ร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า ... กับไล่ตงจิ้น " ปัญหา-โชคชะตาฟ้ากลั่นแกล้ง " คำๆ นี้เชื่อแน่ว่าใครๆ ก็คงไม่ชอบหรอก ใครล่ะจะอยากมีปัญหา ใครล่ะจะอยากถูกลงโทษให้มีชีวิตลำบากยากเข็ญ จะดีแค่ไหนถ้าหากว่าเราเลือกเกิดได้ เลือกมีชีวิตที่เราต้องการได้ถ้าเพียงแค่กดปุ่มเลือกชะตาชีวิตแบบกดปุ๊บติดปั๊บ ไล่ตงจิ้น เป็นชื่อของชายหนุ่มชาวไต้หวันคนหนึ่ง ที่ได้เขียนเล่าประสบการณ์ของชีวิตเค้าและครอบครัว ที่ดูเหมือนจะมีทุกข์มากกว่ามีสุข เนื่องจากทั้งครอบครัว ยากจน พ่อตาบอด หากินด้วยการขอทาน ส่วนแม่ปัญญาอ่อน ไอคิวแค่เพียงนิดหน่อย นอกจากนั้นก็มีพี่สาว ตัวเค้าเอง และน้องที่เกิดหลังจากนั้นอีก 10 คน ... ชีวิตในวัยเด็กของไล่ตงจิ้นและครอบครัว เรียกได้ว่ามีแค่ความเศร้าและทุกข์ กับทุกข์ ความสุขนั้นหาแทบจะไม่ได้เลย เพราะบ้านก็ไม่มี ต้องเร่ร่อนขอทานไปทั่ว มีแต่นอนที่สุสานหรือว่าศาลเจ้า เรื่องความน่ากลัวสำหรับเด็กนั้นไม่ต้องพูดถึง เพราะได้แต่แค่คิดว่าขอให้มีที่นอน หลังคาคุ้มหัวเป็นพอ สมัยเด็กไล่ตงจิ้นต้องตามพ่อไปขอทาน เพราะต้องนำทางให้พ่อซึ่งตาบอดเดินไปขอทานตามที่ต่างๆ บางครั้งในอายุ 2 ขวบ ไล่ตงจิ้นต้องเดินขอทานไปไกลกว่า 40 กิโลเมตร ซึ่งถือว่าหนักเอาการสำหรับเด็กในวัยแค่นั้น ส่วนพี่สาวก็ต้องดูแลคนอื่น ๆ เวลาพ่อและน้องชายออกไปขอทาน เพราะว่าทั้งแม่ น้องชายคนรองจากไล่ตงจิ้นก็ปัญญาอ่อน แต่ว่าบางทีเธอก็ต้องออกไปขอทานด้วย ดังนั้น แม่กับน้องชายก็ต้องถูกล่ามโซ่ไว้กับต้นไม้ ช่วงที่สามคนต้องออกไปขอทาน เพราะกลัวว่าถ้าหากว่าเกิดหลงออกไปนอกบ้านแล้วจะหลงหาทางกลับไม่ได้อีก ... อ่านเรื่องนี้แล้วยอมรับว่าสะท้อนใจมากถึงมากที่สุด และบอกอย่างไม่อายเลยว่า อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วฉันร้องไห้ ฉันไม่รู้ว่าน้ำตามันไหลจากไหน ตลอดเวลาบ่ายของวันนี้ที่อ่านหนังสือตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย อารมณ์ที่ฉันรับได้คือ ตัวหนังสือที่ฉันอ่าน มันเหมือนทำให้ฉันเห็นภาพของเด็กเล็กๆ คนหนึ่ง ที่ต้องทำหน้าที่อย่างใหญ่หลวง เพื่อดูแลครอบครัว พ่อตาบอด แม่ปัญญาอ่อ่นและน้องๆ อีก รวม 14 ชีวิต ไม่ออกไปขอทาน ก็ไม่มีกิน ก้มหน้ายอมรับกับสิ่งที่คนอื่นๆ ด่า ว่ากล่าว ดูถูก ถูกถ่มน้ำลายใส่หน้า แน่นอนว่าสำหรับเค้านั้นมันต้องมีความรู้สึก เจ็บปวด สำหรับเด็กเล็กๆ ขนาดนั้นแน่นอน แถมยังต้องเจ็บปวดจากการที่ต้องรองรับอารมณ์ของพ่อในบางครั้งโดยการถูกเฆี่ยนตี โดยที่เค้าเรียกมันว่า " คือโศกนาฏกรรมที่ดูจะไม่มีวันจบสิ้น เสมือนกับถนนขรุขระที่ไม่มีปลายทาง " อ่านแล้วรู้สึกเจ็บปวดดีชะมัดเลย บางตอนอ่านแล้วรู้สึกบีบคั้น จนถึงกับต้องปิดหนังสือลงพักตา เพราะมันเหมือนมีความรุ้สึกว่า ไม่ไหวแล้ว ฉันต้องพัก ... เพราะเนื้อหาที่พูดนั้นมันบีบซะจนที่ว่า ต้องขอเวลาร้องโฮก่อนเลย ไม่เว้นแม้ตอนที่คิดว่าจะดีสำหรับไล่ตงจิ้นทีได้เข้าเรียนหนังสือ กระนั้นก็ยังไม่พ้นถึงเรื่องที่เค้าจะต้องเจ็บปวดไปตลอดชีวิตกับสิ่งทีเกิดขึ้นกับจิตใจของเด็กเล็กๆ นี้อีก ถึงขั้นว่าซื้อยาฆ่าแมลงเพื่อผสมข้าวให้กับพ่อ แม่ และน้องๆ กิน ....เฮ้อ นอกจากความทุกข์ที่หล่อหลอมความแข็งแกร่งของหัวใจแล้ว สิ่งดีๆ อย่างอื่นที่ได้เรียนรู้จากนิสัยของไล่ตงจิ้นคือ เค้าไม่โทษชะตาตัวเอง คือแน่นอนว่าเค้ารุ้ว่าเค้าเป็นใคร พ่อแม่เป็นใคร กระนั้นเค้าก็ยอมรับ และเคารพพ่อแม่อยู่เสมอ ถึงแม้ว่าพ่อจะตีเค้าหนัก หรือว่าแม่จะปัญญาอ่อน จำไม่ได้หรอกว่าเค้าเป็นลูก แต่เค้าก็ยังรัก พ่อแม่ ตรงนี้ฉันเชื่อว่าความกตัญญูรู้คุณนั้น มันสร้างคน หล่อหลอมคน และส่งผลให้ชีวิตภายหน้าไม่ตกอับ ... " พ่อแม่คือพระในบ้าน " ใครที่เคยคิดว่าปัญหาตัวเองที่เผชิญอยู่ตอนนี้เป็นเรื่องใหญ่ ... อยากให้หยิบหนังสือเรื่องนี้มาอ่านสักนิด ฉันคิดว่ามันจะทำให้คุณรู้สึกว่า คุณโชคดีกว่าคนอื่นๆ มากๆ ... อย่างน้อย คุณมีพ่อแม่ มีคนที่เรารัก มีครอบครัว ไม่ต้องลำบากยากเข็ญ ออกไปขอทาน ไม่ต้องถูกคนอื่นด่าว่า ถูกสมน้ำหน้า ไล่ส่ง เมื่อเห็นหน้า เรียกง่ายๆ ว่า ชีวิตเกิดเป็นสุนัขยังดีกว่า เพราะมีเจ้านาย ให้อาหาร (เขียนตรงนี้แล้วสะท้อนใจจัง) หนังสือไม่หนา เพียงแค่ 247 หน้า ราคา 165 บาท จำนวนหน้า และราคาหนังสือ คงไม่สามารถเทียบได้กำลังใจ ข้อคิด หลังจากคุณอ่านเรื่องนี้จบแน่นอน เชื่อฉันเถอะ บล็อกก่อนหน้านี้เยี่ยมเยือนกันได้ที่ 372 วันกับความรู้สึกดีๆ ที่ผ่านให้ทางดอกกุหลาบแดง ( บล็อกครบปี )   Create Date : 23 มิถุนายน 2549 82 comments Last Update : 23 มิถุนายน 2549 2:00:25 น. Counter : 2085 Pageviews. Share Tweet

