เมื่อคืนนี้ 14 มีนา 54
หม่าม้าง่วงนอนตั้งแต่สองทุ่มกว่า เลยไม่รอป๊ะป๋าหนูแล้ว
นอนเลย
แล้วหม่าม้าก้อฝันว่าเดินอยู่ในบ้านที่เมืองเลย หลังเก่า
มันมืดมาก แล้วก้อมีเสียงคนร้องไห้
ปะป๊ามาปลุกหม่าม้าตอนสี่ทุ่มกว่า บอกว่าน้ายิม น้าแยมมา
ให้หม่าม้าลงไปข้างล่าง
พอหม่าม้าลงไป น้าแยมก้อบอกว่าคุณปู่เสียแล้ว
หลังจากเข้าโรงพยาบาลได้ 2 เดือน
หม่าม้าร้องไห้ตั้งแต่สี่ทุ่มยันตี 5
คุณปู่เลี้ยงหม่าม้าตอนหม่าม้าเล็กๆ ก่อนย้ายไปสกล
ในที่สุดคุณตาทวดก้อรอหนูไม่ไหว
สิ่งที่หม่าม้าเสียใจคือ เมื่อวันอาทิตย์ปะป๊าขับรถพาน้าแยม น้ายูง น้าเพลินไปเยี่ยมตาทวดของหนู
แต่หม่าม้าอดไป เพราะตอนนี้ 36 wk แล้้ว
หม่าม้าเลยไม่ได้เจอคุณปู่ก่อนเสีย
ครั้งสุดท้ายที่หม่าม้าได้เจอคุณปู่ คือตอนช่วงวันที่ 10 ธันวาปีที่แล้ว
หม่าม้ายังซื้อข้าวไปกินกะคุณปู่ กะย่า
ย่ายังแซวปู่ว่าพอหลานมากินด้วย กินได้เยอะเีชียว
ลูกจ๋า.... การสูญเสีย ทำให้เรารู้ค่าของคนที่ยังอยู่
กว่าหนูจะโต หนูต้องผ่านการสูญเสียอีกมาก
แม่ขอให้หนูเข้มแข็งนะลูก
ส่วนหม่าม้า..... ขอเวลาทำใจสักหน่อยนะจ๊ะ
ขอให้คุณปู่หลับให้สบาย ยุ้ยรักคุณปู่มากค่ะ
.
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ..
คุณย่าแพรเพิ่งเสียไม่นาน ท่านไม่มีโอกาสได้เห็นเหลนจากหลานสาวเช่นกัน
ตอนที่ท่านเสีย แพรเองก็ไม่มีโอกาสไปงานศพของท่าน นึกแล้วก็ยังเสียใจอยู่เลยค่ะ