ฟ้ามิได้ลิขิตเรา มีเพียงเราที่ลิขิตตัวเอง
Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2551
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
9 กรกฏาคม 2551
 
All Blogs
 
ปีที่ 26 ของการดำเนินชีวิต

9 ก.ค. 2551

ไม่รุ้จะเริ่มเขียนอย่างไงดี

ก็ขอขอบคุณทุกคนที่มาอวยพรวันเกิดนะครับ ก็ขอให้สิ่งที่ท่านอวยพรมา ย้อนกลับสุ่ตัวท่านเช่นกันครับ

กว่าจะได้เข้ามาอ่านก็ตอบช้าไปซะละ ตอนเช้าก้มีงานทั้งวันเลยครับ จะมีการตรวจเยี่ยมของผู้บังคับบัญชา ก็เลยมีการตกแต่งสถานที่ พวกผมก้เลย ไปขุดหญ้ามาปูสนามหญ้าในสวนที่เพิ่งจัดตกแต่งใหม่ ใครละจะคิดว่าต้นหญ้าเล็ก จะเล่นเอาเหนื่อจนปวดแขนเลย เห็นใจคนปลูกหญ้าขายจริงๆ

กว่าจะเสร็จก็บ่ายโมงพอดี กลับมางีบที่บ้านได้ ชม.กว่าๆ ก็ออกไปเทสร่างกายประจำปี

แล้วไปหาอะไรอ่านนิดๆหน่อยๆ เที่ยงคืนก็ไปเข้าเวรต่อ

ว่างๆจะเข้ามาบ่นต่อ จะใช้หน้านี้เอาไว้บ่นอย่างเดียวเลย กับชีวิตประจำวัน ที่ไม่เกี่ยวกับงาน




13 ก.ค. 2551


ช่วงนี้อากาศค่อนข้างแปลกๆ วันใหนซักผ้าฝนตก วันใหนอยากนอนเย็นๆ แดดออกร้อนตับแตก

ว้าคิดไรไม่ออก นึกได้เมื่อวานว่าจะเขียนอะไร แต่วันนี้ลืมไปแล้ว ส่งสัยจะเครียดเกินไป ลืมอะไรไปเสียหมด

เจอเรื่องสั้นอยู่เรื่อง ที่ลูกชายเรียนจบมาถามพ่อว่า พ่ออยากให้ผมเรียนต่อ รึออกมาทำงาน แต่สิ่งที่พ่อตอบกลับมากลับเป็นวิธีการนึกให้ทำ แล้วการทำนั้นทำให้ตัดสินใจเองได้ว่าต่อไปเราจะทำอะไร ว่างๆผมจะพิมพ์มาให้อ่าน

ช่วงนี้ไม่ได้เข้าร้านซื้อหนังสือมาหลายเดือนละ งบประมาณไม่มี ตกเบิกนานมาก นานจนน้ำหนักลดลงไปหลายโลเลยที่เดียว ปกติอยากกินอะไรก็กิน อยากซื้ออะไรก็ซื้อ ตอนนี้ต้องคิดใหม่ทำใหม่ ทุกครั้งที่จะซื้ออะไรต้องประเมินการใช้จ่าย ว่าจะเพียงพอรึไม่ ไม่งั้นอดตายแน่นอน

แล้วเจอกันอาทิตย์น่าครับ เจออะไรเครียดจะเอามาบ่นหน้านี้ล่ะ



13 ส.ค. 2551


เมื่อวานนี้เป็นวันแม่ ทำให้คิดถึงแม่มาเลย แม่ไม่รู้ว่าเกิดวันที่เท่าไร เดือนอะไร รุ้แต่ปีพ.ศ. พวกผมก็จะใช้วันนี้ละซื้อมาเยี่ยมแม่ แต่แม่จากไปแล้ว โอกาศที่จะได้ดูแลไม่มีเลย ต้องมาทำงานอยู่ในที่ห่างไกล ส่งเงินให้แม่ใช้ได้แค่ 2 เดือนเอง แม่ก็มาเสีย

จำได้ตอนที่เป็นนักเรียนนายสิบ กลับบ้านไปมีเงินติดตัวอยุ่ 200 เป็นค่ารถกลับ รร. แม่ก็วิ่งไปหายืมเงินแล้วเอาเงินมาให้ที่ท่ารถ ผมละนั่งร้องให้บนรถเลย

จำได้ว่าวันที่กลับบ้านไปครั้งแรกหลังจากมาประจำอยุ่ที่ ปัตตานี ไปถึงบ้านแวะบ้านพี่ชายก่อนเจอแม่เผาถ่าน ตัวดำหมดก้เลยขอร้องแม่ให้เลิกทำ ให้แม่ไปอยุ่ดูแลพ่อ ผมกลับบ้านไปวันเดียววันต่อมาผมก้รีบกลับเลย เพราะรับจ้างเพื่อนเข้าเวร ช่วงนั้นเบี้ยเลี้ยงผมส่งให้ พ่อกับแม่หมด ผมรับเบี้ยเลี้ยงเดือนละ 5060 บาท สมัยทำงานอยุ่โรงงานผมทำงานได้ วีคละ 1600 บาท(1วีค/2อาทิตย์)ผมให้แม่วีคละ 500 บาท

นั้นเป็นความเสียใจครั้งยิ่งใหญ่เลย เพราะหลังจากมาถึงปัตตานีได้วันเดียว พี่ชายโทรมาบอกว่าพ่อเสียแล้ว ผมเอาเงินคืนให้เพื่อน เพื่อนบอกไม่ต้องเอาไปเป็นค่ารถกลับบ้าน ตอนเห็นพ่อก่อนที่จะเผาพ่อยิ้ม พ่อคงดีใจที่ส่งผมถึงฝั่งแล้ว เพราะได้ฟังจากพี่สาวว่าพ่อจะไปหลายครั้งแล้วแต่พ่อก็ทน จนผมกลับบ้านครั้งแรกพ่อก็ไปอย่างสงบ คิดแล้วเสียใจทำไหมไม่อยุ่ดุแลพ่อ คิดแต่จะหาเงินส่งให้พ่อให้แม่ คิดว่าเงินจะทำให้พ่อให้แม่อยุ่อย่างสบาย

หลังจากนั้นมาตั้งใจทำงานรับจ้างเพื่อนเข้าเวรตลอด กะกลับบ้านไปครั้งหน้าทำบุญ 100 วันพ่อ จะเอาเงินไปฝากแม่ วันนั้นจำได้ดีกำลังตั้งด่านข้างโรงปูนปัตตานี ก่อนเข้าตัวเมืองปัตตานี พี่ชายที่เป็น ตชด. โทรมาบอกว่าแม่ช็อค คิดว่าไม่พ้นคืนนี้แม่ไปแน่ ผมนี้หมดกำลังใจทำงานต่อเลย วันต่อมาผมรีบกลับมาหาแม่แต่ไม่ทันเพราะเวลาที่ใช้ในการเดินทางคือ 1 วัน

อยากบอกให้กับคนที่ยังมีพ่อแม่ยังอยู่ ใช้ช่วงเวลานี้ตอนที่ท่านยังอยู่ดูแลท่านให้ดี อย่ามั่วแต่หาเงินจนลืมกลับไปเยี่ยมเยียนท่าน เมื่อท่านจากไปเราจะมาเสียใจภายหลังได้ว่า ทำไมเราถึงไม่กลับไปดุแลท่าน มาทำบุญอุทิศส่วนกุศลตอนนี้มันก้สายไปเสียแล้ว

แม่ผมเป็นคนชอบบ่น แกมีเรื่องให้พูดได้ทั้งวัน หลายครั้งทำให้แม่ร้องให้แต่ผมก็ร้องให้ไปกับแม่ด้วยเสมอ ผมอาจไม่ใช่ลูกที่ดี แต่ก็ไม่เคยทำให้แกผิดหวัง การที่มาเป็นตำรวจก็เพราะแกอยากให้เป็น เป้าหมายสูงสุดคือพยายามเป็นนายร้อยให้ได้ ตามความตั้งใจของแม่ แล้วผมคงจะลาออก เพราะนี้คือความตั้งใจที่จะทำให้แม่




