| |
กระดาษ [นวนิยายเรื่องสั้นจีน] กระดาษ [โน๊ต]กระชากใจสาว เอี้ยฟูเป็นลูกชาวนาธรรมดาคนหนึ่งในเมืองต้าหลี่ ไม่เคยมีหญิงสาวคนไหนสอนเรื่องความรักให้กับเขาเลย จนกระทั่งเขาอายุ25 เขาพบรักกับลูกสาวเจ้าของโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งในเมือง นางชื่อเซียวเหล่ง ความรักของทั้งคู่เป็นไปอย่างเรียบง่ายและอย่างลับๆ จนกระทั้ง พ่อของเซียวเหล่งจับได้ว่า นางคบกับเอี้ยฟู พ่อของนางโกรธมากจึงสั่งให้นางห้ามคบกับเจ้าลูกชาวนาคนนี้อีก เซียวเหล่งไม่เชื่อฟังพ่อ นางจึงหนีไปกับเอี้ยฟู และได้อยู่กินกับเอี้ยฟูเป็นเวลา5ปีที่ทั้งคู่มีความสุขมาก อยู่มาวันหนึ่งเซียวเหล่งไปจ่ายตลาด บังเอิญเจอพ่อของนาง นางตกใจวิ่งหนีพ่อเพราะกลัวจะโดนจับกลับไปที่บ้านระหว่างทางเป็นหน้าผาสูงชัน นางพลัดลื่นตกลงไป เอี้ยฟูมาเห็นแต่ก็ช่วยไม่ทันนางตกลงไปยังหุบเหวนั้นแล้ว คงไม่มีโอกาสรอดแน่ ทั้งพ่อของเซียวเหลงและเอี้ยฟูต่างเสียใจมาก เอี้ยฟูได้แต่ทำป้ายฝังศพนาง ไว้หน้าบ้านของทั้งคู่และนั่งสวดมนต์อ้อนวอนกับเทพเทวดา ทุกวันโดยไม่กิน ไม่นอน จนกระทั้งตัวเองเป็นลมหมดสติไป ในนิทรานั่น เอี้ยฟูฝันเห็นหญิงสาวนางหนึ่งสวยและสง่างามมาก นางเหาะมาหาเอี้ยฟูและบอกกับเขาว่า เจ้าเป็นคนที่มีความรักมั่นคงมาก ข้าจะประทานกระดาษกระชากใจสาวให้เจ้า เพื่อเจ้าจะได้เขียนชื่อคนที่เจ้ารักคนต่อไป แล้วหญิงนางนั้นก็จะเป็นของเจ้า แต่มีข้อแม้อยู่ว่าเมื่อเจ้าเริ่มจดมัน เจ้าจะได้ทองคำ1ก้อน และอายุเจ้าก็จะเพิ่มมากขึ้นอีก3ปี หลังจากเอี้ยฟูตื่นขึ้นมา ก็มีกระดาษวางอยู่กองหนึ่งตรงหน้า เขาสัญญากับตัวเองว่า เขาจะไม่รักใครอีกแล้ว จะรักแต่เซียวเหล่งคนเดียวและตลอดไป ผ่านไป1ปี เอี้ยฟูทำใจได้เรื่องการตายของเซียวเหล่ง เขาจึงเดินทางออกจากบ้านเพื่อเข้าไปเที่ยวในเมือง 1ปีที่เขาจมปรักอยู่กับป้ายของเซียวเหล่งทำให้การเข้ามาในเมืองครั้งนี้รู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ ระหว่างที่เอี้ยฟูกำลังท่องเที่ยวรอบเมือง เขาได้เจอสตรีนางหนึ่ง นางสาว และสวยดุจนางฟ้า ผมของนางดำสนิท ริมฝีปากสีแดงระเรื่อ นัยตาสีฟ้าเป็นประกาย เอี้ยฟูรู้สึกหลงรักแม่นางคนนี้โดยทันที เมื่อถึงโรงเตี๊ยม เอี้ยฟูได้แต่คิดถึงใบหน้าของแม่นางคนนั้น เขาเริ่มหยิบกระดาษกระชากใจสาวออกมาและบรรจงเขียนคำว่า รัก 2วันต่อมา เอี้ยฟูได้เจอกับแม่นางคนนี้อีกที ที่หอนางโลมแห่งหนึ่ง นางมิใช่นางโลมแต่นางเป็นนักเล่นพิณ เอี้ยฟูแวะเข้าไปฟังพิณที่นางเล่น ตาของนางจับจ้องมาที่เอี้ยฟู เอี้ยฟูเองก็จ้องมองนาง ทั้งคู่มีความรักให้แก่กันแล้วทั้งคู่ก็ได้เสียกันคืนนั้น แดดทอแสงประกายยามเช้า เอี้ยฟูตื่นขึ้นมาโอบกอดนาง