แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2548
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
9 พฤศจิกายน 2548
 
All Blogs
 

เอ่อ...สรุปว่า....?

ห้าโมงเย็นของวันอังคาร


ขณะที่เด็กที่รอคอยกำลังอยู่ในระหว่างเตรียมร้าน ก้อให้บังเอิญสังเกตเห็นกระทงชายนายนึงยืนด้อมๆมองๆเมนูหน้าร้านอยู่ แต่ไม่ได้สนใจเพราะเห็นว่ากำลังคุยทอสับมือถือ เข้าใจว่าคงโทรไปหาทางบ้านเพื่อจะไถ่ถามว่าจะสั่งอะไรจากที่นี่กินดี ........


เพียงครู่เดียวจากนั้นในขณะที่เด็กที่รอคอยกำลังสต๊อคเครื่องดื่มในตู้เย็นโดยหันหลัวให้ประตูทางเข้า ก้อพลันยินเสียง ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!! ยังนึกในใจ ...


บิดาเมิงงงงง จะเคาะทำส้น............................... ตึกอะไรขนาดนั้น อยู่แค่นี้เอง ได้ยินโว้ยหูไม่หนวก


แต่อนิจจา เมื่อหันหน้าไปที่ประตูก้อพบว่า ลูกค้าคนที่มายืนอยู่หน้าร้านโถมตัวเข้ามาเอาหน้าแนบกระจกประตู
ซะราวกับเป็นตุ๊กแกกลับชาติมาเกิด



น้อยๆหน่อย ... กรูเนี่ย คนเช็ดกระจกนะเว่ย แม้จะนึกแค้นเคืองอยู่ในใจ แต่เด็กที่รอคอยก้อต้องรับหน้าลูกค้าตามปกติด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างที่โดนฝึกฝนมา


พินิจพิจารณาดูแล้ว เป็นเด็กรุ่นหนุ่มไม่เกินยี่สิบปี สูงราว170เซ็นติเมตร ผิวขาว ใส่หมวกแก๊บสีน้ำเงิน ใส่เสื้อแจ๊คเก็ตแขนยาวสีแดงแถบน้ำเงินสไตล์เด็กเล่นสเก็ตบอร์ด แต่ไม่เท่ห์ขนาด... กางเกงแบบขาสามส่วน สวมรองเท้าผ้าใบแบบหุ้มข้อ


เอ๊ะ... นี่ชั้นเป็นแค่พนักงานเสิร์พใช่มั้ย ไม่ใช่เป็นหน่วยสังหารพิเศษแบบ Jason Bourne ใช่มั้ย


กระทงชายนายนั้นก้อได้ปฏิสัมพันธ์กับเด็กที่รอคอยอย่างไม่น่าเชื่อว่า จะเป็นคนปกติ เพราะพูดจาโคตรจะไม่รู้เรื่อง เริ่มต้นก้อมาบอกว่า ร้านควรเปิดได้แล้ว เอ๊า!ทำไมมาทำรู้ดีกว่าเจ้าของล่ะวะ แถมมันยังชี้ให้ดูที่ป้ายเวลาเปิดร้านเราด้วยนะ แต่เด็กที่รอคอยก้อไม่อยากจะพูดมาก เลยบอกว่า ร้านเปิดห้าโมงครึ่ง มันยังย้ำอีก ว่าใช่สิ เปิดได้แล้ว


กรูจะเปิดได้ไงล่ะไอ้หนู

ก้อนี่มันห้าโมง!!


เอาใหม่.... เรื่องเวลาเคลียร์ไปแล้ว กระทงชายนายนั้นก้อถามอีกว่า ร้านเราขายอาหารอะไรที่ไม่ใช่อาหารไทยมั้ย เด็กที่รอคอยก้อเกือบจะบอกไปแล้วว่า รบกวนช่วยเดินถอยหลัง หันขวา แล้วตรงไปสุดทางแล้วเลี้ยวซ้าย



จะเจอ ร้านอาหาร และ อินเดีย นะจ๊ะ.........


แต่ยังไม่ทันได้พูดเลย ไอ้หมอนี่มันดันชิงถามมาซะก่อนว่า ร้านปิดกี่โมง เด็กที่รอคอยก้อตอบไปว่า ครัวปิดสามทุ่ม ปกติเราก้อตอบแบบนี้ แต่ครั้งนี้น้องเค้าไม่เคลียร์ค่ะ เค้าเลยถามอีกว่า ไม่ใช่ ร้านน่ะปิดกี่โมง

เด็กที่รอคอยเห็นท่าไม่ค่อยดี ... มันบ้ารึเปล่าวะ แต่จะให้มาตอบว่าปิดกี่โมง จะให้ตอบได้ไงล่ะ เกิดมันไม่บ้า แล้วมันจะเอาพวกมาขโมยของ มิซวยเรารึ ก้อเลยเลี้ยงตอบไปว่า หลังสามทุ่มเราไม่เซอร์วิซคนนอกแล้ว แต่มันยังมีหน้ามาบอกว่า ในป้ายเขียนไว้ว่า 5.30pm til late นี่ แล้วทำไมปิดสามทุ่ม


...........


