ตาหมู ตาจิ๋ว ตาปู่ สามคนเธอเคลียคดีเรียบร้อย(คดีจริงๆนะ ก็พวกเธอทั้งหลายเปนนน...ทา...นาย อ่ะจ่ะ...) ตาหมูบอกว่าไปเริ่มงานใหม่กลางมกราปีหน้า...ซะ..บาย...ละซิ!...คนต่อมาก็ตาหนุ่ม(อจ.ทท....อาจารย์ท่องเที่ยว)มาพร้อมศรีภรรยาครูติลูกน้องก่าววว...ที่น่ารักของป้าหู้ ส่วนป้าแต๋วเพื่อนซี้ แต่ไม่ซั้ว(รึ...ป่าวเนียะ)ของป้าหู้มาพร้อมกับตาปู่(ทนายหน้าหยก อ้อ! คนเดียวกะที่กล่าวไปมะกี้นี้อ่ะจ่ะ)คู่ทุกข์คู่ยาก....อิ..อิ...และพี่ใหม่(ลูกชายรูปหล่อเสียงดี ของป้าแต๋ว)และสุดท้ายน้องป้อมที่น่ารักของทุกๆคน(ขาหย่าย...กทม.ซึ่งในโอกาสต่อไปจะเรียกว่าพี่ป้อมแทนเพราะพี่ใหม่เรียกพี่ป้อม จ้า...งง!ยังจ๊ะ อย่าเพิ่งมึนนะยังไม่ได้ก๊งเลยนะ)

เอาละมาติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะ เราก็นัดเจอกันที่ร้าน”เรือนปั้นหยา”พหลโยทินโดยให้ตาปู่เป็นคนจองห้อง...บลู๊ลล.... (ห้องแหกปาก อยากร้องจ้า....)ผลการจอง อดจ่ะห้องเต็มหมด ตาปู่เธอเลยบอกงั้นเอาที่ๆห่างประชาชีโหน่ยยยละกัน ก็เลยได้โต๊ะริมน้ำและมีโต๊ะขั้นไว้อีกประมาณสามชุด(แหม!เด็กจัดโต๊ะได้ถูกใจจริงๆ มะมีใครกล้าเข้าใกล้เลยจ่ะ สงสัยกลัวติดเชื้อบล้า...พวกเรา)

ครั้งแรกป้าคิดว่าจะไปเม้ากะป้าแต๋วน้องป้อมที่บ้านป้าแต๋วก่อน น้องป้อมอุตส่าห์ลางานครึ่งวันแต่ป้าหู้กลับผิดนัด เพราะไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนป้าแมว นายขวัญไปทำงานยังไม่กลับ นายแก้วก็หลงทางกลับบ้านไม่ถูก(มานหลงไปเข้าร้านเกมส์...อยากบ้องมานจีงๆ)ป้าเลยได้ออกจากบ้านตอนเกือบห้าโมงเย็น ไปถึงบ้านป้าแต๋วที่ลำลูกกาเกือบหกโมง ก็ได้เม้ากันพอประมาณ มีการแรกของขวัญกันเล็กๆน้อยๆ ป้าเตรียมขนมคุ๊กกี้ ตุ๊กตาสัตว์ผ้าขนหนู คลีมอาบน้ำ แชมพูสระผม กาแฟคาปูชีโน่ ทั้งหมดประมาณ13-14ชิ้นจัดใส่ตะกล้าของขวัญไปให้เพื่อน น้องและหลานๆเลือกกันเอาเอง

พวกเราก็ตกลงกันว่าใครที่กินเหล้าจะไม่ขับรถไป ก็มีตาหมูกะตาจิ๋วใช้บริการtaxi ป้าไม่ดื่มเลยต้องไปรับป้าแต๋ว ตาปู่ พี่ป้อม พอดีพี่ใหม่น้องเอ้รูปหล่อ(ลูกชายคนเล็กของป้าแต๋ว)กลับจากทำงานพอดีก็เลยชวนไปด้วย น้องเอ้ไม่ยอมไป ไปแต่พี่ใหม่เลยเอารถไปสองคัน คันของป้ามีป้าแต๋วกับพี่ป้อมไปด้วยกัน ส่วนคันของพี่ใหม่เค้าไปกะตาปู่ พอไปถึงร้านปรากฏว่า ตาหมู ตาหนุ่มและครูติมาถึงก่อน(ตาหนุ่มครูติเค้าเป็นตายายกันไม่ดื่มทั้งคู่ค่ะ) ตาหมูบอกเสียดายจังพี่หู้วันนี้ห้อง”บลู๊...”ไม่มีอดแหกปากเลย ป้าเลยบอกช่างมันเตอะ วันนี้ม่ายอยากร้องซะเท่าไร(ก็จริงๆอ่ะ วันนี้คิดว่าต้องกลับเร็ว แต่ไม่ได้บอกใคร ก็เป็นห่วงป้าแมวน่ะ...)

