กิ๊บ เพื่อนรักก๊าบ ๆ ตอนที่ 4 "คืนแรก" คืนแรก ได้ยินคำถามของแม่แล้วเด็กชายก็นึกหวั่นใจ คิดหาคำตอบเหมาะ ๆ หวังจะให้แม่ใจอ่อน ยอมรับลูกเป็ดน้อยตัวนี้ การพูดปดเป็นสิ่งไม่ดี แต่บางทีถ้าพูดความจริงออกไป เจ๊ากิ๊บก็อาจจะต้องกลับไปอยู่ที่ร้านขายอาหารสัตว์ เอาน่ะ...เพื่อสวัสดิภาพของเจ้าของสายตาแป๋วนี่ ๆ " คุณครูวิชาเกษตรให้มาครับ บอกว่าเลี้ยงจนโต จะมีคะแนน " สมองของเด็ก 10 ขวบ คิดได้เท่านี้ ขอโทษด้วยนะครับ คุณครูสมมาศ " โอ๊ย อะไรกัน ครูสมัยนี้ สอนให้เด็ก เลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ แล้วเดี๋ยวเป็ดก็ถ่ายเรี่ยราด สกปรกแย่ " แม่ซึ่งต้องไปขายของที่ตลาดสดทุกวันบ่น แม่นั้นขายมะพร้าวขูดอยู่ในตลาด จะต้องตื่นตั้งแต่ ตี 1 เพื่อขับรถจักรยานยนต์พ่วงข้าง บรรทุกมะพร้าวที่ปอกจนเกลี้ยงเกลาแล้วนับร้อยลูก ไปที่ร้าน เพราะจะต้องต่อยมะพร้าว และใช้เหล็กแคะเอาเนื้อมะพร้าวออกจากกะลา เตรียมไว้สำหรับใส่ลงเครื่องขูดมะพร้าว ลูกค้าขาประจำของแม่ ซึ่งเป็นแม่ค้าขายข้าวแกงนั้น จะมารับมะพร้าวขูด เพื่อไปคั้นน้ำกะทิ ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ดังนั้นแม่จึงต้องเป็นค้างคาว ตื่นแต่ดึกเป็นกิจวัตร หากงานของแม่อาจจะหนักกว่าค้างคาวหน่อย ตรงที่ค้างคาวนั้น พออรุณรุ่งก็บินกลับไปนอนได้ ในขณะที่แม่จะต้องอยู่ร้านจนตลาดวาย ราว 11 โมง ถึงจะได้กลับบ้านมานอนเอาแรง ด้วยเหตุนี้ หน้าที่การทำความสะอาดบ้าน จึงเป็นของเด็กชาย ในวันเสาร์อาทิตย์ แรก ๆ เขาก็เป็นเหมือนเด็กทุกคน ที่เห็นการช่วยแม่ทำกับข้าว ปอกมะพร้าว และปัดกวาดเช็ดถูบ้านเป็นเรื่องสนุก อะไรที่ไม่ถนัด ไม่สันทัด ก็อยากจะลองทำไปเสียหมด ครั้งแรกที่หัดถูบ้านนั้น แม่ไปตลาด เด็กชายอยากจะเอาใจให้แม่หายเหนื่อยเวลากลับมา จึงเตรียมน้ำไว้ถังโต แต่เขาคิดว่า ผ้าขี้ริ้วที่แม่ใช้ถูบ้านเสมอนั้น ดูกระด่ำกระด่าง ไม่ถูกสุขอนามัยเอาเสียเลย เจ้าคนช่างคิด จึงเอาผ้าถุงของแม่มาชุบน้ำในถังเสียโชก ใช้ต่างผ้าถูพื้น แต่จะบิดให้ผ้าแห้งหมาด มันก็ดูไม่ค่อยจะสะอาดเท่าใดนัก ขนาดเวลาอาบน้ำ ยังต้องอาบให้ตัวเปียกโชก เขาจึงเอาผ้าถุงซึ่งอมน้ำจนชุ่มนั้น ออกมาจากถัง โยนลงไปบนพื้นบ้าน ซึ่งเป็นซีเมนต์ขัดมันลงสีเขียว "แผละ" เสียงผ้าถุงกระทบพื้น พร้อม ๆ กับละอองน้ำสาดกระจาย ซ่านเซ็นไปทั่ว เม็ดน้ำบางส่วนกระเด็นไปเลอะผนังบ้านด้วย แม่ไม่อยู่ ไม่มีใครบอกเขาว่า ก่อนจะถูบ้าน ต้องกวาดพื้นให้สะอาดเสียก่อน แต่ถึงจะมีคนบอก เขาก็คงกวาดไปแกน ๆ อย่างขอไปที เพราะการใช้ไม้กวาดดอกหญ้ากวาดพื้นสำหรับเขานั้น ไม่ยากเลย แต่กวาดเท่าไร เม็ดทราย ฝุ่นผงบนพื้นก็ดูเหมือนจะไม่หมดเกลี้ยงไปสักที ต่อมาภายหลังแม่บอกเด็กชายว่า สาเหตุที่เขากวาดบ้านไม่เคยสะอาด ก็เพราะปลายไม้กวาดนั้น ไม่เคยสัมผัสพื้นจริง ๆ อากัปกริยาในการกวาดบ้านของเขานั้น เหมือนกับแกว่งไม้กวาดลอย ๆ ไปมา เหนือพื้นมากกว่า