พนักงานดีเด่น

• สมัยเด็กๆผมเข้าๆออกๆโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น นอนโรงบาลจนแทบไม่ต่างอะไรจากนอนโรงแรม จริงๆตอนเด็กๆก็นอนโรงแรมบ่อยพอๆกับโรงบาลเหมือนกัน ตอนนั้นผมว่าการนอนโรงแรมนี่มันก็ไม่เลวซะทีเดียว ผมเจอในหนังหรือการ์ตูนบ่อยๆว่า ตัวละครในเรื่องมักจะมีบ้านเป็นคอนโดหรือเช่าโรงแรมอยู่อะไรทำนองนั้น ผมว่าการมีบ้านแบบคอนโดมันเท่ห์ดีนะ แต่พอโตมา ผมกลับเกลียดการนอนโรงพยาบาลเป็นที่สุด ผมรู้สึกอึดอัดพิลึกที่ต้องอยู่ในคอนโด ไม่คิดว่าหลายปีต่อมา ผมมีอันต้องเข้าโรงพยาบาลบ่อยอีกเหมือนกัน แต่ก็ยังดีว่าไม่ต้องนอน มีอยู่ครั้งนึงหมอจะให้นอนให้ได้ ผมก็ยืนยันจะไม่นอนให้ได้เหมือนกัน สุดท้ายก็ได้กลับบ้าน (ไชโยๆ)

• จริงๆตัวผมไม่ชอบเข้า กทม เอาซะเลย แต่ไปๆมาๆ ก็ได้ไปแทบทุกอาทิตย์เลยสามปีรวด ถึงตอนนี้ผมจะไม่ชอบนอนโรงพยาบาลแต่ผมก็ยังชอบบรรยากาศในโรงพยาบาลนะ ส่วนตัวแล้วผมว่าบรรยากาศของโรงพยาบาลรัฐจะดีกว่า ถึงการบริการส่วนใหญ่จะค่อนข้างไม่ประทับใจก็เถอะ โรงพยาบาลรัฐมักมีสวน มีที่ให้เดินเล่นมาก ผมอาจจะเป็นโรคจิตก็ได้นะที่ชอบเดินเล่นในโรงพยาบาล ในขณะที่โรงพยาบาลเอกชนมักจะเป็นเหลี่ยมๆดูเป็น ระเบียบสวยงามแต่ไม่มีพื้นที่ให้มากนัก มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นสำนักงานมากกว่า

• มีอยู่ช่วงนึง ที่พ่อผมมาผ่าตัดที่ กทม แล้วก็ต้องนอนพักซักอาทิตย์นึงที่โรงพยาบาล ผมก็มาเยี่ยมพร้อมกับที่บ้านตามปกติ สิ่งนึงที่รู้สึกได้ก็คือการดูแลคนป่วยที่นี่แปลกแตกต่างออกไป มีแต่พยาบาล แบบว่าพยาบาลในอุดมคติยังไงงั้นซึ่งทีแรกผมก็ไม่ได้ใส่ใจมาก ตึกที่นี่เก่าๆพิลึก ผมเดินเล่นดูตามระเบียงไปเรื่อย ตามผนังก็จะมีบอร์ดแปะประกาศโน่นนี่ไปตามปกติ มันนานจนผมจำไม่ได้ว่าผมเห็นอะไรก่อนหลัง แต่ที่ประทับใจจำได้แม่นเลยก็คือ บอร์ด ที่อยู่ด้านนอกทางเข้าห้องผู้ป่วยชั้นสอง มีบอร์ดเก่าๆแก่ๆมากๆ อยู่บอร์ดนึงใกล้กับประตูทางเข้า บอร์ดโทรมๆที่ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยซักกะนิด เหมือนกับเป็นบอร์ดประกาศพนักงานดีเด่นประจำเดือน แต่ไม่ยักกะมี รูปหรือชื่อใครแปะอยู่เลย ถ้าผมจำไม่ผิด ที่บอร์ดมีป้ายเขียนว่า

พนักงานดีเด่น ประจำเดือน xx
‘ทุกคน’