คุณนิด อ่านไปร้องไห้ไปเหรอจ้า ฝนแค่สะเทือนใจนิดหน่อย แต่ไม่ถึงกับร้องไห้อ่ะค่ะ แต่ก็ได้แง่คิดดีๆ กลับมาเยอะมากค่ะ   โดย: Malee30 23 มิถุนายน 2549 2:01:48 น.

ขายดีจริงๆหนังสือเล่มนี้ เห็นขึ้นอันดับหนึ่งร้านหนังสือหลายสัปดาห์แล้ว   โดย: ปลายเทียน 23 มิถุนายน 2549 2:25:22 น.

แล้วปัจจุบันนี้ ไล่ตงจิ้นเป็นอย่างไรบ้างคะ ในหนังสือได้บอกไว้หรือเปล่า (แอบอยากรู้นิดหน่อยค่ะ สวรรค์น่าจะเมตตาคนกตัญญูบ้างนะ ^^)   โดย: สายลมโชยเอื่อย 23 มิถุนายน 2549 2:32:32 น.

ตายังไม่ได้อ่านค่ะ... น่าเสียดายมากๆ   โดย: Tante Ta 23 มิถุนายน 2549 2:35:30 น.

ได้ยินชื่อเสียงพูดถึงกันมากเลยกับเล่มนี้ อ่านที่รีวิวก็น่าสนใจจริงๆครับ   โดย: นายเบียร์ 23 มิถุนายน 2549 3:03:39 น.

สวัสดีค่ะคุณนิด กลับมาได้สามวันแล้วแต่ยังขี้เกียจอยู่เลย อิอิ แต่เห็นคุณนิดเขียนถึงหนังสือเล่มนี้ พอดีได้อ่านมานานแล้ว จำได้ว่าซื้อมาตั้งแต่กลางปีที่แล้ว เลยขอแจมด้วยค่ะ อ่านแล้วสะเทือนใจมากๆ ไม่คิดว่าจะหนักขนาดนี้ ตอนนั้นหนังสือเล่มนี้ยังไม่ค่อยมีใครพูดถึง แต่คิดว่ามาเป็นที่รู้จักก็ตอนคุณดำรงแห่ง คสคส มาแนะนำมั้งคะ เลยเป้นที่รู้จักมากขึ้น   โดย: jeab&michelle 23 มิถุนายน 2549 3:44:08 น.

โหถ้าได้อ่าน ทั้งเล่มคงร้องไห้ตาบวมปูดแน่ๆเลยค่ะคุณนิด คิดถึงคุณนิดจังค่ะ แต่ช่วงนี้บล็อกโหลดช้ามากๆเลยกว่าจะเม้นท์กลับให้เพื่อนได้แต่ละคนรอนานมากๆ   โดย: แม่น้องKevin and Jasmin 23 มิถุนายน 2549 4:04:08 น.

