Blob Tagคือการที่ จขบ.(เจ้าของบล๊อค)ที่ได้รับ Tagจะต้องเล่าเรื่องของตัวเองมา 5 ข้อ แล้วส่งต่อให้เพื่อนอีก 5 คน (คือไปแท็กเพื่อนต่ออีก 5 คน) มันคือ บล็อกลูกโซ่ หรือการแปะโป้งกันดีๆ นี่เอง ผู้เริ่มคนแรกคือ Jeff Pulver เขาเรียกมันว่า Blog-Tag: A Game for a Virtual Cocktail Party ตอนนี้มันขยายวงมาให้บล็อกเกอร์เมืองไทยได้ร่วมค็อกเทลปาร์ตี้เสมือนจริงนี่กันแล้ว ( อยากรู้จังว่าบล็อกเกอร์ชาวไทย คนที่เริ่มเล่นคนแรกคือใคร )
ถูกตอกย้ำอย่างจังเบ้อเร่อเลยว่าดองบ๊อกนานแล้ววุ้ย!ขอบคุณนะจ๊ะน้องลูน่าจังง...และก็น้องมือหอมหรือน้องหอมมือหรือน้องหอมกรชื่อสั้นแต่ป้าเขียนได้ยาวดีมั้ยล่ะ ที่แรที่อ่านเจอ(blog tag) ก็ไม่เข้าใจเกมส์ไรหว่า คิดว่าอย่าโดนเลยนะเรา เด๋วหลานๆจะรู้ว่าโง่ตัวจริงอยู่ที่บางคอทู่นี่เอง แต่พอไปเจอบ๊อกโน้น บ๊อกนี้เข้าก็พอจะเข้าใจ อ๋อ!เล่นอย่างนี้นี่เอง แล้วก็มาลุ้นละซีจะมีใครสนใจเราม่างมั้ยเนียะ แหะ แหะ กลัวเป้นคนแก่ที่โดดเดี่ยวอ่ะ
เย้!ไม่โดดเดี่ยวแว้ววว...(ยายหู้แกดีใจเนื้อเต้นเลยนะยะ)
เอ้า!แล้วจะดีใจทามมายเนียะ เค้าให้เอาฟามลับมาเปิดเผยนะยะยายหู้
ชั้นก็มีนะยะฟามลับคับอกน่ะ(ชั้นไม่เคยเห็นแกมีเลย..ชั้นเห็นแกเปิดซะหมดและ)
แกเฉยเหอะ..เด๋วแกก็จะรู้เองว่าชั้นมีอะไร โห!เห็นชั้นอย่างเงียะ ชั้นมีเยอะนะยะ
อะแฮ่ม!แล้งถ้ามีมากกว่าห้าข้อเนียะจาผิกกติกามั้ยยะ(เว่อ...ซะงั้นยัยอ้วนดำเอ้ย...)
เริ่มเลยนะจ๊ะ
เรื่องที่ ๑ กาแฟเย็นหวานๆจ้า
ตอนเล็กๆเล่นขายของกับพี่ชายลูกน้า วันนี้ขายก๋วยเตี๋ยวกะพวกโอเลี้ยงเอาใบผู้ระหงมาม้วนแล้วหั่นหยาบๆเป็นเส้นใหญ่ หั่นฝอยๆเห็นเส้นเล็กใบเหลืองๆก็มาหั่นฝอยเป็นบะหมี่ ใบกล้วยก็มาเลื่อยใบออกเอาไว้ห่อก๋วยเตี๋ยวส่วนแกนกลางมันก็มาหั่นเป็นท่อนเล็กๆทำเป็นลูกชิ้นถ้าฝานบางๆก็เป็นตับ สมัยก่อนที่บ้านยังไม่เทพื้นก็เป็นพื้นดินก็ขุกดินที่แห้งๆมาใส่กระป๋องนมผูกเชือกกล้วยสำหรับถือแล้วเอาน้ำใส่คนๆๆๆให้ดินละลาย เหมือนกาแฟเย็นเลยละ...แหะๆเหยื่อมาแว้ว!น้องลูกของอามานเดินมาพอดี
ต้อยๆนี่มาเล่นกันเร็วๆวันนี้ขายก๋วยเตี๋ยวกะกาแฝเย็นนะ
นี่ไงกาแฟเย็น เฮ้ย!ของจริงๆนะกินได้ นี่ไง
(หนอนแน่ะมีหลอดด้วยนะ แถมทำท่าดูดจริงๆซะอีก เกร็งซะ...ก็กลัวดูดขี้ดินเข้าปากอ่ะ)
ต้อยเอ้ย!ทีแรกแกก็รังเร แหะๆโดนเด็กนรกหลอกหน้าตาย
เฮ้ย!มานดูดจริงๆอ่ะเต็มๆเลย...ฮา..ฮา..ฮา..หุบ!
