Bloggang.com : : เกย่า : ตอนที่ 15 "จะเจ้าพระยา หรือ Spree สายน้ำนี้ ไม่เคยหวนกลับ"

ตอนที่ 15 "จะเจ้าพระยา หรือ Spree สายน้ำนี้ ไม่เคยหวนกลับ"

ชายหนุ่มคนหนึ่งเคยถามเกย่าว่า รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโรแมนติกไหม ด้วยปากที่ไวกว่าความคิด ก็ตอบไปทันทีว่า ก็แน่ล่ะสิ เป็นเกย์ทั้งที ไม่มีอารมณ์โรแมนติกก็เสียชาติเกิดแย่ แต่จริง ๆ แล้วเป็นเช่นนั้นดังที่พูดหรือเปล่า เกย่าเฝ้าถามตัวเองอยู่หลายครั้ง หลังจากที่แยกย้ายกับหนุ่มคนนั้นไป คนที่ไม่ประสีประสากับดนตรีเอาเสียเลยอย่างเกย่า ขนาดวิชาดนตรี ที่เคยเรียนตอน ม. 2 ซึ่งนักเรียนทุกคนต้องหัดเป่าขลุ่ย และมีการสอบเก็บคะแนน

เกย่าก็ไม่ได้สนใจที่จะทุ่มเทให้กับการฝึกหัดแต่อย่างใด อาศัยว่าต้องสอบกันเป็นกลุ่ม เกย่าจึงฝึกฝนแค่นิด ๆ หน่อย ๆ ในการวางนิ้วมือให้ตรงรู ตามทำนองเพลงขลุ่ย และทำปากห่อ เหมือนจะเป่าลมออกมา แต่ก็แค่แสดงท่าทางเท่านั้น ไม่ได้มีเสียงอะไรออกมาจากลำขลุ่ยพลาสติกสีขาวของเกย่าทั้งสิ้น

เพื่อนร่วมกลุ่มอีก 6 คนต่างหาก ที่บรรเลงเพลงลาวดวงเดือนอย่างไพเราะเพราะพริ้ง และอานิสงส์จากลมปากทั้ง 6 นั้นก็ช่วยให้เกย่าผ่านการสอบมาได้ด้วยผลคะแนนเป็นที่น่าพอใจ

ชนใดไม่มีดนตรีการ ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก
อีกใครฟังดนตรีไม่เห็นเพราะ เขานั้นเหมาะคิดขบถอัปลักษณ์

บทกวีพระราชนิพนธ์จากเรื่องเวนิสวาณิชของสมเด็จพระมหาธีรราชเจ้า ล้นเกล้ารัชกาลที่ 6 นี้ สร้างความยุ่งยากใจให้กับเกย่าอยู่พักหนึ่ง เพราะเกิดกลัวว่า ตัวเองจะเป็นคนชอบกล หากแต่คลายใจไปในภายหลัง เพราะหูของเกย่าก็ฟังเพลงเพราะดีอยู่ ไม่ได้รู้สึกว่า ทุกเพลงในโลกนี้ ล้วนแล้วแต่หนักหูอย่างเฮฟวี่เมทัลแต่อย่างใด เห็นศิลปินอัจฉริยะรุ่นใหม่ชาวจีนอย่าง หลาง หลาง มาพรมนิ้วบรรเลงเปียโน พริ้วพร่างพราย ในโทรทัศน์แล้ว ก็ให้สะท้อนถึงความไม่เอาไหนของตัวเองในเรื่องนี้จริง ๆ แต่ถึงอย่างไร หากเกย่า เป็นหลาง หลาง ก็คงจะไม่ทำท่าทาง หน้าตา อย่างกับ ถูกเจ้าเข้าทรง ตอนแสดงคอนเสิร์ตอย่างนั้นเป็นแน่ เฮ้อ ชนใดไม่มีดนตรีการจริง ๆ นะเกย่า ยังไงก็เข้าไม่ถึงโลกแห่งดนตรีกับใครเค้าหรอก

แล้วเรื่องวาดรูปล่ะ เกย์หลายคนวาดรูปสวยนะ คนที่วาดรูปเก่ง ๆ ก็น่าจะเป็นเพราะมีความโรแมนติกอยู่ในตัว เกย่าชอบวาดรูปเหมือนกันนะ แต่ไม่ได้วาดภาพอย่างอื่น นอกจากแผนที่อาณาจักรในจินตนาการ เกย่าจะเริ่มลากเส้น เขตแดนของ ประเทศ หรือทวีปต่าง ๆ ตามแต่จินตภาพในขณะนั้นปรากฏในสมอง ในแผนที่ของเกย่า ก็จะมีแม่น้ำ ภูเขา ตัวเมือง ทะเลทราย ทะเลสาบ รวมถึงถนน รางรถไฟ คลองขุด และเส้นทางเดินเรือระหว่างประเทศ

