ฝนตกปรอยๆในวันหยุด ... สมองแล่น จนอยากเขียนตลอดไป...กับหัวใจที่ไม่รู้ว่าสลายแล้วเหลืออยู่แค่ไหน I do not love you as if you were salt-rose, or topaz, ฉันมิได้รักเธอดังเช่นกุหลาบหินหรือบุษราคัม or the arrow of carnations the fire shoots off. หรือเช่นก้านดอกคาร์เนชั่นที่เปล่งแสงไฟประกายล้ำ I love you as certain dark things are to be loved, ฉันรักเธอดังเช่นบางสิ่งอันแสนมืดดำ แต่ก็ควรค่าที่จะรัก in secret, between the shadow and the soul. แม้จะรักได้เพียงในความเงียบอย่างลับๆ สลับในระหว่างเงาและวิญญาณ I love you as the plant that never blooms ฉันรักเธอดังเช่นพืชไม้ที่ไม่เคยผลิบาน but carries in itself the light of hidden flowers ทว่าอบอวลไปด้วยแสงสว่างอันแสนหวานของดอกไม้ที่ซ่อนอยู่ภายใน thanks to your love a certain solid fragrance, ขอบใจในความรักนั้นจากเธอและกลิ่นหอมหวานชวนพิสมัย risen from the earth, lives darkly in my body. ที่กรุ่นกลิ่นไอจากพื้นแผ่นดินใหญ่ ซึมซับกำจายสู่ร่างกายฉัน I love you without knowing how, or when, or from where. ฉันรักเธอโดยที่ไม่รู้ว่ามันมาอย่างไร เมื่อไหร่ และจากที่ไหน I love you straightforwardly, without complexities or pride; รักอย่างง่ายๆ โดยในใจไม่คำนึงถึงความวุ่นวายหรือศักดิ์ศรี so I love you because I know no other way และนี่คือความรักของฉัน ที่ไม่รู้ว่ารักแบบอื่น คือรักอย่างไร than this: where I does not exist, nor you, นอกเหนือไปจากนั้น ที่ใดไม่มีฉัน ที่นั่นย่อมไม่มีเธอ so close that your hand on my chest is my hand, สองเราอยู่ใกล้ มือเธอที่อยู่บนอกฉันหลอมรวมกันเป็นมือฉัน so close that your eyes close as I fall asleep... ใกล้ชิดกันเสียจนเมื่อยามที่เธอหลับตา ก็พาให้ฉันนิทราเช่นกัน... @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ บทกวีนี้ เป็นลิขสิทธิ์ของ Pablo Neruda (1904-1973) และเคยได้ถูกนำมาแปลเพื่อภาพยนตร์เรื่อง Patch Adams แต่เด็กที่รอคอยไม่ได้มีภาพยนตร์เรื่องนี้ดูอยู่ตรงหน้า จึงแปลด้วยตนเองอย่างไม่แน่ใจว่าภาษาที่ใช้ ถูกต้องเหมาะสมหรือไม่ หากผิดพลาดหรือละเมิดงานแปลในลิขสิทธิ์ของใคร ขอได้รับการให้อภัยมายัง ณ ที่นี้ด้วยค่ะ   Create Date : 06 พฤษภาคม 2549 10 comments Last Update : 13 พฤษภาคม 2549 4:25:41 น. Counter : 1015 Pageviews. Share Tweet

แดฟโฟดิล ดอกไม้ที่เหมาะสำหรับความรักของเพื่อน แสดงถึง น้ำใจไมตรี และความเอื้ออาทร ซึ่งกันและกัน   โดย: หนูอุ๋ม (tenno_jung ) 6 พฤษภาคม 2549 16:09:16 น.

ยังอยู่เมืองไทยเหรอคะ ดีจัง มุ๋มนึกว่ากลับไปแล้ว เดี๋ยวไว้โทรไปคุยนะคะ เรื่องของความรัก เอ่อ ไม่ค่อยถนัดแฮะ ระวังฝนตกช่วงนี้ด้วยละกันนะคะ   โดย: Fruit_tea 6 พฤษภาคม 2549 20:09:33 น.

