1st Trip 8000บาท จากพงัน ถึงภูเก็ต วันที่9-16 Part2 (จบ)
วันที่12
วันนี้ตั้งใจจะไปไหว้พระที่วัดค่ะ ทาง รร เค้าบอกว่า ราวๆ5โลได้ค่ะ เราก็เออ เดินไปก็แล้วกัน แต่ระหว่างทางใกล้ๆกับ รร มีร้านเช่ามอไซค์ค่ะ เราก็เลยไปเช่ากัน2คัน ระหว่าง หัวใจก็แทบจะวาย ตุ๊มๆต่อมๆ กลัวมอไซค์ล้มจริงๆ เพราะเคยล้ม กับถนน ที่เป็นทรายๆ ลูกรัง ดินแดงมาแล้ว เลยไม่ไว้ใจค่ะ ถึงแม้ว่าเพื่อนมันจะขี่มอไซค์มาหลายปี ถนนยิ่งกว่านี้ก็เคยขี่มาแล้ว แต่...นั่นมันทางตรงที่คะ แต่นี่มันขึ้นเขา!!
จากนั้น ก่อนจะถึงวัด เราก็เห็นทางไปน้ำตก ธารเสด็จ เราก็เลยเลือกที่จะไปที่นั่นก่อน เข้าไปไม่ลึกมาก ก็เจอบ้านอยู่ตรงต้นน้ำ ลุงกับป้าแกอยู่ด้วยกัน2คน ช่วยกันทำมาหากิน พูดกับฝรั่ง เออ แหล่มดีเหมือนกันเนอะ
จากนั้น เรา4คนก็พากันเดินลัดเลาะไปตามโขดหิน ขอบอกว่าเหนื่อยมาก ร้อนเท้าด้วย
ทางเข้าค่ะ สวยดี
น้ำค่อนข้างไหลแรงค่ะ
เดินตามก้นฝรั่งต้อยๆ
ใครๆต่างก็ลงความเห็นว่า เหมือน เอ็ดเวิร์ด ใน แวมไพร์ ค่ะ ยอมรับเลยว่าเห็นแล้วปิ๊งๆ แต่ไม่ถึงกับใจเต้น
จากนั้น ก็เดินลงไปจนสุดท้าย ถึงปลายน้ำ แต่ว่ามันลงไปไม่ได้ค่ะ ไอ้เราก็ไม่รู้ทาง เลยกะอาสาลงไปสำรวจ ความซวยบังเกิด ลื่นไถลลงไป หน้าแข้งกระแทกกับโขดหินเข้าอย่างจัง นั่งเงียบไปพักนิ่ง ได้ยินเสียงเพื่อนเรียก กว่าจะขานรับได้ มันก็เรียกอยู่2-3ครั้ง กว่าจะดันตัวเองให้ยืนขึ้นได้ พอยืนได้แล้ว ก็เกือบลื่นลงไปอีก เพราะตรงที่เหยียบมันมีตะไคร่น้ำตัวแม่ ลื่นสาดๆ กลัวไปเลย หมดเรี่ยวหมดแรงไปเลย เฮ้อ!~~
พอเดินกลับมาถึงทางลงจากต้นน้ำ ก็พากันหาอะไรกินตรงบ้านที่เค้าขายของนั่นแหละ จากนั้น ก็ขี่มอไซค์ ไปอุทยานแห่งชาติต่อ แต่....ไม่ได้ไปหรอกค่ะ เพราะ่ว่า ทีแรกไปผิดทาง ไปทางโหด ชันมาก แน่นอน
"มอไซค์ล้มค่ะ" นึกว่าจะไถลลงมากับเขาซะแล้ว เจ็บซ้ำเจ็บซ้อนค่ะ แต่โชคดี ที่ไม่เป็นอะไรมาก เพราะเซฟตัวได้ทัน
