~* เกยาริณี *~
Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2549
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728 
 
21 กุมภาพันธ์ 2549
 
All Blogs
 
ตอนที่ 11 "บทที่ซ่อนอยู่"

อยู่อย่างเกย์ไทย(ให้รอด)ในเยอรมัน ตอนที่ 11 "บทที่ซ่อนอยู่"

ถึงต้องง้าวหลาวแหลนสักแสนเล่ม
ให้ติดเต็มตัวฉุดพอหลุดถอน
แต่ต้องตาพาใจอาลัยวรณ์
สุดจะถอนทิ้งขว้างเสียกลางคัน

กลอนบทนี้ ตัดตอนมาจากนิราศวัดเจ้าฟ้าของจินตกวีบรมครูสุนทรภู่ ให้ความหมายที่ลึกซึ้งกินใจยิ่งนักเกี่ยวกับ อาการตกหลุมรัก ในภาษาเยอรมันเอง ก็มีศัพท์คำกริยาอยู่ 2 คำ คือ verlieben ซึ่งแปลตามความหมายในภาษาอังกฤษ ได้ว่า to fall in love และ คำว่า lieben ซึ่งแปลว่า to love นัยยะที่แตกต่างของทั้งสองคำนี้ คำแรกซึ่งหมายถึงตกหลุมรัก ในภาษาไทยนั้น จะให้ภาพของการต้องตาต้องใจ ความรู้สึกถูกอกถูกใจในอีกฝ่ายอย่างรุนแรง หรือเรียกง่าย ๆ ว่า เกิด การปิ๊ง ซึ่งเป็นเรื่องของอารมณ์ความรู้สึกมากกว่าเหตุผล ในบางสถานการณ์ก็เกิดอาการที่เรียกว่า รักแรกพบ หรือ love at first sight ซึ่งความรู้สึกดังกล่าว มักจะมีแรงดึงดูดมาจากลักษณะภายนอก คือรูปร่างหน้าตา และพฤติกรรม บุคลิกภาพการแสดงออกในขณะนั้นของอีกฝ่าย เป็นสำคัญ ส่วนอุปนิสัยนิสัยใจคออันแท้จริง ตลอดจนทัศนคติ และ ความลงรอยกันในการดำเนินชีวิต มักจะไม่ได้ถูกนำมาพิจารณา เนื่องด้วยเวลาไม่อำนวย

ในขณะที่ความรัก นั้น มีนัยยะแห่งการยอมรับซึ่งกันและกัน โดยผ่านการเรียนรู้ถึงความเป็นตัวตนของอีกฝ่ายอย่างเพียงพอ และมิใช่ด้วยอารมณ์ ความรู้สึกเป็นใหญ่อย่างเดียวอีกต่อไป หากแต่ก่อร่างสร้างขึ้นด้วยพื้นฐานแห่งเหตุผล ความเหมาะสม ผสมผสานกับความอดทน และการปรับตัวเองให้เข้ากับอีกฝ่าย บนจุดมุ่งหมายของความปรารถนาที่จะอยู่เพื่อกันและกัน

เมื่อพิจารณาอย่างนี้แล้ว อาการของเกย่า ที่มีต่อมูรัต จึงเรียกได้ว่า เป็นเพียงขั้นของการตกหลุมรัก เนื่องจากรูปร่างหน้าตาของมูรัตนั้น ต้องตาพอใจเกย่าอย่างมาก (ถึงมากที่สุด) และจากการได้มีโอกาสเห็นนิสัยสุภาพของมูรัตที่แสดงออกอย่างสมอต้น เสมอปลายในห้องเรียน ก็ทวีความรู้สึกให้มากขึ้น ยิ่งมีความแตกต่างระหว่างศาสนาและความชื่อเข้ามากางกั้น อันทำให้ต้องคอยเก็บกดความปรารถนาในจิตใจเอาไว้ อารมณ์ส่วนลึกที่อาจจะเรียกได้ว่า ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ก็ต่อต้านอยู่ภายในอย่างรุนแรง และในที่สุดก็ระเบิดออกมาเป็นจดหมายสารภาพรักฉบับนั้น

