ช่วงนี้กิจกรรมค่อนข้างมาก เรียกได้ว่าชีพจรลงเท้าจนหายใจหายคอแทบไม่ทันเลย จนต้องตั้งปณิธานไว้ว่าต่อไปนี้ ขอกิจกรรมนอกบ้านอาทิตย์นึงไม่เกิน 2 ครั้งพอ ไม่งั้นไม่มีเวลาทบทวนบทเรียนก่อนเข้าคลาสเลย แล้วก็ทำให้รู้สึกว่าไม่อยากไปเรียนในอาทิตย์นั้น ถ้าเตรียมตัวไปไม่พร้อม เกรงใจเซนเซที่สอนน่ะค่ะ

เมื่อสองอาทิตย์ก่อน นัดกับเพื่อนคนไทยและเพื่อนคนญี่ปุ่นว่าเอาลูกไปปล่อยพลังกันที่สวนสาธารณะกลางเมืองกันดีกว่า แต่ก็ล้มเลิกโครงการไปจนวินาทีสุดท้าย เพราะพยากรณ์อากาศบอกว่าฝนตกตลอด ซึ่งสุดท้าย เช้าวันพฤหัสที่นัดหมายมันก็ไม่ตก...งานนี้มีเคืองกรมอุตุฯ คืนก่อนหน้าโทรบอกคุณAyakoว่า เราแคนเซิลปิคนิคคราวนี้ไปก่อนมั้ย เพราะฝนจะตก คุณAyakoก็ว่าดี แต่ถ้าจะขอมาบ้านเซนเซ (คุณอายาโกะเรียกฉันว่าเซนเซไม่เคยเปลี่ยน เพราะเธอเคยเป็นลูกศิษย์ที่ฉันสอนภาษาไทยให้) แทนจะได้มั้ย...ฉันก็บอกว่าได้ ยินดีต้อนรับเสมอค่า (แต่รีบวิ่งไปเก็บกวาดบ้านหางจุกตูดเรย ) สุดท้าย...ก็มีสมาชิกมาเที่ยวบ้านฉัน 4 คน (คนไทย 1 คนญี่ปุ่น 3 และเด็กๆอีก 4)

ฉะนั้นวันพฤหัสถัดมา สมาชิกกลุ่มเดิมที่มาบ้านฉันจึงสานฝันวันปิคนิคที่ล้มเลิกไปเมื่ออาทิตย์ก่อน

สวนสาธารณะแห่งนี้โลเกชั่นดีมากๆ เรียกได้ว่าเป็นparkกลางเมืองสมบูรณ์แบบเลยทีเดียว เพราะมีทั้งความเป็นธรรมชาติ และความเป็นเมืองคู่กัน ไปมาสะดวก สวนสะอาด อากาศบริสุทธิ์ facilitiesรองรับดี สวนที่ว่านี้ คือ....

Minato Mirai Rinkou Park (みなとみらい臨港パーク)

หากมาจากทางJR LineสถานีSakuragichou ใช้เวลาเดินราว 20 นาที
หากมาจากทางMinatomirai Line สถานีMinatomirai ใช้เวลาเดินราว 10 นาที

ดูเหมือนจะต้องเดินไกล แต่จริงๆแล้วไม่ไกลเลยค่ะ เพราะเป็นการเดินผ่านตึกช้อปปิ้ง เดินง่ายมาก เดินไปดูของสวยๆงามๆไป เพลินใจเพลินตา ไหนจะLandmark Plazaเอย Queen's Squareเอย

สวนแห่งนี้เป็นสวนที่อยู่ติดกับทะเล เบื้องหลังคือ ตึกอาคารทันสมัยสีขาวสะอาดตา เบื้องหน้าคือน้ำทะเลสีน้ำเงินเข้ม ตัดกับท้องฟ้าสีฟ้าสด สนามหญ้าเขียวขจีสูงต่ำลดหลั่นบนเนินลูกเตี้ยๆคั่นอยู่ตรงกลางระหว่างสองสิ่งนี้พอดี มีต้นไม้ใหญ่ประปรายที่แผ่กิ่งก้านสาขาให้เงาความร่มรื่น

