เดียวดายกลางสายลม - นรีกระจ่าง
บินไปเดียวดาย กลางสายลมแปรปรวน เพียงทะเลครวญ ฟังคล้ายเป็นเพลงเศร้า ค่ำคืนนี้ฉันเพลียฉันเหนื่อยฉันหนาว และเหงาเหลือเกิน
ไม่เคยมีใคร มีรักแท้จริงใจ จ้องมองทางใดดูเคว้งคว้างว่างเปล่า ฝ่าลมฝนลำพังมากี่ร้อนหนาว จนล้าสิ้นแรง
* ไม่อยากเห็นภาพใด แม้แต่ท้องฟ้า อยากจะพักดวงตา ลงชั่วกาล จะไปซุกตัวนอนซ่อนกายในเงาจันทร์ จะหลับฝันไม่ขอตื่นขึ้นมา
คงจะมีเพียง ลมหายใจรวยริน เอนกายบนดินยอมรับความแพ้พ่าย ปีกของฉันมันหนักบินต่อไม่ไหว จะขอพักกายชั่วกาล
Create Date : 01 ตุลาคม 2552 |
Last Update : 1 ตุลาคม 2552 22:43:51 น. |
|
0 comments
|
Counter : 794 Pageviews. |
|
|
|
|
|