ตรงลานหินที่มูรัตนอนอยู่ และเกย่านั่งอยู่ข้าง ๆ นั้น ทัศนียภาพโดยรอบงดงามมาก ขณะที่เกย่ากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ทะเลสาบสีฟ้าแกมเขียว ที่มีก้อนน้ำแข็งสีขาว ลอยละล่องอยู่ และมาหยุดสายตาตรงใบหน้าของมูรัต ซึ่งนอนหลับตา เนื่องเพราะแสงแดดส่องกระทบใบหน้าเค้าพอดี ใบหน้าของมูรัตดูผ่อนคลาย ในอิริยาบถสบาย ๆ แบบนี้ คิ้วดกสีน้ำตาลเข้มของเขา ดูคมคาย ริมฝีปากบางเฉียบสีแดง ที่มีไรหนวดบาง ๆ โดยรอบนั้น ก็สมชายยิ่งนัก ส่วนจมูกโด่งเป็นสันของเขา ก็โดดเด่นมาก ถึงแม้ว่าจมูกของเกย่าจัดว่าโด่งมากแล้วสำหรับคนไทย แต่ก็ยังไม่ได้ครึ่งของมูรัต

เกย่า ... มูรัต

มูรัต... ลืมตา ขึ้น ส่งยิ้มเหมือนเคย แล้วถามเบา ๆ ว่า อะไร

เกย่า... ขอจับจมูกหน่อยได้ไหม

มูรัต.. ทำไมเหรอ มีอะไรติดอยู่เหรอ พูดแล้ว ก็ถูปลายจมูกตัวเองเป็นพัลวัน

เกย่า ... มันสวยดีน่ะ อยากจับเล่นหน่อย ได้ไหม

มูรัต... ยันตัวขึ้น มาหาเกย่าซึ่งนั่งอยู่ ยื่นจมูกมาให้ แล้วหลับตาปี๋

เกย่า... หัวเราะ ขำท่าทางของมูรัต แต่ก็ยื่นมือขวาไป จับ ๆ ตรง ปลายจมูกของเขา ลูบ ๆ เล่น แล้วบีบไปทีนึง

มูรัค ... ร้องโอ๊ย แล้วทำหน้าหมู ล้อเกย่า

เกย่า ... ทำหน้าหมู ได้ยังไง เป็นมุสลิมนะ

มูรัต ... ผมทำหน้าลิง ต่างหาก

เกย่า... แป่ว ... เหรอ เออ ลิง ก็ลิง (แต่มันเหมือนหมูมากกว่า นะ)

จากนั้นมูรัต ก็เปลี่ยนท่ามาเป็นนั่งตัวตรง ขาทั้งสองข้างเหยียดยาวไปตรงหน้า เกย่าพยายามเลียนแบบมิวสิควีดีโอ โดยการนอนคว่ำลง กะว่าจะเอาปลายคางหนุนมือที่ประสานเข้าหากันของตัวเอง อกและท้องรองรับน้ำหนัก และงอเข่าทั้งสองข้าง ยกปลายเท้าขึ้นมาประกบกันเหมือนนางเงือก แต่ว่าไม่ทันจะยกหางเงือกได้ ก็เลิกล้มความตั้งใจเสียก่อน เพราะอกแบน ๆ ของเกย่าเวลากดไปกับแผ่นหินตะปุ่มตะป่ำนั้น มันเจ็บมากเลย แม้ว่าจะถอดเสื้อโค้ทหมียักษ์ปูรองไว้ชั้นหนึ่งก่อนแล้วก็ตาม

อย่างงั้นก็นอนหนุนหน้าขามูรัตดีกว่า ...รุกสุดฤทธิ์ คริ คริ โดยไม่เอ่ยปากถามก่อน เกย่าก็ไถลตัวเข้าไป เอาคางวางบนหน้าขาของมูรัตทันที เหมือนลูกแมวน้ำเนอะ ไถตัว ไป แท่ด ๆ ๆ ก่อนจะวางคางลงบนพุงแม่ และเตรียมดูดนม แต่มูรัตไม่ใช่แม่แมวน้ำ และเกย่าก็ไม่ได้หิวนม ดังนั้นพอวางคางลงไปแล้ว และรู้สึกว่ามือของนายูรัต เริ่มลูบผมของเกย่าอยู่ เกย่า เลยพลิกเป็นนอนหงาย หนุนหน้าขาของเค้าแทน ตาสองคู่ของเราก็สบกันพอดี