เด็กชายเอาผ้าถุงที่เปียกโชกนั้นถูไปตามพื้น น้ำที่ชุ่มอยู่ ก็เรี่ยราดไปเป็นทาง ตามแนวที่ถูไป เขาไม่รู้ว่าการถูพื้นนั้น ซึ่งชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า "ถู" นั่นคือจะต้องออกแรงกดผ้าให้เสียดสีไปกับพื้นบ้านด้วย เพื่อคราบต่าง ๆ จะได้หลุดออก สิ่งที่เด็กชายทำ คือ การลูบพื้น ไม่ได้ถูแต่อย่างใด เขาเพียงลากผ้าเปียก ๆ ไปบนพื้นที่ยังไม่ได้กวาด แล้วมันจะสะอาดได้อย่างไร วันนั้นเมื่อแม่กลับมา สิ่งที่ปรากฏแก่สายตาซึ่งเด็กชายหวังว่าจะให้แม่ชื่นใจ หายเหนื่อยก็ คือ น้ำขังเป็นแอ่ง ๆ บนพื้นบ้าน ตรงไหนที่แห้งก็เป็นคราบฝุ่นเกรอะกรังเป็นริ้ว ๆ คล้ายผืนทรายชายทะเลตอนน้ำลง แม่ไม่ได้ดุเขา เพราะรู้แรงบันดาลใจของลูก แต่แม่ก็ยิ้มไม่ออก ที่ต้องเสียแรงเป็นสองเท่าในการทำความสะอาดบ้านใหม่หลังจากเด็กชายออกไปวิ่งเล่นข้างนอกแล้ว การมีเป็ดมาอยู่ร่วมชายคาด้วย จึงทำให้แม่คิดหนัก เวลาทำความสะอาดบ้านก็ไม่ค่อยจะมี เดี๋ยวเป็ดเกิดถ่ายไปทั่ว ใครจะตามเช็ดตามล้าง "เอาไปคืนคุณครูไม่ได้หรือลูก เป็ดลำไส้มันสั้น กินแล้วก็ถ่าย เดินส่ายไปสองสามก้าวก็ถ่ายปรี๊ด ๆ แม่ทำงานเหนื่อย ๆ จะให้แม่มาคอยเช็ดกวาด ไม่ไหวหรอกลูก" เด็กชายทำหน้ามุ่ย เท่าที่เจ้ากิ๊บวิ่งตามเขามา ก็ไม่เห็นว่าลูกเป็ดน้อย จะถ่ายทุก ๆ สองสามก้าวเหมือนที่แม่ว่า อันที่จริง เจ้ากิ๊บยังไม่ถ่ายให้เห็นเลยต่างหาก "ครูเขาไม่มีอย่างอื่นให้เลี้ยงเหรอ อย่างปลาหางนกยูง ปลากัดก็ได้นะลูก" แม่พยายามทำให้บรรยากาศดีขึ้นเมื่อเห็นน้ำตาเริ่มรื้นขึ้นมาบนแผงขนตาของลูกชายคนเดียว ซึ่งงอนเป็นแพจนแม่เคยเอาก้านไม้ขีดไปวางเล่นได้ "ไม่มีครับ ครูให้เป็ดมา ถ้าผมเอาไปคืน จะต้องไม่ได้ เกรด 4 แน่เลย" เกรด 4 ของลูกชายดูจะเป็นสิ่งที่มีค่าเหนืออื่นใด สำหรับแม่ ด้วยสภาพครอบครัวต่างจังหวัดนั้น การที่ลูกเรียนได้เกรด 4 ทุกวิชา ถือเป็นความภูมิใจอย่างหนึ่ง ซึ่งเอาไปอวดเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงได้ และเท่าที่ผ่านมาตลอด 5 ปี ลูกของแม่ก็ไม่เคยได้เกรดอื่น ในสมุดพก "ถ้างั้นก็คงต้องเลี้ยงไว้ แต่พอมันโต ได้คะแนนแล้ว ต้องเอาไปคืนครูนะลูกนะ" แม่โอนอ่อนผ่อนตามในที่สุด "ขอบพระคุณมากครับแม่ จะเลี้ยงให้ดีที่สุดเลยครับ แล้วผมจะดูแลลูกเป็ดให้สะอาด ไม่ทำเรี่ยราดแน่นอนครับ" เด็กชายร้องอย่างดีใจ แม่ยิ้มตอบเขา ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน เด็กชายถอนใจด้วยความโล่งอก และส่งยิ้มให้กับเจ้ากิ๊บซึ่งยังคงคลอเคลียอยู่ที่ข้อเท้าของเขาไม่ห่าง เมื่อแม่ตกลงใจให้เลี้ยงแล้ว พ่อก็คงไม่มีปัญหา อีกอย่างพ่อก็ทำงานอยู่ต่างอำเภอจะกลับมาเจอหน้าลูกเมียก็แค่สุดสัปดาห์เท่านั้น ชีวิตที่มักจะต้องอยู่บ้านคนเดียว ยามพ่อและแม่ไปทำงาน คงจะสนุกสนานขึ้นมาก เมื่อมีสมาชิกใหม่อย่างเจ้ากิ๊บมาอยู่ด้วย แต่คืนแรกจะให้เจ้ากิ๊บนอนที่ไหนดีล่ะ คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเขาก็เอาลังกระดาษมาวาง