เด็กที่รอคอยก้อเลยตอบไปเลยว่า วันธรรมดา สามทุ่ม มันก้อดึกแล้ว หมายังไม่มีออกมาเดินเลย แต่ถ้าวันศุกร์เสาร์ก้อปิดดึกกว่านั้นหน่อยเพราะหมาไม่เดินแต่พอจะมีคนเดิน ....โอ้ คราวนี้เงียบไปได้เว้ยเฮ้ย


แต่ยังครับ มาอีกคำถาม ว่า ใครทำอาหารที่นี่ อ้าว...ก้อเชฟสิคะคุณ กระทงชายนายนั้นเลยชี้มาที่เด็กที่รอคอยว่า เธอเป็นเชฟใช่มะ เด็กที่รอคอยตอบว่าไม่ใช่

เจือกบอกว่า ทำไมไม่ใช่เชฟ ...อ้าว ก้อกรูไม่ใช่เชฟไง ถามมาได้ว่าทำไม


พอถึงตอนนี้ก้อเริ่มเดาเอาแล้วว่า อาจจะมีอยู่สองทาง คือ หนึ่ง ...บ้า กับ สอง ... ติดยา แล้วกำลังเมายาอยู่ เพราะไม่ได้กลิ่นเหล้าหรือบุหรี่ สงสัยโด๊ปมาแฮะ พอดีว่ากระทงชายนายนั้นขอเมนูเทคโฮม ก้อเลยให้ไป แล้วหันไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทันที


แคล้วคลาดไปที สาธุ!


@@@@@@@@@@@@@@@@@@


แต่ว่า เหนือฟา ยังมีไม้โท เรื่องนี้มีก๊อกสองอย่างช่วยไม่ได้ ...


น้อง ก. รับโทรศัพท์ตอนราวๆห้าโมงใกล้จะครึ่ง เห็นทำหน้ายุ่งๆเด็กที่รอคอยเลยรับมาพูดเองเพราะคิดว่าคงฟังไม่เข้าใจ ก้อได้ความว่าเค้าสั่งเทคโฮมนั่นแหละ แต่จะเอาสะเต๊ะใส่น้ำมันหอย เด็กที่รอคอยก้อตอบไปว่าทำไมได้ แต่ลูกค้าก้อมีทีท่างอแงจะเอาซะให้ได้


แต่เอ...

เสียงมันคุ้นๆนะ อย่าบอกนะว่า .......


ไวดังความคิด เด็กที่รอคอยถามทันทีว่า เมื่อครู่นี้เข้ามาที่ร้านใช่มั้ย แต่ลูกค้าตอบว่า เปล่า...ไม่ได้ไป แต่ลางสังหรณ์เด็กที่รอคอยมันแรงกว่าที่จะเชื่อในน้ำคำคนผู้นั้น จึงตัดสินใจขอให้ช่วยถือสายโทรศัพท์ไว้ก่อน แล้วตัวเราเองก้อเปิดประตูไปชะโงกหน้าดูที่บริเวณร้าน


เชื่อมั้ย .... ซ้ายมือ ไม่ไกลจากหน้าร้าน (แค่ราวๆไม่เกินร้อยเมตร) มีพุ่มไม้ใหญ่อยู่พุ่มนึงบนฟุตบาท หลังพุ่มไม้นั้นมีป้ายรถเมล์ซึ่งมีม้านั่ง และบนม้านั่งนั้น


ก้อมี ไอ้กระทงชายนายนั้นนั่งอยู่อ่ะ!! โอ้แหมนี่!แล้วจะมาสะตอทำไมยะว่าไม่ได้เข้ามาที่ร้าน อีแบบนี้มันไม่โง่นะเฟ้ย แต่เผอิญโง่กว่าเด็กที่รอคอยเท่านั้นเอง วินาทีนั้นสมองก้อความคิดแล่นพรวดพราดประดุจความเร็วแสง ว่าจะจัดการมันยังไงดี


