Group Blog
 
<<
มกราคม 2552
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
4 มกราคม 2552
 
All Blogs
 
4 มกรา

ใกล้จะถึงวันเกิดแล้วน้อ ถ้าย้อนไปหนึ่งปี หนึ่งปีเต็มมันอาจจะเปนวันพิเศษ และตอนนี้กลายเป็นแค่ความทรงจำ
ไม่รู้ปีนี้จะเจออะไรบ้าง จะวันเกิดแล้ว ไม่มีอะไรตื่นเต้นเลยแต่ที่ดีกว่านั้น วันเกิดตรงกับวันครบรอบกับแฟน
ช่วงนี้อาจจะเจอปัญหาอะไรมากมาย ทำให้จนลืมคิดถึงวันคล้ายวันเกิดตัวเอง มันก็เหมือนวันปกติทั่วๆไป แต่ใครล่ะที่จะมาทำให้มันพิเศษ หรืออาจจะตัวเราที่ทำอะไรพิเศษ แต่ตอนนี้ไม่มีนะ ไม่ได้คิดอะไรเลย เฉยๆ 18 ปี อยุเยอรมันเค้าคิดว่าโต ถ้าเหมือนบ้านเราก็ 20 ไง แต่นี่ 18 บางคนตื่นเต้นจะได้ทำใบขับขี่ บางคนสามารถผ่อนอะไรเองได้ ย้ายออกนอกบ้านไปอยุคนเดียวได้ ทำอะไรอิสระมากขึ้นหรือทุกๆอย่าง แต่สำหรับเรามันก็วันเกิดที่อาจจะธรรมดากว่าปีหลายๆปีก็ได้ เมื่อก่อนวันเกิดก่อนจะมาเยอรมัน ก็มีญาติพี่น้อง พี่ๆน้องๆมากินข้าวกันที่บ้าน ได้เป่าเค๊ก ได้แกล้งเอาครีมทาหน้า ได้แกะของขวัญ ได้อยุกับครอบครัว แต่ปีนี้ก็มีแค่แม่
ตอนนั่งรถกลับบ้านตอนห้าทุ่มครึ่ง เหนเด็กคนนึงนั่งมากับพ่อและแม่ เด็กคนนั้นก็นั่งหลับน้ำลายย้อยเชียว มันทำให้เรากลับไปนึกถึงตอนเด็กๆอีกแล้วสิ เวลาเรานั่งรถไปกับพ่อแม่น้อง อัดกันหน้ารถบางครั้งเราก้นอนหลังรถกับน้องที่มีหลังคากันแดด ที่พ่อไปต่อไว้ คิดแล้วก็สนุกดี ตอนนั้นตัวเล็กๆก็อัดกันสี่คน
มันทำให้เรากลับไปคิดนะว่า ถ้าพ่อกับแม่เราไม่เลิกกัน เรากับน้องจะเปนยังไงนะตอนนี้ เราจะใช้ชีวิตอยุแบบไหน (ทำไมเขียนมาแล้วน้ำตาจะไหลนะ) มันก็แค่อยากจะรู้เฉยๆ สิ่งสุดท้ายเราก็ไม่สามารถกลับย้อนไปในอดืตได้อนาคตสิสำคัญ
ไม่ใช่อะไรหรอก พอดีวันพุธมั้งพ่อโทมา คุยเรื่องที่เรากลับไทย พ่อก็บอกว่าเปนอะไรลูก อดทนก่อน ไว้จบแล้วค่อยมาอยุไทย อดทนอีกสักหน่อย พ่อรู้เรื่องพ่อถึงกลับน้ำตาตก ตายายก็ไม่สบายใจ เราได้ยินคำว่า พ่อน้ำตาตก มันทำให้เรารู้สึกว่าเราแย่จิงๆ เราควรจะอดทนมากกว่านี้ เฮ้อ แต่นู๋ก็อดทนเต็มที่แล้วนะพ่อ เราเลยรับปากว่าจะไม่กลับ เค้าจะได้สบายใจ พ่อจะได้โทไปบอกยายก่ะตาแล้วน้าเปี๊ยะด้วย ปล่อยให้พวกเค้าสบายใจแล้วเราทุกข์ต่อไปล่ะกัน (กุจะร้องไห้เพื่อไรฟร่ะเนี่ย) ก่อนจะวางสายพ่อก็บอกว่า "ฟ้าลูกพ่อเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็งอยุแล้ว" เราถึงกลับน้ำตาไหลเลย แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายไร

ช่วงนี้ไม่มีอะไรมากมาย ตั้งแต่เกิดเรื่องชีวิตมันเหนื่อยๆยังไงไม่รู้ ท้ายปี ยันปีใหม่ มันเหมือนว่าไม่ว่าจะวันสำคัญหรือวันปกติ มันก็เป็นวันธรรมดาสำหรับเราเสมอ มันสามารถเกิดเรื่องได้ตลอดเวลา รู้สึกว่าชีวิตมีแต่เรื่องให้ผ่านไป ไม่มีสำวันที่จะได้อยุอย่างมีความสุข พอมันจะสุขแต่จิงๆแล้วมันก็ไม่สุข

จริงๆมีเค้าที่ทำให้เรายิ้มได้ ทำให้เราหัวเราะ คอยสอน คอยแนะนำ คอยเปนกำลังใจ ทำให้เรามีความสุขมากๆโดยหาจากใครไม่ได้ ไม่มีใครสร้างความสุขของเราได้เหมือนเค้า ไม่เคยมีแต่บางครั้งมันก็เสียใจกับอะไรบางอย่าง ที่ดูเหมือนเค้าไม่แคร์ มันอาจจะล่ะไว้ในฐานะที่เข้าใจ หรือเราควรจะเข้าใจ มันเลยดูเหมือนว่าเราต้องทำใจและไม่คิดอะไร แต่จิงๆแล้วมันทำให้เราเจ็บๆยังไงไม่รู้ ถ้าเราเป็นอะไรไปเค้าจะรับรู้ไหม ... แต่ก็ช่างเถอะ เค้าทำแล้วสบายใจก็ปล่อยไปล่ะกัน ก็รู้ทั้งรู้ว่าเรามีแต่เค้า


Create Date : 04 มกราคม 2552
Last Update : 4 มกราคม 2552 8:24:18 น. 4 comments
Counter : 539 Pageviews.

 


โดย: t_karnya วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:9:30:58 น.  

 


โดย: pet.sp วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:14:04:07 น.  

 
เวอะมาทักทายค่ะ


โดย: CrackyDong วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:16:00:40 น.  

 
ถ้าคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันถูกต้องแล้ว มันดีแล้วก็ทำต่อไป
อย่าไปสนใจคนอื่นที่เขาไม่เคยรับเคยรู้ รักในคนที่รักเรา สนใจในคนที่สนใจเรา
อะไรที่ไม่ชอบ ไม่อยากจะวุ่นวาย เกลียด ก็อย่าเอาเรื่องนั้นมาใส่ใจ
เพราะคนที่คิดมาก คนที่ทุกข์ คนที่ลำบากคือตัวเราเอง ไม่ใช่คนอื่น
คนรอบข้างก็ยังเป้นแค่คนรอบข้าง น้อยคนที่จะเข้าใจอย่างแท้จริงว่าเราเป็นยังไง

บางครั้งมึงก็อย่าไปโทดแม่เลยที่แม่ยัดเยียด ที่แม่ทำเป็นไม่รุ้ไม่เห็น ลึกๆในใจแม่อยากจะไม่อยากทำแบบนั้น
แม่อาจจะคิดว่ามันคงจะเป็นทางออกที่ทำให้ทุกอย่างสงบได้ในตอนนั้น แม่คงไม่อยากจะมีปัญหาทั้งกับมึงและปีเตอร์
อยู่ที่โน้นมึงก้อมีแม่ ที่มึงรักไม่ใช่หรอ เช่นกันแม่ก็มีมึงเป็นลูกที่รัก เพราะถ้าแม่ไม่รักแม่คงจะะไม่เลือกทางที่ดีให้ลูก ถึงแม่ทางที่เลือก
ไม่ได้ได้เดินบนทางที่มีแต่ความสุข แต่ในทุกทางที่คนเราต้องเดิน ก็ต้องมีสุข มีเศร้า มีทุกข์ มีน้ำตา มีสัยใจ ปะปนกันไป
ไม่มีใครที่จะเกิดมาสมบูรณ์แบบและสุขสมหวังเหมือนชีวิตในละคร ชีวิตจริงมันต่างจากละคร แต่เรื่องราวที่นำมาสร้างเป็นละคร
ก้อนำมาจากเรื่องของชีวิตจริงทั้งนั้นแหล่ะ อยากจะบอกว่ามันคุ้มค่ากับประสบการณ์ที่มึงได้พบเจอถ้าแลกกับการเรียนรู้ที่จะทำให้
มีเติบโตเป็นผู้ใหญ่

