รวมกลอนวันแม่...กลอนเทิดพระคุณแม่
มาลัยอักษรา บูชาแม่ (สัจจาภรณ์ ไวจรรยา poohkan : ผู้แต่ง)
โอ้ละเห่-ฟูมฟัก
ด้วยรักเจ้า เมื่อยามเยาว์แม่ถนอมกล่อมจอมขวัญ เอื้ออาทร-ร้อนร้าย แม่คลายพลัน ภัยกางกั้นแม่กล้าฟันฝ่าไป
หวังเพียงแค่ คนดี ที่แม่รัก จะมีหลักอนาคตที่สดใส ยอมลำบากยากเย็นทุกข์เข็ญใจ ด้วยสายใยรักแน่น ไม่แคลนคลอน
แม่จ๋า
ล้านความรักจากใครเขา หลอมรวมเข้าอาจแกร่งยิ่งดั่งสิงขร แต่
รัก หญิงที่ขนานนาม มารดร แกร่งแน่นอน..กว่าสิ่งใดในโลกา
แม่จ๋า
แม่คือหญิงที่ยิ่งใหญ่ เหนือเทพไท้ ทั้งสามภพจบทั่วหล้า พระคุณล้นเกินรำพันจำนรรจา พรรณนาเทียบได้
ไม่เพียงพอ
จะหาทิพย์จากสวรรค์ ณ ชั้นสรวง กรองเป็นพวงแทนพลอย
ทำสร้อยศอ หรือหยิบดาวพราวฟ้ามาทักทอ แทนป่านปอ
.เป็นของขวัญ
นั้นด้อยไป
โอ้ละเห่..ที่ฟูมฟัก ลูกรักแม่ สัญญาแน่..เป็นคนดีมิเผลอไผล เพื่อทดแทนคุณความรัก
จากดวงใจ กราบด้วย มาลัยอักษรา บูชาเอย
-------------------------------------------------------
อุ่นไอรัก
จากแม่ (สัจจาภรณ์ ไวจรรยา poohkan : ผู้แต่ง)
กลิ่นความรักหอมนวลอวลไออุ่น มือละมุนเนียนนุ่มอุ้มโอบขวัญ ทะนุถนอมตระกรองกอดยอดชีวัน ประครองป้องผองภยันอันตราย
กี่สิบถ้อยร้อยคำรำพันพรอด ที่ถ่ายทอด คำรัก หลากความหมาย กี่เปรียบเปรยสรรหามาบรรยาย ฤาเทียบสายใยรักจาก
มารดา
ครั้งที่ลูกยังเป็นเด็ก เล็กเล็กอยู่ แม่คือ ครู สอนอ่านเขียนเรียนภาษา ให้คำเตือน
เสมือนแสงแห่งปัญญา ให้วิชาคือ รู้คิด ที่ติดตน
ยามลูกเหนื่อยอนาทรแสนอ่อนล้า ต้องการคำปรึกษาหาเหตุผล แล้วหันมองรอบกาย
คล้ายมืดมน ยังพบคนหนึ่ง
คือแม่
คอยแลมอง
แม่จ๋า
แม่คือยอดสตรีที่ประเสริฐ แม่
เลอเลิศหนึ่งในใจไม่เป็นสอง แม่
สูงค่ากว่าหยาดเพชรเกร็ดสีทอง เกินยกย่องด้วยล้านคำ
พร่ำพรรณนา
หอมกลิ่นความรักนวลอวลไออุ่น ระลึกคุณ แม่โอบอุ้มคุ้มเกศา มือของลูกจึงเรียงร้อยถ้อยวาจา เป็นมาลาหอม รัก กราบจากใจ
-------------------------------------------------------
แม่
หญิงยอดคน (สัจจาภรณ์ ไวจรรยา poohkan : ผู้แต่ง)
กรองวจีเรียงถ้อยร้อยความรัก บรรจงถักคำหวานผ่านอักษร แทนมาลามะลิสวย
ด้วยบทกลอน กราบ มารดร ด้วยรักมั่น กตัญญุตา
