การจะเลี้ยงหรือว่าดูแลอะไรสักอย่างและนำมาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือว่าใหญ่ “ความตั้งใจ+ความพร้อม” ต้องมาเป็นเรื่องอันดับต้นๆ ก่อน เพราะฉะนั้นการตัดสินใจจะเลี้ยงน้องหมาสักตัวของครอบครัวเรา ก็ต้องผ่านการตัดสินใจได้ว่า “เอาแน่ๆ” มาแล้วหลายรอบ และที่ต้องบอกว่าหลายรอบนั้นก็ต้องบอกว่าหลายรอบจริงๆ ค่ะ เพราะต้องเอาให้แน่ใจถึงชั้นว่า 101 % เลยก็ว่าได้ เพราะว่าถ้าเอาแน่ ณ ตอนนี้ แต่ว่าอนาคตดันไม่พร้อม นั่นล่ะ ความลำบากคงยกให้กับบทน้องหมาเลยทีเดียว ด้วยเพราะคิดถึงเรื่องของการเลี้ยงหมานี่ล่ะค่ะ เราก็ต้องมาคุยกันก่อนเลือกล่ะว่าจะเอาพันธุ์ไหน ข้อนี้ไม่ยากเพราะว่าหมาเล็กๆ ตัดไปได้ไม่ต้องคิดมากเพราะว่าเราสองคนไม่ชอบเลี้ยงหมาพันธุ์เล็ก อาจจะด้วยเหตุผลที่ต่างกันไป แต่บทสรุปก็คือว่าต้องเลือกพันธุ์ใหญ่หน่อย เฝ้าบ้านได้ แอ็กทีฟดีๆ พอจะเป็นเพื่อนและดูแลเราได้ในคราวเดียว ซึ่งแรกเริ่มฉันเองอยากได้เจ้าโกลเด้นรีทรีฟเวอร์สักตัวมาเป็นเพื่อนกัน แต่คนข้างๆ บอกว่าน่า .. ตัวแรกขอเป็นเยอรมันเชพเพิร์ดก่อนได้ป่ะ เพราะด้วยเหตุผลว่าอยากให้ตัวแรกเป็นตัวเก่ง ... เลยอยากเลือกสุนัขฝึกของตำรวจมาก่อน อย่างน้อยๆ ฝึกได้ดีเค้าก็ดูแลบ้านได้ตามสัญชาติญาณของมัน และด้วยเหตุผลหลายๆ ประการที่ตบท้ายด้วยว่าตัวที่สองจะเป็นโกลเด้นก็ได้ไม่ว่ากัน นั่นล่ะฉันก็เลยยอมรับว่าตามใจท่านแล้วกัน หลังจากเลือกได้แล้วว่าอยากได้พันธุ์ไหน ก็มาต่อกันด้วยว่าจะเป็นตัวผู้ หรือว่าตัวเมีย ... ฉันเองนั้นไม่มีปัญหาคะ เพราะฉะนั้นข้อนี้คนข้างๆ อยากได้ยังไงก็ตามใจ หนนี้เค้าเลือกเพศเมีย เค้าบอกหมาเพศเมียนั้นดูแลตัวเองได้ดี เรียกว่าสะอาดแล้วก็รักสงบด้วยลักษณะของเค้า ฉันเองก็เออออห่อหมก(ปลา) กับเค้าเหมือนกัน นี่ล่ะค่ะ เป็นเหตุผลและความเป็นมาที่ทำให้เราได้ยัยแม็กกีมาครอบครองกัน ... และด้วยความตั้งใจอีก 1 อย่างที่คนข้างๆ กับฉันตกลงร่วมกันแล้วว่า เลี้ยงหมาตัวเมียแล้วก็ต้องดูแลเค้าให้ดี การตัดสินใจที่จะทำหมันแบบถาวรให้น้องหมาก็เกิด แต่ด้วยเพราะว่าตอนแรกๆ กำลังสองจิตสองใจ ก็เลยตัดสินใจให้เค้าฉีดยาไปก่อนดีกว่า ทีนี้เพราะว่ามีเหตุให้ได้อ่านกระทู้ในห้องของสัตว์เลี้ยงพันทิพมาเห็นหลายข้อความที่พูดกันเรื่องการทำหมันกับการฉีดยาคุม ที่ดูเหมือนว่าจะมีผลดีน้อยกว่าผลเสีย อ่านไปอ่านมาเหมือนไซโคตัวเองพอตัว