เกย่า ... หนักไหมมูรัต

มูรัต... เปล่า ไม่หนักเลย

เกย่า... สบายดีจัง อุ่นดีด้วย

มูรัต...จะหลับไปก็ได้นะ

เกย่า...หลับไม่ลง อะไรไม่รู้ทิ่มหัวเกย่าอยู่ข้างใต้อะ

มูรัต... แทนคำตอบ ก็เอามือขยี้ผมเกย่าเสียจนเสียทรงหมดเลย 5 5 5 5

เรานอนเล่นปล่อยความขี้เกียจให้ทำงาน อยู่ตรงนั้นจนบ่ายคล้อย มูรัตถามว่า วันนี้จะกินอะไรกันที่ไหนดี ได้ยินแล้วเกย่าคิดว่าจะโชว์ฝีมือทำอาหารไทยเสียหน่อย แต่ว่าเกย่าไม่ได้เตรียมเครื่องปรุงไทย ๆ มาเลย และกว่าเราจะกลับเข้าตัวเมืออีกที ร้านจำหน่ายสินค้าไทยก็คงจะปิดแล้ว

มูรัต ... จะทำกินกันเองที่ห้องผม หรือกินข้างนอกล่ะ

เกย่า...มูรัต ทำกับข้าวเป็นเหรอ

มูรัต... เป็นสิ ผมทำ ริซ้อทโต้ อร่อยนะ

เกย่า... นั่นมันอาหารอิตาเลียนไม่ใช่เหรอ

มูรัต...แล้วไง เกย่าคนไทย ยังทำแซนวิชได้เลย

เกย่า...พยักหน้าหงึก แต่ในใจคิดว่า เออ ขี้เกียจเถียงและ ทำอะไรก็ทำเถอะ ขอให้อร่อยละกัน

มูรัตต้องแวะซื้อเครื่องปรุงเพิ่มเติมนิดหน่อย จากซุปเปอร์มาร์เก็ตที่สถานี Zoologischer Garten เขาซื้อน้ำดื่มเป็นขวดชนิดมีแก๊สมาด้วยครึ่งโหล ปกติเกย่าจะไม่ดื่มน้ำผสมแก๊สเลย และไม่ซื้อน้ำดื่มด้วย เพราะน้ำประปาของเยอรมันมีคุณภาพสูงติดอันดับโลก และไม่ผสมคลอรีนในกระบวนการผลิต เปิดจากก็อกปุ๊บ ก็ดื่มได้ปั๊บ แพ็คน้ำดื่มบรรจุขวดที่มูรัตซื้อมานั้นหนักมาก เพราะเป็นขวดขนาดลิตรครึ่ง

เราต้องซื้อถุงพลาสติกเพิ่มเพื่อใส่แพ็คน้ำดังกล่าว ถุงพลาสติกหูหิ้วที่เยอรมันไม่แจกฟรีนะฮะ เกย่าปล่อยให้มูรัตหิ้วถุงหนักอึ้งนั้นคนเดียว ในช่วงที่มีผู้คนรายล้อมพลุกพล่าน แต่เมื่อเราเดินเข้าซอยเล็ก ค่อนข้างเงียบสงบ อันเป็นทางไปสู่ห้องของมูรัตนั้น เกย่าก็ช่วยมูรัตหิ้วถุงดังกล่าว โดยเราถือหูถุงกันคนละข้าง และเดินไปพร้อม ๆ กัน

มูรัตมาเช่าห้องชั่วคราวที่หอพักมหาวิทยาลัย ต่อจากนักศึกษาชาวตุรกี ที่ลงทะเบียนภาคฮอลิเดย์ไว้ และกลับไปเยี่ยมบ้าน 4 เดือน ห้องพักแบบนี้ โดยทั่วไปจะมีขนาดค่อนข้างเล็ก สำหรับพักคนเดียว พื้นที่จะไม่เกิน 25-35 ตารางเมตร และค่าเช่าก็ไม่แพง ราว 150- 200ยูโร โดยไม่ต้องจ่ายอะไรเพิ่มอีก แต่ห้องน้ำจะเป็นห้องน้ำรวม
และห้องครัวก็เป็นครัวรวมด้วย