นึกถึงขุยมะพร้าวแห้งซึ่งกองพะเนินอยู่ข้างรั้วบ้านอีกด้าน รอให้คนเพาะชำต้นไม้มาซื้อ เขาเดินไปหยิบขุยมะพร้าวมาฉีกย่อย ๆ โปรยลงไปรองพื้นลังกระดาษ แล้วค่อย ๆ จับเอาเจ้ากิ๊บวางลงไป หาชามเล็ก ๆ ใส่น้ำให้ลูกเป็ดน้อยด้วย จากนั้นก็เอาบ้านเป็ดนั้นไปวางแอบไว้ข้างบันไดประตูหลังบ้าน ติดกับผนังห้องนอนของเขา แค่ชะโงกหน้าออกมาดูจากบานลูกกรงหน้าต่าง เด็กชายก็สามารถสังเกตการณ์เจ้ากิ๊บได้ตลอดเวลา สงสัยว่าลูกเป็ดน้อยจะวิ่งตามเขาจนเหนื่อย และกินอาหารจนอิ่ม ไม่นานหลังจากนั้น เจ้ากิ๊บก็หลับปุ๋ย เด็กชายยิ้มอย่างพอใจก่อนจะค่อย ๆ ปิดประตูหลังบ้าน "กิ๊บ ๆ ๆ ๆ " " กิ๊บ ๆ ๆ ๆๆ " เด็กชายงัวเงียตื่นขึ้นตอนสี่ทุ่มกว่า เมื่อได้ยินเสียงเจ้ากิ๊บร้องไม่หยุด เขาผุดลุกขึ้นจากเตียง และชะโงกหน้าดูนอกหน้าต่าง บรรยากาศภายนอกมืดสนิท มองอะไรแทบไม่เห็น ด้วยความกังวลว่าแม่จะตื่นขึ้นมา และอารมณ์เสีย เพราะแม่เข้านอนตั้งแต่ 2 ทุ่ม เนื่องจากจะต้องตื่นตี 1 เพื่อไปตลาด เขาจึงรีบเปิดประตูหลังบ้าน และนำกล่องกระดาษที่ใส่เจ้ากิ๊บไว้เข้ามา ก่อนจะปิดประตูอย่างเบามือ เจ้ากิ๊บดิ้นขลุกขลัก อยู่ในกล่อง แต่หยุดส่งเสียง เมื่อเห็นว่าเด็กชาย เปิดฝากล่องออก ข้างในกล่องนั้น ชามบรรจุน้ำคว่ำลง ขุยมะพร้าวที่ใส่ไว้ เปียกแฉะ เห็นมูลลูกเป็ดอยู่สองสามกอง และเจ้าตัวดีที่ส่งเสียงก่อนหน้านี้ เปียกมะล่อกมะแล่ก "เดินเซ่อซ่า จนเตะชามใส่น้ำหกรดตัวเปียกหมดเลย หนาวล่ะสิ" เด็กชายพูดกับลูกเป็ด ราวกับว่าเจ้ากิ๊บจะเข้าใจภาษาคนอย่างนั้น "เอาไงดี ลังก็เปียกหมด ขืนใส่เจ้ากิ๊บไว้ พรุ่งนี้คงเป็นหวัดแน่ และเปียก ๆ แบบนี้ เจ้ากิ๊บก็คงร้องทั้งคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันพอดี" เขาหันไปดูรอบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง แล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาถูเบา ๆ รอบตัวลูกเป็ด เพื่อให้ขนแห้ง เมื่อขนหมาดดีแล้ว เขาก็เอาลูกเป็ดใส่เข้าไปใต้เสื้อนอน วางไว้บนหน้าท้องของเขา เจ้ากิ๊บคงอุ่นสบาย เลยไม่ส่งเสียงร้องอีก เขาให้ความอบอุ่นแก่เจ้ากิ๊บอย่างนั้นอยู่ครู่ใหญ่ ใจจริงก็อยากจะให้กิ๊บนอนหลับสบาย ๆ ใต้เสื้อนอนของเขา แต่ก็เกรงว่ากิ๊บจะถ่ายรด อีกอย่างถ้าเขาหลับแล้วเกิดพลิกตัวคว่ำลง เจ้ากิ๊บมีหวังแบนแต๊ดแต๋เป็นเป็ดถูกทับ ดังนั้นเมื่อเห็นว่าขนลูกเป็ดน้อยแห้งดีแล้ว เขาจึงเอาลูกเป็ดออกจากเสื้อ จากนั้นก็ถอดตะกร้าหน้ารถจักรยานออกมา ขยำกระดาษหนังสือพิมพ์ใส่ลงไปหลายแผ่น แล้วเอาเจ้ากิ๊บวางลงไป ก่อนจะคลุมตะกร้าไว้ด้วยผ้าเช็ดตัว และเอามาวางข้างเตียงนอน เจ้ากิ๊บร้องกิ๊บ ๆ เบา ๆ เขาร้อง กิ๊บ ๆ ตอบ ไม่นานทั้งคนและเป็ดก็หลับสนิท ไม่รู้ว่าใครกรนบ้างหรือเปล่า.......   Create Date : 29 เมษายน 2549 16 comments Last Update : 29 เมษายน 2549 21:11:51 น. Counter : 1432 Pageviews. Share Tweet