กินกันไปคุยกันไปซักพัก ตาแสบจิ๋วก็มา ม่ายเบาเลยละมาน ขนาดมาทีหลังนะ แต่มานกัดเค้าปายหมดตั่งแต่พวกเดียวกันยันเด็กเสิร์ฟ มานนั่งคุยกะพี่ป้อมอยู่ดีๆ ป้าก็ได้ยินมานพูดภาษาปะกิดอะไรซักคำนี่เหละ ป้าก็ดันเกิดอยากจะรู้ว่ามานพูดไรอ่ะ ก็เลยถาม...”อารายฟะ...” มานก็หันมาช้าๆแล้วพูดภาษาปะกิตอะไร ป้าฟังไม่ถนัดเหมือนกัน ป้าก็ถามว่าแล้วมันแปลว่าไรล่ะ...เต็มๆหน้าเลย”ก็อัปปรี...จังไร..ไงพี่หู้” อ๊ะ...จราก! เฮ้ย...หลอกด่ากุ...นี่หว่า...มานรีบยกมือไหว้ขอโทษ”มะช่ายพี่หู้....”เออ...ข้าก็ว่างั้นแหละ ถ้าช่ายละเองงง!...โดยยำแหงมๆ ล้อกานเล่นน่ะ เจ้าคำนี้พวก”โก๋แก่กี๋แก่”เลยใช้เล่นกันทั้งคืน ฮากันไป....

ก็คุยก็เม้ากันไปนานพอสมควร ตาหมูหายปายหนายหว่า ซักพักตาหนุ่มก็บอกว่า”พี่หู้ห้องแหกปาก อยากร้อง ว่างแว้ววว...”ตาหมูกะลังไปเคลียอยู่ เอาละซีแนวโน้มกลับเปนก๊กสุดท้ายแหงๆ และก็มีเสียงแว่วๆมา”คลายนะที่ว่าวันนี้ไม่อยากร้องน่ะ....”แว่วมากะสายลม มานนินทา เด๋วมานจาโดน... ตาหมูก็เคลียบิลเลยบอกให้เคลียทีนึงก่อน เด๋วเข้าห้องแล้วค่อยสั่งอาหารใหม่ ปรากฏว่าที่โต๊ะริมน้ำอาหารยังไม่มาอีกสองอย่าง นี่ถ้าไม่เช็คอาจมีการผิดพลาดโดยไม่ตั้งใจเกิดขึ้น ซึ่งไม่ว่าทางร้านหรือทางลูกค้าก็คงไม่สบายใจทั้งสองฝ่ายจริงไหมคะ ระหว่างที่รอเด็กจัดโต๊ะในห้อง ป้าหู้ ป้าแต๋ว ครูติ ก็ไปจัดการเอาน้ำออกกันก่อน เพื่อที่จะได้เติมมันเข้าไปใหม่เมื่อเข้าไปในห้อง”บลู๊...”

พอเราสามคนกลับเข้ามา พี่ป้อมพี่ใหม่ก็เขียนโพย เอ้ย!รายชื่อเพลง ยาวเป้นหางว่าวเลย พอป้านั่งต่อจากพี่ป้อมปุ๊บอะไรดำๆยาวๆหย่ายๆก็มาเลยโดยพี่ป้อม
“พี่หู้เอาเลย...”พี่ป้อม
”เพลงไรอ่ะ...”ป้าหู้
“พี่ร้องได้อยู่และ...”พี่ป้อม
เสร็จป้าที่พี่ป้อมมานเลือกไป ป้าร้องได้เกือบหมดน่ะก็เพลงก่าวๆทั้งนั้น แต่ป้าไม่รู้จักชื่อซ๊ากเพลง ป้านะเกรงไจ้ เกรงใจน้องๆหลานๆทุ๊กคนเลย แต่ทามงายได้ล่ะคลายก็”พี่หู้ร้องๆ...”อิ..อิ..ไอ้เจ้าวัตถุดำๆยาวๆนั่นเลยติดมือป้าซะเป็นส่วนมากที่พี่ป้อมขอไปก็มี...ใต้ล่มมะลุรี ปาหนัน สกุนตลา จูบ(จั๊กกะเดียมปากจัง)และก็อีกหลายๆเพลงจำมะด้ายและ ก็คนเก่!อ่ะพอหลังๆชักจะเกรงใจน้องๆหลานๆ เลยยอมสละไอ้ดำๆยาวๆนี่ละจ่ะ แต่ใครเค้าร้องอะไรก็แจมไปกะเค้าหมดละจ่ะ นอกจากเพลงที่พี่ใหม่ร้อง เพราะพี่ใหม่จะร้องเพลงที่ใหม่ๆและที่วัยรุ่นเค้าร้องกันน่ะจ่ะ เพลงคาราบาว พี่หนุ่ย พี่เบิ๊ด แดน บีม เสก พี่ไท โอ๊ย!อีกเยอะแยะป้าจำมะได้(พี่ใหม่นี่ร้องเพลงเก่งจริงๆเพราะด้วยละ ป้าช๊อบชอบ) แล้วก็ร้องเพลงคู่กันแบ่งฝ่ายหญิง-ชาย ร้องเพลงไปร้องเพลงมาฟังไปฟังมาดั้น!เหมือนเพลงเชียร์ซะนี่ สนุกมาก อยากให้ทุกคนไปด้วยจังเลยค่ะ ยังไม่จบนะคะ....