ระหว่างที่นั่งดูมูรัตโชว์ฝีมือปรุงริซ้อตโต้ เกย่ารู้สึกว่าช่างเป็นอาหารที่ไม่น่าจะทำยาก แต่มีขั้นตอนมากมาย และเครื่องปรุงกระจุกกระจิกเหลือเกิน มูรัตก็พยายามบอกเคล็ดลับโน่นนี่ ระหว่างปรุงไปด้วย แต่เกย่าก็ไม่สนใจที่จะจำ แค่เห็นวิธีการทำที่แสนจะสลับซับซ้อนแล้ว เกย่าว่า ทำไข่ยัดไส้ ทานกับข้าวสวย ยังน่าจะง่ายกว่าตั้งเยอะ ครั้นจะขัดคอก็มิได้ชิมิคะ พ่อครัวใหญ่จะโชว์ฝีมือทั้งที แขกรับเชิญมากิน (ฟรี) อย่างเกย่า ก็ต้องเชียร์สุดใจล่ะฮ่ะ

ย้อนกลับมาดูห้องของมูรัตกันต่อ เพื่อไม่ให้เสียเวลา ก็ไปที่เตียงกันเลย ว้าย ม่ายช่าย เกย่าหมายความว่า เกย่าจะมาบรรยายลักษณะเตียงน่ะ ก็เป็นเตียงเดี่ยวนะฮะ ปูผ้ากำมะหยี่สีชมพู่มะเหมี่ยวไว้อย่างเรียบร้อย และตึงเปรี๊ยะ เกย่าเป็นคนที่ไม่มีพรสวรรค์อย่างมาก ในการดึงผ้าปูที่นอนให้ตึงนะฮะ เกย่าจะกระฟัดกระเฟียดมาก ถ้าหากผ้าปูที่ซื้อมาไม่ได้ เนาตรงริมให้เป็นมุม สวมพอดีกับที่นอน เพราะเกย่าเกลียดการผูกปมตรงมุมผ้าปูที่นอนที่สุดดดด คงเหมือนบางคนที่ทำสปาเกตตี้ยังไง ก็ไม่อร่อยสักที อะนะฮะ

เตียงของมูรัตเป็นเตียงเดี่ยวนะฮะ ซิงเกิ้ลเบ้ด แล้วคืนนี้จะนอนกันยังไงเนี่ย มูรัตอมยิ้มแล้วพูดทีเล่นทีจริงว่า ก็นอนเบียดกันสิ อากาศหนาว ๆ อุ่นดีออก ไม่เปลืองฮีตเตอร์ด้วย อ๊ายยยยยย

พักเรื่องเตียงไว้ชั่วคราว เพราะยังไม่ถึงเวลาใช้งานนะฮะ กลับมาที่อาหารเย็นกันต่อ คริ คริ

ในที่สุดริซ้อตโต้ ก็เสร็จเรียบร้อย ไอร้อนส่งให้กลิ่นเครื่องเทศหอมกรุ่น ละมุนยั่วลิ้นยิ่งนัก หลังจากช่วยกันคนละไม้คนละมือ จัดโต๊ะอ่านหนังสือให้เป็นโต๊ะดินเน่อร์แสนโรแมนติกแล้ว มูรัตก็เสนอไอเดียบรรเจิดว่าน่าจะจุดเทียนด้วย เกย่าก็ไม่ปฏิเสธ ว่าไงก็ว่าตามกัน อย่างไรก็ตาม หลังจากเกย่าจามติด ๆ กันเป็นช้างถูกมดแดงไต่เข้างวง
มูรัตก็ตัดสินใจ ดับเทียนหอมกลิ่นวานิลลา ที่เธอไปได้มาจากตลาดนัดวันอาทิตย์นั้นเสีย

หลังอาหารเย็น ก็ต้องขน ภาชนะ จาน ชาม ไปล้าง เช็ด และคว่ำผึ่งให้เรียบร้อย เกย่าอดคิดถึงบ้านคุณป้าไม่ได้ เพราะเรามีเครื่องล้างจานอัตโนมัติฮ่ะ ครีมทามือก็ไม่ได้เอามา โอ๊ย ขัดใจจริงจริง มือของเกย่าจะเสียความชุ่มชื้นไปแค่ไหนนะ หลังจากล้างหม้อใบนั้นไปน่ะ....

