แหล่งกบดาน
<<
กันยายน 2556
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
5 กันยายน 2556

[Books] The Arrangement (The Survivors’ Club #2) – Mary Balogh

"Even a blind man could see that."
– Vincent Hunt remarked upon his family’s scheme to marry him off



พอเห็นว่านี่เป็นเรื่องของวินเซนต์ เราก็ยิ้มเลย วินเซนต์เป็นสมาชิกที่อายุน้อยที่สุดใน The Survivors' Club (อายุ 24) และเป็นคนที่ติดอยู่ในความทรงจำของเรามากที่สุดจากเล่มแรก เพราะวินเซนต์น้อยตาบอด (ขอโทษนะวินเซนต์ที่เราเรียกนายว่า น้อย แต่นายน่าเอ็นดูจริงๆ)

เปิดเรื่องมาด้วยการที่วินเซนต์เก็บเสื้อผ้าหนีออกจากบ้าน ก่อนที่จะโดนญาติๆจับแต่งงานผลิตทายาทให้วงศ์ตระกูล เราขำมากเลยตอนที่วินเซนต์บอกต้นห้องว่า เตรียมข้าวของออกเดินทางได้ เราจะหนี, เผ่น, ลับๆล่อๆออกไปเหมือนไอ้ขี้ขลาดตาขาว, โกยอ้าวหัวซุกหัวซุน ฟังแล้วน่าเห็นใจจนปวดแก้มอะ 55555

เรื่องนี้ช่วงต้นแทบไม่มีบทสนทนา เราไม่ค่อยชอบบทบรรยายเยอะๆนะ แต่เราถูกจริตกับการเขียนของ MB อย่างช่วงที่วินเซนต์ไปถึงหมู่บ้านที่ตัวเองเคยอยู่สมัยเด็ก ในหัวมองเห็นภาพเหมือนดู BBC miniseries อย่างไรอย่างนั้น เรียกว่าอ่านไปยิ้มไปตลอด

โซเฟีย นางเอกของเราเป็นหนูเมาส์ผู้จืดชืด เป็นญาติจนๆในบ้านขุนนางท้องถิ่นที่วางแผนจับผู้ชายรวยๆให้ลูกสาว แต่ในขณะที่กระต่ายวินเซนต์กำลังจะติดแร้วอยู่นั้น โซเฟียก็เข้ามาขวางไว้ซะก่อน สาวเจ้าจึงถูกเตะโด่งออกจากบ้านโทษฐานเนรคุณ

วินเซนต์เสนอตัวช่วยโซเฟีย ด้วยการบอกว่าจะเขียนจดหมายรับรองและฝากงานกับเพื่อนๆที่ลอนดอนให้ โดยระหว่างที่รองาน ก็อยู่บ้านแม่เพื่อนวินเซนต์ไปก่อน โซเฟียปฏิเสธเพราะไม่อยากรบกวนคนอื่น วินเซนต์เลยขอโซเฟียแต่งงาน

ตอนนี้แหละที่รอยยิ้มเราชะงักค้าง

But she had no choices. (เห?) Or at least, she did. (ค่อยยังชั่วหน่อยที่คิดได้) She could choose between two alternatives--the imperfect marrriage arrangement he had suggested and destitution. (ห๊ะ!) That was really no choice at tall. (เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวสิ!)

