มันไม่มีอะไรเลย
ไม่มีอะไรเลย
ไม่มีอะไรเลย

มีแต่น้ำทะเล
มีแต่น้ำทะเล
มีแต่น้ำทะเล

การให้อภัยเป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและทำให้ใจเราเป็นสุขค่ะ

ปล่อยอารมณ์ที่ไม่อยากพากลับทิ้งไปในทะเลเถอะค่ะ และเก็บเกี่ยวบรรยากาศดีดีกลับมาเริ่มต้นใหม่กันนะค่ะ ชายหาดสวยมากเลยค่ะ นานมากแล้วที่ไม่ได้ไปทะเลค่ะ เฮ้อ!!

การให้อภัยเป็ยลาภอันประเสริฐ 5555


ลืมบอกคุณดอยไปว่า
นอกจากจะหลงรักท้องฟ้า
แล้วยังตกหลุมรักทะเลด้วยค่ะ


ภาพเซ็ตนี้
ท้องฟ้ากับทะเลในขณะที่ลมพัดแรงสินะคะ
รู้สึกได้จากคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่งนั่น

...

แล้ววันหยุดทั้งทีไม่ออกไปไหนเหรอคะ?

เวลาเห็นคลื่นซัดฝั่งแร้ว

นึกถึงเพลงปราสาททราย นะ

ไม่เหลืออะไรเรย แตกสลายลงไปกับตา

เหลือเพียงทรายที่ว่างปล่าวกับน้ำทะเลเท่านั้น

แวะทักทายค่ะคุณดอย
แก้วว่าที่บอกว่ามันไม่มีอะไรเลยเนี่ย
แก้วว่ามีนะมีแต่...ทะเล อิอิ
รูปสวยค่ะ ทะเลสวย แก้วชอบทะเล
วันหยุด 4 วันแก้วไม่ได้ทำงานค่ะ พอดีว่าแก้วขึ้นเวรไปหมดแล้วเดือนนี้ เลยสบายหน่อยพักผ่อนอยุ่บ้าน
แต่เย็นนี้กะว่าจะไปหาพ่อที่อุดรแล้วนอนค้างสักคืน
ปล่อยให้แม่อยุ่บ้านคนเดียวไปก่อน ^__^

กระบี่พี่ก๋าว่าอะไรๆก็ราคาแพงไปนิดครับ แหะๆๆ

ไม่เชื่อน้องดอยลองเปรียบเทียบดูกับเชียงใหม่ก็แล้วกัน

ตอนไปกระบี่ลงเครื่องก็โดนค่าแท็กซี่สนามบิน 500 แล้วครับ 555
ที่เชียงใหม่แท็กซี่ 120 เองนะ อิอิอิ

รูปสวยค่ะ

ทะเลคลื่นแรงแต่นุ่มนวลจังเลยค่ะ

ไม่เหลืออะไรเลย แต่ยังเหลือความทรงจำนะคะ

สวัสดีคี่พี่ดอย...

ตอนนี้อยู่ไหนแระคับพี่ชาย...เที่ยวซาหนุกเลยย
ภาพทะเลสีคราม...คลื่นซัดหาฝั่ง..สวยมากๆๆๆ

โจทย์นี้ผู้ชายเค๊าเขียนงานตะพาบได้หนักแน่น
แบบกระชับในถ้อยคำจังเรย

มันคือความจริง...ชีวิตไม่มีอะไรเลย
ไม่มีเลย ไม่มีเลย

งานของแพมอ่าก็คำสอนดีๆของพี่มาคิดและเขียน
ของตัวเองปลงๆ...นึกถึงนางฟ้า..เข้าไว้หัวใจจะได้ยิ้ม
ตอนนี้ข้าเจ้า..โดนทิ้ง..เป็นอิสระแล้ววว..ไม่มีเลยเย้ๆฮือๆ
มีความสุขวันหยุดนะค่ะพี่ดอย...

เป็นการให้อภัยในความว่างเปล่าจริงๆ ค่ะ อิอิ

ภาพทะเลสวยงามมากเลยนะคะ เหมือนกับว่าคลื่นลมพัดตอนที่ฝนกำลังโปรยปราย...ชอบจังค่ะ อิอิ




คลิกไปเที่ยวงาน Blog Award 2010 ได้ที่รูปเลยค่ะ

อารมณ์ เป็นสิ่งสมมุติ

ควบคุมมันได้ กายเราก็สงบ

ทำได้ก็ดีแฮะ

ไม่มีอะไรเที่ยงแท้ถาวร ... นอกจากความดีค่ะ ...
สำหรับเราแล้ว ถ้าเครียด เกลียดใคร พยายามจะไม่
คิดหรือว่าพูดถึงค่ะ เพราะถือซะว่า คนพวกนี้
ไม่มีอะไรจริงๆ ..

อิจฉาอ่ะ แงๆ
ทะเลสวย น้ำใส
ว่าแต่มีแหม่มน่ารักป่ะ พี่ดอย
เอาน่า ขอให้ได้เที่ยว
ขึ้นคานก็ย้อมมมมมมมม อิอิ

อายุยังไม่เยอะค๊า แหะแหะ

แต่ชอบฟังเพลงค๊า เรยชอบแวบๆๆนึกถึงเพลง

มาอ่านงานตะพาบจ๊ะ...