เมื่อสั่งอาหารเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว เด็กที่รอคอยก้อบอกราคาค่าอาหาร ซึ่งตกราวๆ $20กว่าดอล แล้วก้อหยอดให้ด้วยว่า


รบกวนช่วยเดินจากป้ายรถเมล์มาจ่ายเงินก่อนด้วย ออร์เดอร์นี้จะเสร็จตอนหกโมง

เชื่อแมะ ........ มันอึ้ง แล้วตอบว่า "ป้ายรถเมล์อะไร ไม่รู้เรื่อง!" อ้าวเฮ้ย!! ยังงี้มันสะตอกันชัดๆ อย่า!!อย่ามาโกหกกันดีกว่า เห็นชัดตำตา เสียงเมิงนั้นกรูก้อจำได้

ขออธิบายก่อนนะคะว่าไม่ได้มีปัญหากับการที่จะต้องขายของให้เค้า



แต่ปัญหามันมีว่า เค้าแสดงตัวว่าเค้าไม่ปกติ แล้วเราจะรับผิดชอบไหวเรอะ ลูกค้าแถวนี้มักจะมีบ้าๆโผล่มาแบบนี้อยู่เหมือนกัน เกิดว่ารายนี้ไม่มารับของ ของก้อเสียเปล่า หรือว่ามารับแต่ไม่จ่ายเงิน หรือ จ่ายเงินแต่กินไปจนหมดแล้วบอกว่าไม่อร่อยจะเอาเงินคืน

เรื่องมันจะยาวกว่านี้... แล้วดูท่าทางไม่น่าไว้วางใจด้วย สรุปก้อคือ ตรูไม่ขายเลย ดีก่า


เด็กที่รอคอยก้อย้ำไปว่า ต้องจ่ายเงินก่อนจึงจะส่งออร์เดอร์ให้ในครัวได้ ช่วยเดินมาจ่ายด้วย ไอ้หมอนี่มันก้อยังอิดออดว่า ไม่ได้อยู่ที่ป้ายรถเมล์ จนสุดท้ายมันก้อถามขึ้นมาว่า แล้วรู้ได้ยังไงว่ามันอยู่ที่ป้ายรถเมล์ เด็กที่รอคอยต้องพยายามกลั้นหัวเราะซะแทบตายก่อนจะตอบไปว่า


ก้อ เห็น อ่ะ เด๊ะ!! อย่ามาตอแหลลลลลกันดีกว่าน๊าไอ้หนูเอ๊ยยยยยยยยยยยยยย!!!


ก้อเลยเป็นอันว่ามันไม่มาจ่าย และบอกบ๊ายบายกับเรา และเราก้อไม่ได้ส่งใบออร์เดอร์ให้ในครัว แต่เด็กที่รอคอยวางสายเค้าปุ๊บ ก้อไปเปิดประตูชะเง้อดูว่า มันอยู่ไหนแล้ว ภาพที่เห็นตรงหน้าก้อคือ มีรถเมล์คันนึงจิดอยู่ตรงป้ายนั้นและเหมือนจะจอดนานนิดหน่อย ... ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น แต่เด็กที่รอคอยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งหัวใจ



และแล้วเราก้อรอดมาได้ พ้นเวรพ้นกรรมไปซะที........



..........................




แต่คำถามนึงที่ผุดขึ้นมาในใจ และไม่อาจจะห้ามมิให้ตัวเองยิ้มได้ ก้อคือ...........





คนขับรถเมล์คันนั้น ป่านนี้จะเป็นยังไงมั่งน๊า









สรุปว่า ..........


คนบ้า กับ คนบ้า เท่านั้น จึงจะคุยกันรู้เรื่อง!









 

Create Date : 09 พฤศจิกายน 2548
13 comments
Last Update : 18 พฤศจิกายน 2548 3:21:11 น.
Counter : 937 Pageviews.

 

อิอิ.........

 

โดย: ครีเอทีฟ หัวเห็ด 9 พฤศจิกายน 2548 6:07:43 น.  

 

แวะมาอ่าน จ๊า

เด็กที่รอคอย - คุยกับตานั่นรู้เรื่อง แปลว่าอะไรน๊า

อิอิ

 

โดย: loveme_loveu 9 พฤศจิกายน 2548 8:18:34 น.  

 

ผมคงคุยกับเขาไม่รู้เรื่องแน่ ๆ

 

โดย: 9A 9 พฤศจิกายน 2548 12:51:45 น.  

 

มีความอดทนสูงจริงๆค่า

 

โดย: Batgirl 2001 9 พฤศจิกายน 2548 21:57:38 น.  