หากค้นหาความรักจากทุกภพ หลอมบรรจบเป็นรักที่มากค่า รักของแม่ แม้ล้านคำพร่ำพรรณนา มิอาจหาเปรยเปรียบเทียบทดแทน
ลูกกี่คน
แม่ เลี้ยง-รัก
ไม่พัก-ผ่อน ถึงเดือดร้อน
เหนื่อยยากลำบากแสน ให้ลูกอิ่ม
แม้อัตคัดจนขาดแคลน จะแร้นแค้น
ซูบเพียงกาย
รักไม่จาง
ชีวิตลูกที่ดำเนินเดินถูกต้อง เพราะแม่ประคับประคองไม่เหินห่าง ยามลูกเดินหลงทิศ
ผิดเส้นทาง แม่คือเทียนส่องสว่าง
กลางดวงใจ
แม่จ๋า
แม่พร่ำสอน
คือพรประเสริฐ เป็น พร เลิศผ่องพิสุทธิ์ดุจแก้วใส ด้วยไม่มีเคลือบแคลงแฝงเภทภัย ลูกจดจำ
รำลึกไว้
ใช้เตือนตน
กรองวจีเรียงถ้อยร้อยความรัก บรรจงถักเป็นสร้อยคำ
ที่งามล้น สื่ออักษรกลอน รัก จากกมล บูชา แม่
หญิงยอดคน
หนึ่งในใจ
-------------------------------------------------------
พระคุณแม่ยิ่งใหญ่หาใดเทียบ มิอาจเปรียบแม้ภูผาชลาสินธุ์ น้ำนมที่กลั่นให้ลูกได้ดื่มกิน ลูกถวิลถึงคุณค่าว่าอนันต์
แม่เหน็ดเหนื่อยเริ่มแต่แม่ตั้งท้อง เฝ้าประคองทั้งดวงใจไม่เหหัน ทำทุกอย่างเพื่อลูกยาสารพัน แม้คืนวันผันผ่านนานนับปี
ตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ได้เรียนรู้ แม่เฝ้าดูอยู่ข้างกายไม่หน่ายหนี อยากเห็นลูกสุขสบายในชีวี เป็นคนดีที่สังคมนั้นชมเชย
เหงื่อท่วมกายไม่เคยท้อแม้อ่อนล้า หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินแม่เมินเฉย ลูกซาบซึ้งในบุญคุณมิลืมเลย ขอชดเชยแทนทดจนหมดใจ
..
-------------------------------------------------------
น้ำใจแม่ น้ำใดว่าสดใสสะอาด น้ำสระอโนดาดยังไม่สะอาดเท่าน้ำใจแม่ เพราะเป็นน้ำกลั่นจากรักแท้ จากยอดดวงใจแม่ที่มอบให้แด่ลูกยา
น้ำทะเลยังมีขึ้นมีลง น้ำใจแม่มั่นคงซื่อตรงอยู่ทุกเวลา น้ำฝนยังตกในบางครา แต่น้ำใจมารดา มีให้ตลอดไป
น้ำตาลใส่น้ำผึ้ง ยังไม่หวานซึ้งเท่าน้ำนมมารดา จากเลือดในอกกลั่นด้วยความเสน่หา หล่อเลื้ยงลูกมาจนเจริญวัย
หยาดน้ำฟ้ายามต้องแสงตะวัน ช่างงามเฉิดฉันท์มีสีรุ้งพร่างพราย แต่ไม่งามเท่าน้ำหล่อเลี้ยงดวงนัยน์ ที่แลดูห่วงใยในบุตรธิดา
อาจหยิบรุ้งใส่ในฝ่ามือ และอาจถือไปทั่วหล้า แต่ไม่อาจพร่ำพรรณนา ถึงพระคุณมารดาให้หมดได้เลย
(ประพันธ์โดย ตะวันธรรม)
Create Date : 17 กรกฎาคม 2555 |
|
6 comments |
Last Update : 17 กรกฎาคม 2555 13:16:49 น. |
Counter : 17397 Pageviews. |
|
|
|