Sightseeing @ อุโมงค์กู๋จี ไปโฮจิมินทร์หลายต่อหลายครั้ง... เพิ่งได้เยือนอุโมงค์กู๋จี...อุโมงค์เวียดกงสมัยสงครามระหว่างทหารเวียดนามกับกองทัพอเมริกัน ที่ใหญ่ที่สุด และอยู่ใกล้เมืองโฮจิมินทร์ เพียง 70 กม. เดินทางออกนอกเมืองโฮจิมินทร์เพียง 90 นาทีก็ถึงที่หมาย... ซื้อตั๋วเข้าชมครบทุกจุด จ่ายไป VND 60,000 ต่อคน (ประมาณ ไม่เกิน 90 บาท) ทางเดินร่มรื่น...ทางเข้ามีแผนที่บอกเส้นทางภายใน...และมีพิพิธภัณฑ์เล็กๆ จัดแสดงอาวุธยุทโธปกรณ์ในการรบไว้มากมาย.. ก่อนเข้าสู่อุโมงค์กู๋จี...มีเจ้าหน้าที่คอยเก็บบัตรเข้าชม พร้อมจัดเจ้าหน้าที่ดูแล และอธิบายเส้นทาง เพื่อให้การท่องเที่ยวมีคุณค่ายิ่งขึ้น...จะมีเจ้าหน้าที่พาเราเข้าชมหนังสารคดีประวัติความเป็นมาของอุโมงค์แห่งนี้ ซึ่งมีทั้งภาษาเวียดนาม...อังกฤษ และฝรั่งเศส เราสามารถบอกเจ้าหน้าที่ได้ว่าต้องการฟังภาษาใด และเจ้าหน้าที่จะจัดเราเข้าซุ้มต่างๆ ได้ยิน..ได้ฟัง...และได้เห็นผังจำลองอุโมงค์ใต้ดินซึ่งลึกลงไปในดินถึง 3 ชั้น ก็ยิ่งประทับใจ และเห็นความหลักแหลมของ Engineering ของชาวเวียดนามสมัยก่อน.. ชั้นแรกลึกลงไป 3 เมตร ชั้นที่สอง 6 เมตร และชั้นที่สาม ลึก 10 เมตร จากผิวดิน และภายในอุโมงค์ยังมีช่องทางทะลุออกสู่แม่น้ำไซ่ง่อนได้ด้วย ห้องครัวใต้ดิน...มีปล่องควันทึ่จะปล่อยควันห่างออกไปจากบริเวณครัวจริงๆ ไกลถึง 100 เมตร เพราะ มีห้องเก็บควัน ห้องที่ 1 - 2 - 3 ข้าศึกจะได้หาไม่เจอ ว่าจริงๆ แล้วมีคนอยู่บริเวณไหนแน่ๆ สุดยอดดดดด... ช่องอากาศทำด้วยปล้องไม้ไผ่...บ่อน้ำ และทางลงหลุมหลบภัย...ทำไว้แนบเนียนมาก... หลุมหลบภัยขุดขึ้นขนาดพอดีกับตัว...ดูแล้วช่องกว้างไม่เกินขนาดกระดาษ A3 ... มีฝรั่งตัวบิ๊กเบิ้มอาสาลงไปในหลุม... เทคนิคง่ายๆ คือ ลงในแนวทแยงมุม จะได้ความกว้างที่มากสุด ยกฝาปิดขึ้นด้วยการชูแขนสองข้างขึ้นตรง ไหล่จะแคบ แล้วค่อยๆ ย่อตัวลงไป.. ว้าว...อะไรกันเนี่ย....คิดได้งัย...ใส่ใจในรายละเอียดทุกขั้นตอน และนั่น...ช่องดักยิงข้าศึก...จากมุมที่ต่ำแบบนี้..ก็ด้วยความตั้งใจจะยิงแค่ขา ไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าให้ตาย...ทหารอีก 2 คนจะได้มาแบกเพื่อนที่บาดเจ็บไป เหมือนว่ายิงนัดเดียวได้นก 3 ตัว เอ๊ย ทหาร 3 คน ยังไงอย่างงั้น... แล้วยังมีกับดักไม้ไผ่ไว้คอยต้อนรับอีกตะหาก.. ภายในอุโมงค์ทั้งเล็ก..ทั้งแคบ...แต่ก็มีสารพัดห้อง ทั้งห้องครัว..ห้องประชุม..ห้องพยาบาล...ที่พักอาศัย ฯลฯ ราวกับเมืองเล็กๆ ใต้ดิน..ที่เกิดจากการใช้คนขุด ขุดไปเรื่อยๆ ตั้งแต่สงครามกับฝรั่งเศสในปี 1948 จนถึงปี 1967 มีคนอาศัยอยู่ถึง 16,000 คน ด้วยระยะทาง 250 กิโลเมตร ทุกมุมห้องต้องมีกับดักวางไว้... เพราะจากประสบการณ์การรบ..หากมีข้าศึกสามารถเข้ามายังอุโมงค์ห้องใดๆ ได้ มักจะแอบเข้ามา และจะหลบเข้ามุมก่อนตามสัญชาตญาน...เค้าสู้ด้วยสมองจริงๆ ผ่านมาหลายห้อง..จนถึงห้องครัว..ไปลองชิมอาหารสมัยสงครามกันหน่อยมั้ย...มันต้มจิ้มน้ำตาล ใส่งาเล็กน้อย จิบกะชาร้อนๆ ก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบ ทหารเวียดกงสมัยก่อนจะทำครัวกันในยามเช้ามืดเท่านั้น เหตุเพราะควันที่ออกมา...จะดูเหมือนหมอกยามเช้า...สุดยอดความละเอียด... ปิดท้ายด้วยห้องแสดงกับดักสารพัดชนิดที่ใช้ในการต่อสู้ รวมทั้งภาพสมัยสงคราม และวิถึความเป็นอยู่.. นับเป็นอีกหนึ่งทริปที่น่าประทับใจ และรู้เลยว่าทำไมเค้าถึงอยู่รอดจนกลายเป็นหนึ่งในประเทศที่พัฒนาเร็วมากกกกกในโซน South East Asia ในขณะนี้ แล้วพบกันใหม่ทริปหน้า   Create Date : 18 พฤศจิกายน 2554 10 comments Last Update : 18 พฤศจิกายน 2554 23:56:45 น. Counter : 3146 Pageviews. Share Tweet