 

อะโห เพลงประกอบกับเรื่องเข้ากันมั่กๆ

อ่านแล้วรู้สึกว่า eq ของเราเองช่างต่ำเตี้ยเมื่อเทียบกับอ้อน เป็นเราคงไม่ทนได้ถึงปานนั้นแน่ ว่าแต่เวลาอ้อนเจอแขกประเภทฟาดเรียบ แล้วบอกว่าไม่อร่อยไม่ยอมจ่ายเงินนี่ อ้อนจัดการแขกนรกพวกนี้ยังไงอ้ะ

 

โดย: วีวี่ IP: 203.151.140.117 10 พฤศจิกายน 2548 3:17:03 น.  

 

ยังดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เฮ้อ เจ้าของ blog ตัวแค่นี้แต่ใจกล้าเจงๆ

 

โดย: darknight IP: 58.8.243.22 10 พฤศจิกายน 2548 7:43:38 น.  

 

โอว์... สวัสดีชาวโลก ขอต้อนรับสู่อาณาจักรของเด็กที่รอคอย แม้มันจะบ้าๆไปหน่อยนะวันนี้ ...


darknight <<< ที่จริงชื่อนี้มันก้อยังยาวอยู่นา เรียกว่าดำอย่างเดียวเลยดีมั้ยจ๊ะ อืมม..ก้อไม่ไดใจกล้าอะไรหรอกจ้ะ ใจจริงก้ออดคิดไม่ได้เหมือนกันว่าถ้ามันไม่จบแค่นั้นแล้วจะเอายังไงต่อดี กลัวจะเป็นอย่างเรื่อง Of mice and men ง่ะ... เด็กที่รอคอยอาจจะแหลกคามือที่เค้ายื่นมาบีบคอ เสียชีวิตเปล่าๆเอาได้



วี่ <<< ขอบคุณหลายๆวี่ อ้อนดีใจมากที่ได้ยินวี่พูดแบบนั้นจริงๆนะ เพราะอ้อนรู้ตัวดีว่าอ้อน eq สุดแสนจะต่ำ เวลาเจอแขกประเภทนั้นน่ะเรอะ แรกๆพ่ออ้อนอยู่คุมก้อยอมๆให้เค้าไปซะหมดล่ะนะ มักจะมีแถมหรือมีลดราคาให้ แต่ไม่รู้สินะวี่ อ้อนเป็นพวกมั่นใจว่าเราทำดีแล้วและทำดีกว่าคนอื่นล่ะมั้ง อ้อนเลยไม่ค่อยยอมให้เท่าไหร่นอกจากว่า ยำเนื้อที่เค้าบอกว่าเนื้อเหนียว มันจะเนื้อเหนียวจริงๆ แต่ถ้าบอกว่าแกงที่มาจากหม้อเดียวกัน หรือกาแฟที่เป็นเมล็ดพันธุ์เดียวกันแล้วบอกว่าไม่อร่อยโดยที่คนอื่นๆบอกว่า อร่อยมากเนี่ย อ้อนไม่ยอมให้เค้าลอยนวลอ่ะ

ประโยคเด็ดที่เคยปล่อยไปแล้วเมื่อล่าสุดในปีนี้

ลูกค้า : ไม่อร่อยเลย ไม่อยากเชื่อว่าเสียเงินเท่านี้แล้วจะได้รับคุณภาพแค่นี้ ชั้นไม่แฮปปี้ ช่วยจัดการเรื่องลดราคาด้วยนะ ชั้นไม่ขอจ่าย

เด็กที่รอคอย : เกรงว่าจะไม่ได้นะคะ ประเดี๋ยวดิชั้นจะขอโทรศัพท์เรียกตำรวจมาช่วยเคลียร์ก่อน มั่นใจว่าจะทำให้คุณแฮปปี้ขึ้น


ให้เดาว่าตอนจบเป็นยังไง ....


คุณ Batgirl 2001 <<< ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเยี่ยมกันอีก


นอกนั้นยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเลยแฮะ หวัดดีค่ะคุณ ครีเอทิฟหัวเห็ด คุณ loveme_loveu คุณ9A <<< เด็กที่รอคอยไม่ได้บ้าซะหน่อยน๊า














เด็กที่รอคอย โคตรบ้าตะหาก

 

โดย: เด็กที่รอคอย 11 พฤศจิกายน 2548 0:55:39 น.  

 

ก๊ากกก อ่านแล้วใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆแทนเลยนะคะเนี่ย เจออะไรไม่เจอ เจอคนบ้า ฮา

เพลงประกอบได้ใจมากค่ะ

 

โดย: ลูกสาวอีฟ IP: 203.188.17.11 14 พฤศจิกายน 2548 2:16:45 น.  

