BlogGang.com : : ขอความจริงใจจากคนรัก : สาวป.โท แฉชีวิตในตลาดสด

สาวป.โท แฉชีวิตในตลาดสด - ตอนที่ 6

ตอนที่ 6 – พี่มอเตอร์ไซด์ขาเสียบ

เคยพูดมาแล้วว่าที่ขายของของบรรดาแม่ค้านั้นเป็นดั่งทองคำ หากมีการล้ำที่มานิดเดียวแทบจะต้องฆ่ากันตาย กรณีนี้เคยมีให้เห็นบ่อยๆ บางครั้งทะเลาะกันเสียงลั่นด้วยที่แต่ไม่ถึงเซ็นต์ ยิ่งที่ทำเลทองพวกหัวมุมหรือทางเข้าตลาด อย่าได้ไปเจ๋อยืนหรือจอดรถแถวนั้นเชียว จะโดนด่าแบบว่าขุดรากถอนโคนจนนับญาติไม่ถูก
ฉัน
เคยเจอครั้งหนึ่งเจ๊ขายหอยกะเจ๊ขายขนม แผ่นแผงเจ๊ขนมเกยไปบนแผงเจ๊หอยประมาณ 1 ซม.ได้มั้ง เถียงกันใหญ่เขตใครๆ ของฉันตรงนั้ถึงตรงนี้ ตรงนี้ถึงตรงนั้น
โอ้แม่เจ้า เจ๊หอยด่าสะ คนมุงเพียบทั้งแม่ค้าทั้งคนซื้อ เสียงเชียร์เอาเลยๆ สุดท้ายเจ๊ขนมก็ยอมเขยิบไป เพราะอายุน้อยกว่า (เท่าที่เราคิด) ประสบการณ์การด่าน้อยกว่า เรื่องเลยจบ บรรดาคนมุงต่างเดินจากไปพร้อมกับบ่นว่า ทำไมไม่ตีกันวะ อ่อนนี่หว่า ??!!เซ็ง..
แต่บัดนี้ เจ๊ขนมกะเจ๊หอยก็ไม่เคยคุยกันอีกเลย ต่างคนต่างขาย

ที่ของฉันก็เหมือนกัน ถึงแม้ว่ามันไมใช่ทำเลทองคำ หรือหัวมุมที่ทุกคนใฝ่ฝัน แต่มันก็ช่างเป็นที่ที่ดึงดูดให้บรรดาพวกผัวๆที่มาส่งเมียๆจ่ายตลาด ชอบมาจอดรถดีนัก ไม่ใช่ว่าฉันตืดหรือหวงที่อะไรมากมายหรอกนะ แต่ที่อันน้อยนิดของฉัน ความกว้างแค่รอบอกรอบเอว ขอให้คุณพี่ทั้งหลายอย่ามาเบียดเบียนฉันเลย ตรงนี้มันไม่เห็นน่าจะพิศมัยตรงไหน มันก็ไอ้หน้าที่เก็บขยะดีๆนี่เอง

ก็เพราะเป็นไอ้ที่หน้าที่เก็บขยะนี่แหละ จึงทำให้คนชอบนึกว่า เป็นที่ว่าง (แค่ประมาณ 1.5 ม.) จึงทำให้มีมอเตอร์ไซด์ของคุณพี่ทั้งหลายแหล่มาเสียบเป็นประจำ

คุณพี่ที่พูดจารู้เรื่องก็ดีไป
ฉัน – จอดไม่ได้นะค่ะ..ตรงนี้ขายของค่ะ
พี่ 1 – (ไม่พูด) เอารถออก ไปจอดที่อื่น หรือไปจอดที่จอดรถของตลาด (ซึ่งมันก็มีแต่ไกล)
ฉัน - จอดไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวจะตั้งรถเข็น
พี่ 2 – จอดแปปเดียวครับ เดี๋ยวก็ไปแล้ว
บางคนก็แปบจริงๆ บางคนก็แปบแบบว่าแปบชั่วโมง จนทนไม่ไหวต้องเข็นรถ (มัน) ไปจอดที่อื่น แต่ก็ยังไม่ร้ายเท่า
ฉัน – พี่จอดไม่ได้ค่ะ ที่ขายของค่ะ
พี่ 3 - อะไรวะ ..จะจอดใครจะทำไม ..มาซื้อของ..จะให้จอดไหน ที่สาธารณะ
ฉัน – พอดีตรงนี้ที่เช่าพี่ เช่าเสียเงิน ไม่ใช่ที่ว่าง ถ้าจอดไปจอดตรงนั้นดีกว่าค่ะ
พี่ 3 – (ทำหน้าไม่พอใจสุดๆ และทำไม่สน) ไปซื้อของตรงนี้ กลับมารถเป็นไร สวยแน่
ฉัน - (ไรวะ..แต่ก็เงียบๆ เพราะยังต้องรักษาภาพเด็กแสนดีของแม่ค้าไว้ ทำท่าเหมือนนางเอกโดนรังแก) ดูสิลุง..บอกจอดไม่ได้ ยังไม่เชื่ออีก พลางฉันก็หันไปหาพวกลุงขายดอกไม้ข้างๆ
ลุง – เออ. ช่างมันเหอะ รถมันหายจะสมน้ำหน้า...
ฉัน – (คิดในใจ) (อืม..เพี้ยงขอให้รถมาเชี่ยวกระจกไปสักข้างเหอะ ไม่ใครก็ได้ข่วยมาขโมยมันไปเลย)
บางคนยิ่งแล้วใหญ่ จอดแล้วบอกว่าฝากรถด้วยนะน้อง เฮ้ย ตูไม่ได้รับฝากรถนะเฟ้ย มีป้ายตรงไหนฟะ ดูให้เฉยๆ ดูว่ามาจอด เตรียมจะไล่พี่นะแหละ ไม่ได้เฝ้านะยะ

จากนั้นมา ฉันก็ต้องใช้วิทยายุทธ์ในการป้องกันที่แสนเหม็นของฉัน ด้วยการแผดเสียงดัง วุ้ยๆโว้ยๆ กับผ.ของฉันบ้างเป็นระยะ (แต่จริงๆไม่มีอะไร รักกันจะตาย..) เพื่อให้รู้ว่าแม่ค้าดุนิดๆนะ หรือไม่ก็ทำเป็นเข็นรถไปๆมาๆ แถวๆนั้น เอียงบ้าง เหมือนเข็นไม่เก่งเวลาเห็นมีรถเตรียมจะเสียบ ประหนึ่งว่า ถ้าอยากจอดรถอาจมีแผลนะพี่

ไม่รู้การมาขายของในตลาดทำให้ฉันโหดขึ้น หรือจริยธรรมน้อยลงหรือเปล่า แต่อย่างน้อยมันก็สอนให้ฉันรู้จักคนหลายประเภทมากขึ้น พี่ๆที่คิดจะพาเมียๆมาจ่ายตลาด กรุณาไปจอดที่จอดที่เค้าจัดไว้ให้นะค่ะ มีทุกตลาดแหละค่ะ อาจไกลหน่อย แต่มันก็ไม่ทับที่คนอื่นเค้า แค่นี้แม่ค้าเค้าก็จะฆ่ากันตายแล้ว อย่าให้ต้องมารบกับลูกค้าเพิ่มเลย ไม่มีที่ฟรีในตลาดสดหรอกค่ะ จำไว้เลย เสียเงินทั้งนั้น....

Create Date : 23 พฤษภาคม 2551

Last Update : 23 พฤษภาคม 2551 11:15:47 น.

5 comments

Counter : 300 Pageviews.