สวัสดีตอนดึกค่ะคุณนิด นุ่นสบายดีค่ะ หวังว่าคุณนิดคงสบายดีเช่นกันนะคะอยากอ่านจัง สงสัยต้องให้เพื้อนส่งมาให้จากเมืองไทยซะแล้ว   โดย: Blomster_DK (Blomster_DK ) 23 มิถุนายน 2549 4:42:29 น.

น้องนิดเขียนแล้วน่าอ่านจัง พี่ว่าคงเป็นเรื่องที่สนุกนะ มาทักทายจ้า พี่ไม่ได้อัพบล๊อคหรอกน้อง คงอีกนานจ้ะ ไว้บล๊อคใหม่พี่ค่อยไปทักทายก็ได้นะน้อง   โดย: อินทรีทองคำ 23 มิถุนายน 2549 4:49:39 น.

ท่าทางจะเป็นหนังสือที่รัดทดพอสมควรทีเดียว บล็อกรูปโฉมใหม่ สวยดีค้า   โดย: grappa 23 มิถุนายน 2549 5:13:02 น.

คุณนิดตอนนี้เมย์จิตตกมากๆค่ะ พอมาอ่านเรื่องที่คุณนิดเขียนขอบอกอย่างจริงใจว่าช่วยเมย์ได้คิดขึ้นมากค่ะ เรื่องราวของเรากระจิ๊ดเดียวถ้าเทียบกับเรื่องนี้ แค่อ่านคร่าวๆเมย์ก้อน้ำตาซึมแล้วค่ะ ไว้คุยกับพี่จะให้เค้าส่งมาให้อ่านค่ะ   โดย: เมย์ (Sunsweet May ) 23 มิถุนายน 2549 6:01:29 น.

แวะมาทักทายพี่จิ๋วนิดในยามเช้าของทา งฝากฝั่งนี้ครับ ขอบคุณสำหรับการแนะนำหนังสือดีๆครับ   โดย: ตี๋น้อย (Zantha ) 23 มิถุนายน 2549 6:31:49 น.

สะเทือนใจดีจริงคุณนิด เรื่องของเด็กๆนี่ สงกะสัยอ่านแล้ว น้ำตาทะลักทะลายแน่ๆเลย รู้สึกเนื้อเรื่องรันทดมากๆเลย   โดย: prncess 23 มิถุนายน 2549 7:07:54 น.

หนังสือสไตล์นี้ไม่อยากอ่านอ่า อ่านแล้วเศร้า ตอนนี้กะลังอ่านคินดะอิจิอยู่ อ่านวันละนิดตอนรอเรียนโยคะอ่านะ เดือนนี้จะจบรึเปล่ายังไม่รู้ อิอิ   โดย: คุณย่า 23 มิถุนายน 2549 7:18:52 น.

เคยอ่านจากทางคู่สร้างคู่สมเหมือนกันค่ะสงสัยน้ำไหลเป็นเผาเต่าเหมือนกัน...เพราะแค่อ่านตอนนี้ก้อคลอเบ้าแล้วอ่ะ   โดย: FaRaWaYGiRL 23 มิถุนายน 2549 8:00:54 น.

แค่ภาพที่ปกก็ดูสะเทือนใจแล้วอะ   โดย: Bluejade 23 มิถุนายน 2549 8:05:43 น.

อ่านรีวิวแล้ว สะเทือนใจไปด้วยจริงๆครับ   โดย: Cymry 23 มิถุนายน 2549 8:07:59 น.

แม่ปุ๊จำชื่อ "ไล่ตงจิ้น" ได้แม่นเลยหลังจากที่คุณฝนแนะนำหนังสือเล่มนี้ แต่แม่ปุ๊ยังไม่รู้ว่าจะหามาอ่านเมื่อไหร่ เพราะช่วงนี้แม่ปุ๊รู้สึกว่าไม่อยากอ่านหรือดูอะไรเศร้า ๆ เลยค่ะ   โดย: Lauderdale By The Sea 23 มิถุนายน 2549 8:22:33 น.

ถ้าเราอ่านคงร้องแน่เลยค่ะ   โดย: Baby I love you 23 มิถุนายน 2549 8:23:58 น.

ยังไม่ได้อ่านค่ะ แต่ได้ยินมาบ้างเหมือนกัน ถ้าได้อ่านคงน้ำตาซึมแน่เลยคุณนิด   โดย: Petit Patty 23 มิถุนายน 2549 8:27:51 น.

ยังไม่เคยอ่านเลยค่ะ ฟันธงว่าถ้าต้าอ่านต้องร้องไห้แน่ๆเลยค่ะ เพราะเป็นคนอินกับอะไรง่ายๆ แล้วก็ sensitive สุดฤทธิ์   โดย: asita 23 มิถุนายน 2549 8:36:30 น.

โดย: Petit Patty 23 มิถุนายน 2549 8:52:03 น.

อ่านแล้วก้อรู้สึกว่าเราโชคดีกว่าคนอื่นมากๆ   โดย: นายเจย์ (JaYGUY ) 23 มิถุนายน 2549 9:21:35 น.

ซื้อมาแล้ว ยังไม่มีคิวอ่านเลยค่ะ คงได้อ่านเร็วๆ นี้ค่ะ แล้วจะมาคุยกับคุณนิดอีกทีนะคะ (ยังไม่อ่านก็เลยยังไม่กล้าอ่านรีวิวค่ะ)   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 23 มิถุนายน 2549 9:23:58 น.

