All Blog
|
แค่อยากระบาย ไม่มีอะไรหรอก นี่ผมไม่ได้เขียนบล็อกมานานมากแล้ว [ที่เป็นเรื่องราวของชีวิต] ตั้งแต่เริ่มทำงาน มีกลุ่มชนใหม่ๆเข้ามาในชีวิตทั้งเด็กนักเรียน คุณครู เพื่อนที่เรียน หรือกระทั้ง คนที่เรียกได้เต็มปากว่า แฟนคนใหม่ วันเวลาผ่านไปไวเหมือน นิ้วที่สัมผัสคีบอร์ด อยู่ ณ เวลานี้ แต่ละวันมีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้น ปัญหา อุปสรรค ความสนุก ความสุข เซ็ง เบื่อ และความรู้สึกที่เรียกว่า เฉยๆ ทุกอย่างเหมือนเป็นสิ่งเที่ราไม่สามารถกำหนดได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะดี จะร้าย หรือซวย [ซวยกับโชคร้ายนี่มันเหมือนกันมั๊ย?] เวลานี้ผมพยายามสร้างอนาคตให้กับตัวเองให้ดีที่สุด ใช้เวลาให้คุ้มมากที่สุด ผมเพิ่งจะรู้ว่าคนที่บอกว่า ไม่มีเวลา นั้นเป็นคำพูดที่จริงและศักสิทธิ์มาก ผมอยากจะรีบเรียน ป.บัณฑิตให้จบ [ผมติดเกษตรบางเขน คณะคุรุศาสตร์ ซึ่งตอนนั้นผมก็พยายามหนีวิชาชีพที่เรียกว่า ครูให้พ้น] แต่เมื่อโชคชะตา หรือ เส้นทางที่เราเดินมาถึง จุด นี้สิ่งเดียวที่ทำได้คือ พยายามทำมันให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ และเมื่อเรียน ป.บัณฑิตจบ ก็กะว่าจะต่อโทเลยทันที [สิ่งที่ผมหนีมักเจอเสมอ เคยไม่คิดจะต่อโท เพราะเชื่อว่า จบมาน่าจะมีทางเลือกที่ดีกว่า] แต่ตอนนี้ไม่ใช่เลย ทางเลือกที่ต้องเดินและเชื่อว่าต้องทำให้ได้และดีที่สุด คือการต่อปริญญาโท เพื่อความก้าวหน้าในอนาคต เพื่อพ่อแม่ เพื่อตนเอง และเพื่อคนที่รักในอนาคตที่ดีกว่า ความฝันในครั้งที่เคยเขียนบล็อกในครั้งก่อนโน้น มันก็ยังคงเป็นความฝันอยู่ ณ เวลานี้ ความรัก การงาน การเงิน ครอบครัวและความมั่นคงในสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นแรงกดดันให้ผมพยายามทำ มนุษย์เกิดมาเพื่อใช้กรรมจริงๆหรอ? ความคิดเรื่องศาสนาพักนี้ เข้ามาอยู่ในสมองกลวงๆของผมมากขึ้นทุกวัน ถ้าถามว่าตอนนี้ ผมรู้สึกกับชีวิตผมยังไง? ผมตอบอย่างไม่มั่นใจเลยว่า ดีหรือไม่ดี มันสับสน ปนกันไป งานที่ทำก็ดีบ้าง สบายบ้าง กดดันบ้าง สิ่งที่ผมเผชิญอยู่ ณ ตอนนี้ ไม่เคยเกิดมาก่อน ถูกในสิ่งที่หลายต่อหลายคนพูดไว้ว่า ชีวิตคือการเรียนรู้ตลอดชีวิต แต่อยู่ที่ว่าใครจะสามารถจำมันเป็นบทเรียนได้มากแค่ไหน สิ่งที่สอนผมอยู่ตอนนี้คือ สิ่งที่ผ่านมาแล้ว ในทุกเส้นทางที่เดิน คือค่อยๆก้าวอย่างช้าๆ และระวัง ตามทฤษฎีของไอสไตย์ ความทุกข์นั้นยาวนานกว่าความสุข นั้นเป็นสิ่งที่ผมกำลังเผชิญอยู่จริงหรือ? หรือเป็นแค่ความคิดในหัวสมองที่ผมสร้างมันขึ้นมา แต่ที่แน่นอนที่สุดในตอนนี้คือ ผมสับสน เป็นเรื่องธรรมดาของชิวิตที่ต้องมีเวลาเหนื่อยหรือท้อ มนุษย์เกิดมาเพื่อทำปัจจุบันให้ดีมากกว่าไม่ใช่เกิดมาใช้กรรม ปล่อยวางแล้วสิ่งไม่ดีจะผ่านไปเอง เชื่อเถอะว่ามีหลายคนเป็นแบบคุณและผ่านมันไปได้โดยดีครับ
โดย: ปุราณ (ปุราณ ) วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:14:41:58 น.
เจ้าชายน้อย ชีวิตเกิดมาหนึ่งชีวิตมีค่ามากมายเพียงแต่ว่า
เราจะทำชีวิตของเราให้ดีแค่ไหนเท่านั้นเอง ความท้อแท้ มีกันทุกคนนะ แต่มันอยู่ในสถานการณ์ที่บังคับก็ต้องเรียนรู้ประสบการณ์ไปเรื่อยๆ จนกว่าสิ่งที่ผ่านมาเป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำกับสิ่งที่ไม่น่าจะนำมา ให้รกสมอง และต้องไม่นำมาใช้กับชีวิต โดย: หญิงใหญ่ IP: 119.31.126.141 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:30:37 น.
|
เจ้าชายฟลุค
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] การเดินทางของเศษเสี้ยวกลไล เพื่อที่ผลักดันให้ตัวเองมีชิวิตเรียนรู้ คำว่าโลก Link |