คุณอายาโกะนัดพวกเราไว้ที่หน้าร้าน Snoopy Town น้องยุ่ง(คุณนายปลาดิบ)และเพื่อนคนญี่ปุ่นของน้องคุณAkiมาถึงก่อนใครเพื่อน ตามด้วยฉัน เราสามคนเดินเข็นลูกไปจับจองพื้นที่ปิคนิกกันก่อน เพราะคุณอายาโกะmailมาบอกว่าเธอกับเพื่อนคนญี่ปุ่นอีกคนจะมาสายสัก 45 นาที

น้องยุ่งหอบผ้าปูขนาดบรรจุสมาชิกได้นับสิบคนผืนใหญ่มาด้วย ขอบคุณน้องยุ่งมากค่ะ...พวกเราก็เลือกสถานที่ ปูผ้า ปักหมุด แล้วก็บรรเลงป้อนอาหารเสริมให้ลูกๆ เพราะเด็กเริ่มส่งเสียงร้องเนื่องจากผิดเวลาอาหารมานานแล้ว...ต่างคนก็ต่างง่วนกับการป้อนอาหารเบบี๋ มุมใครมุมมัน

วันนั้นเป็นวันธรรมดา ไม่ใช่วันหยุด จึงมีคนมาพักผ่อนหย่อนใจไม่มาก เห็นกลุ่มคนแผ่กระจายปิคนิคกันเป็นหย่อมๆ ให้ความรู้สึกที่ไม่เหงา แต่ก็ไม่เบียดเสียด เป็นความรู้สึกที่กำลังพอดีลงตัว ไม่มากไม่น้อยไป

รปภ.ในชุดเครื่องแบบสีฟ้ายืนเด่นเท่บนรถไฟฟ้าที่แล่นผ่านไปมาบนทางเดินเท้า คอยตรวจตราความเรียบร้อยรอบบริเวณโดยตลอด

พอคุณอายาโกะกับเพื่อนตามมาสมทบ พวกเราจึงเริ่มลงมือปิคนิคกัน ฉันทำหมูต้มสับปะรด กับผัดเผ็ดหน่อไม้มา น้องยุ่งเอายำวุ้นเส้นมา คุณอาคิเอาข้าวปั้น(ข้าวเหนียวเกาลัด)มา คุณอายาโกะกับเพื่อนคนญี่ปุ่นเอา เนื้อต้มมันฝรั่ง(นิคุจากะ) และแครอทผัดซีอิ้วหวาน(คินปิระนินจิน)มา งานนี้เพื่อนคุณอายาโกะถามฉันว่าชอบทำกับข้าวเหรอ ฉันบอกว่าเปล่า...เค้าบอกว่าตอนมาบ้านฉันก็เห็นทำอาหาร(ยำกุนเชียง กับผัดกระเพราหมูสับ ยุ่งตรงไหน?)ที่ขั้นตอนยุ่งยากเลี้ยงไปทีนึงแล้ว คราวนี้ก็ด้วย

จุดนี้ ฉันว่าการปิคนิคของคนญี่ปุ่น ต่างกับคนไทยจริงๆ....คนไทย หากได้ลงว่ามาปิคนิค พักผ่อนหย่อนใจแล้วละก็ เรื่องกินสำคัญเป็นอันดับหนึ่ง ดังภาษิตที่ว่า "กองทัพต้องเดินด้วยท้อง" เวลารวมเพื่อนฝูงกันที ก็ต้องเน้นเรื่องกินมาก่อน ส่วนคนญี่ปุ่นเน้นความสะดวก นำอาหารง่ายๆมา แบบข้าวปั้น หรือขนมปังที่ซื้อตามร้านสะดวกซื้อ น้ำชาขวดนึง แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว...

