| ปวดใจนักรักคนเลี้ยวลด ต้องไปคดน้ำตารับทาน กินกันตายหัวใจชาด้าน มองเพดานกล้ำกลืนน้ำตา นาฬิกาจะหยุดหรือยัง
พูดว่าไปเหมือนขนนกปลิว โลดลิ่วไปไร้ความระวัง ลมละไมพัดเธอไกลห่าง คนจริงจังนั่งรอหนอเรา ภูเขาสูงไม่เท่าปีกนกบิน
เมื่อวานนี่เคยรัก ฉันอกหักแล้ววันนี้ เหม่อมองดูสายนทีที่หลั่งริน สายน้ำใจเยื่อใยขาดวิ่น เมื่อใดที่สิ้นแรงบิน เธอจงหวงคืนแดนถิ่นที่จากไป
เก็บดวงใจรักเอาไว้รอ ไม่เคยคิดขอคืนหัวใจ เราเป็นเราเขาเป็นของใคร นานเพียงใดเก็บใจไว้รอ รอรักมาสานต่อหัวใจ
| |