จากนักจัดดอกไม้... ถึง มัณฑนากรนอกเครื่องแบบ.
ได้อ่านเรื่องราวของคุณนวรัตน์ คนจัดดอกไม้ แล้วรู้สึกว่าอารมณ์ใกล้เคียงกัน กับงานบางตัว หรือบริษัทที่ทำแล้วไม่มีกำไร ทำไมจึงยังดื้อดึงทำอยู่ ...ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้คุยกับคนมีอยากมีบ้านบ้าน ฉันอิ่มเอมใจทุกครั้งที่เห็นแบบบ้านที่สร้างขึ้นจากจินตนาการ.. สุขใจทุกครั้งที่เจ้าของบ้านยิ้มอย่างภาคภูมิที่เห็นปูนที่ยังฉาบไม่เสร็จกลายเป็นห้องสวยงามอยู่บนแผ่นกระดาษ...
อย่าถามฉันเลยว่าเมื่อไรฉันจะเลิกทำงานนี้...เลิกเหอะทำแล้วไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นเลย..งานที่ทำอยู่มันก็ดีแล้ว อย่าให้มันมาฉุดรั้งกันเลย สภาวะเศรษกิจอย่างนี้ ...หยุดได้แล้ว พอได้อย่าง..คนใกล้เคียงหลายคนพูดกรอกหูให้ได้ยินได้ฟังอยู่เสมอ...ฉันอย่างให้พวกเขาได้อ่านเรื่องราวของคนจัดดอกไม้...เหล่านี้คือคำตอบที่ฉันอยากบอกพวกเขา... "ภาวะความว่างในจิตใจเป็นเรื่องหอมหวาน เป็นภาวะที่ได้พักหัวใจอย่างแท้จริง ตลอด 30 ปี นวรัตน์ยังมีความสุขกับการจัดดอกไม้ เขาบอกว่า มีความสุขทุกครั้งที่ลงมือจัดดอกไม้ จัดเสร็จจะอิ่มใจทุกครั้ง เหมือนได้เข้าสู่สมาธิ ทุกครั้งที่จัดจะได้เห็นความก้าวหน้าของตัวเอง
“ความ อิ่มใจ มันเกิดจากหลายอย่าง เราเป็นคนหนึ่งที่สร้างความงามให้กับโลก เราไม่ใช่คนที่เอาเปรียบ เราทำให้คนอื่นได้ชื่นชมความงาม มีความสุขลึกๆ ที่ซื้อไม่ได้ และมีความสุขเล็กๆ จากการเป็นมนุษย์ธรรมดา"
.........ใช่ ฉันมีความสุขกับหน่อของความคิดที่ฉันทำอยู่...
Create Date : 03 สิงหาคม 2552 |
|
3 comments |
Last Update : 3 สิงหาคม 2552 22:35:31 น. |
Counter : 779 Pageviews. |
|
|
|
ไม่ว่าจะเป็นร่างกาย หรือวัตถุสิ่งของรอบตัว
แต่สิ่งที่คงอยู่คือ คุณค่าในชีวิตของแต่ละคน ฉะนั้นเงินหรือความสำเร็จจึงไม่ใช่คำตอบว่า ใครจะมีคุณค่าในชีวิตมากกว่ากัน...
หวังว่าจะมีคนที่เห็นความสุขอันสูงสุดและคุณค่าในจิตใจ มากกว่าวัถุ สิ่งของครับ