Group Blog All Blog
|
นวนิยาย..พลิกผืนฟ้าหารัก บทที่ ๒/๑ หญิงสาวร่างระหงในชุดนอนสีครีมก้าวลงจากบันไดโค้งสู่พื้นพรมหยุ่นเท้าไปยังโถงใหญ่ของบ้าน ซึ่งมีมารดาและแม่บ้านร่างท้วมกำลังจัดแจงคัดแยกสมบัติพัสถานจากบ้านเดิมกันอย่างตั้งใจ จนเธอนั่งลงบนโซฟาลายหลุยส์ฝั่งตรงข้ามนั่นแหละ คุณงามพรรณจึงเงยหน้าขึ้นทัก ห้องนอนเป็นไงบ้างลูก ชอบหรือเปล่า
ชอบค่ะคุณแม่ ห้องกว้างและตกแต่งได้สวยมาก
ต้องขอบคุณป้าหนอมเขาโน่นมารดาบุ้ยใบ้ไปยังแม่บ้านสูงวัยที่กำลังบรรจงใช้ผ้าสำลีเช็ดฝุ่นออกจากเครื่องลายครามอยู่ใกล้ๆ ขอบคงขอบคุณอะไรกันคะคุณ
หนอมก็ทำตามหน้าที่น่ะค่ะ คุณย่าท่านบอกว่า บ้านเก่าต้องให้ช่างมาตกแต่งภายในให้สดใสเข้าไว้ค่ะผู้ถูกพาดพิงเงยหน้าขึ้นตอบพร้อมทั้งยิ้มกริ่ม
นางถนอมได้ติดตามมารดาของตนซึ่งเป็นคนเก่าคนแก่ของคุณนายทองทิพย์มาตั้งแต่ผู้เป็นนายเพิ่งออกเรือนใหม่ๆทำให้เกิดความผูกพันต่อกันมากกว่าปกติ เนื่องจากคุณนายเองก็ดูแลเธอประดุจลูกหลาน เมื่อมารดาของเธอตายไปนางถนอมจึงทำหน้าที่แม่บ้านใหญ่แทน ก่อนจะย้ายเข้ามาดูแลบ้านแสนยากรให้กับคุณทินนาถในวันนี้
มือเรียวของหญิงสาวเอื้อมไปหยิบถ้วยน้ำชาเบญจรงค์ขึ้นมาพิศดูพลางถาม ทำไมคุณย่าถึงซื้อที่ดินผืนนี้คะป้าหนอม ท่านมาถูกอกถูกใจอะไรกับที่ดินรกๆแล้วก็ตึกเก่าๆแบบนี้
นางแม่บ้านละสายตาจากเครื่องลายครามในมือขึ้นมาจ้องหน้าผู้ถามแล้วถอนใจเบาๆก่อนตอบ ท่านเสียดายน่ะสิคะ ตอนที่ผู้พันวาโยยังไม่สิ้นเนี่ย ระยะหลังท่านดูป้ำเป๋อๆพิกล พี่น้องลูกหลานสืบสายโลหิตก็ไม่มี ร้อนถึงญาติห่างๆอย่างคุณย่าต้องยื่นมือเข้ามาซื้อเอาไว้ เพราะมีพวกเหลือบไรคอยจะเขมือบสมบัติอยู่น่ะค่ะ
คุณปู่วาโยนี่ท่านไม่มีพี่น้องเลยเหรอหนอมคุณงามพรรณถามบ้าง
ได้ยินคำถามนี้ นางถนอมจึงมีสีหน้าเครียดมากขึ้น ทว่าก็ยอมเอ่ยตอบโดยดี มีค่ะ คุณย่าเล่าว่าผู้พันมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อธรณินซึ่งเสียไปตั้งแต่สมัยยังหนุ่มๆแล้วล่ะค่ะ แต่จะเพราะอะไรนั้นดิฉันก็ไม่ทราบเหมือนกัน
แล้วเหลือบไรนี่หมายถึงใครล่ะคะพิมพ์วลัญช์ย้อนถาม
นางถนอมจึงตอบด้วยน้ำเสียงเนือยก็พวกญาติๆกันนี่แหละค่ะ พอเห็นผู้พันท่านไม่สบายก็พากันเสนอตัวเข้ามาเป็นผู้จัดการมรดก
แล้วคุณย่าทำยังไงถึงได้ที่ผืนนี้มาล่ะคะหญิงสาวมีท่าทางสนใจจริงจัง
อยู่ดีๆผู้พันท่านก็เรียกคุณย่าเข้าไปพบน่ะค่ะ
พิมพ์วลัญช์เอียงหน้ามอง หรี่ตาลงเล็กน้อยอย่างจับผิด ไหนบอกว่าคุณปู่วาโยท่านป้ำๆเป๋อๆยังไงล่ะคะ