ไม่หุบได้ไง...ป้าแมวมาพอดี..แถมเห็นอีกต่างหาก...
โดนซะ พี่ชายห้าที นังตัวแสบ(ป้าเอง)สามที เอ!รู้สึกว่าป้าต้อยโดนด้วยรึไงเนียะแต่ทีเดียว
ก็ป้านี่แหละบอกให้ป้าแมวต้องตีมานด้วยเพราะมานเล่นด้วยอ่ะ ไม่ยอมๆ
เป็นไงป้าหู้เนียะน่ารักซะ..ไม่มีเลย
เรื่องที่ ๒ เข็ด มะ เข็ด!
เหตุการณ์นี้ซักประมาณอยู่ม.ต้นนี่ละ ที่บ้านป้ามีต้นมะม่วงหลายต้น มีต้นนึงอยู่หน้าบ้านหน้าศาลพระภูมิ เป้นมะม่วงแรดตรงหัวจะมีนอเหมือนแรดเลยจ่ะ ลูกใหญ่มากสมัยก่อนตอนปีแรกที่ออกลูก(เกือบสี่สิบปีแล้ว)ลูกยาวขนาดท่อนแขนระหว่างข้อมือถึงข้อศอกแนะจ่ะ รสชาติไม่อยากจะเซด เปรี้ยวววววซะน้ำหูน้ำตาไหลเลยละ พวกพี่ๆที่เป็นสาวๆเค้าก็ชอบซิ เค้าก็จะเคี่ยวกะปิหวานบ้างละ น้ำปลาหวานบ้างละ พวกเราเด็กๆก็ได้อาศัยเค้ากินกันไป หย่อย!..
แต่พอปิดเทอมพวกเราเด็กๆอยู่บ้านกันเอง ก็ทำไงล่ะอยากกินนี่ก็สอยมากินกันเอง ลูกมันดกมานยั่วน้ำลายจริงๆ พอได้มาก็เอามาปลอกแล้วก็ฝานบางๆแช่น้ำโห!มันลั่นดังกร๊อบอื๋ย..ซี้ด..ย้าม ยาย ยั๋ย (เข็ดฟันกันเป็นแถวละซี)ด้วยความขี้เกียจเคี่ยวกะปิน้ำปลาหวาน ก็เลยตกลงกัน จิ้มเกลือละกัน ก็กินกันไปด้วยความซี๊ดด...โอ้ยมันเข็ดฟันน่ะทำไงล่ะ สอดส่ายสายตาหาเหยื่อที่จะแกล้งให้หายเข็ดฟันซี่ และสายตาชั่วร้ายของป้าก็เหลือบไปเห็นเหยื่ออีกละ..อุ..อุ..คนเดิม คริ..คริ..ป้าโต้ย(ป้าต้อยน่ะละ)อีกและก็มานนั่งบ่นเข็ดฟันๆทำไงอ่ะ
เฮ้ย!พวกผู้ใหญ่เค้าบอกว่าถ้าเข็ดฟันนะให้ เคี้ยวเม็ดมัน แล้วจะหายละ
จริงเหรอ?...