ทางมันเป็นดินแดง+ทรายไงคะ ช่วงจังหวะที่มอไซค์ลงมา ถ้าเรากำเบรค ล้อหลังมันจะปัด แล้วก็ล้ม ณ บัดดล หลังจากที่ตัดสินใจกลับ ยืนพักเหนื่อย ปลอบขวัญ กันพักนึง ก็มีมอไซค์2พี่น้องขี่กันมา คนน้องลงรถแล้ว แต่คนพี่ ก็ยังขี่ต่อลงไป พอดีว่าไม่ล้ม แต่นึกว่าจะหลุดออกไหล่ทาง ที่มันเป็นเหวไปซะแล้ว เล่นทำเอาใจหาย จากนั้นก็คุยๆกันเรื่องทาง แล้วก็มีมอไซค์ ฝรั่ง พ่อเป็นคนขับ แม่ซ้อนแล้วก็อุ้มเด็ก มาล้มต่อหน้าต่อตา o_O ซีดค่ะ เด็กร้องไห้จ้าเลย น่าสงสาร ได้แผลกันไปคนละหน่อย
ครั้นจะช่วยฝรั่งเค้าเอารถตั้งขึ้นก็ไม่ได้ เพราะทางมันเป็นทางลง ถ้าเอารถขึ้นมันก็จะไหลไปข้างหน้า เลยได้แต่ปล่อยไว้กลางทางอย่างนั้น สักพัก รถใหญ่ก็ผ่านมาค่ะ มอไซค์ขวางอยู่กลางถนน รถก็ต้องเบรค พอเบรคแล้วเร่งเครื่องไม่ขึ้นสิคะ ไหลค่ะไหล ไหลถอยหลังอีกต่างหาก แอบคิดในใจว่าถ้าชั้นนั่งอยู่ในรถ คงกรี๊ดแตก ฮ่าๆๆ
สุดท้าย ก็จบเรื่อง ไม่ไปมันล่ะ อุทยานโหด เกือบเอาีชีวิตไปทิ้ง ขนาดคนท้องถิ่่นเค้ายังบอกว่าเลยว่า "อย่าลงไปเลย" บรื๋ออ เข็ดแล้ว แล้วก็พากัน กลับ รร ไม่มีอารมณ์จะไปวัดต่อ
มอไซค์ค่ะ กระจกถลอก เอารถไปคืน มันเรียกเอา9000 (มัวแต่นอนป่วยสะเงาะสะแงะ เลยไม่ได้ไปคืนรถกับเขา) คุยไปคุยมา เลยได้จ่าย5000 รวมค่าเช่าแล้ว เฮ้อ เกือบตาย และแล้ว มื้อเย็นมื้อนั้น ก็ได้กิน "มาม่า"ค่ะ นึกๆแล้วก็ขำ จุดสูงสุดและจุดต่ำสุดของชีวิต
วันที่13 วันกลับค่ะ สภาพด้านใน เรือขากลับค่ะ
ติดแอร์ด้วย แต่ไม่ค่อยเย็น ไม่เหมือนขาไป เปิดแต่พัดลม แอร์ก็ไม่มี ร้อนตายชัก แถมมึนอีกต่างหาก
ขากลับชั้นบน
มีแต่คนไทยกลับค่ะ ฝรั่งไม่ค่อยมี เพราะฉะนั้น บนดาดฟ้าแดดๆ เลยไม่มีคนใครขึ้นไป (คนไทยกลัวดำ)
ทางออกค่ะ
เรือของลมพระยามั้งคะ สวยดี แต่แพงค่ะ ยาจกอย่างเรา ราชาเฟอร์รี่นี่แหละ ฮ่าๆ ไม่ใช่ ราชาเฟอร์รารี่ นะคะ
แล้วพี่ของเพื่อนก็มารับ พาไปกินมื้อเย็นค่ะ ที่ร้าน...เคียงเล
หอยนางรมตัวโต โส๊ดสด สั่งมา4ตัวค่ะ
เครื่องเคียง ขาดทุนไป เพราะเราไม่กินหอยนางรม
ยำทะเลกรอบค่ะ (จำชื่อไม่ได้) แต่ดูจากสภาพแล้ว เค้าเอาไปชุบแป้งทอด แล้วนำมาคลุกกับเครื่องยำ ก็น่าจะเป็นชื่อนี้ล่ะนะ
ยำไข่แมงดาค่ะ คร้งแรกเลยที่ได้กิน ไข่แมงดา กรุบๆแข็งๆมันๆ อร่อยดีเหมือนกัน อร่อยแบบแปลกๆ สำหรับครั้งแรก
ปูต้มค่ะ เหลือตัวเดียวแล้ว เนื้อหวาน สด อร่อยจริงๆ
