เข้ามายืนยันเลยครับ
เรื่อง ปฏิสัมพันธ์กับพ่อค้าแม่ค้า
นับว่าประมาทหรือเปิดโอกาสไม่ได้เลย

ผมกับแม่ค้าปาท่องโก๋หน้าปากซอย ก็เหมือนกัน
บางครั้งแกล้งทำท่าเมาขี้ตาเดินผ่าน แก่ก็ยังอุตสาห์มาทัก
"วันนี้พึ่งลงจากกะทะร้อนเลยน๊า" ตกลงเป็นอันต้องกินอีก
ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะลดแป้ง...

ถ้าผมอ้วนขึ้นผมไม่โทษใครเลย นอกจากแม่ค้าปาท่องโก๋ (ฮา)

แอบดีใจว่าเรามนุษยสัมพันธ์แย่นี่โชคดีจังเลย ลัลล้า


คนที่ต้องเจอบ่อยๆ ก่อนหน้านี้คือหัวหน้าหมู่บ้าน
เป็นคนที่น่าเบื่อมากเพราะแกขี้คุยแล้วชอบเบ่งง่ะ
เคยมากวาดใบไม้หน้าบ้านเราทีนึง (ย้ำว่าทีเดียว)
แกทวงบุญคุณเป็นปีเลยนะคุณตู่
เจอหน้าทีไรก็ "นี่... วันก่อนลุงไปกวาดใบไม้ให้นะ"
จนหลังๆ เวลาเราจะออกบ้าน
ต้องมองซ้ายมองขวาแล้วกวดไปให้ถึงปากซอยก่อนลุงคนนี้แกจะออกมา

ปัจจุบันนี้ แกเกษียณ ขายกาแฟเป็นงานอดิเรก
จริงๆ ที่มาทำคงเพราะหาเรื่องหาเพื่อนคุยนั่นแล
แกก็พยายามคะยั้นะคะยอให้เราซื้อกาแฟนะ
เราก็บอกไปตรงๆ ว่า ไม่กินกาแฟ 55

จริงๆ ที่ไม่กล้าซื้อคือเห็นกระบวนการหลังผลิตน่ะ
แกเล่นคว่ำขวดใส่กาแฟที่ล้างแล้วทุกขวดกับพื้นทางเท้าหน้าบ้าน
แห้งแล้วก็เก็บเข้าบ้าน อึ๊ยยยย

ถ้าพี่ตู่ได้เจอเพื่อน 43 ของผมแต่ละคนคงชอบ

เพราะพวกนั้นชอบมีปฎิสัมพันธ์กับพ่อค้าแม่ค้ารวมไปถึงเด็กเสิร์ฟในห้างกันทั้งนั้น ถึงขนาดที่ว่าพนักงานร้านเหล่านั้นเจอพวกนี้ทีไร กลัวทุกที

อืม เป็นพวกมีปฏิสัมพันธ์กับพ่อค้าแม่ขายเหมือนกันค่ะ
บางทีถึงขั้นสนิทกับเค้าไปทั้งบ้านก็มี
แต่ดังนั้น เป็นที่แน่ว่าการซื้อของเพราะเกรงใจก็มี
แต่บัดนี้พยายามปลดแอกตัวเอง
ถ้าไม่ซื้อ และไม่มีอะไรถูกใจก็จะไม่พยายามฝืนตัวเอง
บอกไปเลยว่าไม่เอา แล้วก็แค่ทักทายเฉย ๆ

คิดง่าย ๆ ว่าคุณขา เศรษฐกิจไม่ดี
แล้วจะให้อีฉันซื้อของได้ตลอดหรือคะ*

หรือไม่ก็ นี่ นอกจากฉันแล้ว
คุณไม่คิดมีลูกค้าอื่นเหรอคะ*

* คิด ๆ เล่น ๆ อย่างใจร้ายใจดำ TT

พอดีแม่ค้าแถวบ้านสวย ๆ ทั้งนั้น
น่ามีปฎิสัมพันธ์เชิงลึก อิอิ

อย่างร้านไก่ปิ้งที่ซื้อประจำ ถ้าวันไหนมีอีกร้านที่ไก่ปิ้งน่ากินกว่า
เราก็จะซื้ออีกร้าน แบบไม่ต้องกระมิดกระเมี้ยน
เพราะเรามีสิทธิเลือกได้อยู่แล้ว
พ่อค้าแม่ค้าแถวบ้านเราใจดีอ่ะ
ร้านประจำ ถ้าเราไม่ซื้อเค้าก็ไม่เป็นไร ถ้าซื้อผลไม้ก็เลือกไดด้วย

ไม่เหมือนแถวเทเวศน์
ถ้าซื้อผลไม้ แล้วไปเลือกของเค้าหละก้อ....
เหมือนกับทำผิดมหันต์ ต้องประหารเจ็ดชั่วโคตรเลยแหละ

ความสัมพันธ์ในเชิง ผู้ซื้อ-ผู้ขาย ทุกชนิดไม่ควรเกินเลย

จริงๆก็สนิทกับแม่ค้าบางประเภทนะ เช่น คนขายหนังสือหน้าปากซอย คนขายกาแฟ คือส่วนใหญ่จะน่ารัก สุภาพ ไม่เคยเจอเรียกซื้อของเลย มีแต่ชวนคุยบวกส่งข่าวสาร ฮ่าๆ

ผมดิ ตอนนี้อยากมีปฎิสัมพันธ์เชิงลีกกับลูกค้ามากครับ แต่ละนาง โอ้ว

แล้วน้องคนที่เป็นต้นตอของเรื่องนี่ใช่ไอ้อ้วนรึเปล่าครับ

..
ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี



อ้าว
เหมือนคนละเรื่องเดียวกันเลยนะคะ

..


ปล ทำไมหน้าที่เราชอบเป็นต้องเป็นเหลี่ยมละคะคุณตู่
---- แน่ะ

ปกติไม่ค่อยได้คุยกับพี่พี่พ่อค้าแม่ขายเท่าใด
เอาแค่ยิ้มส่งให้กันก็พอ

จะทำตัวให้ห่าง "ความเคยชิน" (= ขาประจำ)
เพราะไม่อยากทำใจลำบากเวลาที่ไม่อยากกินแต่ต้องเดินผ่านร้าน

555 เหมือนผมเลย ผมมีเจ้าประจำหลายร้านอยู่เหมือนกัน เพราะตอนซื้อแรกๆชอบไปเจ๊าะแจ๊ะ หลังๆไปต้องจำใจซื้อเพราะเลี่ยงไม่ได้ วันไหนไม่ซื้อมีงอนด้วย เฮ้อ แต่ผมว่ามันก็ช่วยๆกันน่ะครับ บางทีคุยๆกับแม่ค้าพ่อค้าก็ได้เรื่องดีๆไปเหมือนกัน (นอกจากของแถมนะ 555)

สงสารเจ้าของร้านเขานะครับ อาจจะไปผิดทาง
หรือไม่มีคนแนะนำเรื่องสูตร

เกรงว่าร้านตัวเองจะเป็นอย่างนั้นจัง
อยากให้ลูกค้าบอกตรงๆมากกว่ารับ
//www.patongko2u.com