ในโลกนี้...จะมีรักไหนที่จะยิ่งใหญ่เท่ารักจากคนที่เราทุกคนเรียกว่า "แม่" ไม่มีอีกแล้ว ฉันเชื่ออย่างนั้น


แม่ของฉัน...แม้จะขี้บ่นไปสักหน่อย แต่เราทุกคนก็รักแม่ และอยากที่จะฟังเสียงแม่บ่นแบบนี้ไปนานๆ เสียงบ่นของแม่เหมือนเสียงเพลงขับกล่อมให้กับลูกๆได้หลับไปพร้อมๆกับรอยยิ้มแสนหวาน เสียงบ่นของแม่เหมือนกับบทเรียนที่คอยสั่งและสอนให้ลูกก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง เสียงบ่นของแม่เป็นความรักความใกล้ชิดที่แม่มอบให้กับลูกๆ


แม่ของฉัน...ทำขนมได้อร่อยที่สุด ตอนเด็กๆ ลูกๆแทบไม่ต้องซื้อขนมตามร้านค้ากินกันเลย เพราะแม่ทำขนมขายอยู่แล้ว ทั้งนางเล็ด ดอกจอก ขนมจีน บัวลอย โอ้ย...สารพัด บางครั้งก็มีบ้างที่อยากกินขนมตามร้านค้า จนแอบจิ๊กตังค์แม่ไปซื้อขนมสีหวานเหล่านั้น เลยโดนไม้เรียวซะเลย แม่บอกที่ตีเนี่ย...เพราะไม่อยากให้ลูกหัดลักเล็กขโมยน้อยแต่ยังเด็ก ถ้าอยากได้ให้ขอ...ขอบคุณค่ะแม่สำหรับไม้เรียวที่เคยหวดลงตัวลูกพร้อมคำสอนดีๆ ที่ทำให้ลูกโตขึ้นมาไม่เป็นปัญหาของสังคม


แม่ของฉัน...เป็นหนึ่งเดียวของครอบครัวที่ไม่มีตัวอักษรขึ้นต้นด้วย ป.ปลา ลูกๆทั้งสามของแม่มีชื่อคล้องจองกับพ่อหมดทุกคน ส่วนแม่แตกต่างออกไป แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญอะไรสำหรับแม่ ความรักของแม่ยังคงมอบให้กับลูกๆทั้งสามด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยม ฉันเคยมีชื่อที่เล่นที่เพื่อนๆสมัยมอต้นตั้งให้เพื่อที่จะให้คล้องจองกับชื่อของแม่ นั่นก็คือ "นัด" ชื่อนี้เป็นที่รู้จักกันเฉพาะเพื่อนสมัยมอต้นเท่านั้น เมื่อเอ่ยชื่อนี้ขึ้นมา มันจะต่อด้วย "ไอ้นัดลูกแม่..." เสมอ แต่ชื่อนัดก็ได้ห่างหายไปเพราะมันไม่ใช่ชื่อที่แม่ตั้งให้นี่นา ก็ลูกของแม่จะต้อง "เปิ้นเหวิ่น" ถึงจะถูก

อยากบอกว่า...รักแม่ทุกวัน
ไม่มีวันไหนที่ไม่รักแม่
วันแม่...ไม่ได้มีวันนี้วันเดียว
แต่สำหรับลูกแล้ว
ทุกวันคือวันของแม่กับพ่อเสมอ




...ลูกเปิ้น...

Create Date : 12 สิงหาคม 2552
Last Update : 12 สิงหาคม 2552 1:31:36 น.		15 comments
Counter : 3307 Pageviews.
Share Tweet