เกย่ามักจะกำหนดเส้นพรมแดนแบ่งระหว่าง อาณาจักรต่าง ๆ ในแผนที่นั้นด้วย รวมถึงตั้งชื่อประเทศ และเมืองหลวง เมืองท่าให้เสร็จสรรพ จากนั้นก็โลดแล่นไปตามห้วงหฤหรรษ์แห่งความคิดคำนึง ว่าแต่ละประเทศในแผนที่ มีการติดต่อค้าขาย ปฏิสัมพันธ์ ตลอดจนทำสงครามกัน และสุดท้ายกระดาษแผ่นนั้นก็ถูกขยำทิ้งลงถังไปเกย่าไม่ชอบระบายสีนะ จะสีเทียน สีไม้ สีเมจิก สีน้ำ หรือสีไหน ๆ เกย่าก็ไม่เคยระบายได้ดีให้ออกมาเนียนสวยอย่างวาดหวังไว้สักครั้ง

บรรยากาศยามบ่าย ริมสายน้ำไหลเอื่อย ขณะดวงตะวันยังคงสาดแสงจ้า ตรงท่าน้ำสี่พระยา เด็กหนุ่มอายุ 17คนหนึ่งในเสื้อเชิ้ตสีขาว เน็คไทสีกรมท่า กางเกงน้ำเงินเข้ม และรองเท้าหนังสีดำแบบเรียบไม่มีลวดลาย ยืนเกาะขอบรั้วกั้น ในอาณาบริเวณของโรงแรมรอยัลออร์คิดเชอราตัน ขณะที่ทอดสายตามองผ่านพื้นน้ำสีน้ำตาลอมเหลือง ซึ่งสะท้อนแสงแดด เป็นประกายระยิบระยับจนตาพร่ามัว เป็นเหตุให้ต้องเลื่อนสายตาไปยัง ท่าคลองสานฝั่งตรงข้าม อาคารสูงของโรงแรมซึ่งชั้นบนสุดรูปร่างเหมือนจานผี ยู เอฟ โอนั้น ช่างเป็นทัศนอุจาดเหลือเกิน

สายน้ำที่พริ้วไหว และบรรจงม้วนตัวเป็นเกลียวกระทบฝั่ง ยามที่มีเรือแล่นผ่านขวักไขว่นั้น บางครั้งก็ไหลเชี่ยวจนเกิดบริเวณก้นหอยเล็ก ๆ ที่ผิวน้ำ ก่อนที่จะหมุนวนเร็วขึ้น ๆ จนพิ้นน้ำที่กระเพื่อมอยู่นั้น เปลี่ยนสภาพเป็นรูลึก หลุมน้ำวนเล็ก ๆ ได้กำเนิดขึ้นแล้ว เป็นความเพลิดเพลินอย่างหนึ่ง ในการเฝ้ามองว่า หลุมน้ำวนเล็ก ๆ ที่อายุสั้นไม่ถึงนาที เหล่านี้ หลุมไหนบ้าง หมุนตามเข็มนาฬิกา และหลุมไหน หมุนทวนไปในทิศทางตรงข้าม

ขณะที่เฝ้าสังเกตมหัศจรรย์กระจิริดแห่งผืนน้ำเจ้าพระยาเหล่านี้ เกลียวที่บิดหมุนของหลุมน้ำวนขนาดจิ๋ว ก็ได้นำความคิดคำนึง ย้อนทวนหวนกลับไปยังอดีต………….

ถึงเด็กชายตัวน้อย วัยราว 5 ขวบ ซึ่งมีจุดสังเกตคือผิวที่ขาวจัดกว่า เด็กคนอื่น ๆ ในละแวกบ้านใกล้เรือนเคียง ซึ่งทำเลที่ตั้งไม่ไกลจากหาดทรายชายทะเลมากนัก

เสียงทะเลาะกันของหญิงชายคู่หนึ่ง ดังลอดออกมาจากบ้านสีเหลือง ซึ่งเห็นได้เด่นชัด เนื่องจากสีตัดกับซุ้มเฟื่องฟ้าสีชมพูบานเย็นต้นใหญ่ ที่มีแต่ดอกบานสล้าง ปราศจากสีเขียวแห่งใบ ตรงประตูรั้วไม้ระแนงหน้าบ้าน