16 ก.ย. 2551

ชีวิตช่วงนี้มันเป็นอะไรที่มันขาดๆเกินๆอย่างไงไม่รู้ เหอๆๆๆ อายุมากขึ้นเป้าหมายที่ตั้งไว้มันก็งงๆ โอกาสที่จะขึ้นสุ่ระดับบน ก็ยากเกินไขว้ขว้า เรียนก็ยังไม่จบ *-* อีก 7 ปีที่เหลือ พอครบแล้วไม่รุ้จะได้ย้ายกลับรึปล่าว

ไปเดินๆดูบ้าน อืมเงินเราพอซื้อได้ แต่ถ้าซื้อก็หมายถึง ลงหลักปักฐานอยุ่ที่นี้เลยอะซิ แต่ถ้าคิดไว้ว่าวื้อแล้วทิ้งไว้ให้เขาเช่าก็เหอๆๆๆ ไม่รวยขนาดนั้น

ที่นี้ญาติพี่น้องก้ไม่มี เห็นแต่คนแปลกหน้าเต็มไปหมดยิ่งคนโสดอย่างเรา แก่ตัวไปไม่มีลูกเมียคอยดุแลแล้วด้วย อ้าไม่ต้องคิดเลย กลับบ้านดีกว่าอย่างน้อยก็ยังมีหลานๆ คอยแวะมาดูแลเราตอนแก่

เหอๆๆๆ ไปละนอนอ่านหนังสือต่อเพื่อจะเรียนจบสอบนายร้อย เอาดาวมาติดบ่ากับเขามั่ง



16 ธันวาคม 2551

ใกล้สิ้นปีละ พักผ่อนให้เต็มที่ แล้วเริ่มการทำงานที่....ต่อไป หุๆๆๆที่เว้นไว้คิดเอาเอง

ช่วงที่ผ่านเหตุการณ์ต่างๆในบ้านเมือง แสดงให้เห็นถึงความแตกแยก ที่ยากในการสมานรอยแผล อ่านข่าว ฟังข่าวแล้วเครียดมาก พอควร เลยหยุดที่จะฟังหยุดที่จะอ่าน แล้วมาทำจิตใจให้ ผ่อนคลายดีกว่า

ช่วงนี้ทียะลา นี้ก็ฝนตกซะเป็นส่วนใหญ่ ผ้าซักไว้ ตาก 3 วันแห้ง

ได้ฟังข่าวหลายๆข่าวแล้วเหมือนจะดีใจ ทั้งเรื่องเงินที่จะได้เพิ่มและย้อนหลัง แต่เหมือนมันจะมากับสายลม พัดผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ฟังแล้วให้ดีใจได้นิดหนึ่งแล้วก็เงียบไป


20 เมษายน 2552

เจอกันอีกที่กับหน้านี้ ก็หลังสงกรานณ์เลย ไม่รู้เพื่อนๆ พี่ๆ ไปเที่ยวใหนกันบ้าง

สำหรับผม *-* ทำงานตลอดสงกรานณ์เลยครับ นี้ได้เริ่มพักผ่อน 1 อาทิตย์ แต่ *-* งบหมด เอิ้กๆๆๆๆ

พูดถึงเงิน เศรษฐกิจแบบนี้ เฮ้ยเห็นแล้วปวดหัว แบ่งแยกกันจน น่าวุ่นวาย แย่ไปหมด สีนั้นบ้างสีนี้บ้าง

เจอกันอีกครั้งเมื่อว่างครับ เอิ้กๆๆๆๆ จริงๆมันก็ว่างเยอะละนะช่วงนี้ ทำงานตามเวลาแบบ คนอื่นแล้ว ทำงาน 7 โมงเช้า เลิก 5 โมงเย็น แล้วมันเหมือนคนอื่นตรงใหนหว่าเนี้ย เอิ้กๆๆๆๆๆ

นั่งดูหนัง จบร้องไห้เป็นเด็กน้อยเลย เอิ้กๆๆๆ




13 มิถุนายน 2552

ใกล้ 27 ละ *-* แก่ขึ้นอีกปี วันนี้หาข้อมูลพระสมเด็จที่คล้องคอ แล้วเริ่ม งง ว่าพระที่คล้อง มาจากวัดใหน