เคยอ่านเรื่องย่อๆมาหน่อยๆค่ะ จากคู่สร้างคู่สม อ่านแล้วก็แบบ...งือ อะไรจะโหดร้ายขนาดนี้เนี่ย ชีวิตเราเลยดูเป็นชีวิตที่โรยด้วยกลีบกุหลาบไปเลย จากเรื่องย่อนะคะ สะเทือนใจตอนที่คุณอาจิ้นได้เรียนหนังสือ แต่มารู้ทีหลังว่า เพราะพ่อให้พี่สาวไปขายตัวเอาเงินมาส่งเสีย สะเทือนใจตอนที่เค้าบอกว่าชอบอยู่กับคนตายมากกว่า เพราะคนตายไม่เคยดูแคลนเค้า แล้วก็แอบขำนิดหน่อยค่ะ ตอนที่ครูไม่อยากให้เค้าลงแข่งกีฬาสีทุกประเภท เพราะว่าเดี๋ยวจะได้เหรียญทองหมด อยากอ่านแบบเต็มๆเหมือนกันนะคะ แต่ก็ไม่กล้าอ่านค่ะ กลัวจะร้องไห้จนหมดแรงไปซะก่อน   โดย: ป่อหงส์ 23 มิถุนายน 2549 9:43:47 น.

อ่านตั้งแต่แรกวางขายเลยค่ะ ดีจังที่ระยะหลัง คนรู้จักเล่มนี้และโปรโมทกันต่อไป โดยส่วนตัว เราเองคิดว่าเนื้อหาในเล่ม เจ้าตัวอาจเรียบเรียงเน้นตัวเองมากไปนิด ไม่ค่อยพูดถึงน้องคนอื่นน่ะ มันขัดกับหลักปฏิบัติของคนจีน ที่ลูกคนไหนก็โดนใช้งานทั้งนั้น ตอนไล่ตงจิ้นยังเด็กคงลำบากหน่อย แต่พอโตแล้ว น้องอีกหลายคนน่าจะช่วยได้มาก (แต่ดูเหมือนในเรื่องจะข้าม ๆ ไปซะงั้น) อีกคนที่น่าสงสารคือพี่สาวค่ะ   โดย: ยาคูลท์ 23 มิถุนายน 2549 9:46:18 น.

ชอบหนังสือแนวนี้เหมือนกันค่ะ เดี๋ยวกลับบ้านแล้วจะไปหามาอ่านบ้างดีกว่า (ตอนนี้ยิ่งโหยหาหนังสือภาษาไทยมากๆๆๆๆเลยค่ะ)   โดย: mommy45 23 มิถุนายน 2549 9:54:54 น.

แวะมาทักทายค่า....   โดย: อย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ 23 มิถุนายน 2549 10:12:17 น.

อ่านแย้วววว น้ำตาหมดไปเป็นปี๊บเหมือนกัน แง้   โดย: แพนด้ามหาภัย 23 มิถุนายน 2549 10:16:41 น.

ไม่ค่อยกล้าอ่านอ่ะค่ะ กลัวร้องไห้เหมือนกัน   โดย: เดอะ กั้ง 23 มิถุนายน 2549 10:16:57 น.

ซาหวัดดีจ๊ะ เราคงอ่านเรื่องแบบนี้ไม่ได้เพราะบ่อน้ำตามันตื้น   โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์ ) 23 มิถุนายน 2549 10:45:35 น.

หวัดดีกั๊บบบบบ...   โดย: คุณหนูลมหวน (zardamon ) 23 มิถุนายน 2549 11:10:30 น.

อ่านแล้ว...รู้สึกดีมากๆ... นึกถึงตัวเองเมื่อก่อนเลยอ่ะ   โดย: ตี๋สีชมพู 23 มิถุนายน 2549 12:14:58 น.

ล้านเล่ม!!!! ... ต้องหามาอ่านมั่งแล้วละ   โดย: ป้ามด 23 มิถุนายน 2549 12:40:57 น.

หวัดดีค่ะ จะเข้ามาคอมเมนท์ตั้งกะตอนดอกกุหลาบแดงนั่นแล้ว แต่ว่าพอกด Summit ปุ๊บมันก็บอกว่าขณะนี้มีผู้ใช้มากฯลฯ โกรธๆๆๆ การมองเห็นคนที่ลำบากกว่า โชคร้ายกว่า ทำให้ได้คิดว่าที่เป็นเราอยู่ทุกวันนี้ก็ดีจะแย่อยู่แล้ว ต้องทำตัวดีๆ   โดย: เนียนอ๋อง 23 มิถุนายน 2549 12:42:09 น.

ไม่กล้าอ่านเลยค่ะ กลัวร้องไห้ไม่หยุด   โดย: ทูน่าค่ะ 23 มิถุนายน 2549 13:05:29 น.

เห็นเป็นที่ที่ 3 แล้วที่แนะนำหนังสือเล่มนี้ ที่แรก คือ ในหนังสือพิมพ์ ที่ที่สอง คือ ที่บล็อกของคุณฝน (Malee30) ที่นี่เป็นที่ที่สาม ต้องไปหาอ่านซะแล้วครับ   โดย: คนทับแก้ว 23 มิถุนายน 2549 13:05:30 น.

เป็นหนังสือที่อ่านแล้วสะเทือนใจ ใครที่คิดว่าตัวเองเศร้า ทุกข์ ลำบาก โชคร้ายในชีวิต น่าลองมาอ่านดู อาจจะได้กำลังใจ ได้ข้อคิดมากขึ้น คุณยังโชคดีกว่าไล่ตงจิ้น และเชื่อว่า อาจจะโชคดีกว่าหลายๆ ชีวิตบนโลกนี้นะคะ ... ขอบคุณที่แนะนำหนัีงสือดีๆให้อ่านค่ะคุณนิด ...   โดย: ตะกร้าหวายสีขาว 23 มิถุนายน 2549 13:34:30 น.