ไม่อยากจะทุกข์ ไม่อยากจะเศร้า มึงก็คิดซ่ะว่าเรื่องที่มึงเจอมันเป็นเรื่องตลกของผู้หญิงคนนึง ที่ใช้ชีวิตแบบนี้
อยากจะให้มึงมองโลกในทางที่สดใส ปีเตอร์ ก็แค่เหี้ยตัวนึงที่คลานเข้ามาในชีวิตแม่ และมันก็แกล้งมึงไปวันๆ
ทีก็แค่แมลงวันบินมาก็บินไป นึกว่าตัวมึงเป็นขี้ที่ไอ้ทีบินมาตอม พอมันอยู่กับเมียเก่าก็เพราะว่ามันอยากกินขี้ก้อนเดิม
แม่ของมึงก็เป็นคนให้อาการตัวเหี้ย แล้วตัวเหี้ยก็ชอบให้มึงทำงานบ้าน เวลามึงทำงานก็คิดซ่ะว่ามึงเป็นเจ้าของกิจการ
เพราะคนที่จะเป็นนายคนได้ ก็ต้องผ่านการเป็นลูกน้อง มึงกำลังฝึกเป็นผู้จัดการร้านอาหาร อะไรแบบนี้
กูว่ามันอาจจะดีกว่าที่มึงบอกว่ามึงต้องอดทนทำงาน อดทนอยู่บ้านหลังเดียวกับปีเตอร์ ลองคิดให้มันสนุกๆ คิดเรื่องที่ว่าเอ๊ะ กูคิดได้ไง
อะไรแบบนี้ ขำขำ มันอาจจะทำให้มึงไม่เครียดก็ได้นะ

ถ้ามึงมาก้อโอเค ก้ออยากจะมีเวลาคุยกับมึงนานๆ
เรื่องส่วนตัวกูมึงเชื่อไหมกูไม่เคยพูดกับเพื่อนคนไหนเลย เพราะว่าเพื่อนที่กูมีตอนนี้กูรุ้สึกว่ามันไม่ใช่ มันไม่ใช่เพื่อนแบบเพื่อนแท้ๆอ่ะ
เหมือนกูไว้ใจใครไม่ได้ เสียความรู้สึกมากหลายรอบแต่กูก้อยังหวังว่ากูจะมีเพื่อนดีๆกับเขาสักวัน ติ๋มถึงมันจะดีกับกูแต่ว่าบางครั้ง
เราก้อยังไม่ใช่ทุกอย่างของกัน กูก้อพูดเรื่องบางเรื่องกับมันไม่ได้ ไม่รุ้ดิการจะเข้าใจใครสักคนนึง ทำไมมันใช้เวลานานขนาดนี้ว่ะ
เวลากูคิดจะทำอะไร ปรึกษาอะไร กูก็ไม่รุ้จะปรึกษาใครเลยอ่ะนอกจากพี่กูกระนั้น พี่กูก้อยังไม่ได้เรื่อง แย่ๆ ..
ปิดเทอมนี้กูว่าจะทำงานที่เซเว่นแล้วนะ คิดว่าจะทำจริงๆ ตอนนี้กูตกลงกับพี่กูแล้วว่ากูขอเงินที่เหลือในบัญชีอันนึงมันมีเหลือสี่หมื่นกว่า
ที่เหลืออีกสามหมื่นกูคงต้องเอาเองแล้วว่ะ กูอยากจะเอานมออกจิงๆนะ เอ่อ ถ้ากูเข้ารพพอ่ะ มึงมาเฝ้ากูได้ม่ะ 555+
มันเป็นอะไรที่กูอดทนรอยคอยมานานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กูจะดีใจยิ่งกว่ากูเอ็นติดที่ไหนๆ
เลยถ้ากูได้เอามันออก มึงเคยเข้าใจในความปลื้มปิติ ในชีวิตป่ะ นั่นแหล่ะ มันคือสุดยอดของสุดยอด ที่กูอยากจะได้ 555+
เอ่อ เห้ยย ถ้าเงินกูขาดอีกสักหมื่นกูยืมมึงก่อนได้ป่ะ นะๆ 55+ ฟ้ากูอยากจะบอกว่ากูอยากจะทำจนไม่มีคำบรรยายใดๆแล้วอ่ะ
เอานมออกคือทุกอย่างของกูแล้วตอนนี้ รองลงมาคือจบม.6 มันจะเป็นอะไรที่ กรี๊ดดดดดดด !! เลย