ปลากระพงนึ่งบ๊วยค่ะ
รวมๆนะคะ
หลังจากกินเสด ก็มาเที่ยวตลาดศาลเจ้าค่ะ
คนที่นี่ท่าทางจะกินน้ำผลไม้กันเยอะ เพราะเห็นขายหลายร้านมาก
ร้านขายผัดไทย ทางใต้ค่ะ พี่เค้าบอกว่าร้านนี่อร่อยสุดแล้ว
รสชาติ ออกหวานๆ ฉ่ำๆนิดหน่อย ส่วนตัว แล้วไม่ชอบค่ะ (ไม่ชอบผัดไทยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว)
จากนั้นก็พากันกลับ พี่เค้าก็เลี้ยงมื้อเย็นอีก (เลี้ยงดีจริงๆ)
ปูต้มค่ะ สด หวาน อร่อย อีกแล้ว
กุ้งค่ะ แม่สามีของพี่แก เปิดร้านอาหาร พี่แกเลยเอากุ้งจากร้านมาให้กินค่ะ
ต้มยำกุ้ง แม่ของพี่เค้า อุตส่าลงมือทำให้กิน
+กับ เครื่องดื่มผสมแอลกอฮอลล์7% ไปราวๆ15ขวด เบียร์3กระป๋อง เตกีล่าอีกครึ่งขวด....นั่งจนตี3 ยังไม่เมาเท่าไหร่ แต่พี่แกหนีไปนอนแล้ว เราเลยต้องนอนมั่ง นั่งก๊งกับน้องสาวเพื่อน เอิ๊กๆๆ
วันที่14 ไปเที่ยวแหลมพรหมเทพ (อาจจะพิมพ์ผิด เป็นพระพรม ขออภัย หลงบ่อย)
ระ่หว่างทาง ผ่านจังหวัด พังงา เลยได้แวะกินข้าวเที่ยงหน่อย แวะร้าน "ส้มตำยกครก" ค่ะ
ร้านนี้พิเศษ ตรงที่ ส้มตำ เค้าเสิร์ฟ ทั้งครกค่ะ ไม่ใส่จาน
ยำทะเลล่ะมั้ง หน้าตารสชาิติ เหมือน พล่า มากกว่า
ส้มตำปูม้าค่ะ สำหรับคนอีสานอย่างเรา ไม่มีปลาร้า ต้องเรียกว่า ยำมะละกอ
อีกอันเป็นอะไร จ๊อ ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าอร่อย
อิ่มเรียบร้อย เราก็เดินทางต่อ
มาถึงตรงที่ขายของที่ระลึกและตลาดของสด
กุ้งยักษ์ ล็อบสเตอร์ โลละ1200 ถ้ามีเงิน+ไม่กลัวเน่า ก็อยากจะหอบกลับมาที่บ้านอยู่หรอก
ตัวอะไรเนี่ย สัตว์เลี้ยงหน้าตาน่าเอ็นดู ไม่เห็นจะน่ากินเลย ดูท่าทางแล้ว ถ้ากินมันเข้าไป ต้องป่วยแน่ๆ
คนมายืนออ ดูพระอาทิตย์ตกกัน
พระอาทิตย์ใกล้ตกแล้วค่ะ คนเยอะ ถ่ายยากเหมือนกัน
พ่อหนุ่ม เรกเก้
UFO บุก พอดีว่าพระอาทิตย์มันไม่ตกน้ำ มันตกเมฆแทน อดดูไป ซวย
วันที่15 ไมมีภาพค่ะ พี่เค้าพาไปเที่ยวบ่อน้ำพุร้อน ร้อนจริงๆขอบอก ร้อนชนิดที่ว่า...อูยยยย ร้อนอ่ะ แช่ฟรีนะคะ เค้าทำเป็นอุึทยาน ใครอยากจะมาแช่ ก็แช่ได้เลย เค้า่ทำเป็นเหมือนสระน้ำเอาไว้