สวัสดีค่ะพี่สาว พี่ร้องไห้เป็นเต่าเผา นู๋แปลกใจค่ะพี่สาว ทำไม ไม่ร้องไห้เป็นแพะรมควัน หรือไก่ย่างน้ำผี้ง หรือกบทอดกระเทียมพริกไทย ฮ่าๆๆๆๆ นู๋แวะมาแซวเล่นนะคะพี่ นู๋ชอบอ่านเรื่องขำๆ หัวเราเอิ้กอ้าก เรื่องเศร้าๆ นู๋ก็คงเป็นเหมือนพี่น่ะ ร้องไห้   โดย: สาวหน้าใส 23 มิถุนายน 2549 15:04:59 น.

ใครที่เคยคิดว่าปัญหาตัวเองที่เผชิญอยู่ตอนนี้เป็นเรื่องใหญ่ ... อยากให้หยิบหนังสือเรื่องนี้มาอ่านสักนิด ฉันคิดว่ามันจะทำให้คุณรู้สึกว่า คุณโชคดีกว่าคนอื่นๆ มากๆ ... อย่างน้อย คุณมีพ่อแม่ มีคนที่เรารัก มีครอบครัว ไม่ต้องลำบากยากเข็ญ ออกไปขอทาน ไม่ต้องถูกคนอื่นด่าว่า ถูกสมน้ำหน้า ไล่ส่ง เมื่อเห็นหน้า เรียกง่ายๆ ว่า ชีวิตเกิดเป็นสุนัขยังดีกว่า เพราะมีเจ้านาย ให้อาหาร (เขียนตรงนี้แล้วสะท้อนใจจัง) ............................ ไม่ไหวหรอกค่ะ ตอนนี้สภาพของตัวเองย่ำแย่มาก คงไม่สามารถไปโศกเศร้ากับเรื่องของคนอื่นได้อีก ลำพังโศกเศร้ากับเรื่องของตัวเองก็เหนื่อยเต็มทน ..... เพิ่งรู้ว่าตัวเองอ่อนแอนัก ก็วันนี้นี่เอง   โดย: สาวแว่นเลี้ยวซ้าย 23 มิถุนายน 2549 16:32:39 น.

ชีวิตรันทด เหอออ แบ่งคุกกี้ให้แล้วกัน   โดย: ไ่่ก่ย่างคุกกี้กรอบหมีชอบหมด 23 มิถุนายน 2549 16:41:21 น.

หนังสือน่าสนใจดีครับ.. ไว้ต้องหามาอ่านให้ได้ (อีกแล้ว)... เรื่องราวรันทดๆ แบบนี้ ลองอ่านของชาติกอบจิตติดูครับ..   โดย: biggg 23 มิถุนายน 2549 16:47:57 น.

ส่งความคิดถึงมาให้ ส่งความห่วงใยมาฝาก ส่งความรู้สึกอีกมากมาย มอบแด่เธอเพื่อนเสมอใจ ** มีความสุขในวันหยุดพักผ่อนนะจ้า ** วันนี้ฝนตกอากาศร้อนอีกตามเคยเมื่อไหร่มันจะหนาวมั่งอะเนี่ย..   โดย: จอมแก่นแสนซน 23 มิถุนายน 2549 17:23:43 น.

ตอนนี้ไม่ค่อยอยากอ่านหนังสือ อยากไปเที่ยวอ่ะค่ะ ^^   โดย: I am just fine^^ 23 มิถุนายน 2549 18:27:56 น.

ไว้คราวหน้าจะไม่ลืมหยิบติดมือกลับมาอ่านแน่นอนจ้า หนังสือดีๆ แบบนี้จะพลาดได้อย่างไร ปล. ไว้ถ้าได้อ่านแล้วจะรายงานผล ว่าอ่านแล้วร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่าหรือเปล่า   โดย: jan_tanoshii 23 มิถุนายน 2549 18:34:33 น.

อารมณ์ประมาณเดียวกันเลยค่ะ คุณนิด ตอนที่อ่านเรื่องที่เค้าต้องกินข้าวบูด ที่พ่อท้องเสีย นอนตามศาลเจ้า โดนเพื่อนแกล้ง โดนแย่งเงิน พี่สาวโดนขายนี่ อิฉันสะท้อนใจชะมัด อ่านแล้ววางๆๆ ไม่รู้กี่รอบเหมือนกันค่ะ คนบางคน เอาอุปสรรคมาใช้เป็นอาวุธในการต่อสู้ แต่กับอีกบางคน อุปสรรคคือ พันธนาการให้ชีวิตจมดิ่งสู่อันธกาลค่ะ   โดย: นางกอแบกเป้ 23 มิถุนายน 2549 19:22:42 น.

และแล้ว เราก็ต้องการหนังสือเล่มนี้อีกเล่ม.. ยาวเป็นหน้าแล้วรายชื่อหนังสือที่ต้องการ... .. .. อยากอ่านมั่งจังคุณนิด...   โดย: zaesun 23 มิถุนายน 2549 20:28:04 น.

เห็นวางขายอยู่ไม่ได้หยิบมาอ่านดูเลย แหะๆ   โดย: ตงเหลงฉ่า 23 มิถุนายน 2549 20:47:58 น.

ความสำเร็จ ลุได้ด้วยความเพียรค่ะ   โดย: paemagic 23 มิถุนายน 2549 21:26:27 น.

แวะมาทักทายค่ะคุณนิด มีความสุขในวันหยุดนะคะ   โดย: Blomster_DK (Blomster_DK ) 23 มิถุนายน 2549 21:43:00 น.

