LifE MessageS '' Zz ~~*
----
>> 1st Day :
ทุกชีวิตย่อมมีปัญหา ปัญหามีมาให้แก้
ไม่ใช่มีมาให้กลัดกลุ้ม...
---
>> 2nd Day :
อย่าโกรธฟุ่มเฟือย อย่าโกรธจุกจิก
อย่าโกรธไม่เป็นเวลา และอย่าโกรธมาก
จะเสียสุขภาพกาย และสุขภาพจิต
---
>> 3rd Day :
ควรหัดพูดคำว่า ไม่เป็นไร ให้เคยปากมากกว่าการพูดคำว่า จะเอายังไง
---
>> 4th Day :
นึกไว้เสมอว่าการโกรธ 1 นาที จะทำให้ความทุกข์อยู่กับเธอ 3 ชั่วโมง
---
>> 5th Day :
ทะเลาะกับใครๆ พร้อมรอยยิ้ม เรื่องราวจะจบง่ายกว่าที่คิดเยอะ
---
>> 6th Day :
ชม เกินจริง = เป็นโทษ || ติ เกินเหตุ = เสียน้ำใจ
---
>> 7th Day :
ยิ่งงานหนักเท่าไร ยิ่งเป็นกำไรของชีวิต
---
>> 8th Day :
การทำงาน ย่อมต้องมี "อุปสรรค" ทุกคนจึงกลัวอุปสรรค แต่อุปสรรค... กลัว "คนทำจริง"
---
>> 9th Day :
ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และ ยอมรับกับสิ่งที่เสียไป
---
>> 10th Day :
อย่าทำลายความหวังของใคร เพราะเขาอาจเหลืออยู่แค่นั้นก็ได้
---
>> 11st Day :
หัดทำสิ่งดีๆให้กับผู้อื่นจนเป็นนิสัย โดยไม่จำเป็นต้องให้เขารับรู้
---
>> 12nd Day :
จิตใจของคุณก็เหมือนกับไข่ 1 ฟอง
ที่ดูภายนอกแล้วแข็งแกร่ง. . . . . แต่เมื่อคุณลองกระเทาะ
เปลือกออกมา ก็จะเห็นว่าคนๆนั้นๆ. . . . . .
ไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าคุณเลย
---
>> 13rd Day :
เขียนชื่อคนที่เราเกลียดใส่กระดาษแล้วฉีกทิ้งความเกลียดจะเบาบางลงเรื่อยๆ
---
>> 14th Day :
พยายามอ่านหนังสือทุกชนิดในมือให้จบเล่มอาจไม่สนุกแต่มีประโยชน์แฝงอยู่
---
>> 15th Day :
ในวงสนทนาถ้ายังนึกไม่ออกว่าจะคุยอะไรรอยยิ้มช่วยแก้สถานการณ์ได้
---
>> 16th Day :
แค่.. "ซื่อสัตย์" และ "เก่ง" คงไม่พอ (อยู่ไม่ได้) ต้อง.. "ทันเกม" และ "มีปฏิภาณไหวพริบรอบคอบ" ด้วย
---
>> 17th Day :
อย่ากลัวที่จะลงโทษคนที่ทำผิด...
---
>> 18th Day :
อย่าขีดเส้นวงกลมรอบตัวเอง...
---
>> 19th Day :
มันเป็นกรรม.. ที่เราต้องทำใจให้ได้ว่า.. "ไม่มีใครเข้าใจอะไรใครได้ง่ายๆ ..."
---
>> 20th Day :
ความจริงย่อมคือความจริง ไม่มีวันตายจาก..
---
>> 21st Day :
จะอยู่ช้าอยู่เร็วก็ยังไม่รู้ แต่ที่รู้ตอนนี้ก็ใช้เวลาทำในสิ่งที่อยาก
---
>> 22nd Day :
เงินไม่มาก ...แต่บั่นทอนกำลังใจ
---
>> 23rd Day :
นโยบายอยู่เหนือเหตุผล...
---
>> 24th Day :
ทิฐิ..อยู่คนละฝั่งกับเหตุผล
---
>> 25th Day :
จุดประสงค์จริง ๆ คือ...ความราบรื่นของการทำงานไม่ใช่หรือ?
---
>> 26th Day :
ยศ ย่อมเจริญแก่บุคคลผู้มีความเพียร มีสติ มีการงานสะอาด
---
>> 27th Day :
ใคร่ครวญก่อน แล้วจึงทำ!
---
>> 28th Day :
..เป็นผู้สำรวม มีชีวิตอันประกอบด้วย เมตตาธรรม คุณธรรม และ..ไม่ประมาท
---
>> 29th Day :
หากคิดว่า ปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติ นั่นคือต้นทุนที่เราปล่อยให้มันเกิดขึ้นเรื่อย ๆ
---
>> 30th Day :
มีบางคน ยอมตายอย่างพร้อมใจ ก็ไม่ปรารถนาทำเรื่องต่ำช้าให้เป็นที่อัปยศ อดสู นั่นจึงเป็นวีระบุรุษที่ยอมตาย โดยไม่ยอมถูกเหยียดหยาม ย่ำยี
---
>> 31st Day :
จงเคารพ บูชา พระเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์
แต่จงอย่า อ้อนวอน ขอร้องให้ท่านช่วย!
