ได้จักรยานมาแล้ววว ออกไปปั่นลัลล้าท้าแดดกันดีกว่าา
เมื่อวันก่อนที่ได้มรดกอุปกรณ์ทำอาหาร หม้อชามรามไหต่างๆนานาจากน้องห้องข้างบน ก็ได้รับกุญแจจักรยานของน้องเปิ้ล น้องวอมที่เคยเรียนที่นี่มาด้วย เง้ออออออออ ดีใจจัง ต่อจากนี้จะได้ไปไหนมาไหนได้สะดวกๆ ไม่ต้องเดินให้เมื่อยขา เจ็บเท้าแล้วววววว ขอบคุณเปิ้ลกะวอมมากๆน้าาา จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ วันรุ่งขึ้นวันอาทิตย์อากาศดีมากกกกกก แดดเปรี้ยง เหมือนรู้ใจเราที่เพิ่งได้จักรยานมาใหม่(ถึงจะเป็นคันเก่าก็เหอะนะ) คงอยากจะเอาออกไปปั่นเที่ยวเล่นเต็มแก่แล้น ว่าแล้วก็ไม่รอช้า หมุนล้อออกจากหอไปสู้แสงแดดจ้ากันโลดดดดดดด อันดับแรก ขอไปสำรวจเส้นทางไปโรงเรียนก่อน จิงๆแล้ววิธีเดินทางไปโรงเรียนก็มีอยู่หลายวิธี จะไปโดยรถไฟนั่งจากสถานีซุซุกิโจแถวหอไปสองสถานีลงที่สถานีคาวาซากิ ก็เสียค่ารถไฟไปกลับ260เยน หรือจะนั่งรถเมล์ที่วิ่งรอบเมืองไปลงแถวสถานีก็ได้ เสียค่ารถเมล์ไปกลับ400เยน นักเรียนยาจกอย่างเราเลยเลือกที่จะปั่นจักรยานไปเรียน ขอเก็บเงินส่วนนั้นไว้กินไว้เที่ยวดีกว่า ปั่นจักรยานขาโตเป็นน่องไก่ก็ยอม ปั่นจักรยานกันไป ระหว่างทางเจอถนนเส้นตรง สวยเชียว มีต้นไม้ข้างทางเป็นต้นแปะก๊วย ก็ถ่ายรูปเก็บไว้ซะโหน่ยยย เด๋วตอนหน้าหนาวใบไม้เปลี่ยนสีเป็นสีเหลืองทองจะมาถ่ายรูปอีกทีเพิ่งออกมาศึกษาเส้นทางกันครั้งแรก แต่เราก็สามารถปั่นจักรยานไปจนถึงโรงเรียนจนได้ ปกติที่คนทั่วไปเค้าใช้เวลาปั่นกันประมาณ15นาทีถึง แต่เรากับเพื่อนมินใช้เวลาครั้งแรกไปเพียง40นาทีเท่านั้นเองงงง ห้าๆๆๆ หลงกันไปบ้าง เสียเวลางมแผนที่บ้าง แวะถ่ายรูปบ้าบอระหว่างทางบ้าง อ่ะนะ ครั้งแรกก็เงี้ยประเทศญี่ปุ่น เป็นประเทศที่ผู้คนใช้จักรยานเป็นพาหนะในการเดินทางกันเยอะมากกกก แถวสถานีรถไฟก็จะเห็นจักรยานจอดเรียงรายกันเป็นตับ เพราะคนส่วนใหญ่ขี่จักรยานจากบ้านมาขึ้นรถไฟต่อกัน เห็นอย่างนี้แล้วก็แอบหวังอยู่ลึกๆ อยากให้เมืองไทยเป็นอย่างนี้บ้างจังน้ออ รถจะได้หายติดสักที สาาาาาาาาาาธุ
แต่ติดอยู่ที่ว่าจักรยานมักจะหายนี่สิ
สุดท้ายเดินเหมือนเดิม