Bloggang.com : fishmeaw : boonnie

boonnie

บูนอ้วนมาแล้น.....

Free TextEditor

สวัสดีครับพี่น้อง กระผมบูนนี่ อายุ 2 ขวบกว่าๆ มาแล้นครับผม พื้นเพของกระผมเปนแมววัดที่จังหวัดเลย ตอนเเรกป้าเมษ์
(แม่คนแรกของกระผม) ได้รับผมเลี้ยงที่กรุงเทพตอนที่ผมอายุได้ 7 เดือนกว่า ผมโดยสารมาทางรถตู้ ป้าบอกว่าผมเรียบร้อยน่ารัก ฉี่เปนที่ กินง่าย (คือกินทุกอย่าง) ตอนแรกป้าตั้งชื่อผมว่าสมบูรณ์ เพราะป้าอยากได้ชื่อไทย เนื่องจากที่บ้านมีพี่สาว เบบี๋ กะ แบม แบม ชื่อฝรั่งแล้ว แต่ว่าหลังจากที่ป้าเก็บผมมาหนึ่งอาทิตย์ ป้าก้อต้องไปทำงานที่พม่าเปนเดือน ผมเลยต้องระเห็จมาอยู่ในความดูแลของแม่แมมนานนับเดือนและได้กลายเปนลุกแม่แมมอีหน่อ และด้วยความที่แม่ผมกระเเดะ แม่เลยเรียกผมว่าบูนนี่ สรุปแล้วผมก้อได้ชื่อฝรั่งมาด้วยประการฉะนี้

Free TextEditor

Free TextEditor

ผมเปนเด็กที่พี่สาวไม่รัก ไม่เลีย เนื่องจากผมโตเเล้ว แถมยังไม่โดนเจี๋ยนกะปู้ กลิ่นผมมันเเรง พวกพี่จึงไม่เข้าใกล้ ผมจะแอบอ้อนพี่ได้ก้อต้องเปนตอนที่พี่หลับแล้วเท่านั้น เรื่องมันเศร้า

Free TextEditor

ผมป่วยเปนโรคนู่นนี้มากมาย ไม่สบายก้อบ่อย ผมเคยเปนพยาธิปากขอตัวยาวเกือบ 20 ซม. แน่ะ ช่วงนั้นผมผอมมาก ถ่ายเปนเลือดด้วย ต้องไปให้น้ำเกลือบ่อย แม่ กับ ป้า นึกว่าผมจะไม่รอดซะเเล้ว แต่ผมก้อยังหน้ามึนรอดมาได้ พอหายดีผมก้อบำรุงด้วยการ กิน กิน กิน จนแม่เปลี่ยนชื่อผมเปน บูตะ ไม่น๊าแม่ ผมไม่อยากชื่อหมูดำ ก้อผมหนักแค่ 7 กก. กว่าๆ ไม่เห็นเหมือนหมูตรงไหน ?

Free TextEditor

พอผมเเข็งแรงแม่ก้อจับผมไปตัดกะปู้ ผมงี้เศร้าสุดๆ ร้องกรี๊ดลั่นร้านหมอ ทั้งที่หมอยังได้ทำอะไร แม่ผมแทบแทรกแผ่นดินหนีในความแมนของผม ตัดปู้เสร็จแม่ก้อพาผมกลับบ้าน ทั้งๆที่ยาสลบยังไม่หมดฤทธิ์ แต่ด้วยความที่ผมกรี๊ดไปเยอะ ถึงบ้านปุ๊ปผมก้อรีบตรงไปยังจานข้าว กิน กิน แล้วก้อกินบำรุงซะหน่อย กินเสร็จแล้วก้อไปนอน

ทั้งๆ ที่แม่พาผมไปตัดปู้เพื่อที่ผมจะได้เข้ากับพี่ๆ ได้ แต่ป่าวเลย ทำไมไม่มีใครเล่นกะผมเลย ที่น่ากลัวที่สุดก้อพี่เบ๊บนี่แหละ เห็นเเล้วต้องรีบหลบ ขอบอกนะ พี่เค้าตบเจ็บ เจง เจง

Free TextEditor

Free TextEditor

โชคยังเข้าข้างผมอยู่บ้าง ที่ส่งไอ้หม่าบั๊บมาเปนน้องชายผม เย้...ผมมีเพื่อนเล่นแล้ว บั๊บชอบเลียให้ผม ผมก้อชอบเลียให้บั๊บ

<

Free TextEditor

แต่ว่าน่ะความสุขมันไม่มีจริงหรอกครับขอบอกหมาบั๊บมันไฮเปอร์เกิน ชวนผมเล่นท้างวัน ไม่ให้ผมพักบ้างเลย เซ็งจิตเจง เจง ผมน่ะต้องคอยไปแอบหลบมานหาที่เงียบๆนอน ในห้องน้ำบ้าง หลังตู้บ้าง ในที่มืดๆ บ้าง แต่ส่วนมากจะโดนมานหาจนเจออ่ะ

img src="//photos3.hi5.com/0031/230/450/NCUJEr230450-02.jpg" />

Free TextEditor

ทุกวันนี้ผม 2 ขวบกว่าแล้วครับ ผมมีความสุขดี กิน เล่น นอน ขอขอบคุณป้าเมษ์นะครับที่พาผมมาอุปาการะ

Create Date : 21 ธันวาคม 2551

Last Update : 11 มีนาคม 2552 23:02:22 น.

0 comments

Counter : 317 Pageviews.