|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
|
|
|
|
วาระสุดท้ายของชีวิต
สงบ นิ่ง ทุกอย่างเงียบสงัด ผิวกายเย็นเฉียบ ข้างในแปรปรวน หายใจติดขัด ไม่เจ็บไม่ปวด
ทุกคนวิ่งกันชุลมุนวุ่นวาย เมื่อวานเพิ่งบอกแม่ไปว่า อยากฟังพระสวด อยากได้ยินเสียงพระสวด หลังจากผมร้องขอแม่หยิบหนังสือสวดมนต์มา นัยน์ตาที่พร่าพรายด้วยวัยที่ล่วงเลยของแม่กวาดสายตาบนหน้าหนังสือ แล้วอ่านบทสวดมนต์ให้ผมฟัง เสียงแม่อานผิดอ่านถูก ติดๆขัดๆ น้ำเสียงสั่นเครือ ไม่เป็นไร ผมแค่อยากได้ยิน เท่านี้ผมก้อิ่มเอมใจ
ผมสูดดมกลิ่นจากกายแม่ ผ้าถุงผืนนั้นที่ผมร้องขอ มันอุ่นใจยิ่งกว่าพระองค์ไหน ผมกอดเก้บมันไว้แนบอกทุกคืนวัน เวลาทีผมปวดทรมานจากเนื้อร้าย ทรมานจากพิษบาดแผลจากการฉายแสง นอกจากมอร์ฟีนที่ได้รับ ก็มีกลิ่นกายของแม่นี่กระมัง ที่ช่วยบรรเทาอาการปวดได้ เมื่อไหร่หนอที่ผมจะพ้นจากโรคร้ายนี้ ทุกคนอยากให้ผมอยู่ต่อ แต่ผมไม่อยากมีชีวิตต่อไปอีกแล้ว
ทุกวัน แม่จะนั่งอยู่ข้างเตียง เส้นผมขาวโพลน หลังคุ้มงอ แม่มักเกาะกุมมือผมไว้ และคอยปลอบประโลม กระซิบที่ข้างหูทุกครั้งที่ผมเจ็บปวด"หนูเป็นเด็กดีของแม่" เด็กดีของแม่ ที่ไม่เคยทำให้แม่ผิดหวัง เด็กดีของแม่ ที่ไม่เคยข้องแวะกับสุรา นารี และของมึนเมา เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ หน้าที่การงานดี แต่โชคร้าย มะเร็งร้ายมาเยือนเกือบสิบปีมาแล้ว
แม่ครับผมจะอดทน ผมต้องไปต่อ เพื่อแม่ใช่ไหม ผมต้องฝืนความเจ็บปวดเอาไว้ ไม่อยากให้แม่เห็น
ภาพของแม่พร่าลาย บทสวดของแม่ดังแว่วอยู่ไกลแสนไกล ผมต้องอยู่ต่อ..ผมบอกกับตัวเอง..... ----------
...............
Create Date : 03 เมษายน 2554 |
|
6 comments |
Last Update : 3 พฤษภาคม 2554 2:26:56 น. |
Counter : 1243 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 29 กรกฎาคม 2554 17:13:12 น. |
|
|
|
| |
|
|
คลิกหน่่อย
..
..
.