ขอบคุณอ้อนที่ไปเยี่ยมบล็อกน้า~~~~ พูดไปจะหาว่าโม้แต่ว่ามันจริงๆ นะ กำลังคิดถึงอ้อนอยู่เหมือนกัน แปลกดีเป็นคนที่จู่ๆ คิดถึงใครคนนั้นก็จะติดต่อมา เช่นกำลังคิดถึงเพื่อนคนหนึ่งเพื่อนคนนั้นก็โทรมาหาพอดีแบบเนี้ย ตกลงอ้อนไปเหมาฮาเลควินมาเหรอ เรื่องชี้คหรือทะเลทรายที่อ้อนเล่าเนี่ย ตอนเด็กๆ สมัยอ่านนิยายโสภาค สุวรรณครั้งแรกก็ชอบนะแต่พอต่อๆ มาก็คงจะไม่เหมือนกัน (แต่ไม่ถึงกับประสบการณ์จริงแบบอ้อน ) อ้อนสบายดีมั้ยเนี่ย หวังอยู่เสมอว่าอ้อนจะสบายดี   โดย: vee vee' 6 พฤษภาคม 2549 20:27:08 น.

หืมม์ กวีหวานจังครับ ตกลงเรื่องงานเรียบร้อยดีมั๊ยครับ (จะได้เริ่มต้นทวงเค้กต่อ)   โดย: เซียวเปียกลี้ 7 พฤษภาคม 2549 10:38:36 น.

สวัสดีค่ะ ไม่ได้แวะมาบล็อคนี้ตั้งนาน พอดีไปเจอของไม่ค่อยดีต่อสุขภาพจิตมาเลยเอามาแบ่งปันให้ไปดูค่ะ //www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A4350785/A4350785.html   โดย: Miran 9 พฤษภาคม 2549 19:23:33 น.

