วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาแบบที่ต้องเจอฝนฟ้าไม่เป็นใจ คนข้างๆ ต้องไปทำงาน มันก็เป็นอะไรที่ทำให้เราต้องอยู่ในบ้านเหมือนถูกขังแบบจำยอม อะไรจะดีไปกว่าการได้นั่งดูหนังบ้าง นั่งหน้าคอมบ้าง อ่านหนังสือบ้างล่ะ ... ฟังดูอาจจะน่าเบื่อเหมือนกันนะค่ะสำหรับบางคน แต่สำหรับตัวเองแล้ว การได้สลับทำกับสิ่งเหล่านี้แต่ละวันมันก็เป็นอะไรที่สร้างความหรรษาได้บ้างเหมือนกันนะ เพราะแน่นอนว่า ดีกว่านั่งมองเม็ดฝนตกมากระทบหน้าต่างอย่างเดียว เดี๋ยวคิดถึงบ้านร้องไห้ขี้มูกโป่งกันพอดี พูดถึงหนังที่ได้ดูผ่านมา มีทั้งหนังดี และหนังที่ดูแล้ว งง จับต้นชนปลายไม่ถูกเอาซะเลยเรียกได้ว่าหนังดูครบรสสำหรับอาทิตย์นี้ หนังที่ดูแล้ว งง ก็ปล่อยให้มันงงกันต่อไป เพราะเรียกได้ว่าเล่าก็เล่าไม่ถูกหรอก เพราะมันบทมันสร้างให้เป็น flash back แบบกลับไปกลับมา ฉันเองดูหนังจะให้เพลิดเพลิน แต่ต้องมาเจอแบบกลับไป กลับมา มันก็จับเนื้อเรื่องไม่ถูกเหมือนกัน เลยละเอาไว้ก่อน กะว่าถ้าหากว่าเกิดอาการจิตตกอีกทีจะกลับมาดูกันอีกรอบ เผื่อจะเริ่มต้นจับเนื้อความได้ถูกกะเค้าบ้าง (เพราะกลับไปอ่านรีวิวหนังเรื่องนี้แล้วเค้าบอกว่าเป็นหนังใช้ได้เลยนะ ) ... เอ เดี๋ยวจะงง เขียนสักหน่อยว่าหนังที่ว่าก็คือเรื่อง Dark Hour ส่วนอีกเรื่องนั้นก็เป็นหนังแนวสยองประสาท When A Strager Calls อ่ะไม่ต้องเดากันล่ะ ว่าหนังเรื่องนี้มันต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับโทรศัพท์แปลกๆ นั่นเอง หนังถือเรียกว่าเป็นการสั่นประสาทได้อย่างดี ไม่ได้เริ่มด้วยการฆ่า แต่เริ่มด้วยการกวนใจสำหรับผู้ไม่นิยมเสียงโทรศัพท์อย่างดีเลย เพราะเกือบทั้งเรื่อง ได้ยินแต่เสียง ตู๊ดดดดด เรียกเข้าตลอด บางทีก็เริ่มๆ ทำให้ตัวเองประสาทเสียพอควรได้เหมือนกัน สำหรับเนื้อเรื่องก็ไม่มีอะไรซับซ้อน ตัวเอกก็ไปเป็นเบบี้ซิสในบ้านแห่งหนึ่ง พอถึงคราวต้องไปนั่งเฝ้า ก็เกินเหตุโทรศัพท์แปลกๆ เข้ามากวนใจ ทั้งเรื่องก็เลยเป็นการสั่นประสาทให้กับตัวเอกในเรื่องราวแปลกที่เธอจะต้องเจอในบ้าน เหมือนถูกจับตามอง แต่ละสถานการณ์ คิดดูว่าถ้าหากว่าต้องได้เจอกับตัวคงจะกวนใจตัวเองเล่นไม่น้อย อย่างน้อยๆ คนเราเมื่อเวลาคิดมาก ความคิดเราเองนี่ล่ะจะฆ่าเราเอง เพราะมันเล่นจินตนาการไม่จบไม่สิ้น และแล้วเรื่องนี้ก็จบไป จบอย่างเป็นเรื่องราวแบบอึ้งๆ ... แบบนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นการจบแบบคลาสิคหรือไม่ เพราะจบแล้วก็ชวนให้คิดไปเองล่ะว่า " ใคร " ... ส่วนอีกเรื่องที่ดูแล้วไม่ได้ตั้งความหวังเอาไว้เลยนั้น เป็นเรื่องที่อ่านรีวิวจากหลายๆ ที่มาก่อนหน้าแล้ว The Break Up อ่านแล้วก็เห็นด้วยอย่างยิ่งว่ามันไม่ได้เป็นหนังคอมเมอดี้เหมือนที่หลายๆ คนคาดหวังไว้ ... แต่อันนี้เพราะรู้และอยากดู ก็เลยเป็นที่มาของการเปิดดูเรื่องนี้ยามต้องนั่งหง่าวเฝ้าบ้านเพียงลำพัง หนังเรื่องนี้ก็นั่นล่ะคะ ชีวิตคู่ที่มันไม่สามารถประคับประคองกันไปได้นานๆ กันไปได้อย่างหวัง เรื่องราวก็เลยเป็นการบอกถึงว่า อะไรคือสาเหตุ อะไรที่ทำให้เราทะเลาะกัน และอะไรที่จะเป็นไปได้หลังจากนั้น ถือว่าเป็นเรื่องที่ได้ฟังคนทะเลาะกันได้จับใจที่สุด แผดเสียงซะเหมือนจริง อันนี้ชื่นชมในความสามารถของสองนักแสดงมากๆ ... ดูแล้วก็อดมานั่งคิดไม่ได้ แฮ่ๆ ทั้งๆ ที่ไม่ต้องคิดอะไรนั่นล่ะ แต่ก็อดไม่ได้ต้องแอบมาขอคิดเพิ่มเสริมต่อบ้างน๊า ตามประสาผู้ที่อยากมองอะไรในส่วนที่หนังไม่ได้บอกมาตรงๆ เรื่องราวของชีวิตคู่ ความรัก มันไม่สามารถออกแบบได้จริงๆ มุมมองของฝ่ายหญิงและชายนั้น มันช่างแตกต่างกันเอามากๆ ยอมรับว่ามีบางฉากที่ดูแล้วต้องทำเสียงสั่งในใจว่า " เฮ้ย ใช่เลย " อย่างน้อยๆ ก็เป็นฉากของการใส่ใจ เอาใจ ที่อาจจะไม่ได้โดนเป๊ะๆ สำหรับแค่ว่า ผู้ชาย ช่วยเรื่องเก็บจาน ล้างจานหน่อยสิ เพราะนั่นมันแค่ส่วนหนึ่ง สิ่งสำคัญมันคือ จะมีการใส่ใจกันได้ไม๊ ถ้าปราศจากการร้องขอ เพราะแน่นอนว่าถ้าหากว่าเราเอ่ยปาก เค้าอาจจะทำให้ แต่นั่นคืออาจจะทำให้โดยเต็มใจหลังจากรู้ หรือว่าทำให้หลังจากที่ถูกบอก ... ประเด็นคือว่า คุณไม่ได้ทำเพราะอยากทำ (ด้วยตัวเองตั้งแต่แรก) เหมือนที่ตัวผู้หญิงบอกเอาไว้ว่า " I want if you want to " ไม่ใช่ว่า You want what I said to you ... (อันนี้คร่าวๆ แล้วกันน่อไม่เป๊ะๆ หรอกสำหรับคำพูด) เฮ้อ ว่าไปแล้วก็อ่ะนะ เรื่องชีวิตคู่มันยากจริงๆ การต้องอดทนต่อกันมันก็ดี แต่ก็จะดียิ่งขึ้นถ้าหากว่าเลือกจะใส่ใจ ยอมรับ และปรับตัว ให้กับคู่ของตน เพราะถ้าหากว่าใช้คำว่าอดทนอย่างเดียว เกิดวันใดขาดผึงขึ้นมา ความอดทนสิ้นสุดลงตรงได้มะนาว 3 ลูกแทนที่จะเป็น 12 ลูกเหมือนในหนัง วันนั้นก็คงจะถึงคราวอวสานกับการมีชีวิตคู่ล่ะน่อ

Create Date : 28 สิงหาคม 2549
Last Update : 29 สิงหาคม 2549 12:33:12 น.		80 comments
Counter : 1139 Pageviews.
Share Tweet