เอาภาพมาให้ดู



ตอนแรกคิดว่าเป็นของวัดขุนอินท์ประมูล แต่เช็คประวัติแล้วเริ่มงง เนื่องจากกรุวัดนี้ เพิ่งแตกได้ราวๆ 20 ปี คือช่วง พ.ศ.2530
แต่องค์นี้เกิดมาก็เห็นแล้ว คือเกิน 25 ปีแน่นอน เคยถามแม่ แม่บอกเป็นของ ชวด เห็นท่านเก็บไว้นานแล้ว ถ้านับตอนอายุ ชวดผมเสีย ก็ ปา เข้าไป 30 กว่าปีเข้าไปแล้ว (นับจากหลังท่านเสียชีวิต ถ้ารวมอายุท่าน ก็ 100 กว่าปี ซึ่งไม่ทราบได้ว่าท่านได้พระองค์นี้มาตอนอายุเท่าไหร่ เกิดไม่ทันถามท่าน เสียก่อน)

แล้วมาเจออีกกรุ พระสมเด็จก้นย่ามหลวงปู่สี ฉันทสิริ วัดเขาถ้ำบุญนาค อำเภอตาคลี จังหวัดนครสวรรค์

ถ้าดูจากลักษณะ พิมพ์แล้ว คงมีแค่ 2 กรุนี้เท่านั้น

ถ้าคิดเดาเอาว่ามาจากกรุแรกก็คงประมาณว่า ชวดผมคงได้มาตอน ก่อนที่จะนำพระลงกรุ

ถ้าคิดว่าได้มาจากกรุที่ 2 อันนี้อาจใกล้เคียงหน่อย เพราะ ชวดผมเป็นคน วังมหากร ท่าตะโก นครสวรรค์ ซึ่งดูไม่ไกลจากวัดถ้ำเท่าไหร่

แต่ไม่ว่าจะมาจากวัดใหน ผมก็ศรัทธาในอำนาจพระพุทธคุณแคล้วคลาดของหลวงพ่อ เพราะผมและทีม ไม่เคยได้รับอันตราย ถึงขั้นสูญเสียเลย ในการปฎิบัติหน้าที่ ตั้งแต่ประจำการมา

ซึ่งก็แบบที่เคยโดนกับตัวคือ ซุ่มยิง โดยกระสุน เชียดหัวไปอย่าง ฉิวเฉียด รวมถึงการปิดล้อมหลายๆ ครั้งที่เกิดปะทะ พวกผมก็แคล้วคลาดมาตลอด ไม่เพียงตัวผมแต่ถึงเพื่อนร่วมทีมไปด้วย ซึ่งหลังสุดปะทะเพื่อนผมเจ็บ อันนั้น กระสุนทะลุกำแพง มาตรงหน้าเลย เห็น รอยเศษไม้พุ่งตรงหน้าเลย ซึ่งเหตุการณ์นั้น หลายคนต้องคิดว่าเพื่อนผมคงไม่แคล้วแน่ เพราะคนร้าย นอนรอตั้งแท่นยิงเอาเลย ที่เดียว




Create Date : 09 กรกฎาคม 2551
Last Update : 9 กรกฎาคม 2552 2:58:16 น. 7 comments
Counter : 710 Pageviews.

 
แอบรู้มาว่ามีคนเกิดวันนี้ มีความสุขมาก ๆ นะคะ



โดย: บอกกล่าว วันที่: 10 กรกฎาคม 2551 เวลา:0:11:59 น.  

 
สุขสันต์วันเกิดนะครับ



โดย: kruaun วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:13:08 น.  

 


โดย: veerar วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:20:35 น.  

 


โดย: sosopa วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:27:40 น.  

 


::::::: H A P P Y :: B I R T H D A Y :::::::


ขอให้มีความสุขมากๆและมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ



โดย: หนีแม่มาอาร์ซีเอ วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:52:25 น.  

 
สุขสันต์วันเกิดนะค่ะ ขอให้มีแต่ความสุขและสมหวังนะค่ะ


โดย: Candydolls วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:28:19 น.  

 
HBD


โดย: thaigirl21 วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:2:29:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

foxloveth
Location :
ยะลา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





Friends' blogs
[Add foxloveth's blog to your web]
Links
 
MY VIP Friend


 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.