_   โดย: หนูอุ๋ม (tenno_jung ) 23 มิถุนายน 2549 22:28:42 น.

เจ้าเก็ตหายดีตั้งแต่วันนั้นที่ได้หม่ำเค้กของน้องแบมบูแล้วอ่ะค่ะ มันบ้าพลัง อึดค่ะ เกิดเป็นลูกแม่แก้วต้องอดทนอ่านะ แต่ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อย ขอที่อยู่หลังไมค์หน่อยจิ๊ ไว้เราอ่านจบแล้วจะส่งไปให้อ่านเล่นแก้เหงาจ้ะ   โดย: เก็ตก้านกล้วย (คุณย่า ) 23 มิถุนายน 2549 23:19:01 น.

เมื่อคืนเกือบได้กลายเป็นคนเขียน comment แรกให้บล็อกนี้ซะแล้ว update ปุ๊บแทนเห็นปั๊บ กำลังจะเข้ามาอ่านแต่บอลมาพอดี ก็เลยต้องไปดูบอล เห็นม๊าพอพลาด comment แรกนี่เลยกลายมาเป็น comment ที่ 50 กว่าๆ Rating สูงสุดๆเลยเน้อ เรื่องไล่ตงจิ้นเคยเห็นฝน (Malee30) อ่ะเขียนไปแล้ว ก็เหมือนอย่างที่คุณนิดบอกนั่นแลว่ามันเศร้า แต่.. แทนยังไม่ได้อ่านเลยน๊า.. แต่ว่า.. แทนอ่านเรื่องที่เป็นภาษาไทยยาวๆไม่ค่อยจะจบ อ่านลำบาก กว่าจะอ่านกว่าจะแปลก็มึนกันพอดี Umm.. แต่เรื่องนี้มันก็น่าสนใจดีน๊า มีคนเขียนถึง 2 คนแล้ว มันก็น่าจะลองไปซื้อมาอ่านมั่ง แต่ (haha มีหลายแต่เหลือเกิน) แทนไม่ค่อยอะไรเศร้าๆ ถ้าเรื่องฮาฮาอ่ะอย่างชอบ   โดย: Deliver 24 มิถุนายน 2549 0:40:56 น.

สู้ชีวิตจริงๆนะค่ะ บล๊อคคุณฝนก็เคยลง ชักอยากจะอ่านขึ้นมาแล้วละค่ะน้องนิด เอ๊จะไปหาที่ไหนได้นะเนี๊ย เดี๊ยวให้เพื่อนส่งมาจากเมืองไทยท่าจะดีหรือว่า น้องนิดอ่านจบแล้วโยนมาให้พี่อ่านมั่งก็ได้นะค่ะ   โดย: erina 24 มิถุนายน 2549 1:39:07 น.

ไม่ได้เลยคุณนิด อ้อมเป็นคนบ่อน้ำตาตื้น ถ้าอ่านนี่มีหวังโฮๆ อีก วันก่อนดูการ์ตูนญี่ปุ่น เป็นเรื่องของสองพี่น้องในสมัยสงครามโลก พ่อไปรบ แม่โดนระเบิดตาย แล้วพี่ต้องเลี้ยงน้องที่ยังเล็กด้วยตัวเอง ผลสุดท้ายน้องตาย โอ๊ว ไอ้อ้อมร้องไห้โฮๆ แบบว่าไม่ใช่แค่น้ำตาไหลนะคุณนิด แต่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างแรง เดวิดได้แต่ปลอบ อ้อมเลยประกาศก้อง เราสองคนไม่มีลูกนะ เพราะโลกตอนนี้มันน่ากลัว มันอยู่อยาก เราจะทำยังไงหากเกิดอะไรขึ้นกับเรา แล้วต้องทิ้งลูกไว้เผชิญความโหดร้ายเหล่านั้น ไม่เอาๆๆๆ คิดดูดิ๊ ว่าอ้อมจริงจังกะชีวิตมากแค่ไหน อุอุอุ   โดย: soulfighter 24 มิถุนายน 2549 2:34:13 น.

เคยได้ยินมาว่าเป็นหนังสือที่ดีมาก ไปอ่านในบล๊อกคุณน้ำฝน malee30 เธอก็เคยพูดถึงเรื่องนี้ อยากอ่านมั่งจัง   โดย: madam_ozzy 24 มิถุนายน 2549 6:26:30 น.

แวะมาทักทายครับ   โดย: Bluejade 24 มิถุนายน 2549 7:22:31 น.

I bought this book for my aunt but I still don't have time to borrow her and read it. After I read your review, it sounds like a lot of depression in that book so I need to prepare myself before I start reading it.   โดย: cottonbook 24 มิถุนายน 2549 8:12:54 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณนิด เมื่อคืนนอนดึก จิบไวน์แล้วแชตกับหนุ่มๆเพลิน อ้อ ผู้พันบอกว่าได้ไวน์เข้าไป วันนี้ ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ แต่เจ๊นี่ซิ รู้สึก เหมือนจะไม่สบาย หนักหัวไปหมดเลย   โดย: นางกอแบกเป้ 24 มิถุนายน 2549 8:21:05 น.

ถ้าได้อ่านจบเมื่อไหร่มาคุยด้วยแน่นอนค่ะ หลายๆ คนที่ได้อ่านก็มีแต่คนชอบนะคะ อรุณสวัสดิ์วันเสาร์ค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 24 มิถุนายน 2549 8:28:23 น.

เรื่องแบบนี้ พี่ทนอ่าน (หรือดู) ไม่ได้เลยครับ รู้สึกว่ามันสะเทื้อน สะเทือนใจมากๆ ขอบคุณที่มาแนะนำครับพู่   โดย: สะเทื้อน 24 มิถุนายน 2549 9:27:06 น.