อะโซ๊ยยย มาติดตามจ้าาา คนแรกซะด้วย รอมานานแย้วว ลูกเป็ดตัวนี้น่ารักมากเลย ซักอยากลองเลี้ยงดูบ้าง   โดย: KJ_FBI IP: 125.25.129.18 29 เมษายน 2549 17:06:02 น.

ตามมาอ่านค่ะ แล้วก็ประทับใจเหมือนเคย อ่านไปอมยิ้มไป ม่วนใจดีจิงๆ   โดย: puppla IP: 58.9.148.116 30 เมษายน 2549 0:45:28 น.

แล้วตอนเช้าเป็ดหรือเด็กหนอที่ตื่นก่อนกัน 555 แต่เราว่าตอนระหว่างที่หลับเป็ดน้อยจะไปทำเรื่องไรหรือป่าวน่า ... ว่าไปเป็ดตัวเล็กๆก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูออก จิงม่ะ   โดย: The Hermes IP: 124.120.93.210 30 เมษายน 2549 1:49:12 น.

แล้วให้เป็ดกินไรคะ   โดย: นิน IP: 202.12.74.8 30 เมษายน 2549 9:43:04 น.

อ่านแล้วทำให้นึกถึงตอนเด็กๆ ชอบทั้งลูกเป็ด ลูกไก่ ขนฟูๆ เดินเตาะแตะน่ารักดี   โดย: แนท IP: 58.9.141.26 30 เมษายน 2549 16:02:45 น.

