(อันนี้ จะเป็นการเขียนระบายความในใจบางอย่าง ซึ่งไม่เกี่ยวกับทริปนี้ เพียงแต่เพิ่งโดนซัดมา เลยอยากระบาย)

พอเริ่มจะระบาย ดันมิรู้จะเขียนอะไร

... แม่โสมชินมากมาตลอดชีวิต กับการทำดีได้ชั่ว !

ถึงแม้จะชินแสนชิน แม่โสมก็ใจทรุดเสียทุกที ที่ถูกตีตรงแผลเก่า

แผลเก่า ที่ไม่เน่า ไม่ผุ แต่รักษาไม่หาย

แม้จะเห็นความทุกข์เป็นเพื่อนยา แต่หากเพื่อนมาบ่อยๆ แม่โสมก็โทรมเป็นเหมือนกัน

การละล้าละลังไม่ตัดสินใจเด็ดขาด ทำให้ชีวิตถูกยื้อ

ประหนึ่งส่งขาข้างหนึ่งไปแกว่งที่ปากเหวอยู่ตลอดเวลา

อันเป็นการสุ่มเสี่ยงต่อการดิ่งเหวได้ทุกเมื่อ

เมื่อสักครู่แม่โสมเกิดหุนหันพลันแล่นตัดสินใจไปว่า

หากการทำดีมาตลอด แต่ความดีไม่ออกดอกผลบานเบ่งให้ "คน" เห็น

แม่โสมจะแปลงร่างเป็นมาร

ก็ในเมื่อ "คน" จ้องและจงใจที่จะจำแต่ภาพมารของแม่โสม

หาได้พิจารณาความดีที่เฝ้าเพียรทำไม่

แม่โสมจึงคิดว่า แม่โสมก็ควรเป็นมารให้สมกับการถูกยัดเยียดสภาพ

แต่พอกาลผ่านไปครึ่งชั่วโมง

แม่โสมกลับรู้สึกผิดและเศร้าร้าวลึก

นึกหน้าที่มารไม่ออก

ซ้ำร้ายกว่านั้น แม่โสมอยากช่วยเหลือ "คน" ที่มองแม่โสมว่าเป็นมาร

แต่ด้วยตลอดมา แม่โสมไม่รู้จะวางตัวกับ "คน" ในฐานะอะไร

หลายอย่างที่แม่โสมอยากทำ แม่โสมก็ทำไม่ลง เนื่องด้วย ไม่โสมไม่ทราบว่าตนนั้น อยู่ในฐานะอะไรกันแน่

พอมิได้ทำสิ่งน่ารักที่ กิเลสของ "คน" มันเรียกร้อง

"คน" เลยพานว่าแม่โสมเป็นมารมาตลอดไม่เคยเปลี่ยน

ถึงแม้คำพูดของ "คน" เป็นการกล่าวเท็จอย่างหน้าด้านๆ

แม่โสมก็จำใจเก็บ เก็บ และเก็บ

ได้แต่นึกน้อยใจเท่านั้นเองว่า

"เมื่อไรนะ ทำดีแล้วจะได้ดี" ดังคำพระว่าสักที !

เรียนคุณแม่

มารบ่มีบารมีบ่กล้า
ความนี้คุณแม่ย่อมประจักษ์แก่ใจดังหัวไทเทิลบล็อกคุณแม่

ลูกดำฮาทราบดีว่าทุกคนล้วนเคยน้อยใจ

4 ใน 4 ห้องใจคุณแม่ ขอให้เก็บไว้กับเรื่องเศร้าเพียง 1 ห้อง

อีก 3 ห้องขอให้เป็นเรื่องความดี ความงาม และความสุข

เมื่อไรนะ ทำดีจะได้ดี
เมื่อกฏแห่งกรรมทำหน้าที่ของมันอย่างไรเล่าครับคุณแม่

ด้วยเคารพจากเด็กน้อยดำฮา (บ้ารายวัน)