วันนี้อากาศดีมากเลยอะจ้าน้องนิคฝนทำท่าจะตกแต่ม่ายตก เลยทำให้อากาศเย็นสบายสุดๆๆเลยอะจ้า ว่าแล้วอยากให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆๆเลยอะ น้องนิคสบายดีน๊า.. พี่จอมแก่นก็คงอยู่อีกหลายเดือนอะจ้า..กว่าอะไรจะเรียบร้อยอะนะ.. คิดถึง เนเธอร์แลนด์ จังเลยยย   โดย: จอมแก่นแสนซน 24 มิถุนายน 2549 10:57:00 น.

แวะมาทักทายค่ะ   โดย: ปูจ๋า Sai~Jai (แม่ปูจ๋า ) 24 มิถุนายน 2549 10:59:09 น.

มาหวัดดีคุณนิดค่ะ กำลังจะไปนอนแล้ว ชีวิตคนมีขึ้นมีลง (แต่เรื่องนี้รู้สึกจะลงดิ่งมากจนรันทดฉ อ่านที่คุณนิดย่อให้ฟังแล้วชวนให้สงสัยนิดๆว่า แล้วชีวิตของพระเอกตอนโตแล้วเป็นขาขึ้นหรือเปล่า สรุปเอาเองว่าคงจะมีชีวิตที่ดีขึ้น จากอุปนิสัยของตัวละครที่คุณนิดเล่าไว้ ถ้าคุณนิดไม่เฉลย สงสัยจะต้องหามาอ่านเสียแล้ว สุขสันต์วันหยุดค่ะ   โดย: SevenDaffodils (SevenDaffodils ) 24 มิถุนายน 2549 11:55:16 น.

พู่ พี่ไม่ชอบอ่านอะไรที่มัน บีบคั้นอารมณ์อ่ะจ๊ะ แค่จัดเพลงที่มันเศร้า ๆ น้ำตายังจะไหลเลย นางเอ้ก นางเอกแหละ มีเพลงที่ BLOG ให้พู่ฟังจ้า   โดย: run to me 24 มิถุนายน 2549 12:24:48 น.

ปกติผมเองมักเสียกำลังใจบ่อย ๆ แล้วก็มักจะโทษโน่นโทษนี่ ซึ่งก็รู้ว่าเป็นนิสัยที่ไม่ดีเท่าใดนัก บางทีหมดอาลัยตายอยากสุด ๆ แต่ก็ได้หนังสือแนวนี้แหละครับ ที่ให้กำลังใจ ทำให้เห็นว่า คนที่ลำบากกว่าเรานั้นยังมีอยู่อีกมาก เขายังฟันฝ่ามาได้ เขาอาจจะท้อบ้าง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องแสดงให้ใครเห็น จะซื้อเล่มนี้หลายครั้งแล้วครับ แต่ว่า ติดอ่านเล่มอื่นอยู่ พูดถึงชีวิตรันทดแบบนี้ ตอนที่ผมเรียนในระดับมหาวิทยาลัย เคยคิดจะลาออก ก็ได้"การ์ตูนชุดหนึ่ง" ให้กำลังใจ ไม่รู้ว่าเคยอ่านไหม Dr. Noguchi เป็นเรื่องจริงนะครับ (อืมไม่ได้เกี่ยวกับเนื้อเรื่องของ ไล่ตงจิ้น นะครับ แต่ว่า ให้กำลังใจได้มากเหมือนกัน ผมอ่านแล้วผมก็ร้องไห้)   โดย: Plin, :-p 24 มิถุนายน 2549 13:11:34 น.

เห็นขึ้นที่1ร้านหนังสืออ่คะ แต่เราไม่ได้อ่านอ่ะ   โดย: BeNuTe23 24 มิถุนายน 2549 15:16:39 น.

เวลาเพื่อนมาบ่นกับเราถึงปัญหาต่าง ๆ ที่เค้าคิดว่ามันหนักหนาสาหัส บางครั้งอยากจะฆ่าตัวตาย เราก็จะบอกเสมอให้หันไปดูคนอื่นที่เค้าไม่มีโอกาสอย่างเพื่อนเรา... ไว้วันเกิดซื้อเป็นของขวัญให้เพื่อนดีกว่า   โดย: ชาบุ 24 มิถุนายน 2549 16:14:22 น.

แวะมาหาคุณนิดยามเย็นๆ ของเมืองไทยค่ะ วันนี้อากาศดีจัง ฝนปรอยๆ อากาศเลยเย็นๆ สบายค่ะ อยู่บ้านตามเคย 555+ อากาศแบบนี้ทำให้ขี้เกียจจริงๆค่ะ เห็นเค้าเล่นของเล่นใหม่กันลองทำดูบ้างค่ะ เอามาฝากคุณนิดด้วย   โดย: ตะกร้าหวายสีขาว 24 มิถุนายน 2549 16:19:51 น.