เออ..จริง...(มานทามหน้าไม่ค่อยเชื่อ)
เออ จริงๆน้า(พูดเลื่อยๆไม่สพตามานนน เด๋วมานไม่เชื่อ)
และแล้วเหยื่อก็ติดเบ็ด..คริ..คริ..ป้าต้อยที่น่ารัก ก็หยิบเม็ดขึ้นมา..ง่ำ..ง่ำ..ง่ำ..
ด้วยการลุ้นระทึกของเจ้าเด็กแสบ(ป้านี่ละ)
และมานก็ทามหน้าเหยๆ ทามปากตุ่ยๆและก็..ถุ๋ย..ถุ๋ย..ถุ๋ย..
ก๊าก..ก๊าก..ก๊าก..แต่!มานหายเข็ดฟันจริงๆนะ
เรื่องที่ ๓ ฉี่มะออกจ้า...
ตอนนี้ย้อนไปเมื่อประถมเจ็ดนะ ช่วงนี้เป็นช่วงที่ปลื้มคุณครูภาษาอังกฤษอ่ะจ่ะ คุณครูตัวเล็กๆน่ารักมากเหมือนตุ๊กตา ชอบแอบดูคุณครู พอคุณครูเดินเข้ามาสอนในห้องก็จะถือหนังสือภาษาอังกฤษเข้ามาหนึ่งเล่ม และไม้เลียวหนึ่งอัน เห็นแล้วมันช่างขัดกันเสียจริงกะหน้าตา ด้วยความที่ผู้เขียนเรียนหนังสืออ่อนมาก ของมาก ของมาก..ท่องศัพท์ไม่เคยได้เลย คนอื่นเค้าท่องกันวันละสิบคำ ของผู้เขียนแค่สามคำยังจำไม่ได้เลย ก็จะถูกทำโทษบ่อยๆโดนหยิกที่ต้นแขนบ่อยๆ ถ้าหลบโดนปลายๆนิ้วคุณครูก็..เจ็บจี๊ดดด ซิบๆเลย ตอนหลังชักรู้แกวก็จะไมหลบให้หยิกเต็มๆ อูยย์!..เขียวจนม่วงเลยอ่ะ ยัง ยัง ยังไม่พอโดนยืนคาบไม้บรรทัดหน้าห้อง กางแขนด้วยพร้อมกับยกขาไว้ข้าง เป็นไงล่ะสามารถมะ
ผลพวงก็คือเป็นขัดเบาอ่ะจ่ะ ปวดฉี่แต่ฉี่มะออก แม่ต้องพาไปโรงพยาบาล หยุดเรียน ถ้าเป็นสมัยนี้พ่อแม่เค้าเอาเรื่องครูตายละ แต่สมัยผู้เขียนพอกลับมาบอกพ่อ โดนจ่ะโดนรอบสองพ่อไม่เข้าข้างเราแต่เข้าข้างครูจ่ะ ว่าเราอีกก็ทำไมไม่รู้จักขยันเรียนล่ะ(ก็ทำไมพ่อมาขยันกะแม่ตอนแม่สี่สิบก่าๆ อ่ะ..เค้าก็ง่าว..ง่าว..อ่ะดิ ผู้เขียนมาคิดหาเหตุผลที่ตัวเอง ง่าว ได้ตอนโตเป็นผู้ใหญ่นี่ละจ่ะ แต่ไม่โกรธพระบิดาหลอกนะจ๊ะ)
ทั้งหมดนี่ก็ไม่โกรธคุณครูหรอกน้า แต่ก็น้อยใจ และก็รู้สึกอับอายมาถึงทุกวันนี้ แต่ตอนนี้ไม่อายและเพราะtagนี่ละจ่ะ
เรื่องที่ ๔ คับอกคับใจ อารายเนียะ