มาว่าต่อเรื่องจิม แคร์รี่ เอ๊ย จิม ทอมซั่น กันต่อ

คุณแม่สามารถนำเสนอภาพที่ง่าย ๆ ออกมาได้หมดจดงดงาม จะด้วยเทคนิคแสงหรือกล้องตลอดจนโฟโต้ช็อปก็เหอะ แต่ผมก็ถือว่ามันคือพวงสวรรค์ เอ๊ย พรสวรรค์ที่ติดตัวคุณแม่มาแต่กำเนิดอย่างแท้จริง

อนึ่งการติด 1 ใน 10 เม้นท์แรกของคุณแม่ คือวาสนาของดำฮายิ่งแล้ว

ตามมาดูรูปถ่ายสวย ๆ ค่ะ
แม่โสมอย่าคิดมากเน้อ เป็นกำลังใจให้ค่ะ บางครั้งต้องใจเย็น ๆ "ทำดีได้ดี" มีจริง ๆ ค่ะ

we don't have to live our life just only for one "Khon" na krab...

and don't have to expect Good things in return..
it'll come to you by chance.. without any notice krab...



Nice shots krab.... P-Som

ทำไมมันคุ้นๆหว่า.....


มีความสุขกับวันสิ้นเดือนนะครับ

I'd never expected anything in return, uh not quite, I have a small returns that's peace.

Peace, that's all I ask for, it's too much to ask?

By the way, I thank you for your warm support, I'll keep it in my heart.

Thank you so much N-Mit my friend.


เหล่าสหายทั้งหลายคะ แม่โสมกราบขอบพระคุณในน้ำใจ และความกรุณา

อย่างน้อย แม่โสมก็ได้รับรู้ว่า แม่โสมไม่ได้เดิน alone อยู่บนทางหนามพิษโผล่เพรียบ และมีหมาฟันเหล็กคอยแทะเนื้อแม่โสม

แม้แม่โสมมิอาจเล่าได้อย่าโจ่งครึ่ม

แต่เพียงขอบอกว่า แม่โสมตกอยู่ในอันตรายอย่างที่ไม่รู้ว่าอะไรมันจะเกิดขึ้นบ้าง

อันตรายดังกล่าว ถึงขึ้นอาจเปลี่ยนชีวิตแม่โสมเลยทีเดียว

เพลงไพเราะมากๆครับ

สติ ครับ แม่โสม ไม่ว่าจะมีอะไร จะดี จะเลว ขอให้มีสติไว้ครับ รับได้หมด ผ่านได้ทุกอย่าง อดทนนิดนึงเน๊าะ

ขอเป็นกำลังใจให้คุณโสมฯ
สาวสวยผู้มากความสามารถ
ได้ก้าวผ่านพ้นอุปสรรค
และขวากหนามต่างๆ ในชีวิต
ไปให้ได้นะคะ

เพลงเพราะมากค่ะ
ฝีมือถ่ายภาพก็งดงาม เยี่ยมมากค่ะ  

กราบขอบพระคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจค่ะ

แม่โสมก้เฉกเช่นคนอื่นๆ ที่ต้องดำเนินชีวิตต่อไป

และเข้มแข็งขึ้นทุกทีที่ถูกมารตี

ดีค่ะ แม่โสมพอทำใจได้ (ทำใจเร็วมาก) กฌรู้สึกว่าตัวเองฮึกเหิมขึ้นในทันที

ความทุกข์แลอุปสรรค มาร เปรต ล้วนกรุรามาทดสอบแม่โสมบ่อยๆ

คงอยากเห็นแม่โสมได้ดีได้เด่นเร็วๆ

ก็ต้องขอบคุณเหล่าเขาล่ะค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ ความทุกข์ "การอยู่ยาก"

You know that I will do whatever I can to make you happy. So if there is anything I can do, please let me know. We go further back than just "the Blog".

I am only a phone call away.

ชอบรูปแม่โสมจริงๆเลยครับ
อยากถ่ายให้ได้อย่างงี้มั่งอ่ะ

enjoy your day

เดี๋ยวนี้ถ่ายรูปสวยขึ้นเยอะๆเลยครับ ... ปรบมือให้

มาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้พี่โสมฯนะคะ

อาการการเสียใจ น้อยใจ อาจจะไม่มากกว่าที่เป็นอยู่ เมื่อรู้ว่ารอบๆตัวเรามีคนห่วงใย เป็นกำลังใจให้เรา