God help her, there was really no choice. (*แปลงร่างเป็นกบซิลล่าล้มโต๊ะ*)

เราชอบพล็อตแต่งงานเพื่อความสะดวก แต่เราไม่แฮปปี้ตรงที่โซเฟียตอบรับโดยคิดว่าเป็นทางออกเพียงอย่างเดียวในชีวิตของตัวเอง เฮอะ! อยากจะหัวเราะเป็นภาษาสวาฮิลี แล้วที่วินเซนต์จะหางานให้ในลอนดอนล่ะ นั่งกินนอนกินเป็นไวส์เคาน์เตสมันสบายกว่าเป็นลูกจ้างละสิ เราจะไม่ว่าอะไรเลยถ้าโซเฟียยอมรับกับตัวเองตรงๆว่า รีบตะครุบเพราะเป็นโอกาสทองครั้งเดียวในชีวิต หรือ...ถ้าจะต้องเขียนให้โซเฟียเป็นนางเอกผู้แสนดีจริงๆ ก็เอางี้ ให้โซเฟียลังเลว่าจะไปทำงานดีไหม แต่ถูกวินเซนต์เกลี้ยกล่อมจนใจอ่อนยอมแต่งด้วย นี่อะไรฟะ ไม่พิจารณาเรื่องทำงานเลย แง่งงงง! ถามหน่อย ถ้าโซเฟียอายุ 50 (แต่งกับวินเซนต์ไม่ได้) โซเฟียจะยอมอดตายดีกว่าบากหน้าไปพึ่งพิงชาวบ้านสองสามวันระหว่างที่ให้วินเซนต์หางานให้งั้นเหรอ

เราชอบที่วินเซนต์มองโลกในแง่บวก ไม่หดหู่โทษกล่าวโชคชะตา ซึ่งอาจจะเพราะผ่านมาหกปีเลยชินแล้ว? แต่เรารู้สึกว่าวินเซนต์เป็นซูเปอร์แมนไปหน่อย ตาบอดแต่สามารถทำทุกอย่างที่จะเป็นไปได้ เช่น ชกมวย ขี่ม้า ว่ายน้ำ เดินไปไหนมาไหนเอง(พร้อมกับหมา) ฯลฯ โดยไม่ลำบากยากเย็นอะไร บอกตรงๆ ทั้งเรื่องเรายังไม่เห็นวินเซนต์สะดุดเลยสักครั้ง (ส่วนที่ panic attack ไม่นับ) เราอ่าน MB เขียนพระเอกพิการมาสองเล่ม คือ ซิดแนมแขนขาดและตาบอดอย่างละข้าง กับลอร์ดคาริวขาเป๋ ในความคิดของเราแล้ว ความพิการสองอย่างนั้นเลวร้ายน้อยกว่าตาบอด แต่เวลาอ่านเรากลับรู้สึกถึงความทรมานของตัวเอกมากกว่าเล่มนี้ แต่คิดอีกที อาจจะเพราะซิดแนมและคาริวต้องดิ้นรนเองคนเดียว ในขณะที่วินเซนต์มีมาร์ตินคอยช่วย ใจจริงอยากอ่านเรื่องของมาร์ตินนะ แต่เป็นไปไม่ได้ MB ไม่ค่อยเขียนพระเอกที่ไม่ใช่ขุนนาง

จะว่าไปงานช่วงหลังของ MB ใช้องค์ประกอบจากเล่มเก่าๆมารีไซเคิลเยอะแยะไปหมด ไม่ว่าจะพล็อต ตัวละคร ฉาก และบางทีก็คำพูดด้วย แต่ชุดนี้ทั้งเล่มหนึ่งเล่มสอง มัน...เยอะไปหน่อย เล่นเอาเราแอบขำเลยละ คิดว่าถ้าเล่น drinking game จบเล่มก็คงเมา

เหมือนจะติหลายอย่าง แต่ความจริงสนุกกว่าเล่ม 1 เยอะนะเออ ถ้าเล่มหนึ่งอ่านด้วยหน้าตาแบบนี้ เล่มนี้ก็มีทั้ง