เวลาฉันนัดกับเพื่อนคนไทยแม่ๆ...พวกเราจะนัดกันก่อนเที่ยงเสมอ เพราะจะต้องมาทานอาหารกลางวันสุดอลังการด้วยกัน กินไปเม้าส์ไป สนุกสนานตามแบบฉบับพี่ไทย แต่หากฉันนัดกับเพื่อคนญปแม่ๆทั้งหลาย สังเกตมา 3-4 ครั้งแล้ว คือ จะนัดหลังอาหารกลางวัน คือ ต่างคนต่างกินมาจากบ้านให้เสร็จ แล้วมาดื่มน้ำชา ทานขนมด้วยกันเท่านั้นพอ

หรือว่านี่ คือ ความแตกต่างทางวัฒนธรรม...คนไทย หากได้กลายเป็นเพื่อนกันแล้ว ก็ไม่ต้องมีพิธีรีตรองมากมาย ทำตัวตามสบาย บ้านเพื่อนก็เหมือนบ้านเรา อยากทำอะไร อยากกินอะไรก็บอกกันตรงๆ ส่วนคนญี่ปุ่น นิสัยขี้เกรงใจ ต่อให้เป็นเพื่อนกัน ก็ไม่กล้าที่จะรบกวน อาจจะคิดว่าการที่เจ้าบ้านต้องทำอาหารเลี้ยงแขก(เพื่อน) เป็นเรื่องที่สาหัสสากันมาก (ซึ่งมันก็ใช่อะนะ เพราะพอแขกกลับไปที เจ้าบ้านก็เหนื่อยสลบกันไปเลย )

งานนี้อาหารไทยขายดีมาก เพราะกลายเป็นว่าคนไทยก็ชอบรสชาติอาหารไทย แถมคนญี่ปุ่นก็ดันมาปิ๊งรสชาติอาหารไทยอีก โดยเฉพาะยำวุ้นเส้นของน้องยุ่ง หมดก่อนเพื่อนเลย...

พอท้องอิ่ม คุณอาคิก็นอนกับโซคุง(ลูกชายวัย 2 ขวบกว่า) ฉันกับน้องยุ่งก็เข็นน้องกะหล่ำ กับน้องอายไปถ่ายรูปแถวๆริมทะเล ส่วนคุณอายาโกะ กับเพื่อนก็พาลูกๆ ไปวิ่งเล่น ลูกของคุณอายาโกะ(น้องซากุระ) กับลูกของเพื่อนคนญป อายุเท่ากัน คือ ขวบกว่าๆ เดินได้เตาะแตะๆ ยังวิ่งไม่เก่ง แต่ก็เดินพล่านไม่มีเหนื่อย

พวกเราทุกคนประทับใจสวนนี้มาก ถึงกับบอกว่า คราวหน้าอยากมาปิคนิคกันที่นี่อีก ฉันและคุณอายาโกะเห็นพ้องต้องกันว่า สวนRinkou Parkแห่งนี้แหล่มกว่าสวนYamashita Parkอีก เพราะคนไม่พลุกพล่าน วิวทิวทัศน์ดี แถวนั้นมีตู้ขายน้ำอัตโนมัติให้กด มีห้องน้ำที่ไม่ต้องเดินไกลขาลาก มีร้านค้าที่สามารถซื้อขนมกินได้

ก่อนกลับฉันตั้งใจแวะซื้อโดนัทคริสปี้ครีมกลับบ้านกล่องนึง แต่ต้องรอคิว 30 นาที เกรงใจเพื่อนคนอื่น หากมีคนจะซื้อเหมือนกัน ฉันก็ว่าจะต่อคิวรอ แต่ดันมีฉันคนเดียวที่จะซื้อ ก็เกรงใจที่เพื่อนๆมาร่วมรอ...คราวหน้าไม่พลาดแน่ๆ

กลับมาบ้านแล้วยังฝอยให้ตาอ้วนฟังไม่หยุด ติดใจสวนนี้ไปเลย...น้องยุ่งก็ชอบ บอกว่าพี่ๆ คราวหน้าเรามากันอีกนะ ชวนสามีมาด้วย หนุกดีๆ

Create Date : 16 กันยายน 2552
Last Update : 16 กันยายน 2552 6:39:15 น.		0 comments
Counter : 1510 Pageviews.
Share Tweet