ทุกครั้งที่พ่อกับแม่ทะเลาะกัน อันมีสาเหตุเดียวมาจากความเจ้าชู้ของพ่อ ซึ่งหน้าตาหล่อเหลา บวกกับเขี้ยวเสน่ห์ทั้งสองข้าง รวมถึงคารมเกี้ยวพาราสีเป็นเลิศ ทำให้สาวโสด ทั้งหญิงสาวแรกรุ่นดรุณวัย และสาวแก่แม่ ม่ายหย่าสามี และหม้ายสามีตาย ต่างมาติดพัน สร้างปัญหาเจ็บช้ำน้ำใจให้แก่แม่ซึ่งต้องอยู่บ้านลำพังเลี้ยงลูกไม่เว้นแต่ละวัน

เด็กชายคนดังกล่าว ซึ่งไว้ผมหางเต่ายาวถึงหลัง ก็จะวิ่งไปแอบอยู่ข้างบ่อน้ำหลังบ้าน หากช่วงเวลาแห่งการทะเลาะนั้น อยู่ระหว่างวัน ที่พระอาทิตย์ยังไม่สิ้นแสง เด็กคนนี้ ก็จะชะโงกหน้าลงไปดูเงาสะท้อนจากท้องฟ้าตรงปากบ่อน้ำ เด็กในวัยเดียวกันหลายคน มักจะอดใจไม่ไหว ที่จะทุ่มก้อนหินลงไป เพื่อให้เกิดคลื่นน้ำกระจายรูปวงกลมซ้อนๆ กัน ในบ่อ เห็นเป็นของสนุก

แต่เด็กคนนี้ ไม่เคยทำอย่างนั้น นอกจากเพียงเฝ้าดูเงาท้องฟ้าสีเข้ม ซึ่งบางครั้งก็มีปุยเมฆสีขาว อันดูนุ่มเบา เหมือนขนมไหมสวรรค์ ที่มักจะอ้อนวอนขอให้แม่ซื้อให้ เวลาเห็นคนนำมาขายในตลาด หรือตามงานเทศกาล ก้อนขนมที่พองฟู สีชมพู หรือไม่ก็สีฟ้า อันเป็นสีโปรด จะถูกบิออกมาทีละนิด ก่อนจะส่งเข้าปาก อมช้า ๆ ให้ละลาย อย่างทะนุถนอม เพื่อให้รสหวานแหลมนั้น ละเลียดติดปลายลิ้นอยู่ให้นานที่สุด

การเฝ้ามองเงาสะท้อนในบ่อน้ำ จะทำสลับไปกับ การเงยหน้าขึ้นดู ท้องฟ้าจริง ๆ ด้านบน ซึ่งบางครั้งความตื่นเต้นจะถูกเร้ามากขึ้น เมื่อมีเครื่องบิน หรือเฮลิคอปเตอร์บินผ่าน หากแต่ไม่เคยมีสักครั้ง ที่เงาของสิ่งที่บินอยู่บนท้องฟ้านั้นจะฉายสะท้อนลงไปในบ่อน้ำ เด็กชายจึงต้องเลือกระหว่างการที่จะละทิ้งสายตาจากเงาในบ่อ เพื่อจะเงยหน้ามองหาเสียงก้องจากวัตถุบินซึ่งมองไม่เห็น หากยังคงจดจ่ออยู่กับผิวน้ำในบ่อนั้น

เงาของท้องฟ้าจากบ่อน้ำ และเครื่องบินที่บินลับหายไปจากสายตา โดยที่ไม่รู้ว่า จุดหมายอยู่หนไหน เป็นแรงบันดาลใจให้เด็กชายตัวน้อย ซึ่งด้านหนึ่งของจิตใจ สุดจะทน ด้วยเสียงทะเลาะที่ล้นปรี่ ไม่เว้นแต่ละวัน จากผู้เป็นบุพการี อยากจะหนีไปให้สุดแสนไกล ยังขอบฟ้าอีกด้านซึ่งมองไม่เห็น การจะไปได้ก็มีอยู่สองทาง คือ หนึ่ง กระโจนลงไปในบ่อน้ำ และสองคือเดินไปด้วยสองเท้า

สมองของเด็กห้าขวบ คิดคำนวณว่า ถ้าจะกระโจนลงไปในบ่อ พ่อกับแม่จะร้องไห้เสียใจสักเพียงไหน และหากจะเดินไป จะต้องใช้เวลานานเท่าใด จึงจะถึงขอบฟ้าอีกด้าน ยามที่พ่อกับแม่อารมณ์ดีไม่ได้ทะเลาะกัน ท่านเคยบอกว่า ไกลแสนไกลออกไป มีดินแดนของชาวผมสีทองซึ่งพูดภาษาฝรั่ง ถ้าหากว่าขยันเรียน และหัดพูดภาษาฝรั่งเก่ง ๆ พอโตขึ้น เด็กชายก็จะมีโอกาสได้ไปเห็น