จากนั้นก็กลับบ้าน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปเล่นน้ำ ที่คลองน้ำใสค่ะ น้ำใสมากจริงๆ ก้มลงไป มอเห็นพื้นชัดแจ๋ว มีคนไปเที่ยว ไปเล่นน้ำกันเยอะแยะเลยค่ะ
และ ณ วันเดียวกัน ตอนเย็น กลับบ้านแล้วค่ะ
เด่วจะหาว่าโกหก อิอิ
รถไฟมาแว้ววว
นั่งชั้น3แอร์ค่ะ ขอบอกว่าแปลกมาก มาถึง กทม ตรงเวลาเป๊ะ ไม่เสียเวลา ไม่เลทด้วย มาถึงก่อนขบวนอื่นด้วยแหละ
จากนั้นพี่ก็มารับไปหมอชิต นั่งรถทัวร์กลับบ้านต่อ
เป็นทริปที่ ทรหด มาก เดินทางไปกลับก็ลำบาก ไปปีนเขา เอาหน้าไปวัดเขา ไปเดินป่า เล่นน้ำจืด น้ำเค็ม โอยย ให้ตายสิ พงัน ชั้นจะไม่ไปอีกแล้ว ถ้าถนนยังทำไม่เสร็จทั่วทั้งเกาะ
ขอบคุณที่ติดตามชมกันนะคะ
Create Date : 03 เมษายน 2552 |
Last Update : 3 เมษายน 2552 21:13:02 น. |
|
2 comments
|
Counter : 1691 Pageviews. |
|
|
|
โดย: joblovenuk วันที่: 20 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:22:59 น. |
|
|
|
โดย: attractions (loveyoupantip ) วันที่: 7 สิงหาคม 2554 เวลา:9:38:57 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
เริ่มแรก ก่อนที่จะโพส กรุณา "แสดงตัว" ด้วยการล็อคอินก่อนนะคะ จะใช้คำหยาบหรือมาด่าอะไรไม่ว่าหรอก เพราะเราปล่อยผ่านหมด แต่อย่าลืม ล็อคอินแสดงตัวตน แล้วแสดงสันดานออกมาอย่างแมนๆเลยค่ะ อย่ามาลับๆล่อๆเป็นอีแอบ
------------------------------------------------------ สิงอยู่ที่โต๊ะเหลิมไทยกับโต๊ะเครื่องแป้งนะคะ
ขอบคุณทุกๆคนนะคะที่แวะเข้ามาอ่าน และทุกคอมเมนต์ จะพูดบ่นหรืออะไรก้ได้ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้รู้ว่า ยังมีคนเข้ามาอ่านนะ
บลอคส่วนตัว เลยจะมีคำพูดแสดงถึงสันดานดิบบ้าง ต้องเข้าใจนะคะ เพื่ออรรถรส และความมันส์ในการระบายอารมณ์ ฮิฮิ
รูปและข้อความทั้งหมด กรุณาอย่าก๊อบปี้ คัดลอก หรือเอาไปใช้ในทางที่มิชอบ เลยนะคะ
"และถ้าหากผู้ใดกระทำตามข้อความข้างต้น ขอให้มันหมดที่ทางทำมาหากิน โดนไล่ออก บาปกรรมติดตัวทุกชาติไป โดนขโมยผลงาน ทำบุญไม่ขึ้น ถูกกลั่นแกล้ง โดนคว่ำบาตร และถูกบอยคอตตลอดชีวิต ผัวทิ้ง เมียไม่รัก ครอบครัวทอดทิ้ง"
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|