค่ะ พี่เลเตเป็นกำลังใจให้นะคะ แต่อย่างไรก็ตาม อย่าลืมค่ะว่า... กำลังใจมาจากตัวเราเองนะคะ   โดย: สเลเต 30 กรกฎาคม 2550 10:58:20 น.

เวลาที่ได้หยิบสมุดบันทึกเก่าๆมาอ่าน เรามักจะพบแง่มุมจากเรื่องเดิมๆเสมอ บางครั้อาจจะหัวเราะ บางครั้งอาจจะร้องไห้ อย่างไรก็ตาม เอาสิ่งเหล่านั้นเป็นประโยชน์ในการก้าวเดินไปข้างหน้านะคะ สู้ๆ   โดย: อิ๊กคิวซัง 30 กรกฎาคม 2550 13:15:24 น.

hmm...at least..u did tried and still are trying na.. ^^ add oil!   โดย: KS IP: 158.108.208.240 31 กรกฎาคม 2550 0:07:40 น.

เข้ามาอ่านอีกครั้ง ชีวิตมี่ ไปๆมาๆแล้ว คงไม่ต่างจากชีวิตเรา แม้เส้นทางเดินคนละสาย แต่อุปสรรคที่เจอะเจอ ไม่ต่างกัน เส้นทางที่ไกล หากไร้จุดหมาย มาอยู่ตรงหน้าเรา ตั้งแต่เราเลือกที่จะก้าวย่างไปตามเส้นทางนี้ อุปสรรค อีกทางแยก ช่างมากมายเหลือเกิน จนบางทีนึกท้อ ว่าเราเลือกถูกแล้วเหรอ แต่สุดท้าย สิ่งที่ช่วยให้เรากลับมาฮึดสู้ได้ คือ ความรักในสิ่งที่เราทำ ความฝันที่เราเคยมี มี่เคยเขียนไว้ ว่าจงอย่าลืมความฝันที่มีเมื่อวัยเยาว์ เราขอเพิ่มนิดนึงว่า อย่าเหนื่อยที่จะตามความฝัน แม้รู้สึกว่ายิ่งเราก้าวเดิน ฝันนั้นจะยิ่งห่างออกไป ความสุข ไม่ได้อยู่ที่ปลายทาง แต่อยู่ที่นี่ ตรงนี้ ตรงทางที่เราเดินอยู่นี่แหละ เป็นกำลังใจให้เสมอนะจ๊ะ   โดย: เกศ IP: 58.8.189.87 31 กรกฎาคม 2550 10:26:51 น.

ไดอารี่ก็เหมือนรอยเท้าที่ก้าวย่างผ่านมา 9 ปี ก็ 9 เล่ม ก้าวกลับมาที่เดิม ก็ดีกว่าไม่เคยก้าวเท้าไปไหน   โดย: เพราะผมไม่มี Time Machine 1 สิงหาคม 2550 1:15:21 น.

ชีวิตคนเราเปรียบเสมือนหนังสือเล่มหนึ่ง มีปกหน้า-ปกหลัง แต่ชื่อเรื่อง และเนื้อในแตกต่างกัน แม้ทุกคนจะเริ่มต้นเรื่องด้วยการเกิด และจบบทสุดท้ายด้วยความตายก็ตามที   โดย: pataramin 1 สิงหาคม 2550 11:39:30 น.