พอทุกอย่างเสร็จสรรพ เกย่าก็เสนอว่าจะไปอาบน้ำฮ่ะ มูรัตบอกว่าจะอาบด้วย....กรี๊ด ไม่ได้อาบด้วยกันนะฮะ อาบกันคนละห้องเด้อ...

หน้ากระจก เกย่ายืนดูตัวเองในเสื้อผ้าฝ้ายตุรกี ที่หลวมโพรกเพรก และกางเกงแพรที่แมนมาก ๆ ของมูรัต ปมกางเกงที่เกย่าพยายามผูกนั้น มักจะเลื่อนหลุดเสมอ หลังจากที่เห็นเกย่าเดินไปเดินมามา และทำกางเกงแพรเลื่อนหลุดไปกองที่พื้นอยู่สองสามตลบ มูรัตก็เป็นฝ่ายมาผูกปมให้เกย่าเสียเอง

มูรัตนั้นนุ่งกางเกงแพรเช่นกันนะฮะ แต่คนละสี ของเกย่าสีเลือดหมู ส่วนของมูรัตสีขาว อย่างไรก็ตามนายมูรัตไม่ใส่เสื้อ สายตาซน ๆ ของเกย่าเลยต้องทนมองไรขนอ่อน ๆ เป็นแนวยาวตั้งแต่ส่วนล่างของลำคอ ไล่ลงไปจนถึงแผงอกกว้าง ลามลงไปถึงสะดือ และเลยลึกเข้าไปใต้ปมกางเกงแพรสีขาวเนื้อมัน จากการประมินด้วยสายตา เกย่าคิดว่าขนของมูรัตนั้นผ่าน mean ฮ่ะ เพราะเส้นบางเป็นไรอ่อน ๆ ไม่ได้หนาเตอะหยิกหยองหยอย เป็นฝอยขัดหม้อแต่อย่างใด เอ้อ ถอนหายใจยาว ด้วยความโล่งใจไปหนึ่งเปลาะ

เอาล่ะ ได้เวลาติวหนังสือแล้วนะฮ้า เกย่าบอกกับมูรัต เราก็หยิบหนังสือมาตั้งคำถาม ตอบสลับกัน ไล่มาตั้งแต่
นอมินาทีฟ อัคคูซาทีฟ ดาทีฟ และเจนิทีฟ ตลอดสามชั่วโมง จนเสียงเกย่าแหบหายแทบจะเป็นคอตีบเลยล่ะฮ่ะ

และแล้วเวลาที่รอคอย เอ๊ย ม่ายช่าย เวลาที่ลำบากใจที่สุดก็มาถึง....เวลานอนฮ่ะ

ใครเคยเจอสถานการณ์อย่างเกย่า ก็คงรู้กันดีนะฮะ ว่า มันสั่น (สู้ ?) แค่ไหน หูของเกย่าแดงแค่ไหน ใบหน้าของมูรัตก็แดงไม่แพ้กัน

เกย่า ... จะนอนตรงไหนอะ

มูรัต... นอนด้วยกันสิ

เกย่า...(นึก...พระเจ้า หนูจะนอนกรนไหมเนี่ย) โอเค นอนด้วยกัน

เตียงของมูรัตนั้นตั้งติดผนัง มูรัตถามเกย่าว่าปกตินอนด้านไหน เกย่าบอกว่า นอนตรงกลาง ก็เกย่านอนคนเดียวมาตลอดนี่ฮะก็ต้องนอนตรงกลางเตียงน่ะสิ มูรัตเลยเปลี่ยนคำถามว่าจะนอนด้านขวา หรือด้านซ้าย เกย่าให้มูรัตเลือกก่อน มูรัตเลยบอกว่าให้เกย่านอนติดผนังละกัน เวลาดิ้นจะได้ไม่ตกเตียง คริ คริ

