คนแก่ มานั่งรำลึกความหลัง

b 4 valentine เหอ เหอ เหอ
แหม ยัยก้อนหิน ยัยองุ่นเปรี้ยว

อ่านแล้วเธอคนนั้น คงใจพองโตที่เรื่องราวที่เล่ามาราวกับว่าเกิดขึ้นเมื่อวาน มีความสุขกับปัจจุบัยนะดอย

หวานนนนนนนนนนนเชียว

สวัสดีค่ะกลิ่นดอย

ดีจังเลยนะคะ การหวนคิดถึงความทรงจำดีๆ แค่นี้ก็ทำให้สุขใจแล้วค่ะ

ผ่านข้ามมันมาได้ และรู้ซึ้งถึงคุณค่า
นี่แหละค่ะ สุดยอดเลย


good night ค่ะ

เข้ากะวาเลนไทน์ซะจริงๆ นะคะคุณกลิ่นฯ อิอิ
แต่มาถึงตอนนี้ก็ยังหวงความโสดอยู่ดีอ่ะ ..
เหนื่อย ... ขี้เกียจทำความเข้าใจกับความจริง

เด็กๆ ..เป็นหัวหน้าทีม .. เพี้ยนเป็นลูกมือนะคะ ..
สังเกตได้จากการไล่ให้เพี้ยนไปตัดโฟม ฮ่าๆๆๆ

สวัสดียามเช้าครับน้องดอย

ความทรงจำเกี่ยวกับความรัก
มักมีกลิ่นหอมหวานเสมอ

อรุณสวัสดิ์น้องดอย
ยิ้มรับวันแห่งความรักของน้องดอยยังคับ

สวัสดียามสายค่ะ

ฟังเรื่องที่กลิ่นดอยเล่า....ดีจังค่ะ
อยู่คนเดียว แล้วพิจารณาตัวเอง คุยกับตัวเอง
นำพา ความเข้าใจในความเป็นไป มีสติ และเกิดปัญญา ...

ที่สำคัญยังนำสิ่งดีๆ มาเผื่อแผ่ ให้กับคนอื่นๆ ด้วย.....

สุดยอด และ ขอบคุณค่ะ

มาร่วมรำลึกความหลัง

สวัสดีจ้าหนุ่มดอย!! power of love อยากมีความรักมั่งจัง คงอบอุ่นดีนะ

ตอนอายุ 27-28 เป็นช่วงที่ผมทุกข์กับชีวิตของตัวเองมากที่สุด

ผมไปเมืองจีน
ไปเจอภูเขาลูกนึง
ไปยืนมอง
แล้วก็เกิดวาบความคิดขึ้นมาว่า

ตัวเรามันเล็กเหมือนเป็นฝุ่นผงในจักรวาล
ทุกเรืท่องที่เราคิดว่าเราทุกข์
และหนักหนาสาหัส
มันเป็นแค่เศษผงในจักรวาล

พอเกิดวาบความคิดนี้ขึ้น
ความทุกข์ในใจผมหายไปหมดเลย

ผมเปลี่ยนความคิดตัวเอง
จัดการกับความรู้สึกของตัวเอง
ใช้เวลาหลายปีหลังจากนั้นค่อยๆเปลี่ยนแปลงตัวเอง

จนคนรอบข้างแปลกใจในการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น 5555

เมื่อก่อนผมอยากเปลี่ยนโลก
แต่ตอนนี้ผมรู้ว่า
แค่ผมเปลี่ยนความคิดของตัวเองให้ดีขึ้นได้
โลกก็เปลี่ยนแปลงแล้วล่ะครับ

นี่เป็นรูปภูเขาที่พี่ก๋าพูดถึงครับ


https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=kawaka&month=01-2007&date=04&group=24&gblog=12

ช่วงนี้งานเยอะมากมายเจ้าคะ

มีโอกาสมาทักทายแค่นี้ก่อนนะคะ เพราะงานเยอะมากจริงๆ อ่านเรื่องที่พี่เล่าแล้ว ... เอิ่มมม เราเองก็มีประสบการณ์เป็นเพื่อนชาวเกาหลีเหมือนๆ กัน ก็โอเคเจ้าคะ เราวางตัวเป็นกลางเข้าไว้ เขามาแนวไหนเราก็เป็นกลางตลอดๆ 555+

ไปทำงานก่อนละคะ

18.30. Still in the Office.

อ่านแล้วหัวใจพองโตเลยค่ะ คนมีความรักเป็นแบบนี้เองหรอค่ะ

สวัสดียามดึกค่ะกลิ่นดอย

ขอบคุณสิ่งดีๆ ที่เอาไปเล่าสู่กันฟัง และแบ่งปันกันที่บ้านนะคะ ชอบใจจังค่ะ ที่นำมาเปรียบเที่ียบ ความทุกข์ก็เหมือนกับรากต้นไทรนะคะ เปรียบได้ดี มองเห็นภาพเลยค่ะ