พ่อกับแม่ทะเลาะกันด้วยเรื่องผู้หญิงของพ่อ จนแทบจะถึงวันสุดท้ายของชีวิตพ่อ ซึ่งจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ในวัยเพียง 33 ปี แม่ร้องไห้เสียมากมายใหญ่โต และเริ่มพูดจาดี ๆ เป็นครั้งแรก กับเหล่าผู้หญิงนับสิบของพ่อที่มาร่วม และช่วยพิธีงานศพ ตลอดระยะเวลาหลายปีแห่งการทะเลาะกันของพ่อและแม่นั้น บ่อน้ำเป็นมุมซ่อนตัว และมุมเยียวยาของเด็กชายเสมอมา พ่อกับแม่ไม่ได้เฆี่ยนตีลูกเวลาทะเลาะกัน เด็กชายไม่ได้หลบไปที่บ่อเพราะหวาดกลัวจากการถูกทำร้าย หากแต่ไปนั่งพิงผนังบ่อ เพราะรู้สึกมั่นคง และใช้การจ้องเงาสะท้อนในบ่อน้ำ เป็นตัวช่วยให้จิตใจโบยบินไปจากความเป็นจริงที่ล้อมรอบตัวอยู่

สายน้ำเจ้าพระยา ตรงท่าสี่พระยา เปรียบเสมือนบ่อน้ำในวัยเด็ก ทุกครั้งที่เครียดก่อนการสอบ หรือมีอะไรกระทบจิตใจ รถประจำทางสาย 36 จะนำเด็กหนุ่ม จากป้ายบริเวณตรงข้ามกับร้านจีฉ่อย ตลาดสามย่านมายังมุมพลุกพล่าน ริมท่าน้ำ แต่สงบยิ่งในใจเขาแห่งนี้เสมอ

วันนี้ บ่อน้ำหลังบ้าน ถูกปิดตาย และเทพื้นคอนกรีตล้อมรอบ เพราะแม่จ้างช่างมาต่อเติม ขยายตัวบ้านออกไป พื้นที่ถูกยกสูงขึ้น ทำให้บ่อในปัจจุบัน มีความสูงแค่เข่า และฝาปากบ่อที่ปิดสนิท ก็เป็นที่ตั้งกล่องกระดาษเก็บของมากมายกระจุกกระจิกของแม่ ถ้าไม่สังเกตดี ๆ ก็แทบจะไม่รู้ว่า ข้างใต้กล่องระเกะระกะเหล่านั้น ครั้งหนึ่ง คือบ่อน้ำ เพื่อนสนิทอันไร้ชีวิตที่สำคัญยิ่งของเด็กคนหนึ่ง

ไกลจากสายน้ำเจ้าพระยา ตรงท่าสี่พระยา ซึ่งบริเวณใกล้ ๆ เป็นที่ตั้งร้านอาหารญี่ปุ่นฮานาย่า อันมีเจ้าของเป็นหญิงชราชาวญี่ปุ่น ที่มักจะมายืนโค้งคำนับ ผู้มารับประทานอาหารด้วยกริยาสำรวม และงดงามยิ่ง………..

ลำน้ำสปรี (Spree) ณ แบร์ลิน ยังคงไหลเอื่อย บุรุษใบหน้าเกลี้ยงเกลา และผมสีเข้มคนหนึ่ง ยืนอยู่ตรงรั้วกั้นเหล็กริมแม่น้ำ สายตาทอดลงไปในสายน้ำเบื้องล่าง เรือที่นี่ไม่ค่อยพลุกพล่าน หากแต่คลื่นกระทบฝั่งก็ยังแรงพอที่จะก่อให้เกิดมหัศจรรย์กระจิริด แห่งสายน้ำ ซึ่งนำพาจิตใจให้ล่องลอยไปไกลแสนไกล………..

Create Date : 05 มีนาคม 2549

Last Update : 10 มีนาคม 2549 2:29:24 น.

3 comments

Counter : 766 Pageviews.

ได้โปสการ์ดด้วยเรา อิอิ
My email address is jsarasamkan@yahoo.com

โดย: covertee (covertee

) วันที่: 10 มีนาคม 2549 เวลา:9:46:03 น.

ตามมาอ่านย้อนหลังจ้า

โดย: Asita IP: 210.86.185.229 วันที่: 12 มีนาคม 2549 เวลา:21:57:31 น.

ตามมาอ่านค่ะ เอ่อ..รูปที่อยู่ด้านบนขวามือใช่คุณเกย่าหรือเปล่าคะ? ดูดีมากๆเลยค่ะ

โดย: จอย(ลัดดา) IP: 62.178.219.125 วันที่: 1 กันยายน 2549 เวลา:0:45:48 น.