 

^
^
^

อ่ะลูกสาวอีฟ เด็กที่รอคอยน่ะกุมขมับอยู่นานเหมือนกัน เพราะทีแรกก้อไม่รู้จะทำไงกะกระทงชายนายนั้นดี

พอดีไม่ได้ดู คดีเด็ด มาซักพักแล้ว เลยลืมๆวิธีจัดการคนบ้า

 

โดย: เด็กที่รอคอยเป็นไรไม่รู้กินแต่ของหวานๆ... IP: 211.29.212.172 16 พฤศจิกายน 2548 1:43:04 น.  

 

พักนี้ไม่รู้เป็นไง เจอแต่คนบ้า

 

โดย: แล้วเข้ามาทำบ้าไรเนี่ยตู IP: 61.91.144.55 16 พฤศจิกายน 2548 19:33:37 น.  

 

เอิ๊ก ลูกค้าแบบนี้ไม่ไหวอ่ะ บางทีมุ๋มอาจจะไม่รุ้ว่าควรจะจัดการยังไงดีด้วยซ้ำนะเนี่ย

ว่าแต่ช่วงลอยกระทงที่โน่นมีจัดงานอะไรบ้างป่ะคะ ได้ไปเที่ยวมาบ้างรึเปล่า? น่าจะมีบ้างนะ เห็นที่ญี่ปุ่นก็จัดกันนิดๆหน่อยๆ

เข้ามาบล็อกคุณอ้อนทีไรมีเรื่องเผ็ดร้อนทุกทีเลย อ่านแล้วหนุกหนาน

 

โดย: Fruit_tea 16 พฤศจิกายน 2548 21:34:38 น.  

 

55555555555555555
ลูกค้าอะไรกันเนี่ย ถ้าตู่เจอคงสนุกเนอะ
เวลาเจอคนประเภทนี้ตู่ชอบตะล่อมคุยไปเรื่อยอะ

ซักพักก็ได้ข้อมูลมาเก็บไว้ในสมอง(ส่วนชั่วคราวเท่านั้น)
วิเคราะห์คนสนุกออกน้าพี่อ้อน

ปล. อยากได้เพลงอะค่ะ

 

โดย: =too= 17 พฤศจิกายน 2548 3:07:38 น.  

 

อ่ะ ตู่... ตะล่อมไม่ไหวนะ ถ้าตัวพอๆกันยังพอกล้อมแกล้ม ไอ้นี่มันตัวบะเร่อ เด๋วยื่นมาบีบคออ้อนหักดังกร๊อบ! ตอนไม่ได้ดังใจมากๆเข้าให้ มันจะไม่ดีนา ...


เด๋วส่งเพลงให้ทางน้องแมวละกันนะคะ



คุณมุ๋ม<<< อ๊ะ จริงด้วยสินี่เขาลอยกันไปแล้วสินะ ไม่รู้เรื่องเลยอ่ะเห็นแม่พูดๆเหมือนกันว่าจันทร์เต็มดวง ไม่ได้ลอยมาจะยี่สิบปีแล้วล่ะค่ะ ทำงานทำงานแล้วก้อทำงาน อยู่แค่นี้เองชีวิตอ้อน ว่าแต่หายป่วยแล้วใช่มั้ยคะ



คนนั้นน่ะ .... ที่เข้ามาแล้วบอกว่าพักนี้เจอแต่คนบ้า <<< ยินดีด้วยค่ะ

 

โดย: เด็กที่รอคอย 18 พฤศจิกายน 2548 3:35:25 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


เด็กที่รอคอย
Location :
กรุงเทพ Australia

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]




จะเป็นกรวดหรือเพชร ถ้าไปนึกรักมันเข้าแล้วหายไปเมื่อไรก็เสียดาย ยิ่งรักมากก็ยิ่งเสียดายมาก บางคนถึงกับเสียคนไปก็มี


"ถ้าเราไม่อยากทุกข์มากไม่อยากเสียคน ก็อย่าไปรักอะไรให้มากนัก ถึงจะรักก็ต้องรู้กำพืดว่ามันเป็นเพชร หรือเป็นกรวด"


ถ้ารู้ราคาจริงๆของมันเสียแล้วถึงมันจะหายไป เราก็จะไม่เสียดายมากนัก

(จาก "สี่แผ่นดิน" โดย ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช)

สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539
ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่และอ้างอิง
ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของข้อความ
ในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้เพื่อการค้า
โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร
ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดี
ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
Friends' blogs
[Add เด็กที่รอคอย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.