เด็กที่รอคอยกับการรอคอยที่จะได้ไปเที่ยว

เด็กที่รอคอยทำงานสายการบิน คิดว่าป่านนี้ทุกคนคงจะชินกะข้อนี้แล้ว


การได้ทำงานสายการบิน ประโยชน์ของมันคือเราสามารถจะเดินทางด้วยเครื่องบินในราคาถูกกว่าปกติได้ ไม่ว่าจะเป็นสายการบินที่ตัวเราทำงานอยู่ หรือ ที่อื่นที่เค้าลดราคาให้เพราะเป็นพันธมิตรกับเรา


อย่าง ไปอเมริกากับที่ทำงานเรา จะไปได้ในราคาอาจจะแค่ พัน หรือ พันนิดๆ

หรือ ถ้ากลับไปหาแม่ที่บ้าน บิน 6 ชั่วโมง(ถึงครึ่ง) ปกติไปการบินไทยอาจจะ 2หมื่นห้ากว่าๆ แต่พอเราเป็นพนักงาน ราคานั้นเหลืออยู่เพียงไม่ถึง 7 พัน


คุ้มเนอะ ฟังดูเริ่ดมาก




แต่ในความเป็นจริงก้อคือว่า ด้วยความที่ราคามันถูก มันจึงไม่มีอะไรแน่นอนกับชีวิตทั้งสิ้น จองไว้วันไหนก้อตามทีไม่ว่าจะจองมาแต่เนิ่นๆหรือไปเช็คอินกระเป๋าแต่หัววัน ถ้าหากเค้ามีผู้โดยสารที่จ่ายเต็มราคา เราก้อต้องหลีกทางให้เค้า


การพลาดเดินทาง เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ แทบจะเสมอ ในชีวิตนี้เด็กที่รอคอยต้องคอยเป็นที่ปรึกษาให้เพื่อน ว่าด้วยเรื่องการ "ไปสนามบินดี หรือ ไม่ไปดี" เพราะเพื่อนกลัวไปแล้วจะเสียเที่ยวเนื่องจากโหลดมันดูล้นหลามอยู่ การที่เราจะได้ขึ้นหลังจากผู้โดยสารเต็มราคาได้ขึ้นหมดแล้วนั้น เราจำเป็นต้องมีความเก๋าอยู่ในตัวเองพอสมควร กล่าวคือ ...


ถ้าหากไม่ได้มีอาวุโสทางเลขประจำตัวสูงสุดในบรรดาลูกเรือด้วยกัน หรือ ไม่ได้เป็นพันธมิตรระดับต้นๆรายการ ก้อยังโดนเส้นใหญ่เบียดซะกระเด็นได้เสมอ อันนี้เป็นเรื่องของดวงโคตรๆว่าวันนั้นดวงดีขนาดเป็น The Star ของไฟล์ทนั้นหรือเปล่า


แล้วคนที่มาถาม คือคนที่เคยตกเที่ยวบินมาอย่างน้อยซัก 2-3 ครั้งในชีวิต ในขณะที่เด็กที่รอคอยยังไม่เคยเลย ... อย่าคิดมากขนาดนั้น ไม่ใช่ว่าเด็กที่รอคอยดวงดีขนาดนั้นทุกงวด


แต่เพราะว่า หลายๆครั้งก้อยอมจ่ายเต็มราคาเอง อย่างถ้าจะกลับบ้านตัวเองนี่จ่ายเองมาบ่อยมาก เนื่องจากไม่มีเวลาจะเสีย ไปวันที่เพิ่งลางานได้ แล้วก้อกลับเอาวันที่จะต้องเริ่มงานเลย ก้อบ่อยอยู่ ขืนเสี่ยงชีวิตกับความไม่แน่นอน ก้อคงจะโดนเค้าเชิญออกจากงานอย่างแน่นอนสักวัน


ก้อมีทั้งข้อดีและข้อเสียเหมือนกัน บางครั้งยังนึกอยู่เยว่าอาชีพอื่นที่ได้เดินทางฟรี ได้เที่ยว แถมไม่ต้องออกเงินเองเลยเนี่ย มันก้อมีอยู่นะ แต่ความสามารถเราคงไม่ถึงแน่ๆ


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


ที่ว่าจะไปเที่ยว ก้อเพราะว่า แม่จะบินมาหา จะอยู่ด้วยกันตั้งแต่วันที่ 10 กว่า จนถึงเกือบสิ้นเดือน วันนี้เด็กที่รอคอยจึงไปซื้อตั๋วสำหรับตนเองและแม่


กะว่าจะขอเป็นชวนป๋วยปีแป่กอ พาแม่เที่ยวญี่ปุ่นซักหน่อย โดยที่เราจะเลี้ยงแม่เอง โอ้! หรูอีกแล้ว โครงการ


ตั้งใจจะไปกับสายการบินตัวเอง วันจองละโล่งเชียว เด็กที่รอคอยก้อดีใจมากมายเพราะจ่ายค่าตั๋วน้อย เท่ากับ การได้เซฟเงินไว้ใช้จ่ายในเรื่องอื่นมากขึ้น ... โล่งใจมาได้อาทิตย์นึงจนกระทั่ง มะคืนนี้น่ะแหละ


