Bloggang.com : เบียร์วุ้น : คนไกลที่ใกล้เธอ

คนไกลที่ใกล้เธอ

"น้องเข้าไปหาผู้จัดการหน่อยนะ พี่เค้ามีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ"

หัวหน้าเข้ามาบอกคิวของฉันหลังจากที่เรียกพนักงานหลายคนเข้าพบผู้จัดการรายตัว

"ไม่คุยได้มั้ยคะ หนูเบื่อที่จะฟังคำพูดดีดีแล้วล่ะค่ะ"

ฉันตอบหัวหน้าออกไปโดยไม่แคร์ความรู้สึกของคู่สนทนา
หน้าตาของฉันตอนนั้นเดาได้ว่าคงเฉยชาผิดจากฉันคนเก่าอย่างสิ้นเชิง

แม้พูดไปอย่างนั้นจริง แต่ฉันก็ต้องเข้าไปพบผู้จัดการอย่างมิชักช้า

ผู้จัดการพูดกับฉันไม่นานอย่างเพื่อนพนักงานคนอื่นที่กำลังจะสิ้นสุดการว่าจ้างงาน
และเพื่อนบางคนต้องเผชิญกับการสถานะของ คำว่า...

คนตกงาน

บางคนโชคดีจากความเอื้อเฟื้อจากหัวหน้าก็ถูกดึงตัวไปช่วยงานที่โปรเจ็คอื่น

ส่วนฉันยังอยู่ที่เดิม

"หนูเข้าใจใช่มั้ยว่า สถานการณ์มันเปลี่ยนไป บางคนต้องไป บางคนต้องอยู่ หนูอาจจะเหนื่อยกับงานที่เพิ่มขึ้นมากกว่าที่เคยเจอ แต่ที่ผ่านมาทำให้พี่เชื่อว่าหนูทำได้"

คำพูดดีดีมีค่าแค่ไหนสำหรับฉันตอนนี้ คือ กำลังใจงั้นเหรอ
ขอบคุณค่ะ ที่อุตส่าห์ แต่ความรู้สึกของฉันชินชาเหลือเกิน

สิ่งที่ฉันต้องการ คือเพื่อน ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมอดและร่วมอิ่ม ต่างหากล่ะ
คนเราจะรู้ว่าใครจริงใจกับเราจริงๆก็ตอนที่ต้องเผชิญความยากลำบากนี่แหละ

ไม่ว่าใครจะอยู่ ใครจะไป ฉันก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปให้ดีที่สุด(มั้ง)

และในงานสังสรรค์เลี้ยงส่งเพื่อนร่วมงานที่จะจากไปในอีกไม่กี่วันนี้
หัวหน้าที่เคยมาช่วยสอนงานถูกเชิญมาร่วมมื้อเย็นด้วย

รุ่นพี่คนนึงเดินเข้ามาโอบไหล่ฉันไว้

"ไหวนะน้อง"
"อยากได้เงินเดือนขึ้นอ่ะพี่"
"ฝันไปน้อง"

ฉันยิ้มให้กับคำพูดนั้นด้วยความจริงใจ
แต่ความรู้สึกดูเหมือนจะแปลกหน้ากันออกไปทุกที

คำพูดดีดีที่ฉันได้ยินมาจากทุกคนที่ฉันรู้สึกดีและไม่รู้สึกด้วยเลย มันทำให้ฉันระแวงที่จะเชื่อ เพราะมันทำให้ฉันเจ็บ

ความรู้สึกขัดแย้งในตัวเอง เคยเป็นไหม

คำพูดดีดีพันคำ อาจไม่สู้หนึ่งกอด

ซื้อขนมที่ฉันชอบมาฝากฉันหนึ่งครั้ง
มันแสดงให้ฉันเชื่อมากกว่าคำพูดว่า "คิดถึง"

อาหารกลางวันที่เค้าเลือกเฉพาะจืดๆ เพราะรู้ว่าฉันทานเผ็ดไม่ได้
มันแสดงให้ฉันเชื่อว่า เค้าเป็นห่วงและใส่ใจฉันจริงๆ

8 เดือนที่ฝ่าฟันร่วมกันมา ถึงวันนี้เหมือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว
คนที่ผ่านเข้ามาและเดินจากไป ณ องค์กรณ์การหารายได้แห่งนี้ฉันได้เรียนรู้จากพวกเค้า

ศุกร์ ที่ 13 มิถุนายน 2551
ป๊อก 8 - 2 เด้ง ที่เธอสอนให้ฉันเล่น แล้วฉันได้กินเงินเธอเป็นครั้งแรก
จากที่เสียมาเกือบทุกตา

ฮอลแลนด์ ชนะ ฝรั่งเศส
4-1

ฉันนั่งเชียร์ข้างๆเธอ

คืนหนึ่งคืนนั้นเรานอนข้างๆกัน

นับแต่วันนี้ไปอาหารกลางวันแผนกเราขาดเธอไป 1 คน

ฉันไม่พูดนะ ว่า ลาก่อน
เพราะฉันเชื่อว่าเราจะได้กลับมาเจอกันอีกแน่นอน
พยายามเข้านะ เพื่อน

Create Date : 14 มิถุนายน 2551

Last Update : 14 มิถุนายน 2551 18:49:59 น.

0 comments

Counter : 210 Pageviews.