คุณ Miran <<<หวัดดีค่ะไม่เจอกันนานเลย สองปีได้แล้วมั้ง เด็กที่รอคอยไปดูกระทู้มาแล้วนะคะ .... ก้อ เอ่อ ....อึ้งไปเหมือนกันน่ะ ภาพมันหลอนชอบก๊ล.... คุณเซียว <<< เรื่องงานยังไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ค่ะ คาดว่าเค้กคงไม่มีเลี้ยง เพราะว่าซื้อมาแล้วมันจะเก็บไม่ได้นาน เสียของเปล่าค่ะ แต่คงต้องรอคุณเซียวฯเหมาไอติมมาให้ชิมทั้งลิตรแทน เพราะไอติม มันเก็บได้นานแม้ละลายแล้วก้อแช่ใหม่ได้ค่ะ! วี่ที่ร๊ากกกก<<< คิดถึงอ้อนเหมือนกันเรอะดีใจจัง ส่วนการ์ตูนชุดนั้น อ้อนได้มาอยู่ในกำมือทั้งหมด สี่เรื่องจ้ะ คือคู่หมั้นกำมะลอ เรื่องอะไรไม่รู้ที่เกี่ยวกะทะเลทรายๆเนี่ยสองเรื่อง แล้วก้อเป็นเรื่องร่วมสมัยอีกเรื่องนึง คนเขียนคนเดียวกะที่วาดเรื่อง RED (ที่นางเอกเคยเป็นสาวโย่งปอนๆ แต่ตอนหลังกลับได้เป็นซุปเปอร์โมเดล...เอ วี่น่าจะได้อ่านแล้วล่ะเนอะ ) ยังไม่ได้อ่านเลยจ้ะเพิ่งซื้อมาวันนี้เอง เมียงมอง Alexandrite เล่ม5 ก้อไม่มีออกมาเลย ... อ้อ แต่ได้ เอล เล่ม 7 เป็นมือสองมาแทนแฮะ... สภาพยังดีอยู่เลยด้วย ประหยัดเงินได้ครึ่งนึง นอกนั้นก้อ .... 40 บาทตามป้าย ... เซ็งเหมือนกันเวลาควักเงินจ่าย แต่ก้อต้องกลั้นใจให้เค้าไปแล้วรีบฮุบการ์ตูนมาไว้ในมือ กลัวจะเปลี่ยนใจ เอาการ์ตูนคืนเค้า แล้วเอาเงินกลับมาซื้อข้าวกินน่ะ ไม่ใช่อะไร อ้อนก้อสบายดีตามประสาจ้ะ หมู่นี้เครียดกว่าปกติอันนี้ขอยอมรับโดยไม่โต้แย้ง เล่นเอาโรคภัยรุม คือเวลาเครียดแล้วมันจะวูบน่ะ เพราะพักผ่อนไม่พอ แก่แล้วก้องี้ล่ะเนอะ ตอนนี้พยายามไม่คิดมากแล้วเหมือนกัน แต่มาเมืองไทยงวดนี้ทรมานจิตใจไปหมดเลยจริงๆนะ หลายด้านรุมกันเลย อ้อนก้อเหนื่อยเหลือเกินแล้วล่ะ ขอบใจวี่มากนะที่นึกถึงกัน หวังว่าวี่ก้อคงสบายดี ยุ่งหัวฟูตามประสาวี่เช่นกัน คุณมุ๋ม <<< รอคุณมุ๋มว่างก่อนก้อได้ค่ะ คิดถึงอยู่เหมือนกันไม่มีโอกาสได้ติดต่อเท่าไหร่เลยเพราะตอนหลังอ้อนไม่ค่อยอยู่บ้านตัวเองเท่าไหร่ ใช้เน็ตแต่ละทีต้องรีบทุกครั้ง จะโทรหาก้อหาเบอร์ไม่เจอ น่ากลัวอ้อนเอาไปจดไว้แต่ไม่ได้เม็มเข้าน่ะค่ะ อ้อนมักจะอยู่กับที่ตอนช่วงสี่ห้าทุ่ม ดึกก้อโทรมาได้ค่ะ ^^ ขอบคุณคุณ นู๋อุ๋ม นะคะสำหรับภาพดอกแดฟโฟดิล และความหมายดีๆ   โดย: เด็กที่รอคอย 10 พฤษภาคม 2549 0:59:43 น.

อยากจะอัพบล๊อคเหมือนกันแฮะ แต่มันรู้สึกเหนื่อยและล้าจัง บางทีต่อเน็ตเข้ามาแล้วกะว่าจะเขียน ก้อไม่ได้เขียนซะที โอ้เอ้จนหมดไฟ ... เอาไว้พรุ่งนี้ดีกว่ามั้ง วันนี้ไม่ค่อยไหวเท่าไหร่แล้ว ตะลอนๆทั้งวันเลย ตอนนี้ก้อไข้ขึ้นแล้วเรียบร้อย ประกอบกับง่วงนอนด้วย เพราะเวลาเครียดแล้วนอนไม่เคยจะพอกับที่ร่างกายขอร้องสมองซักที ผู้ใหญ่ที่มีญาณท่านเพิ่งทักเมื่อไม่นานนี้เองว่า ท่าทางจะมีทุกข์อยู่ในใจเยอะ ฆ่าตัวตายได้คงทำไปแล้วใช่มั้ยลูกเอ๋ย ... แฮ่ะๆ ... ก้อจริงตามนั้นล่ะค่ะ แต่ไม่ตายง่ายๆหรอก มีคนคุ้มครองอยู่ เราต้องไม่ตาย ยังตายไม่ได้ ยังมีเรื่องให้คิดให้ทำอีก จนกว่าจะถึงวันนั้น... เราต้องอยู่เพื่อวันพรุ่งนี้... แต่ไหนๆก้อไหนๆ ขอเล่าอะไรให้ฟังในนี้นิดหน่อยก่อนดีกว่า เผื่อพรุ่งนี้ยังไม่ได้อัพ... (ดูม๊านนนนนน ) วันนี้เด็กที่รอคอยก้อไปกินข้าวแถวสีลมมา เสร็จเรียบร้อยก้อเดินเล่นที่เซ็นทรัลสีลมกับรุ่นพี่ที่ไปกินด้วยกันมา ปรากฏว่าตรงทางเดินจุดนึงมันตั้งโต๊ะเอาไว้ เป็นเหมือนของสมนาคุณลูกค้าเมื่อซื้อครบ...บาท หรืออะไรทำนองนั้น โต๊ะที่เจอโต๊ะแรกอยู่ใกล้ซุ้มขายเสื้อผ้ายี่ห้อนึง ให้เดาว่า ของสมนาคุณที่ควรค่าแก่การเก็บสะสมนี้ คืออะไร.... อะฮ่า เด๋วพรุ่งนี้มาเฉลย ตอนนี้ให้ลงความคิดเห็นไปก่อนว่า มันคืออะไร เรามีภาพปลากรอบให้ด้วยแต่ไม่รู้ชัดหรือเปล่าเพราะถ่ายจากมือถือ คุณมีเวลา 24 ช.ม ในการคิดค่ะ   โดย: เด็กที่รอคอย 10 พฤษภาคม 2549 1:17:58 น.