เราชอบเห็นขั้นตอนที่วินเซนต์พยายามจะทำอะไรอย่างเป็นอิสระมากขึ้นเรื่อยๆ ชอบอ่านความรู้สึกกึ่งสุขใจกึ่งปวดร้าวของโซเฟียด้วย MB เก่งมากๆในการเขียนอารมณ์ที่บีบหัวใจ ความน่ารักในเรื่องก็มีหลายอย่าง เช่น เรื่องของเบอร์ธากับแดน หรือที่ลายเซ็นของโซเฟียเป็นรูปหนูจี๊ดแอบซ่อนอยู่ในภาพวาด เพลงพื้นบ้านที่วินเซนต์กับโซเฟียร้อง และที่สำคัญ ตอนจบที่วินเซนต์บอกรักโซเฟียด้วยการอ้างถึงเพลงนั้น มันน่ารักแบบเรายิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

3 ดาว เป็นอีกเรื่องที่เริ่มต้นได้ดี แต่สนุกไม่สุด เห็นว่าเล่มต่อไปคุณเบนจอมสันโดษจะได้เป็นพระเอก เราอยากอ่านเรื่องของฟลาเวียน หนุ่มน้อยพูดติดอ่าง มากกว่า


Create Date : 05 กันยายน 2556
Last Update : 25 ธันวาคม 2562 10:53:00 น. 2 comments
Counter : 2183 Pageviews.  

 
ชอบวินเซ็นต์ (นู๋น้อยน่ารัก อ่านแล้วอยากกระโดดเข้าไปหยิกแก้ม)

ส่วนตอนโซเฟียตอบตกลงแต่งงาน เราตีความแบบนี้นะคะ สำหรับเธอการแต่งงานเป็นสิ่งที่จับต้องได้ และเกิดขึ้นเดี๋ยวนั้น แต่คำสัญญาที่จะเขียนจม.รับรอง หรือหางานให้ทำ เป็นสิ่งที่ไกลมาก มีโอกาสที่เขาจะผิดสัญญาได้ (แต่ถ้าโซเฟียคิดว่า วินเซ็นต์จะผิดสัญญาเรื่องเหล่านั้น แล้วยังจะแต่งงานกับเขาอยู่ก็ไม่เข้าท่าอีกเช่นกัน) แต่เราไม่ได้คิดอะไรมากในจุดนี้น่ะค่ะ

เห็นด้วยเรื่องรีไซเคิล อ่านแล้ว remind ถึงเรื่องอื่น ๆ เยอะมาก แต่เนื่องจากเรื่องที่ทำให้นึกถึงเป็นเรื่องที่เราชอบ ก็เลยโอเคไป

ไม่ใช่เล่มที่ดีที่สุดของคนแต่ง แต่เราคิดว่า อาจเป็นเพราะความผิดหวังจากเล่มแรกมีเยอะ ก็เลยทำให้เรารู้สึกว่า เล่มนี้สนุกกว่าที่มันเป็น แต่ตอนอ่านก็สนุกไปกะเรื่องค่ะ


โดย: May IP: 49.231.97.26 วันที่: 5 กันยายน 2556 เวลา:12:22:26 น.  

 
หยิกด้วยยย *วินเซนต์วิ่งหนี* XD ตัวเองน่ารักแล้วคู่กะหนูเมาส์ตัวเปี๊ยกยิ่งน่าเอ็นดูใหญ่เลยคู่นี้

เราเซ็งกะประเด็นตกลงแต่งงานมาก เรียกว่าจากที่อินๆอยู่ในเรื่องถึงกับกระเจิงออกมาดูลาดเลาข้างนอกเลย คือนึกไม่ถึงว่าจะเจอตรรกะประหลาดแบบนี้ พอทำใจได้กลับเข้าไปใหม่ก็สนุกค่ะ

ตัวละครยั้วเยี้ยจนมึนละค่ะ กำลังคิดว่าจะต้องทำโปรไฟล์ไว้มั้ย เห็นว่าเล่มของเบนจะออกตั้งปีหน้าแน่ะ +_+


โดย: Froggie วันที่: 5 กันยายน 2556 เวลา:22:15:26 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Froggie
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 29 คน [?]




[Add Froggie's blog to your web]