พอเช็คโหลดอีกที .... นี่ล่ะนะเค้าถึงว่า ความไม่แน่นอน มันก้อคือความไม่แน่นอน เพราะล้นทะลักยังกับแจกเที่ยวบินฟรี โอ๊ยยยยยย .... สมองจะระเบิดออกมาตรงนั้นซะให้ได้ เพราะนอกจากจะเป็นคนที่แสนขี้เกียจเรื่องการแพลนเส้นทางเที่ยว(ซึ่งหมายความว่า ยังไม่ได้แพลนให้เสร็จสรรพเลยแม้กระทั่งตอนที่มาอัพบล๊อค ก้อยังไม่ได้เริ่มโครงการ ) ตั๋วของพันธมิตรก้อยังไม่ได้ซื้อ แล้ววันเสาร์มันเปิดทำงานแค่ครึ่งวัน เด็กที่รอคอยนอนเช้าตื่นเย็นมาซะหลายวัน แล้วขณะนั้นที่ได้รู้ความก้อเป็นเวลาประมาณ ตี3 กว่าๆ น้ำท่ายังไม่ได้อาบ ( ... ซึ่งก้อเป็นแบบนั้นอยู่บ่อยๆ )


ถึงกับต้องตาเหลือกมารีบอาบน้ำเข้านอน แล้วตั้งนาฬิกาปลุก 3 เรือนด้วยกัน เพราะรู้ตัวดีแล้วว่า การตื่นเจ็ดโมงครึ่งเพื่อปฏิบัติภารกิจของเรา มันช่างเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เอาซะเลย สรุปนอนตี4 ตื่น 7 โมงครึ่ง โดยมีมือถือทำหน้าที่เป็นนาฬิกาปลุกถึง 3 เครื่องด้วยกัน


เครื่องนึงอยู่หัวนอน เครื่องนึงอยู่หน้าโต๊ะปลายเท้า อีกเครื่องต้องเอื้อมไปทางขวาประมาณ ศอกกว่าๆเพื่อจะปิด


ทรมานมากกกกกกกกกกกกก .......... การตื่นเช้าเนี่ย มันทรมานมากกกกกกกก ...... แต่ก้อจะพยายามกลับมาเป็นชีวิตแบบมนุษย์ทั่วไปนะ แม้จะชอบกลางคืนมากกว่าก้อตาม


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


อยากจะเล่าต่อ แต่ใคร่อยากจะไปอาบน้ำแล้วก้ออ่านหนังสือเพื่อแพลนเส้นทางการเดินทาง ดังนั้น จึงควรจะเลือกอย่างหลัง เพราะไม่งั้นความพยายามทั้งหมดมันจะสูญเปล่าเอาได้


ที่จริงรู้สึกตื่นเต้นเหมือนกันนะ ได้พาแม่เที่ยว เด๋วจะพาขึ้นไปหอคอยโตเกียวด้วย เพราะไปดูหนังเรื่อง Tokyo Towers : Mom and me, and sometimes Dad มา ชีวิตตัวเอกในเรื่องคล้ายชีวิตเด็กที่รอคอยเลย หลายๆอย่าง จนกลั้น้ำตาไม่อยู่ ...แซ่บ เอ๊ย! ซาบซึ้งมาก ใครยังไม่ได้ดูแล้วชอบแนว ดราม่า จะลองไปดูซักครั้งก้อน่าจะดี ที่เครือ apex นะคะ


ส่วนค่ำคืนนี้ เด็กที่รอคอยขออำลาไปก่อน แล้วจะกลับมาพร้อมกับทริปไปญี่ปุ่น 2 คืน 3 วัน อย่าลืมมาปูเสื่อรอชม เพราะชวนป๋วยทำหน้าที่ทุกอย่างตั้งกะ หาวันเดินทาง หาตั๋วเครื่องบิน ซื้อและจ่ายตั๋วเครื่องบิน แพลนการเดินทาง จองโรงแรม และแถมยังต้องไปคอยเช็คเรทเงินเพื่อแลกเงินเยนแทบทุกวันมาตลอด สามอาทิตย์นี้ แทบจะกลายร่างเป็นชวนป่วย เลยล่ะ


แต่จะบอกว่า สุดท้ายแล้ว ตั๋วที่อยู่ในมือ มีถึงสายสามการบินด้วยกัน เห็นแล้วมึนตึ๊บ ... กระเป๋าเบ๊า .... เบา ไปโขเลยล่ะ




....





ญี่ปุ่นน่ะ ไป 2 คืน 3 วัน



แต่ ยุโรป น่ะไป 10 วัน ถ้าใครไม่มาปูเสื่อรอ เราขอเตือนว่า อย่ามาน้ำตาตกทีหลังนะจ๊ะ!!!

Create Date : 11 พฤษภาคม 2551		6 comments
Last Update : 11 พฤษภาคม 2551 4:10:42 น.
Counter : 886 Pageviews.
Share Tweet