ประกอบกับอีกอย่างช่วงของการนัดฉีดยาครั้งต่อไป มันหลังจากที่เราจะต้องเอาน้องหมาไปฝากเลี้ยง ทีนี้ถ้าหากว่าเราเองไปฝากแล้วน้องหมาถูกปู้ยี่ปู้ยำช่วงนั้น อ่ะ คิดได้อย่างนั้นล่ะไม่ไหวค่ะ เอาอย่างนี้ดีกว่า ... ป้องกันไว้ก่อนดีกว่ามาแก้ เราเลยตกลงว่างั้นพาน้องหมาไปผ่าตัดทำหมันดีกว่า .. และแล้ว มิชชั่นการพาหมาไปทำหมันก็เลยเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง ... ::18 กพ. 52 : so much in pain:: 10.00 จัดการพายัยแม็กกีไปเข้าคลีนิก ... เข้าไปคุณหมอก็อธิบายก่อนเลยว่าโอกาสเสี่ยงมียังไง และต้องทำยังไงบ้าง ฉันก็พยักหน้ารับรู้และบอกว่าเข้าใจและยังตัดสินใจว่าจะผ่าอยู่ หมอก็เลยให้เซ็นต์เอกสารยินยอมให้ผ่าตัด 10.30 หมอจัดการให้ยาที่เรียกว่าเป็นยาที่ฉีดก่อนยาสลบ ... เรียกว่าฉีดยาตัวนี้แล้วก็จะค่อยๆ สะลึมสะลือ เริ่มง่วงเล็กน้อย แต่เห็นหมอบอกว่าประมาณ 10 นาที แต่ไหงเอาเข้าจริงใช้เวลากว่า 20 นาทีล่ะค่ะ เพราะยืนจนเมื่อยัยแม็กกียังไม่มีทีท่าจะหลับเลย ช่วงนี้คุณหมอบอกว่ายังไงก็ค่อยๆ จับมันด้วยนะ เพราะว่าหมอกลัว สาเหตุคือว่า ... หมอเคยมีประสบการณ์ช่วงที่ฉีดยาให้หมาง่วงงุนนี้ เผลอไม่ได้จับมันและหันไปคุยกับเจ้าของหมา พอดีด้วยความง่วงงุน เบลอๆ ของน้องหมา แต่ว่าเค้ายังพอมีแรงอยู่ จู่ๆ เค้าก็กระโดดงับคอหมอเข้า (ฟังแล้วเสียวไส้) .. หมอก็เลยออกจะกลัว ๆ เกรงๆ กับหมา และหมาต้นเหตุก็ดันเป็นพันธุ์เดียวกับยัยแม็กกีด้วยแล้วคุณหมอยิ่งต้องย้ำฉันกับคนข้างๆ ให้ดูหน่อย ถึงแม้จะเข้าใจว่ายัยแม็กกีไม่ได้เป็นหมาดุแต่อย่างใดแต่ก็ขอให้ระวังเอาไว้ก่อน เข้าใจค๊า หลังจากยัยแม็กกีเริ่มง่วงแล้วหมอก็จัดการฉีดยสลบของจริงให้เลย แล้วหมาเค้าก็หลับไป ช่วงนั้นฉันกับคนข้างๆ ก็กลับบ้านกันก่อน โดยคุณหมอย้ำว่า ... บ่ายสองโมงค่อยแวะมารับได้ 14.00 ได้เวลามารับน้องหมาแล้ว .. ยัยแม็กกีอยู่ในกรงหลังจากผ่าตัด กรงขังอย่างดี กับยัยแม็กกีที่ไม่คุ้นเคย พอเห็นและได้ยินเสียงฉันกับคนข้างๆ มันก็เริ่มดิ้นมาอีกแล้วถึงแม้ว่าจะมีแผลใต้ท้องเธอก็ตาม แต่ดูเธอยังคงได้ยาชาอยู่เลยยังไม่เจ็บไม่ปวด ... แต่ว่าอาการสะลืมสะลือกับยายังคงอยู่ สังเกตุได้เลยว่าเวลาเธอเดินจะเป๋มาก ... เรียกว่าเดินไปก็เซไปทางซ้าย เดี่ยวก็ไปทางขวา เห็นแล้วก็ขำปนสงสารจัง ก่อนกลับต้องชำระหนี้ค้างให้กับคุณหมอ ... ตกลงว่าหนนี้ทำหมันน้องหมา 3,500 เค้าแยกเป็น 2,000 ค่าผ่าตัดหมา (ตัวเมีย) .. 