รองเท้า

	จขบ.เป็นหญิงไทยทีมีเท้าเกินไซส์มาตรฐาน ตอนอยู่เมืองไทยเวลาไปซื้อรองเท้าต้องถามหาไซส์ใหญ่สุดเสมอ เป็นปัญหาตลอดดด แต่พอมาอยู่เมืองนอกเราเป็นไซส์กลาง ๆ ที่หารองเท้าง่าย ลัลล้าสิคะทีนี้..ซื้อแหลกเลยค่ะ บางคู่ก็ไม่เคยใส่ยังอยู่ในกล่องเหมือนตอนที่ออกมาจากร้านใหม่ ๆ ยังไงยังงั้นเลย หนาวปีนี้ จัดไปค่ะตามระเบียบ บูทส์ซื้อทุกปี ใส่บ้างไม่ใส่บ้าง ทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ ลืมไปมั้งว่าใช้เงินซื้อ บอกพ่อบ้านว่าอยากได้บูทส์ใหม่ แกบอกก็ไปซื้อดิ ว้าวว...มีคนขับรถ และคนจ่ายตังค์พร้อม พอไปถึงที่ช้อปปิ้ง ยิ่งว้าวใหญ่เพราะเป็นมิดเยียร์เซลล์ คุณเมียก็จัดการซะ ตามรูปเลยค่ะ ของขวัญวันแม่ที่ผ่านมาล่าสุดเมื่อมิถุนายน เป็นอะไรที่ชอบมากกก และก็ใช้ตลอดเพราะตอนนี้หนาวพอดีค่ะ ปกติไปชอปปิ้ง เราจะแยกกันค่ะ พ่อกับลูกทาง แม่ไปทางแต่อยู่ในช็อปเดียวกันนั่นแหละค่ะ พอตอนจะกลับนัดเจอกันที่ทางออก เราเห็น dressing ground สวยถูกใจ เลยลากพ่อกับลูกไปดู พอไปถึงสองคนก็พูดว่าไปเถอะ ๆ กลับบ้าน ซึ่งผิดปกติมากกก เพราะปกติแล้วนานแค่ไหนเค๊าก็จะคอย และให้ซื้อตลอด ยกเว้นลูกชายโทนนะคะ งอแงเป็นที่สุดด เพราะเริ่มโตแล้วนั่นเอง เราก็แอบเคืองนิด ๆ ทำไมเร่งตรูกลับจังหว่า สองวันถัดมาเป็นวันแม่ สองคนก็เร่งให้เราเปิดของขวัญใหญ่เลย เราก็อะไรนักหนาวะ แต่พอเปิดออกก็ดีใจค่ะ เพราะเป็นแบบที่เราอยากได้เลย สีก็ถูกใจ ส่วนสองคนพ่อลูกขำกันใหญ่เลยค่ะ แล้วก็บอกว่าแอบซื้อตอนแยกกันในร้าน แล้ววิ่งเอาไปเก็บในรถ เป็นอะไรที่ปลื้มค่ะ ความสุขเล็กๆ น้อยๆ หาได้จากคนใกล้ตัวนี่เอง รองเท้าสำหรับวิ่งออกกำลังกายค่ะ ฟังดูดีมากกก แต่เป็นใส่เดินซะมากกว่า ลดราคาจาก $110 เหลือ $65 ของไนกี้ค่ะ คำว่าเซลล์ไม่เคยปราณีค่ะ กระเตงคู่นี้กลับด้วยค่ะ ลดราคาจาก $60 เหลือ $27 ของไนกี้ค่ะ ลูกชายก็ใช่ย่อยค่ะ หนูเอามั่ง ทั้งๆ ที่แม่เพิ่งซื้อรองเท้า soccer ของไนกี้ให้ไปแม๊บๆ ลดราคาจาก $60 เหลือ $30 ของคอนเวิร์สค่ะ บูทส์คู่นี้เป็นคู่ที่แพงที่สุดเท่าที่มีค่ะ ไม่ได้อยากซื้อของแพง ตั้งงบในใจตัวเองคร่าวๆ ไม่เกิน $80 ก็เดินดูไปเรื่อยๆ ค่ะ หลายร้าน คุณสามีก็ชอบคู่นี้ มีสีดำและน้ำตาล แต่พอดูราคา $220 โอ้วววแม่เจ้า ช่างแพงกระไรนี่ ก็บอกคุณสามีว่าดูก่อน แล้วก็เข้าร้านนั้น ออกร้านนี้ไปเรื่อย ใกล้ถึงตอนกลับ เราก็กะว่าจะเดินเลยไป ไม่ซื้อก็ได้ เอาไว้ก่อน คุณสามียังเจือกเตือนอีก ฮันนี่ ร้านนั้นไปทางนี้ เอ้า จำใจเดินตาม เสียตังค์แน่ ทั้งๆ ที่ไม่ได้จ่ายเองซักหน่อย แต่ครอบครัวดิฉันตกลงกันว่าเงินฉันก็คือเงินฉัน และเงินคุณก็คือเงินฉัน ตามสไตล์สาวอ่อนหวานค่ะ ไม่มีความเห็นแก่ตัวซักนี๊ดดด พอไปถึงคนขายบอกว่าสีดำเหลือคู่สุดท้ายที่พอดีเราค่ะ เบอร์ 8ฺB ลองใส่อย่างดี เดินหลายรอบมากกก สุดท้ายทำท่าลังเล เพราะเราติว่ามันแพงไป คนขายหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อยถึงปานกลาง แล้วนางก็เอ่ยว่า I can make it better. เราก็โอเค แค่อยากรุ้ค่ะว่าเท่าไหร่ แล้วนางก็กลับมาบอกว่า $139 ค่ะ โอ้ววว ลดเยอะขนาดนี้เลยเหรอ ก็เลยซื้อไปงั้น ๆค่ะ แต่ราคาไม่งั้นๆ เลยค่ะ แต่พอมาถึงบ้านใส่เดินไป เดินมาในบ้าน ก็รู้สึกได้ว่าปลายมันเล็กไปหน่อยค่ะข้างขวา ก็คงจะเป็นเพราะเท้าที่ไม่ได้มาตรฐานหญิงไทยของดิฉันนั่นเอง ต้องเสียค่าไปถ่างง ฮิฮิ ขยายปลายรองเท้าโดยการใส่เครื่องถ่างอีก 14 เหรียญ กลายเป็นจ่ายแพงเข้าไปใหญ่เลย เสียแพงไม่ว่าแต่ใส่ไม่ค่อยสบายนี่สิคะ ไม่โปรดเลยยย ทำไมอัพบล็อควันนี้งวง ๆ ยังไงไม่รู้ค่ะ เดี๋ยวจะมาต่อนะคะ ไปเพิ่มน้ำตาลให้เลือดก่อนค่ะ คู่นี้ส้่นสูงประมาณ 3.5 นิ้วค่ะ ถูกกว่าคู่แรกเยอะ และก็ใส่ดีกว่าเยอะค่ะ

Create Date : 15 มิถุนายน 2555		1 comments
Last Update : 25 สิงหาคม 2555 15:45:44 น.
Counter : 2325 Pageviews.
Share Tweet