และจูบที่ขอบตาเบาๆ เขาได้เห็นทองคำ1ก้อนวางอยู่ตรงปลายเท้าของเขา เอี้ยฟูรู้สึกตกใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น หลังจากนั่งวิเคราะห์มานานกว่าครึ่งวัน เขาก็รู้สึกดีที่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับตัวเขา ผ่านไป10ปี เอี้ยฟูมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับสาวสวยมากกว่า4-5คน แต่ละคนล้วนหวังสมบัติจากเขาทั้งสิ้น ทั้งๆที่เขาก็รู้เแต่ก็ยอม แต่ทุกครั้งที่เอี้ยฟูมีเพศสัมพันธ์เขาจะรู้สึกผิดกับเซียวเหล่งทุกครั้ง ผ่านไปอีก10ปี เขารู้สึกว่าผมของตัวเองเริ่มเป็นสีขาวทั้งหัว ผิวหนังเหี่ยวย่น แต่เขาก็ยังมีภรรยาเพิ่มอีก4-5คน ภรรยาทั้งหลายของเขายังสาว และสวย แต่คนต่างขี้อิจฉากันเมื่อเอี้ยฟูเอาใจใครคนหนึ่ง อีกคนก็จะโกรธต่อว่าเอี้ยฟูลำเอียง เอี้ยฟูรู้สึกเหนื่อยกับการเอาใจภรรยาทั้งหลายของเขา และรู้สึกว่าตนเองแก่ลงมากกว่าคนปกติ เขาเริ่มเดินไม่ค่อยไหว หูเริ่มตึงทำให้ภรรยาทั้งหลายเริ่มหนีห่าง คนแล้วคนเล่าจนไม่มีใครอยู่กับเขา พวกนางได้หอบเงินทองของเขาไปจนหมด หลังจากนั้น เขาจึงตัดสินใจกลับบ้านที่เขาเคยอาศัยอยู่กับเซียวเหล่ง นั่งเฝ้ามองป้ายวิญญาณที่ฝุ่นเกาะคร่ำครึก แล้วคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น ตั้งแต่เขาได้ใช้กระดาษกระชากใจสาว เขาก็รู้ว่าตัวเองเปลี่ยนไป เงินทองมากมายที่เคยมีกลับไม่ทำให้ชีวิตเขาดีขึ้น ภรรยามากมายล้วนแต่รักเขาเพียงชั่วคราว เขาไม่รู้จักคำว่ารักตั้งแต่นั้นมา สิ่งที่พวงนางให้คือความใคร่ สัญญาที่เขาให้ไว้กับตัวเองว่าเขาจะไม่รักใครนอกจากเซียวเหล่ง เขาก็ทำไม่ได้ เอี้ยฟูรู้สึกผิดมาก เขาร้องไห้ให้กับป้ายวิญญาณของเซียวเหล่ง ตอนนี้เขาไม่มีใครมาดูแล เขาไม่มีเงิน และเขาก็ต้องอยู่อีก30ปี เพราะเขาได้ใช้กระดาษกระชากใจสาวไปแล้ว10แผ่น ความเงียบสงบทำให้เอี้ยฟูคิดถึงเซียวเหล่งมากขึ้นทุกขณะจิต เขาได้รู้ว่า การที่คนเราเกิดแล้วก็ตายเป็นเรื่องปกติสิ่งที่จะติดอยู่ในหัวใจของเขาคือภาพความทรงจำที่ดี และเวลาแห่งความสุขที่เคยผ่านไป ถูกขุดขึ้นมาจากความทรงจำเมื่อใด ก็ย่อมทำให้ตัวเองยิ้มออกเสมอ ไม่จำเป็นต้องฝืนกฎของธรรมชาติซึ่งทำให้ตัวเขาต้องอยู่กับความเหงาและเดียวดายเพิ่มขึ้นอีก30ปี ทุกๆวันเขาต้องออกไปหาฟืน หาอาหารมาเพื่อประทังชีวิตเพียงลำพัง แล้วนั่งเฝ้าป้ายวิญญาณของเซียวเหล่ง คิดถึงวันเก่าๆที่เคยมีกัน สิ่งเล็กๆเพียงแค่นี้กลับทำให้ชายแก่มีความสุขมากระหว่างที่ รอความตาย
|
เจ้าชายฟลุค
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] การเดินทางของเศษเสี้ยวกลไล เพื่อที่ผลักดันให้ตัวเองมีชิวิตเรียนรู้ คำว่าโลก Link |
||||||||||||