ไม่รู้จิ ควรค่าแก่การสะสมจากเซ็นทรัลเหรอ ปกติของแลกซื้อมันมักจะเป็นถังขยะพลาสติค ชั้นพลาสติค และอุปกรณ์กระบวยทัปเปอร์แวร์พลาสติคอ่ะ ฮ่า รู้แต่ตอนนี้อยากได้ของแถมเป็นสมุดภาพสเก็ทช์ของ อ. อาราคาวะ ที่แถมกับ FMA เล่มหน้า (ฉบับยุ่น ฮึกๆ ใครจะสั่งซื้อมั่งอ่ะ เค้าฝากด้วยซี อยากได้) อย่าเครียดเลย ตายไปเค้กอร่อยๆ ก็ไม่ได้กิน ที่เที่ยวหนุกๆ ก็ไม่ได้เที่ยว ไหนจะครัวซองแฮมชีสแสนอร่อยอบหอมๆ กรอบนอกนุ่มใน ไวท์ช็อคชีสเค้กหอมหวานมัน สตรอเบอรี่ชอร์ทเค้กหวานกะลังพอดีเนื้อเค้กนุ่มเบาละลายหายไปในปาก การ์ตูนสนุกๆ ยังอ่านไม่จบอีกตั้งหลายเรื่อง คาใจ ยังไงพี่ก็ไม่ยอมตายก่อนมันจบเด็ดขาด แง่งๆๆๆ ที่อาฆาตหนักก็กายเวอร์ เบอร์เสิร์ค และล่าสุด 20th ที่อาจารย์แกทิ้งไปซะเฉยๆ แล้ว ฮือๆ ไม่นับผลงานของ อ. ทาคาฮาชิ มิยูกิ ดูซิว่าใครจะอึดกว่า แกเขียนไม่ยอมจบ เราก็ตามอ่านไม่ยอมเลิกได้เหมือนกัน (เอ๊ะ แต่บางอันต้องโทษการดองของวีบีเคนะ ฮ่า) ว็อทเอฟเวอร์ ไลฟ์อิสทูชอร์ททูบีทอร์เม้นท์เต็ด ลุคอะเฮ้ดแอนด์เล็ทอิทโก โอเค๊?   โดย: ปป ย่อมาจากเปาเปา โบร๋ววว IP: 203.154.148.50 10 พฤษภาคม 2549 9:45:03 น.

เจอกันก็ตาม blog หง่ะเนอะ   โดย: lilycu (lilycu ) 10 พฤษภาคม 2549 15:17:02 น.

พี่อ้อนเอ๊ย ชีวิตมันต้องดำเนินไปอะค่ะ - -" เบื่อบ้างสนุกบ้าง แต่ก็ชีวิตเนอะ?   โดย: =too= 15 พฤษภาคม 2549 6:48:09 น.