การให้อภัย..ทำให้จิตใจว่างเปล่าจริงๆ ค่ะ..ใจสงบ

วันนี้ไปเวียนเทียนที่ไหนรึเปล่าค่ะ

มาอ่านงานตะพาบจ๊ะ...

การให้อภัย..ทำให้จิตใจว่างเปล่าจริงๆ ค่ะ..ใจสงบ

วันนี้ไปเวียนเทียนที่ไหนรึเปล่าค่ะ

มันไม่มีอะไรเลย
มันไม่มีอะไรเลย
มันไม่มีอะไรเลย

ถ้าไม่โกหกตัวเองกันนะคะ
ทุกคนจะเหลือตะกอนในใจ
เพียงแต่ว่า...ของใครจะมากน้อยกว่ากัน

ทรายทางโน้นไม่ขาวเลย ฝนตกรึไงคะคลื่นแรงเชียว

มันไม่มีอะไรเลย

หมิงหมิงชอบโปเต้ครับน้องดอย

สงสัยคราวนี้คุณดอยจะคาดผิดแล้วหล่ะค่ะ

ก็คนบางคนที่เราผูกพันนั่นน่ะ
บางครั้งเราก็แอบเก็บเค้ามาผูกพันข้างเดียว
เจ้าตัวเค้าอาจไม่ได้รู้สึกผูกพันกับเราด้วย
แต่ลักษณะคงไม่ใช่รักข้างเดียวหรอกนะคะ
ก็แค่รู้สึกดีๆกับคนบางคน
หรือคนหลายๆคน

เพราะงั้นถึงอยากไปแค่ไหน
ก็คงไม่มีใครไปเป็นเพื่อนแน่เลย
ยกเว้นคุณดอยจะกรุณา


ไปเมื่อไหร่อย่าลืมชวนนะคะ
จะเป็นพระคุณอย่างสูง

ไม่มีอะไรเลย มีแต่ทะเล แต่ในทะเลกลับมีความเค็มและและความน่ากลัวใต้ท้องทะเล

ถ้าเรามองทะเลด้วยความสงบเมื่อทะเลสงบ มันก็เงียบสงบแบบไม่มีอะไรเลย

ไม่รู้จะบ่นไปทำไม

สุดท้ายก็อโหสิกรรมให้กันค่ะ

คุณแก้ว

เดินทางปลอดภัยนะครับ

แวะมาทักทายก่อนนอนค่ะ หลับฝันดีนะค่ะ

นานๆ

จะเห็นทะเลแบบนี้ทีนึงครับ

เท่ห์ดี

ฮาดีนิ นรานํ โวตนํ ชนใดผู้เห็นว่าฮาดี จงโหวต กดเลยจ๊ะ...


แปะลิ้งก์ซะหน่อย

แฮ่ๆ

จะว่ายังไงดีนะ
อ่านแล้วบอกได้ว่า... สมกับเป็นพี่จริงๆ



อรุณสวัสดิ์ครับ ^^

สวัสดียามเช้าครับ



เช้านี้พี่ก๋ามากับฝนที่ตกหนักมากเลยครับน้องดอย

เคยมีนะคนที่เราโกรธและเกลียดมาก ๆ เนี่ย

แต่พอรู้สึกแบบนั้นไปสักพัก
เราเหนื่อยนะ เหนื่อยที่ต้องเอาอารมณ์ไปทำให้ขุ่นมัว
ทั้งที่บางทีเค้าไม่ได้รับรู้เลยว่าเราเกลียดหรือโกรธอยู่
ก็เลยปลง ๆ ไปซะ ไม่สนใจเลยดีกว่า

.
.
.

ไปกระบี่เหรอคะ ? น่าสนใจน้า ^__^
เดี๋ยวจะมาติดตามความเคลื่อนไหว
แล้วจะแอบติดสอยห้อยตามไป

เดี๋ยวกลางเดือนสิงหา
เค้าจะเก็บภาพไปเที่ยวเชียงใหม่มาฝากนะคะ
พี่ดอยว่างป่าว ๆๆๆ ไปเที่ยวเชียงใหม่กันดีกว่าเน้อ

ปราสาททราย...

ไม่เหลืออะไรเลย..

"ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนคุณดอยมักขึ้นคาน"

อันนี้เป็นทฤษฎีเลยใช่มั้ยคะ

บังเอิญไม่เก่งเรื่องทฤษฎี

แถมปฏิบัติก็ค่อนข้างไม่เอาไหน

เอาเป็นว่าเชื่อตามทฤษฎีของคุณดอยละกัน

ขึ้นคานคงไม่น่ากลัวเหมือนขึ้นเขียงมั๊งเนอะ



วันนี้สุดท้ายของวันหยุด
พักผ่อนให้เต็มที่นะคะ
ขอเวลาไปทำรายงานก่อนล่ะ
ตั้ง 15 หน้าแน่ะ เศร้าซะ