• เดินผ่านประตูเข้าไปก็มีบอร์ดเล็กเก่าๆโทรมๆอีกอัน มีจดหมายเขียนด้วยลายมือคนไข้หรือครอบครัวคนไข้ ที่ต้องนอนรักษาตัวที่นี่ แล้วเขียนขอบคุณถึงพยาบาล หมอ และทุกๆคน ถ้านี่เป็นในหนังหรืออ่านเจอในหนังสือก็คงไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่ แต่ได้เจอกับตัวเองผมก็ยังคงประทับใจไม่รู้ลืม พยาบาล หมอ และทุกๆคน คอยดูแลคนป่วยด้วยใจจริง จน บอร์ดพนักงานดีเด่นไม่มีความหมายไปเลย

• ผมอยากจะไปถ่ายรูป บอร์ดพวกนั้น แล้วเขียนถึงความประทับใจใส่บล็อคซักครั้ง (สมัยนั้นยังเล่น msn สเปซ อยู่เลย) พักหลังมาหมอนัดผมห่างถึง 6 เดือนครั้ง พอไปที่โรงพยาบาลทีก็ลืมคิดถึงเรื่องนี้ซะงั้น ลืมไปลืมจนพักหลังตั้งใจว่าต้องไปถ่ายรูปให้ได้ ก็ปรากฎว่าดันเอ๋อ ลืมว่าตึกอยู่ไหนซะงั้น ลองหาๆดูพอคุ้นตาบ้าง รู้สึกกลัวพิลึกที่เห็นมีการปรับปรุงตึก กลัวว่าบอร์ดพวกนั้นจะโดนเก็บไป แต่จนแล้วจนรอดผมก็หาตึกที่ว่านั่นไม่เจอซะที มันหายไปไหนฟระ !!!

• เมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมา ผมถึงกำหนดนัดหมออีกครั้งนึง ผมแทบจะลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปแล้ว แต่หลังจากตรวจเสร็จก็นึกขึ้นได้ ผมไม่มีกล้องถ่ายรูป มีแต่กล้องมือถือที่คุณภาพก็พอใช้ได้อยู่ เทสๆ กล้องพร้อม เริ่มการค้นหาตึกได้ ! ใจนึงก็กลัวว่าถ้าที่นี่มีกล้องวงจรปิด ผมจะกลายเป็นผู้ต้องสงสัยรึเปล่านะ ที่เดินวนไปวนมา หาโน่นหานี่ไปเรื่อย ถ้าเดินอยู่ดีๆ มียามมาลากตัวไปล่ะซวยแหงๆ แต่ก็เอาเถอะ ถ้าพลาดวันนี้ก็คงต้องรออีกหกเดือน กว่าจะได้กลับมาใหม่ ! ผมเดินหาอยู่ซักพักนึงก็ยังหาไม่เจอ ผมจำอะไรไม่ค่อยได้ก็จริง แต่คิดว่าคงไม่น่าพลาดขนาดจำบริเวณไม่ได้เลยซักนิด ผมไม่เห็นมีทิวทัศน์อะไรที่คุ้นตาเลยซักนิด ก็เริ่มจะทำใจว่าตึกคงโดนทำใหม่ไปแล้วจริงๆ เดินคอตกไปซื้อยาเตรียมตัวกลับบ้าน แต่แล้ว พอผมเดินผ่านประตูบานนึง จากตึกที่ผมตรวจ ซึ่งทุกครั้งที่มาตรวจผมก็จะเดินผ่านทางนี้ทุกครั้ง แต่ไม่เคยสังเกตเลย ลิฟท์ตัวใหญ่ บันไดขึ้นชั้นสองตั้งอยู่กลางตึก ชัดเลยนี่แหละตึกที่ว่า !!!! รีบเดินขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็วอย่างดีใจสุดชีวิต แต่แล้วขึ้นบันไดไปได้แค่ครึ่งเดียวก็เห็นผนังตึกพร้อมกับทางเข้าประตูเดียวกับเมื่อคราวนั้น ไม่มีบอร์ดอะไรติดอยู่อีกแล้ว ตึกนี้กำลังปรับปรุงทาสีใหม่ แป่วๆ เอวังด้วยประการ ฉะนี้

Create Date : 05 มิถุนายน 2552 Last Update : 5 มิถุนายน 2552 23:01:53 น. Counter : 1131 Pageviews.		5 comments
Share Tweet