...เมื่อเวลาเปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยน... การเปลี่ยนแปลงจึงกลายเป็นเรื่องธรรมดาที่เราควรจะปรับตัวและหาทางรับมือกับมัน แม้ว่าก่อนการเปลี่ยนแปลงนั้นจะทำให้เรากลัวเพียงใดก็ตาม แต่อย่าเพิ่งกลัวแบบตื่นตระหนก เพราะว่าบางครั้งการเปลี่ยนแปลงก็ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวอย่างที่เราคิด หลายสิ่งหลายอย่างนั้นที่เมื่อก่อนเคยคิด เคยทำ แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปแล้วก็ทำให้เราเปลี่ยนไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ ด้วยวัย และประสบการณ์ที่คอยเป็นปัจจัย และครู ที่สอนเราเพื่อให้ปรับตัวและเกิดการเรียนรู้ตามสถานการณ์นั้นๆ ได้ แอบคุยเรื่องการเปลี่ยนแปลงแต่ไม่ได้แอบอิงสถานการณ์การเมืองอย่างใด แค่คิดถึงเรื่องการเปลี่ยนแปลงบางอย่างนิดหน่อยเลยเผลอเคลิ้มลอยพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ซึ่งจริงๆ เรื่องที่คิดมันโยงใยไปถึงชีวิตสมัยเด็กๆ โน่นแน่ะ เอ คิดถึงวัยเด็กบ่อยๆ ชักติดอดีตหรือไงก็ไม่รู้ค่ะเนี่ย จริงๆ เรื่องเด็กๆ มีเรื่องให้คิดถึงเยอะแยะมากมาย ถึงจะไม่ได้เป็นชีวิตโลดโผนโจนทะยานใดๆ ทั้งสิ้น แต่ก็เพราะว่ามันมีอะไรผ่านมาให้น่าจดจำอยู่เสมอ ก็เลยอดไม่ได้ที่บางครั้งนั่งนิ่ง ๆแล้วนึกถึงเวลานั้นๆ ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ สมัยก่อนตอนเด็กๆ เวลาปิดเทอม เราก็จะสนุกสนานกับการเตรียมตัว เพราะรู้แน่ว่าจะต้องได้เที่ยว และที่เที่ยวของเราก็ไม่พ้นทะเล เด็กต่างจังหวัดจากทางเหนือที่บ้านรายล้อมด้วยภูเขาเหล่ากา เห็นทุกอย่างคุ้นตาเลยทำให้รู้สึกเฉยๆ เพราะฉะนั้นเมื่อถึงเวลาและการปิดเทอมมาถึง มันทำให้อดตื่นเต้นไม่ได้ว่า อีกไม่นานได้เจอกันแน่ทะเลจ๋า ... พูดถึงแล้วก็คิดถึงทะเล บังกะโลครอบครัว เล่นน้ำ ห่วงยาง กินอาหารทะเล กุ้งเผา หมึกเผา นี่ล่ะที่จำได้ โตขึ้นมาหน่อยเข้าเรียนในสถาบันการศึกษาขั้นมหาวิทยาลัย พี่ๆ น้องๆ ก็แยกย้ายกันไป ปิดเทอมก็ไม่เหมือนสมัยเด็กๆ แล้วเพราะต่างคนก็ต่างจะต้องลงเรียนซัมเมอร์เพื่อเก็บหน่วยกิตได้เร็วขึ้น ... เวลาก็ไม่ตรงกัน พ่อแม่ก็ต้องทำงาน การจะลาก็ต้องใช้เวลา บางทีก็ลาได้แต่ก็ไม่ตรงกับปิดเทอมของแต่ละคนอีก นั่นก็เลยเป็นสาเหตุว่าการได้ไปเที่ยวของครอบครัวก็เริ่มลดลง แต่ก็ยังมีบ้างที่ไปเที่ยวด้วยกันแบบประปราย และการเที่ยวก็จะเปลี่ยนไปนิดหน่อยคือ ไปเที่ยวตามรีสอร์ทแทน ขับรถเที่ยวตามต่างจังหวัด โตขึ้นมาอีกนิดก็ยิ่งยากเข้าไปอีก เพราะพ่อแม่ก็ทำงาน เราก็ทำงาน น้องๆ ก็ต้องทำงาน การลางานเพื่อไปเที่ยวก็เป็นสิ่งที่ทำได้ยากเหลือเกิน จำไม่ได้แล้วสิว่าครั้งสุดท้ายการไปเที่ยวของเราแบบพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัวนี้มีเมื่อไหร่ 6-7 ปีก่อนได้แล้วมั้งถ้าจำไม่ผิด แต่หนนี้พกพาเอาสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นไปอีก บรรยากาศก็เลยดูแตกต่างไปหน่อย จากครอบครัวเล็กๆ ไปเที่ยวกันก็เลยเริ่มจะใหญ่ขึ้น (แต่ก็ยังสามารถรับมือได้ไหวอยู่) เมื่อก่อนเรื่องเที่ยวๆ ก็คิดแค่นี้ล่ะ คือ การจะได้เที่ยวของเราต้องรอแค่ปิดเทอม แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว การจะหาเวลามาเจอกันของแต่ละคนก็เฉพาะช่วงเทศกาลวันหยุดเท่านั้น เพราะไม่งั้นจะลางานมาเจอกันก็ไม่ได้อย่างปีใหม่สากล ปีใหม่ไทยหรือวันสงกรานต์ วันลอยกระทง หลักๆ ก็คงมีแค่นี้ ช่วงเวลาการได้เจอกันก็ลดลงเรื่อยๆ ยิ่งต่างมีครอบครัวออกไปก็กระจัดกระจายกันไปไม่เหลือเค้าของครอบครัวรวมตัวเฮฮาแบบเก่าๆ ที่มีได้ทุกสถานการณ์ ... แต่ก็นี่ล่ะ เป็นเรื่องของการเปลี่ยนแปลงแบบระบบครอบครัวเล็กๆ ของเรา ... คิดถึงเรื่องนี้แล้วก็เลยมีแผนว่า กลับไปอยู่บ้านเราพร้อมหน้าพร้อมตากันเมื่อไหร่ วางแผนเที่ยวยกชุดดีกว่า จะได้พาพ่อแม่ไปด้วยเพราะไหนๆ จะบ่นว่าแก่ ปวดเมื่อยจากการนั่งรถราแต่ว่าถ้าหนนี้อ้างเรื่องครอบครัว ทัวร์กันสนุก คงจะยอมไปมั่งล่ะน๊อ ... แต่ตอนนี้ ยังไม่ได้กลับบ้าน ยังไงก็เรื่องเที่ยวๆ ก็คงต้องแยกวงกันไปก่อน ใครว่างช่วงไหนก็ไปกันโลดโดยไม่ต้องรอ ...ฉันก็ฝากบ้านฝากบล็อกไว้อีกสักครั้งนะค่ะ เพราะรู้สึกว่าอะไรจะมะรุมมะตุ้มให้ยุ่งยากใจบ้างช่วงนี้ เลยหาโอกาสไปเก็บบรรยากาศสุขสันต์ก่อนดีกว่า แล้วยังไงก็จะได้กลับมาต่อสู้กับสิ่งเดิมๆ ที่จะเลี่ยงไม่ได้ในแบบเดิมๆ อีกครั้ง ... เที่ยวชาร์ทแบ็ตกันอีกสักรอบ จะได้มาเติมเต็มความสำราญในการใช้ชีวิตประจำวันเหมือนทุกทีนะค่ะ ... สุขสันต์สำหรับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดทุกวันค่ะ บล็อกเที่ยวพร้อมฟังเพลงเพราะๆ ก่อนหน้านี้ แวะอ่านได้ที่ เข้าซอยนั้น-ออกซอยนี้ในGent

Create Date : 22 กันยายน 2549
Last Update : 22 กันยายน 2549 16:45:50 น.		194 comments
Counter : 1120 Pageviews.
Share Tweet