800 เป็นค่าวางยา และที่เหลือเป็นค่ายาและเจ้าเรด้าห์ที่สวมคอ กลับมาถึงบ้าน ยัยแม็กกีตัวเดิมหายวับไปกับตา ... เพราะตอนนี้เธอเป็นน้องหมาอีกเวอร์ชั่น เงียบ เรียบ สงบ ซึ่งก็ทำให้สงสารมันเหลือกำลัง เพราะมันคงเจ็บและก็คงเริ่มรำคาญกับเจ้าคอร่าที่สวมคอให้มันเพื่อป้องกันการไปกัดไหมที่ผ่า ... เห็นแล้วก็ทั้งขำและทั้งสงสารไปในคราวเดียว ...คนไม่เลี้ยงหมาอาจจะไม่รู้ แต่ว่าคนเลี้ยงหมาอย่างเราเห็นแล้วก็น้ำตารื้นเหมือนกันนะนั่น .. วันแรกกลับมาถึงบ้านแม็กกีหมดสภาพหมาแอ็กทีฟเลย เพราะว่าเธอนิ่งมาก ... แถมกินได้แต่น้ำ อาหารยังไม่กินเพราะมันก็คงเหมือนคนนี่ล่ะหนอ เจอไม่สบายอย่างนี้ ป่วยอย่างนี้คงไม่อยากกินหรอก อยากแต่จะนอนอย่างเดียว เมื่อคืนก็เลยต้องเป็นหน้าที่ฉันต้องตื่นมาดูอัพเดทว่ามันเป็นยังไงบ้าง เช้าวันนี้คือวันที่สอง ... ก็ยังเหมือนเคย แต่ดูเหมือนว่าจะมีแรงเดินได้มากขึ้น ... เพราะว่าเวลาฉันออกไปทำธุระนอกบ้านเธอก็เดินตามเท่าที่เธอทำได้ แต่ว่าอาหารก็ยังไม่กินเหมือนเดิม แต่ฉันก็บังคับป้อนยาแก้ปวดและยาแก้อักเสบให้ไปก่อน เพราะไม่อย่างนั้นจะลำบากกันทีหลัง ตกเย็น แม็กกีเริ่มกินได้บ้างแล้ว ฉันลงทุนไปตลาดซื้อไก่ย่างให้มันเชียวนะ นัยว่าอะไรก็ไม่กินหรือว่ากินยากแบบนี้ มาเจอไก่ย่างมันน่าจะโอเคนะ เพราะว่าเป็นกรณีพิเศษอย่างน้อยๆ กระตุ้นให้มันหิวหน่อย และแล้วก็ได้ป้อนไก่มันได้ 20 คำ ก็เรียกว่ากำลังดีเพราะว่ามันจะได้มีอาหารรองท้องก่อนกินยา ... โล่งอก มาถึง ณ ตอนนี้ .. ความเจ็บปวดของแม็กกีคงจะเริ่มมีและคงจะดีขึ้น ... เราเมื่อเห็นหมาที่เลี้ยงมาเค้าซมแบบนี้ก็อ่ะน๊า ใจอ่อนเหมือนกัน แต่เชื่อว่าอีกไม่นานมันคงหายและกลับมาเหมือนเดิม ก็นั่นล่ะก็คงต้องคอยตามกันต่อไป แต่ดูท่าว่าไม่นานจริงๆ เพราะเมื่อกี้แว๊บออกไปหน้าบ้าน เอาลูกชิ้นออกไปวางล่อ ปรากฏว่า 5 นาทีให้หลังลูกชิ้นหายไป ถ้าไม่มีขโมยตัวเอ๊กข้างบ้านมากิน นั่นก็คงเพราะยัยแม็กกีนั่นล่ะจัดการ เอาว่าแค่ได้กินเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ก็ทำเอาฉันดีใจแล้วล่ะ ... หายเร็วๆ นะแม็กกี ...

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2552 1:51:26 น.		108 comments
Counter : 1078 Pageviews.
Share Tweet