น่ารักทั้งเด็กชายตัวเล็ก และลูกเป็ดตัวน้อยเลย คืนแรกผ่านไปแล้ว จะเป็นยังไงต่อนะ   โดย: ing IP: 203.118.105.137 30 เมษายน 2549 21:09:59 น.

เข้ามาติดตามเหมือนเคยจ้า ขอบคุงที่เขียนเรื่องน่ารักๆให้อ่านน้า จะรอตอนต่อไปฮับ   โดย: P'Too IP: 84.56.192.154 30 เมษายน 2549 23:21:45 น.

และแล้วก็ได้เลี้ยงเจ้าเป็ดน้อย.... แล้วไงต่อ...มาต่อเร็วๆ นะจ้ะ   โดย: พี่บี IP: 124.120.38.222 30 เมษายน 2549 23:50:06 น.

เห็นชื่อว่าคืนแรก นึกว่าจะติดเรทซะอีก อิอิ ที่ไหนได้เรื่องเป็ดน้อย น่ารักมากค่ะ มาต่อตอนต่อไปไวๆนะคะ   โดย: น้ำผึ้งหยดเดียว IP: 84.13.133.107 1 พฤษภาคม 2549 5:49:57 น.

ตามมาอ่านเรื่องน่ารัก ใสๆ ของเกย่า   โดย: Kung IP: 134.102.9.93 1 พฤษภาคม 2549 20:54:19 น.

ตอนแรกตกใจเพราะนึกว่าเกย่าเอาเจ้ากิ๊บเข้านอนโดยใส้ไว้ใต้เสื้อนอน วางไว้บนหน้าท้อง ถ้าเป็นอย่างนั้นกิ๊บอาจจะแบนและเรื่องก็ต้องจบไปโดยปริยายแน่ๆ สรุปคือคุณแม่จำเป็นสอบผ่านสำหรับคืนแรก อยากให้เกย่ามาอัพเร็วๆจัง แต่ไม่รู้ว่ายุ่งมากหรือเปล่าที่รัสเซีย...รออ่านตอนต่ออยู่นะครับ   โดย: T IP: 58.8.167.112 3 พฤษภาคม 2549 7:29:24 น.

เฮ้อ....โล่งอกแทนเด็กชายจ๊ะเอ๋ ทั้งคนทั้งเป็ดคงน่ารักน่าดู ยังไงก็ขอให้เลี้ยงเจ้ากิ๊บตลอดรอดฝั่งนะจ๊ะ   โดย: Pygmy IP: 125.25.4.107 4 พฤษภาคม 2549 0:29:09 น.

นึกถึงสมัยเด็ก ๆ พ่อจะรับซื้อลูกเป็ดมาเลี้ยง ไม่มากหรอกประมาณ20-30ตัว ตอนเล็กขนจะสีเหลือง หลังจากนั้นก็กลายเป็นสีเทา เล็กลูกเป็ดยังหากินไม่ค่อยได้ พ่อให้ให้กินข้าวเปลือก สลับกะหอยโข่งแต่มันใหญ่ลูกเป็ดกระเดือกไม่ได้ พ่อเลยต้องโขลกในครกใหญ่ ๆ ให้พวกลูกเป็ดกิน หลังจากนั้นไม่นานลูกเป็ดโตขึ้นพอจะอาหารเองได้ พ่อก็จะปล่อยให้ไปหากินเองตามคลอง เป็ดจะชมกินหอย ไส้เดือน อ้อพ่อจะทำเล้าเป็ดไว้ พอตกเย็นลูกเป็ดก็กลับมาที่เล้า รุ่งเช้าถ้าเราตื่นสาย เป็ดที้งหมดก็ประสานเสียงกันร้องก๊าบ ๆๆๆ จนเรารำคาญต้องตื่นให้พวกเป็ดออกจากเล้าไปหากินกันเอง หลังจากนั้นไม่นานเป็ดก็โตและวางไข่ให้พวกเรา เก็บไว้กินซะมากกว่า บางคนใกล้ ๆ บ้านก็มาขอซื้อให้ โดยสมัยเด็ก ๆ แม่จะขาย 3 ใบ 5 บาท   โดย: น้อง IP: 131.191.14.131 5 พฤษภาคม 2549 0:09:32 น.