อ่านเรื่องของกูแล้วอย่าคิดว่ากูบ้าอ่ะ เพื่อนมึงไม่ได้บ้านะเว้ย !!
กูจะพยายามเรียนเทอมนี้ให้จบม.6 บางทีกูคงจะต่อรามจริงๆก็ได้ ส่วนเรื่องไปเยอรมัน นั่นกูคงต้องหนีไปมั้งอากับป้าไม่อยากจะให้ไป
20ปีป่าวว่ะถึงทำเรื่องไปได้เองโดยที่ไม่มีผู้ปกครองอ่ะ แล้วถ้าจะไปจริงๆกูคงต้องเรียนภาษาอยู่หลายเดือนเลยว่ะ ชั่งเหอะเรื่องไปไม่ไปเอาไว้คิดตอนผล
แอดมิชชั่นรอบสุดท้ายออก


ปล.ยาวแสร้ดๆ ชั่งเหอะอ่านให้จบกูก้อพอใจล่ะ 55+ เรื่องทีอะถ้ามีอะไรก้อบอกกูได้นะ, สู้ๆนะ ดอกทอง


โดย: dragustarz วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:16:06:23 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ยัยลิงน้อย
Location :
frankfurt Germany

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






Fha
A song for you
..บอกให้รู้ไว้ว่าใจยังคงมีแต่เธอ
และยังจำช่วงเวลาที่เรามีให้กัน
ภาพเดิมๆ เหล่านั้นยังคงฝังใจ
แม้คืนและวันจะเปลี่ยนไป
ยังคงนึกเธออยู่ ตลอดเวลา
จะกี่ครั้ง กี่นาที ที่เธอเคยบอกรัก
เก็บเอาไว้ และยังคงจำได้จนขึ้นใจ คำที่เธอบอกรักมันช่างมากมาย
มากเกินเสียจนเกินคำว่ารัก
ยิ่งให้ฉันนั้นรู้สึกดี
จนฉันรักเธอหมดใจ
ในวันที่เธอเดินเข้ามา
ชีวิตฉันนั้นก็เริ่มเปลี่ยนไป
จากคนที่เคยเป็นคนไม่ดีอยู่
ที่ตอนที่เธอเดินเข้ามาในชีวิต
เธอทำให้ฉันเรียนรู้ว่า
ความสุขที่แท้จริงเป็นอย่างไร
ยิ่งนานวันไปยิ่งรักกัน
เธอคือตัวจริงที่ฉันรอ
และเป็นคนสุดท้าย
เธอคือคนเดียวในหัวใจ
อยากจะขอให้เธอโปรดจงรับฟัง คำๆนี้
ขอบคุณที่สวรรค์บันดาลนั้นส่งให้เราได้เคียงคู่กัน
ความรักที่มีของคืนของเธอฉันคงรับไว้ในใจ
และฉันยังคงเก็บไว้
หากวันใดที่เธอหมดหวังให้จำคำนั้นในใจของฉัน
ที่ส่งถึงเธอ และคำๆนี้มันอาจมีความหมาย

Friends' blogs
[Add ยัยลิงน้อย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.