ดิฉันก็แปลกใจโขอยู่ค่ะ ช่วงหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่ท่านจะสิ้น ผู้พันก็เหมือนจะหายเป็นปกติ ท่านสั่งทนายเข้ามาเป็นธุระให้ แล้วกำชับว่าคนดูแลจะต้องเป็นนายพ่วงเท่านั้นด้วยนะคะ
ดูลึกลับอย่างไรพิกลนะคุณงามพรรณแสดงความคิดเห็น
ใช่ค่ะ ดิฉันเองก็แปลกใจอยู่เหมือนกันนางถนอมทำท่าครุ่นคิดแล้วพูดต่อคล้ายท่านจะให้ความสำคัญกับคฤหาสน์หลังนี้มากเลยนะคะ แต่ก็ไม่เคยเข้ามาอยู่ คนดูแลก็มีแต่พ่อตาพ่วงจนมาถึงตัวแกเองนี่แหละค่ะ
บางทีท่านอาจจะมีอะไรฝังใจอยู่ก็ได้คุณงามพรรณสรุป ก่อนหันไปมองธิดาคนเดียวด้วยสายตาอ่อนโยน ไหนบอกแม่ว่าวันนี้เพลีย จะเข้านอนเร็วไงลูก
พายนอนไม่หลับ ก็เลยคิดว่าจะมาคุยกับคุณพ่อเรื่องโรงแรมน่ะค่ะตอบพลางมองหาผู้ที่ตนเอ่ยถึง
มารดายิ้ม นึกพอใจที่เห็นหญิงสาวใส่ใจกับธุรกิจของครอบครัวเช่นนี้ คุณพ่อท่านไปเยี่ยมเพื่อนบ้านอยู่แถวนี้น่ะลูก
พิมพ์วลัญช์เลิกคิ้ว เพิ่งมาถึงวันนี้คุณพ่อก็มีเพื่อนแล้วเหรอคะคุณแม่ ไวจัง
มารดาขำท่าทางประหลาดใจของบุตรสาวจึงหัวเราะเบาๆก่อนตอบคุณลุงอภิชัยท่านเป็นเพื่อนรุ่นพี่ของคุณพ่อมาตั้งแต่เรียนมัธยมแล้วล่ะลูก แต่ก็ไม่ได้เจอกันมานานหลายสิบปี จนคุณย่าซื้อที่ดินผืนนี้แหละถึงได้พบกันอีกครั้ง
บังเอิญจังนะคะหญิงสาวเปรย
แม่ว่าจริงๆแล้วโลกนี้ไม่มีเรื่องบังเอิญหรอกลูก ทุกสิ่งทุกเหตุการณ์ถูกสร้างขึ้นเพื่อรองรับอะไรบางอย่าง อย่างเช่นการพบกันของคุณลุงกับคุณพ่อเนี่ยก็ทำให้เราไม่ต้องไปหาวิศวกรดูแลการสร้างโรงแรมที่อื่นไกลๆ
คนฟังนิ่วหน้า หมดอารมณ์เลย พายคิดว่าคุณแม่จะพูดอะไรโรแมนติกๆเสียอีก ที่ไหนได้มาพูดเรื่องสร้างโรงแรม
คุณงามพรรณหัวเราะอีกครั้ง ก็ไม่ดีหรือลูก หนูน่ะจะได้แสดงฝีมือสมกับที่ได้ร่ำเรียนการโรงแรมมาไงล่ะ
หญิงสาวยิ้มกริ่ม ดีสิคะ พายอยากให้โรงแรมสร้างเสร็จเร็วๆจัง วันนี้เดินผ่านซากโรงแรมเก่าแล้วขนลุกยังไงก็ไม่รู้
โรงแรมนั่นเคยโดนระเบิดสมัยสงครามโลกครั้งที่2น่ะค่ะคุณหนูนางถนอมเล่า ทว่าเมื่อสบสายตาของนายหญิงคนใหม่ นางจึงเงียบเสียงลงทันควัน
พิมพ์วลัญช์หน้าเสีย มีคนตายหรือเปล่าคะ
มารดาจึงรีบโบกไม้โบกมือให้วุ่น อย่ามาพูดเรื่องแบบนี้กันกลางค่ำกลางคืนเลย หนอมเก็บของ ขึ้นไปนอนได้แล้ว
หญิงสาวหน้ามุ่ยมองแม่บ้านสูงวัยด้วยสายตามาดหมาย
ไม่รู้ล่ะ เรื่องนี้อยู่ในความสนใจของเธอแล้ว ยังไงก็จะแอบถามจนรู้ความให้ได้ |
ผู้หญิงเลือดเย็น
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] ใครเล่นเฟซบุ๊คไปคุยกันได้ ในแฟนเพจ "บ้านน้ำฟ้า"นะคะ Friends Blog
Link |