ว่าแต่ว่า จุดประกายอะไรเหรอค๊ะ ที่เป็นจุดเริ่มต้น หรือจุดหักเห ให้ชีวิตเศร้าๆ เกือบจะแย่ ได้เห็นทางสว่าง

วันนี้สนุกมากเลยอ่ะ ดอย เม้าท์กระจาย
ง่วง ง่วง ง่วง
ง่วงแค่ไหนไม่ลืมมาส่งดอยเข้านอนถึงแม้ว่าดอยจะนอนไปนานแล้วก็ตาม
เฮ้อ พี่นี่นางฟ้าจริงๆเล้ยยยยย

มารายงานตัวด้วย กลับมาแว้วววววว

พรุ่งนี้ขอเดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ หนูดอย

แอบหายไป เรายังมีชีวิตอยู่นะ 555

ที่หายไปก็แอบไปเที่ยวมาหนะ

สนุกมากๆ เลย

แร้วเราก็จาเลิกติ๊งต๊องแล้วหละ

พอดีว่าโตเร้วอะนะ คนเราก็ต้องมีกันบ้าง

ขอบคุณมากๆ นะค่ะ ที่เวะมา ดูใจ กัน 555

คุณ ดอยปลาทอง กัวน้ำทะเล

สวัสดีครับ

ขอแสดงความเสียใจย้อนหลังที่สูญเสียคุณตาไปนะครับ

สำหรับวันนี้ ยังไม่ได้อ่าน เศร้าอีกหรือเปล่าครับ?

ผมดูจากตัวหนังสือของคุณว่าเป็นคนเหงา ๆ แต่คุณรู้จักอุ่นใจตัวเองด้วยความสวยงาม และใส่ใจในคนรอบตัวแทน

นับเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมครับ

สวัสดียามเช้าครับน้องดอย

love is inspiration......

อ่านแล้วแก้มแดง

อิอิ สวัสดีตอนเที่ยงๆจ้าหนุ่มดอย ปีนี้จะได้กุหลาบเยอะรึป่าวน้อ คิคิ แต่พี่คงชวดฉลูขาลเถาะตามเคย เหอะๆ

สวัสดีตอนเที่ยงๆค่ะ

สวัสดียามบ่ายค่ะ

งานยุ่งไม๊ค๊ะช่วงนี้
ของพี่...ยิ่งใกล้ตรุษ ยิ่งว่างนะคะ

มองในแง่ดี ถือว่าได่พักผ่อน เอาเวลามาอัพบล๊อคให้เกิดความเพลิดเพลินเจริญใจแก่ตัวเอง และชาวบล๊อค

เป็นความทรงจำที่งดงามจังค่ะ แอบอิจฉานะเนี่ย

คุณชาย...เป็นไงสถานการณ์
เศร้าป่าว ....

เลิกเศร้า เลิกเหงา ได้ยัง อิ่มยังน้องสองสองสิ่งนี้

ง่วงจะตายชัก กลับไปนอนดีก่า

แวะมาทักทายจ้า

แวะมาอ่านอีกรอบค่ะ ...
รอรวมเล่มนะคะ ...

สวัสดีค่ะ รอคุณกลิ่นดอยอัพบล็อกอยู่นะคะ
เสียใจด้วยนะคะกับเรื่องคุณตา

เอ่อ...ไม่รู้ว่าหนูอ่านไวหรือไม่เข้าใจเองว่า

สรุป เทออยู่กับคุณดอยหรือว่าไม่อยู่ค่ะหนิ- -

หุหุหุ


บางครั้งพี่ก๋าก็เป็นคนที่ปฏิบัติธรรมเหมือนไม่ไ่ด้ปฏิบัติธรรมเลยนะครับ 555

บางครั้งก็ตอนที่โกรธลูก โกรธเมีย โมโหตัวเองนี่ล่ะครับ
มันมีแว๊บนึงที่กระตุกให้เราคิดว่า
เราโกรธไปทำไม ?

วินาทีแบบนี้
สำหรับพี่ก๋ามันคือการเข้าถึงความจริง
รู้ทันความรู้สึก รู้ทันความคิดของตัวเอง


ถ้าเรียนรู้ที่จะรู้ทันความรู้สึกเหล่านี้ได้เรื่อยๆ
มันก็น่าจะเป็นการปฏิบัติธรรมที่ดีแล้วล่ะครับ

มีความทรงจำที่งดงามอย่างนี้
ดีจังค่ะ