ภาพสวยๆๆ

มาแระ
มาแอด..
มาเยี่ยม..
มาหา "มุมมึนเมา"
มิยังมี..




เปี้ยวปากจิ๊งงงงงงงงงงง

คุณ prncess
ชอบรูปสวย ๆ เหมือนกันเลยยยย
เดี๋ยวจะหามาปะอีก
ขอบคุณนะคะที่แวะมา
แล้วแวะมาชมบ่อย ๆ นะคะ
อยากวาดรูปได้สวย ๆ แบบนี้จังเลยยยยย

สวัสดีคุณปิ๊ว...
มาหามุมมึนเมา
แหะ แหะ ผิดที่ ผิดที่

อากาศร้อนนะดริงค์ ๆ ระวังหน่อย....

,,กลับมาในจุดจุดเดิม

,,กลับมาในจุดที่คล้ายกับกับวันแรกก่อนที่เราจะรู้จักกัน

,,จุดที่เราเป็นเพียง "ค น แ ป ล ก ห น้ า" ต่อกัน

,,แบบนี้คงเศร้ามากค่ะ

,,เพราะหากในความทรงจำของใครคนหนึ่ง "เขา" ยังชัดเจนในฐานะที่มากกว่าคนรู้จัก

,,แต่ในความรู้สึกของใครอีกคน "เรา" เป็นเพียงคนแปลกหน้า

,,ไม่มีความทรงจำใดใด หรือ ความหมายใดใด

,,กระทั่งเงาจางๆก็ยังเหลือเพียงร่องรอย

,,เฮ้อออ แค่คิดก็เศร้าใจซะแล้ว

,,ขออนุญาตแอดคุณนะคะ

,,พรายทราย,,ชอบชื่อคุณมากค่ะ

ด้วยความยินดีค่ะ คุณตะวันฉาย (ปลายราตรี)
เลยแวะไปขอ add blog กลับมาด้วย

ขอบคุณที่ชอบชื่อ พรายทราย ค่ะ
แบบมีหลายความหมายดี
เหมือนผีนางพรายประจำผืนทราย อิอิ
เป็นพรายริ้วของพื้นทรายได้อีก
แถมตะแบงเป็น Applied Science
ได้อีกด้วย แบบขี้โกงพ้องเสียงเอาน่ะค่ะ

ดีใจจังเลยค่ะ เย้ เย้
ที่มีคนอ่านแล้วเข้าใจ
บางคนเขาตีความจนปวดหัว
"คนแปลกหน้า" ก่อนมารู้จักกัน
กับ
"คนแปลกหน้า" หลังรู้จักกันแล้วนี่
ความรู้สึกต่างกันมากมาย
เจ็บเนอะ....

แวะมาหาเรื่อง

หาเรื่องอ่านครับ

^____^...

แวะมาหาเรื่องบ่อย ๆ นะคะ อาจารย์
ขอบคุณค่ะ ตามไปขอ add ได้หรือยังนี่

ด้วยความยินดีครับ

ที่จริงผมเองก็กะว่าจะแอบ add เอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ แต่เกรงใจ แฮ่ะๆๆ

ผมชอบรูปภาพในบล็อคนี้มากครับ อาจเป็นเพราะสนใจงานศิลปะมาตั้งแต่เด็กๆ
และดูฝีมือนักจิตรกรระดับโลกนี่ดูไม่คอยเบื่อ และอัศจรรย์ใจว่าพวกเขาทำได้อย่างไร

รวมทั้งรูปปั้น รูปหล่อ ทองเหลือง อันน่าทึ่งด้วย

^__^...

คราวหน้าไม่ต้องเกรงใจนะคะอาจารย์จี
ตั้งใจทำบล็อกนี้ให้เป็นสตูดิโอ เอางานเขียนสั้น ๆ ประกอบภาพวาดแบบนี้
อยากให้สบาย ๆ พักผ่อนจริง ๆ

นั่นสิเนอะ มือเอก ๆ นี่วาดภาพเหมอืนมีชีวิตจริง ๆ
อย่างรูปนี้ เห็นครั้งแรกก็ปิ๊งเลย
แถมตรงกับความเรียงที่เขียนไว้เลยอ่ะ

แจกันกระเบื้อง ขนาดมิติไกล ๆ นี่
เหมือนเป็นเนื้อกระเบื้องจริง ๆ
พรม เก้าอี้รับแขก โคมไฟ สวยจริง ๆ
ยิ่งโต๊ะเขียนหนังสือโต๊ะนั้น
ได้อารมณ์เขียนหนังสือมาก ๆ เลย....

ยกมือสนับสนุนครับ
จะได้แวะมาดูบ่อยๆ
ดีกว่าเอาไปวางไว้ในถนน
เพราะในถนน นานวันเข้า งานของเราจะค่อยๆลดหายไปเรื่อยๆๆ จนหายไปในที่สุด

นึกมายังเสียดายงานเขียนและงานภาพของหลายๆ ท่าน ที่อ่านแล้วชอบในถนนนักเขียน พอกลับไปค้นหาตอนนี้ไม่มีซะแล้ว เอ้อ...ทำไมไม่คิดจะ 1เซฟไว้ก็ไม่รู้

แต่ถ้ามาอยู่เป็นที่เป็นทางเป็นบล็อคแบบนี้ดีครับ เข้ามาดูง่ายได้ทุกเมื่อ

^_____^....

นั่นสิ ยกมือด้วยอีกรอบ...
อ่านการบ้าน บ้านจานจนง่วงเหยยยย
อ่านแล้วเหมือนไม่หมด
หรืออ่านย้อนเวลากลับไปกลับมา จริง ๆ

ว่าแต่ว่า...

สงกาสัยจานกำลังฝันอยู่หรือเปล่าคะนี่
นึกว่าไปนอนแล้วตั้งแต่สามทุ่มอ่ะนะ
แหะ แหะ ที่แท้ก็ละเมอมายกมือ

อืมม น่าคิดนะ

เป็นเพราะเรารู้จักกันมาก จนวนกลับมาที่การไม่รู้จักกันรึปล่าวนะ ?

สวัสดีค่ะ คุณคนสวย (ทำใจได้)
"เป็นเพราะเรารู้จักกันมาก จนวนกลับมาที่การไม่รู้จักกันรึปล่าวนะ ?"
เป็นอีกมุมความคิดที่น่าสนใจ

ประมาณ closer ค่ะ ยิ่งใกล้กันมาก
ก็กลับเป็นคนแปลกหน้าที่เหมือนไม่รู้จัก