ไปทะเล..

ไปเถลไถล...

ไปมองฟ้าไกลๆ..

ไปไหมไปทะเล..

*******************

ตกปลาหมึกยักษ์มาฝากด้วยนะ...

ปล.ตอนนี้ความผิดหวัง..

พ่ายแพ้ให้แก่ฉันแล้ว...

แน่นอน..

เธอก็มีส่วนช่วย ในการฟาดฟันในครั้งนี้ด้วย...

ฉันควรต้องกล่าวคำว่าขอบคุณ...

แต่ฉันคิดว่ามันน้อยเกินไป..

สำหรับมิตรภาพจากสหายผู้เปี่ยมด้วยไมตรี..

ฉันว่า..

มันคงไม่มีคำใดในภาษาของพวกมนุษย์..

ซึ่งใช้สื่อความหมายของควมรู้สึกนี้ได้..

ฉันขอปล่อยให้ความเงียบงัน..

พูดแทนถ้อยคำทั้งหมดทั้งสิ้น..

ก็แล้วกัน..

*****************************

มันคงไม่มีคำใดในภาษาของพวกมนุษย์..

ซึ่งใช้สื่อความหมายของาควมรู้สึกนี้ได้..

--------------------
แท้ที่จริงแล้ว เรามาจากดาวดวงเดียวกันต่างหาก...

ไปอยุทธยามาเหรอ?..

น่าอิจแา..

แง่มๆ..

อิสระเสรี ดีน้อ..

กล้ามเหล่านั้นมันก็แค่มายา..

ตัวตนที่แท้จริง...ไม่อาจเห็นได้ด้วยตาเปล่า..

แม้แต่ด้วยตาปลา..

ลา ลั้ล ลา..

ชีวิตสดใสนะครับ..

ทำไมเศร้าจังคะ

มาติดตามว่า เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อค่ะ

มาอ่านมาเม้นครับ
ช่วงนี้ฝนตกมากรักษาสุขภาพด้วยครับ

กลับมาเร้ว..

หายไปไหน น้าน นาน..

เย้ๆ..

มาแล้วเหรอ..?..

คิดถึงๆ..

ยังอยากอ่านงานเขียนดีๆนะครับ..

เขียนต่อๆ...

ชีวิตจริงมันยุ่งๆนะครับ..

แต่ก็เป็นกำลังใจให้กันเสมอ...

ขอให้มีชีวิตที่ดี..

ฝันหวานครับ...

ความรักก็น่าเศร้าเช่นนี้ละครับ

ป้าดดด..

แม่คุณเอ่ยย...

นึกว่าลืมกันซะแล้ว...

ดีใจแทบคุมสติไม่อยู่ ที่เจอเผ่าเดียวกัน..

ยิ่งมีกันน้อยๆ...

อย่าหายจ้อยไปนานนักเด้อ..

แวะไปอีกนะ..

ไม่งั้นฉันจะเหี่ยวตายให้ดู..

เลิกเล่นบล็อกแล้วเหรอครับ..

คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว..



กลับมาเร้ววววววววววววว..

เย้วววว....

มีเวลา ชีวิตว่างๆเมื่อไหร่..

กลับบล็อกนะครับ..


มีคนรออยู่..



เสมอๆ..

สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมค่า