ขอบอกๆวันนี้ป้าหู้แต่งตัวแต่งหน้าแบบลืมวัยไปนิ้ด...แหมก็ป้าแต๋วน่ะเค้าเป็นคุณครูสอนเต้นแอโรบิกประจำหมู่บ้านเชียวนะรูปร่างงี้ฟิตเปรียะ กะทัดรัดน่ารักเชียวป้าแต๋วเค้าแก่กว่าป้าหู้แค่แปดเดือนเองนะ ป้าหู้เลยไม่ได้ ถึงเราจา”อวบบบบปายนี้ดดด”ก็ยอมมะด้าย ต้องดจร.ซะโหน่ย (แปลว่าดัด..จา..หลิด..อ่ะจ่ะ)ส่าย!...”ขนตาปลอม”ม านซะเลยอ่ะ(เพราะรู้ว่าเพื่อนมะส่าย...แหงมๆ...) บังเอิญมีอยูวันได้ดูรายการสามสิบยังแจ๋ว เค้าก็พูดถึงการติดขนตาปลอม ป้าหู้ก็เลยซื้อมากร่องนึง...เขิลลล...จัง...ลองติดดูเอ๊ะ!ก็จ๋วย...ดีโนะ(พูดกะตัวเองจ่ะ..)ไม่ต้องหนีบขนตาให้มันหนีบเนื้อจนน้ำตาไหล และก็ไม่ต้องปัดมาสคาร่าให้หนักตา(บางทีก็แสบนัยน์ตาอีกต่างหาก) พอไปถึงบ้านป้าแต๋วเพื่อนเลิฟ เพื่อนก็แซวเลยทีเดียว ป้าก็เชียร์เลยบอกให้เพื่อนไปซื้อมาใส่บ้าง ป้าแต๋วกะพี่ป้อมตัวดีก็เลย....อืม....อย่างนี้ต้องลองม่างและ อิ..อิ..ป้าหู้หาแนวร่วมได้และ เย้!

ที่บอกพี่ป้อมตัวดีเพราะว่า มานแกล้งป้าอ่ะ โดยการสนับสนุนของยายป้าแต๋วเลยละ ก็มาน....บอก”...ช้านนน...ละหมั่นใส้ยัยหู้เจรงงง...นั่งตาปลือ (เริ่มง่วงอ่ะจ่ะ) ขนตางอนซะ...”แล้วน้องป้อมที่น่ารักก็แอบบรรจงม้วนกระดาษทิชชู่และเอามาวางบนขนตาป้าโดยมิรู้ตัว...เปร็งไง! สะจายพวกมาง...ขำกันกลิ้ง...กัลป์ปะ...และแล้วก็เปงงงอย่างที่คิดกันไว้ ร้านปิดเที่ยงคืนครึ่ง พวกเรากลับกันเป้นห้องสุดท้ายเหลือรถจอดสามคัน ทีแรกที่มาถึงลานจอดรถเต็มเอียด และเพลงสุดท้ายของคืนนี้ก็คือเพลง”พัทยาลาก่อน” ซึ่งป้าก็ได้เปลี่ยนเป็น”ลำลูกกาลาก่อน”และทางร้านก็ปิดเพลงพอดี พวกเรามีความสุขและสนุกมากๆ คุ้มค่ะ คุ้มกะที่รอมาปีนึง นี่ป้าแต๋วบอกว่าอยากเพิ่มครั้งที่จะเจอกันเป็นปีละสองหรือสามครั้งได้ป่าว คนที่มีปัญหาก็ป้าหู้เองละจ่ะ เพราะห่วงป้าแมวน่ะจ่ะ และป้าแมวก็ไม่อยากให้ป้ามีนัดตอนกลางค่ำกลางคืนด้วย ก็ต้องคอยกันต่อไป

เป็นไงคะ”มี๊ด..สะติ้ง”กะป้ากันสนุกป่าวจ๊ะ เสียดายอยู่อย่างเดียวค่ะ สนุกจนลืมถ่ายภาพมาให้ดูกันอ่ะจ่ะ...บาย

ในภาพนี้ก็มีแค่รูป ป้าหู้ ป้าแต๋วแล้วก็ครูติอ่ะจ่ะไว้โอกาศหน้าไปขออนุญาติบรรดาสมาชิกก่อนน้า แหมแต่พวก"ทะ แนะ-ทนายหนุ่มทั้งหลาย"มางคงมะห้ายแหงๆเลยจ่ะ