เย้!ดีใจจังเลยวุ้ย สอบเข้าเทคนิกได้(อย่ารู้เลยนะเทคนิกอาราย เด๋วพวกมานมาอ่านเจออายมางอ่ะจ่ะ)ได้เห็นพวกป้อจายแว้ววว...ก็เรียนโรงเรียนสตรีมาตลอดอ่ะ ไม่เคยมีเพื่อนผู้ชายเลย(แบบเปิดเผย)พ่อห้ามคบเพื่อนผู้ชาย แหมพูดซะยังกะอยากก..มากก..ม่ายช่าย ก็ป้อจายน่ะมันเป็นของแปลกใหม่น่ะ มันผมสั้นๆตัวแบนๆ(ก็มันไม่มีนมอ่ะ..)ส่ายกางเกงขาลีบๆม่าง(เรียกว่าพวกเดป) ขาบานๆม่าง(เรียกว่าพวกม๊อด) บางคนตูกลีบๆเหี่ยวๆแถมตูกซีดๆอีก เพราะมางส่ายกางเกงซ้ำหลายๆวันบางคนตูกงอนๆ แล้วมางมีอารายตูงๆโด้ยย? โอ้ยม่ายช่ายๆ ก็มางม่ายเคยเห็งอ่ะ ที่สำคัญมางชอบพูดอารายๆให้พวกเราหัวเราะบ่อยๆอ่ะ และพวกผู้เขียนก็มีกันอยู่สามคน(เปิดดูเรื่อ หกสิบ...หย่อน...ห้า...555จะรู้ว่ามีครายม่าง...)พวกเราจะมีที่สุมศีรษะกันอยู่ที่โต๊ะกอไผ่หลังห้องธุรการ หรือถ้าหน้าหนาวก็จะริมสระน้ำหน้าวิทยาลัย แล้วพวกเราก็จะเมาส์...พวกป้อจายที่น่ารักๆทุกๆโคนที่เดินผ่านพวกเราปายย...สนุกสนานจริงงง..
และแล้วก็มาถึงตาเราโดนเองม่าง โอ้ย!มางแค้นสิวๆ (ขำๆอ่ะ)
ผู้เขียนมารู้ทีหลังพวกมานตั้งฉายาเราว่า...
คนแรกเลยป้าออ๊ดจะเป็นคนที่ เวลาเดินสง่างามมากรูปร่างดี คอนี้ตั้งตรงเวลามองจะเอียงคอนิดๆเก๋มาก หน้าตามีเสน่ห์มาก ขนตางอนยาวสวยโดยมิต้องดัดเลย พวกมานตั้งให้ว่าออ๊ดคอเอียง...
ป้าขาวรูปร่างสูงเพรียว สะโพกผายผิวขาวหุ่นดี ฉลาดเรียนเก่งแต่ปากจัด(ไม่ใช่ด่าทอนะ)ขอบอก ร้องเพลงเพราะเป้นนักร้องของวิทยาลัยด้วยน้า พวกมานตั้งให้ว่าขาวโต๊ะสนุ๊ก
ส่วนผู้เขียนพวกมานเวลาเจอ มานจะทักทันทีเลยว่า ไม่สบายปอดบวมป่าว หรือไม่ก็ เป็นไงวะคับอกคับใจอะไรโอ้ย..โย้ย..โหย..อายๆๆอยากจะตัดมันทิ้งซะเลยละ นี่ละนะคอยแต่นินทาเค้า ตัวเราก็โดนนนน....
เรื่องที่ ๕ กัวเด็กจ่ะ กัวเด็ก
เข้ามาอ่าน ด้วยความรู้สึก อยากรู้จักมากขึ้นนะคะ
เพิ่งจาโดน Tag เหมือนกานค่ะป้า ตอนแรกว่าจาเอารูปเที่ยวมาลง เจอ Tag จากน้องตัวดี เลยต้องมานั่งขายความลับตัวเองเลย ว่าแต่ป้าหู้นี่ตอนเด็กๆก้อไม่ใช่ย่อยเลยนะคะ วีรกรรมป้าเนี่ย สุดยอดเลยค่ะป้า 
นะคะป้า
.gif)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