ก้าวขึ้นไปบนเตียงได้ เกย่าก็นอนเหยียดยาว ตามองเพดาน ตัวแข็งทื่อ มูรัตที่นอนติด ๆ กันอยู่นั้นก็อาการไม่ต่างกัน สถานการณ์ตึงเครียดมาก อะไร ๆ ในร่างก็ตึงเครียดไปหมด คิดว่าเรานอนอยู่อย่างนั้นสัก 15 นาทีเห้นจะได้ มูรัตก็พลิกตัว หันข้างมาหาเกย่า เกย่าเลยเอียงหน้าไปมองมูรัต

มูรัต... ทำไมถึงเพิ่งให้จดหมายเมื่อวาน

เกย่า...ก็เพิ่งเขียนเสร็จ ม่ายช่ายยยยยยยย..... ก็กลัวอะ

มูรัต...กลัวอะไร

เกย่า...กลัวไปหมดแหละ

มูรัต... แล้วชอบผมตั้งแต่เมื่อไร

เกย่า...ตั้งแต่วันแรก

มูรัต...เหมือนกัน

เกย่า...(กรี๊ด สาวแตก สุดฤทธิ์ในใจ) ยิ้ม

เกย่าเอื้อมมือที่สั่นเทา ไปแตะที่แก้มของมูรัต อากาศทำไมหนาวเหลือเกิน ตัวเกย่าสั่นไปหมด จะเป็นตะคริวรึเปล่าเนี่ย เกย่าไล่ปลายนิ้วจากแก้ม ไปจดริมฝีปากของเขา มูรัตจูบที่ปลายนิ้วเกย่าเบา ๆ แล้วโคมไฟหัวเตียงก็ดับลง...........





*********************************

5 ปี ผ่านไป ตอนนี้นายมูรัต เปิดบริษัทนำเที่ยวอยู่ที่อัลทัลย่านะฮะ อายุ 27 แล้ว และยังไม่แต่งงาน เรายังเจอกันอยู่บ้าง เวลามูรัตมาติดต่องานที่แบร์ลิน ความรู้สึกตกหลุมรักนั้นเจือจางลงไปแล้ว และความรักก็ไม่ได้พัฒนาขึ้น เพราะโลกระหว่างเราสองคนต่างกันเกินไป แต่ถึงอย่างไร ก็ขอบคุณจดหมายรักฉบับนั้น ที่ทำให้เราสองคนได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันฮะ


©2006 Gay-ya. All Rights Reserved. สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539




Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2549
Last Update : 2 มีนาคม 2549 2:40:32 น. 8 comments
Counter : 1802 Pageviews.

 
เสียดายจังค่ะ เมื่อก่อนตาอยู่เบอร์ลิน แถว Potsdamer Platz ถนน Vox..ตรงข้ามกับซินิแมกซ์ค่ะ ไม่งั้นล่ะ สนุกแน่ๆ ไปล่ะค่ะ ไปรออ่านตอนต่อไป


โดย: Tante Ta (Tante Ta ) วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:21:05:43 น.  

 
รออ่านตอนที่ 12 จ๊ะ


โดย: Jingjo72 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:21:26:33 น.  

 
บลอคสวยจังค่ะ


โดย: Baby I love you (Baby I love you ) วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:21:29:41 น.  

 
ยังไม่ได้ทำอะไรเลยฮ่ะ ลอก ธีม เขามาทั้งดุ้น 5 5 5


โดย: เกย่า วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:21:51:06 น.  

 
อุ๊ย น่ารักจังเลยค่ะ

อ่านแล้วจินตนาการตาม


โดย: asita วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:9:25:09 น.  

 
กรี๊ดดดดดด.....


โดย: tynanus IP: 202.28.180.201 วันที่: 19 มีนาคม 2549 เวลา:17:10:26 น.  

 
หล่อมากๆๆๆๆๆค่ะ


โดย: itims IP: 75.7.235.73 วันที่: 19 เมษายน 2549 เวลา:6:04:25 น.  

 
อยากเห็นคนเขียนอะ


โดย: mrg3m IP: 125.26.38.100 วันที่: 4 มิถุนายน 2551 เวลา:15:58:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เกย่า
Location :
BERLIN, Germany

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add เกย่า's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.