---
>> 32nd Day :
จิตใจ มิใช่สิ่งที่ฝึกฝนได้ด้วย "ตำรา"
แต่จะต้องฝึกฝนโดยผ่านการต่อสู้จริง ๆ
โดยผ่านการปฏิบัติที่เป็นจริง
---
>> 33rd Day :
การลำเอียง เข้าข้างตัวเอง เป็นอุปสรรคของการพัฒนาจิตใจ
---
>> 34th Day :
ศัตรู มักอยู่ในพวกเดียวกัน
---
>> 35th Day :
จงอย่ากลัว การมีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว
---
>> 36th Day :
หัดวางตัวเอง ให้อยู่ในฐานะ "คู่ต่อสู้" และสร้างความหวั่นไหวให้กับจิตใจคู่ต่อสู้
---
>> 37th Day :
ก้าวหน้าไปอีกขั้น ยิ่งทำให้ชีวิตลำบากไปกว่าเดิมหรือเปล่า?
...แต่ไม่ว่าทางข้างหน้าจะวิบากแค่ไหน ก็ต้องเดินไปอยู่ดี!!
---
>> 38th Day :
ปัญหา...ที่ได้ยินมักจะบอกว่า..."ไม่รู้"
ถ้าไม่รู้ แล้วจะจัดการได้อย่างไร?
โดยเฉพาะ ภายใต้ทรัพยากรจำกัด และพลิกผันตามสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป
---
>> 39th Day :
แผน ไม่เคยหยุดนิ่ง
กลยุทธ์ต้องเท่าทัน หรือดักหน้าด้วยซ้ำ
คำว่า "พอ" เท่ากับ "ไม่มี"
มีแต่ว่า "แค่นี้" จะทำให้ดีได้อย่างไร!
---
>> 40th Day :
มองปัญหาต่างกัน ผูกไปถึงการมองสาเหตุ และการแก้ไขที่ต่างกัน
หลักวินิจฉัยเหมือนกัน หรือต่างกันไม่มาก ผลออกมาก็จะต่างกันไม่มาก
แต่ถ้าหลักวินิจฉัยต่างกัน + มีอัตตา ก็จะทำให้เกิดปัญหาและอุปสรรคได้ในองค์กร
---
>> 41st Day :
ความก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่การครอบครอง
---
>> 42nd Day :
น้ำที่ลึกและใสจึงจะมีปลา ป่าที่รกและทึบจึงจะมีสัตว์ คนที่มีคุณธรรม ความมั่งคั่งถึงจะมาเยือน
---
~~ To Be Continue ...
From Me...
-----------
CrediT For Every Good Msg. :: Everywhere, Fw Mails & Some Person
แต่ฮ่องเต้กับคิรูเข้าใจเช่นนั้น
การทรยศต่อนายช่างใหญ่ในสายตาของทุกคนยามนั้นคือ...การรับอาสาเป็นคนปราบโจร ทั้ง ๆ ที่โจรแสดงตนเป็นฝ่ายตรงข้ามกับทางการ หรือ..นัยหนึ่งคือช่วยซอดองโยนั่นเอง
การรับอาสาปราบโจรเพื่อเอาตัวรอด ...หนีตายครั้งนี้จึงเหมือนขายเพื่อน ฆ่าเพื่อนเพื่อตัวเองรอด...
แต่การทรยศนายช่างใหญ่...เป็นสิ่งที่ฮ่องเต้ใช้บีบบังคับให้ซอดองโยเข้ามุมอับ...นั่นคือแต่งตั้งให้ซอดองโยเป็นขุนพลปราบโจร และงานแรกก็คือลงโทษหัวหน้าโจร (ที่ฮ่องเต้เข้าใจขณะนั้น) นั่นก็คือ..นายช่างใหญ่
ให้ซอดองโยลงโทษด้วยตัวเอง
ด้วยการเนรเทศไปอยู่เกาะที่แห้งแล้งกันดาร
ซึ่งขณะนั้น...ก็เปรียบเสมือนการส่งไปตาย
การให้ซอดองโยลงโทษนายช่างใหญ่เช่นนี้จึงเสมือนตอกย้ำ...ไม่ให้ซอดองโยได้รับการเห็นใจจากชาวบ้านอีก...
นายช่างใหญ่เป็นเหมือนพ่อที่ดูแลซอดองโยมาตลอด
การเอาตัวรอดด้วยการเนรคุณคนเช่นนี้...
เท่ากับบีบบังคับให้ชาวบ้านเกลียดชังซอดองโยมากขึ้น
และไม่มีโอกาสอาศัยชาวบ้านหรือพวกโจรก่อกบถอีกต่อไป...
ส่วนการแก้ไขที่บอกว่ามีทางเดียว...จริง ๆ
ก็เป็นทางเดียวของขณะนั้น...
ฮ่องเต้คิดไม่ออกแล้วล่ะ
ใครล่ะจะคิดแทนได้?
คิรูเสนอให้ฆ่า...ฮึกจึเพียงเสนอให้ปล่อย
องค์หญิงซันวาหว่านล้อมด้วยเหตุผลที่ฟังขึ้นว่า...ฆ่าไม่ได้
ฆ่าก็ไม่ได้...ปล่อยก็เหมือนไม่มีน้ำยา ลูกน้องจะหมดความนับถือ!!!
ใครล่ะจะคิดออก?? ถ้าไม่ใช่เจ้าตัวปัญหาคนนั้นคนเดียว
...ซอดองโย นั่นล่ะ!!!
ดูละครแล้วย้อนดูตัว
บางอย่างก็ใกล้ตัวเสียเหลือเกิน
ไม่นึกเปรียบเทียบก็มีส่วนคล้าย....จริงมั้ย??