ขอบคุณมากนะคะ ความจริงแล้วคือเรามีแนวคิดประหลาดต่างจากชาวโลกอ่ะ บางคนอาจจะรู้สึกดีที่เห็นคนอื่นทุกข์กว่าเรา เรายังโชคดีกว่าเค้า แต่ของเรากลับกันเลย ... .. ยิ่งตัวเองกำลังทุกข์ ช่วยตัวเองยังไม่รอด ไม่มีแรงจะไปช่วยใคร ยังต้องมาเห็นคนอื่นทุกข์เหมือนกัน หรือทุกข์กว่า จะยิ่งรู้สึกแย่ อารมณ์ประมาณว่าทำไมโลกนี้มันช่างน่าหดหู่ มีแต่คนที่มีทุกข์ มีปัญหา นอกจากเราจะช่วยใครไม่ได้ .. เรายังช่วยตัวเองไม่รอดด้วย คล้ายๆ กับว่าไม่มีอะไรเลยที่เราทำได้เลย .. ไม่มีซักอย่าง แล้วคำถามที่ว่า ... เรากำลังทำอะไรอยู่กันนะ? หรือ เราเกิดมาทำไมกันนะ? ... มันก็จะผุดขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนี้พยายามไม่คิดอะไรแล้วค่ะ Whatever will be , will be.   โดย: สาวแว่นเลี้ยวซ้าย 24 มิถุนายน 2549 17:32:28 น.

แวะมาสวัสดีวันเสาร์ค่ะ วันนี้ฝนตกใด้นั่งมองฝนกับอารมณ์เศร้าๆเหงาอีกแล้วค่ะ เฮ้อ....   โดย: asita 24 มิถุนายน 2549 18:33:58 น.

สบายดีไหมจ๊ะ แจนเคยอ่านเรื่องนึงเปนเดกชายจีเข้ามาทำงานที่เมืองไทย เศร้าเหมือนกันแต่จำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว หุหุ (ขนาดไม่นานนี่เองนะ ไม่ถึงปีหรอก)   โดย: Jannyfer 24 มิถุนายน 2549 18:52:28 น.

ชีวิตที่ลำบากกว่าเรามีอยู่เยอะมาก แม่บัดดี้ไม่เคยมีอารมณ์เหงา เศร้า ซึม และท้อ เพราะมองเห็นว่า.. ในโลกนี้คนลำบากกว่าเรานั้นนับไม่ถ้วน เห็นด้วยกับการรู้จักยอมรับตัวเองและบุพการี ถ้าใครไม่เคารพ เลี้ยงดูบุพการี ยากที่จะเจริญค่ะ   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 24 มิถุนายน 2549 19:36:23 น.

เนี่ยคุณนิด !!! ตอนเขาเปิดแถลงข่าวหนังสือเล่มนี้ เราไปร่วมงานกับเขาด้วย ทางสำนักพิมพ์ ได้เชิญคุณไล่ตงจิ้นมาเสวนาด้วย สะเทือนใจมากๆ เขากล้าบอกเล่า เรื่องของครอบครัวของเขา แม้กระทั่งบอกว่าพี่สาวขายตัว แล้วตัวหนังสือเขาได้สอนอะไร ได้หลายๆ อย่าง เป็นอุทาหรณ์ที่ดีจริงๆ   โดย: อุ้มสี 24 มิถุนายน 2549 21:05:45 น.

พระรูปหนึ่งเคยสอนคะว่าให้รู้จักกราบพ่อแม่ เพราะมีคุณยิ่งกว่ากราบตัวท่านซะอีก เป็นเหมือนกันค่ะ เวลาเจอเรื่องเศร้า ๆ ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่รู้สึกเศร้าไปด้วย บางครั้งก็ระบายออกด้วยน้ำตาเหมือนกัน ทำให้ไม่ค่อยอยากดูพวกรายการทำนองวงเวียนชีวิต เพราะดูแล้วรู้สึกว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรม "คนเราเกิดมาไม่เท่ากัน" เป็นสิ่งที่ฉันชอบบอกตัวเองเสมอ เวลาที่ตัวเองรู้สึกน้อยเนื้อด้อยค่าเอาตัวไปเทียบกับคนที่มีชีวิตที่โชคดีกว่าเรา ก็จะพยายามคิดว่าเราก็โชคดีกว่าอีกหลายคนเช่นกัน อยากให้คนเราเกิดมาเท่ากัน   โดย: ZAZaSassY 24 มิถุนายน 2549 21:18:03 น.

เด๋วบอกให้ที่บ้านซื้อให้ดีกว่า ชอบอ่านหนังสือค่ะ คิดๆไว้ว่าจะเอาหนังสือมาลงบลอคเหมือนกันแต่ยังมะมีเวลาค่ะ   โดย: Baby I love you 24 มิถุนายน 2549 21:26:34 น.

ตอนแรกคิดว่า เป็นกระแส แต่มาอ่านพี่พู่แล้วชักอยากจะอ่านขึ้นมาแล้วค่ะ สบายดีน่อ เจ้า   โดย: varissaporn327 24 มิถุนายน 2549 21:28:03 น.

นี่ขนาดอ่านตามคุณนิด เราก็คล้อยตามไปด้วยหละ ถ้าได้อ่านจากหนังสือจริงๆก็คงได้อารมณ์เดียวกันกับคุณนิดเป็นแน่ก็ร้องไห้ตาม....ถ้ากลับเมืองไทยจะซื้อมาอ่านคะ ขอบคุณที่แนะนำสิ่งดีๆให้คะ   โดย: GingerFever 24 มิถุนายน 2549 21:52:06 น.

อ่านหนังสือเก่งจัง มังคุดไม่สู้เลย   โดย: mungkood 24 มิถุนายน 2549 21:54:10 น.

นึกว่ามีอัพ   โดย: jan_tanoshii 24 มิถุนายน 2549 22:13:44 น.

เอาหมามาฝากคุณนิดค่ะ   โดย: Blomster_DK 24 มิถุนายน 2549 22:54:53 น.

ไม่ได้ไปเที่ยวไหนครับพู่ วันสองวันนี้มีแต่ทำงาน + ซึมเศร้า   โดย: สะเทื้อน 25 มิถุนายน 2549 0:16:59 น.