เกย่ามีพรสวรรค์ในเรื่องเขียนหนังสือนะคะ เขียนได้สนุกน่าอ่าน และเห็นภาพตามคำเล่าได้ชัดเจน เขียนได้กระชับไม่เยิ่นเย้อด้วย..... ชอบเรื่องนี้อีกแล้วอ่ะ.... อ่านแล้วนึกถึงตอนเด็ก ไม่เด็กมากแล้วหล่ะประมาณวัยรุ่นตอนต้นๆหน่อย เห็นลูกเป็ดที่เขาขายที่ตลาดนัดเลย มันน่ารักน่าสงสารเลยซื้อมาโหลนึง แล้วก็เลี้ยงไม่เป็น ..... กะว่าจะให้มากินแหนในคูเล้กๆ หน้าบานเพราะมันเยอะจนคูที่เป็นทางระบายน้ำระบายไม่ทัน... ตอนกลางคืน เจ้าลูกเป็ดน้อยมันนอนกันเงียบ นอนซบเีบียดกันอยู่มุมบ้านด้านนอก คงหนาว.... วันรุ่งขึ้นมันก็ตายไปตัวหนึ่ง เศร้ามาก ร้องไห้ด้วยความสงสาร แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร จัดที่ให้นอนก็ไม่อยากนอน แถมกลัวคนด้วย.... สุดท้าย ตายไปทีละตัวๆ จนจากที่ซื้อมา 12 ตัวเหลือ 4 ตัว เจ้าของที่ร้องไห้ทุกครั้งที่เป็ดน้อยตายก็เลิกร้องไปเอง เป็ดที่เหลือเติบโตเป็นเป็ดตัวผู้ 2 คอสีเขียวอื๋อ อย่างที่เขาเีรียกว่า "เขียวหัวเป็ด" กับตัวเมียลายๆอีกสอง... หน้าตาเหมือนเป็ดไข่ หรือที่เขาเรียกว่าเป็ดไล่ทุ่ง รวมหัวกันเป็นแกงค์เป็ดส่งเสียงโหวกเหวก (ดังก๊าบๆ) เวลามีคนมา.... เวลาผ่านไปมันทั้ง 4 ก็ไม่คุ้นกับคนอยู่นั่นเอง ทำตัวยังกับเป็นเป็ดป่า อยากจะเล่นด้วยก็หนี ส่วนเรื่องอาหารไม่ต้องห่วงเพราะมันเที่ยวเดินหาไซ้กินแหน กับปลาหางนกยูงพ้นธุ์พื้นเมืองที่มีมากมายเป็นล้านตัวในบ่อน้ำใหญ่...... จนถึงวันที่เราต้องย้ายบ้าน เจ้าเป็ดสี่ตัวนี่เอาไปด้วยไม่ได้เพราะบริเวณบ้านใหม่เล็กกว่าที่เดิมมาก เลยตัดใจให้เขาไป คนรู้จักมาช่่วยกันจับพวกมัน ที่ร้องกันกิ๊บก๊าบๆดังลั่นโดยเฉพาะตัวผู้จ่าฝูง เอาพวกมันไปอยู่ในโอ่งใบใหญ่ที่ให้เขาไปด้วย ..... ย้่ายทั้งคนทั้งโอ่งไปอยู่บ้านสวนห่างไกล...ไม่รู้เหมือนกัน ว่าหลังจากวันนั้นเจ้าเป็ดน้อยมีชีวิตอยู่จนแก่เฒ่า ออกไข่เป็นเป็ดน้อยเจอเนอเรชั่นใหม่ต่อไป หรือลงหม้อกลายเป็นเป็ดพะโล้.... เฮ้อ คิดไปก็เศร้า คิดถึงเจ้าเหลือใจ......   โดย: นิค IP: 61.47.104.183 11 พฤษภาคม 2549 1:44:46 น.

เออหนอคนเรา พิมพ์ผิดเพียบ แก้จาก.."ย้ายทั้งคน ย้ายทั้งโอ่ง" เป็นย้ายทั้งเป็ดย้ายทั้งโอ่ง นะคะ แหะๆ.... เกย่าเจ้าขา แบ็คกราวนด์ในช่องพิมพ์มันทำให้เห็นตัวหนังสือไม่ชัดตอนพิมพ์อะ....   โดย: นิค IP: 61.47.104.183 11 พฤษภาคม 2549 1:48:13 น.

น่ารักจังค่ะ เขียนได้ดีจริงๆ นับถือๆ   โดย: จอย(ลัดดา) IP: 62.178.219.125 5 กันยายน 2549 1:39:20 น.