ตามมาเที่ยวโอจิมินต์ด้วยค่ะ เมื่อก่อนตอนยังเป็นมนุษย์เงินเดือน บริษัทเคยส่งไปช่วยงานที่บินเดือง ที่พักที่โฮจิมินต์ค่ะ รู้สึกว่าอยู่นั่นแล้วเป็นเศรษฐีดีจัง กินข้าวมื้อหนึ่งจ่ายเงินไปหลายแสนด็อง ประทับใจต้นไม้ใหญ่ ๆ แต่ไม่ชอบการจราจรและมอเตอร์ไซด์ที่นั่นค่ะเยอะมากราวกับผึ้งแตกรัง แต่ชอบอากาศทางเหนือมากกว่าทางใต้ค่ะ   โดย: เนินน้ำ 20 พฤศจิกายน 2554 21:11:36 น.

ตามไปเที่ยวด้วยค่ะ เคยไปอยู่ที่เมืองนี้อยู่พักหนึ่ง แต่ไม่เคยไปเยือนที่นี่เลย..   โดย: ostojska 21 พฤศจิกายน 2554 6:21:32 น.

อยากไปบ้างครับ เคยไปแต่เวียดนามทางเหนือ เวียดนามสถานที่น่าเที่ยวดี แต่เหนื่อยกับคนจริงๆ   โดย: Zabby 21 พฤศจิกายน 2554 7:37:04 น.

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าครับ ตามมุดรูลงอุโมงค์ใต้ดินด้วยจ้า มองไปในยุคสงครามน่ากลัวมากเลยครับ แต่เวียดนามนี่ ฉลาดจริงเชียว เจ๋งอะ ชอบ   โดย: pragoong 21 พฤศจิกายน 2554 9:26:31 น.

เพิ่งมาอ่านเรื่องอุโมงค์ของเวียดนามค่ะ เขาเก่งจริงค่ะ ฉันเคยไปเที่ยวเวียดนามอยู่ครั้งหนึ่ง แต่ไม่มีรายการอุโมงค์ที่คุณเล่า น่าเสียดายมากเลย แต่ก็ได้ตามคุณไปเที่ยวอุโมงค์ ละเอียดลออมาก ใช้รูปภาพเป็นสื่อการอธิบายได้ดีมาก น่าเสียดาย ฉันไม่มีฝีมือในเรื่องของการจัดรูปแบบนี้ เลยลงรูปได้ไม่มาก บรรยายชะยาวมากไป คนอ่านก็เบื่อได้แน่นอน ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านเรื่องที่ฉันเล่าเรื่องไปเที่ยว และชมว่าอ่านจนเพลิน คริคริ มีอะไรแนะนำก็บอกได้นะคะ เป็นคนใหม่ในบล็อกแก๊งค์ ค่ะ เราน่าจะคอชอบเที่ยวเหมือนกันเนอะ   โดย: อาจารย์สุวิมล (อาจารย์สุวิมล ) 21 พฤศจิกายน 2554 14:06:45 น.

ถ้าผมได้ไปคงไม่กล้าลงครับ ค่อนข้างกลัวที่แคบแบบนี้ แรงกดดันไม่ว่าด้านไหนๆมันก่อให้เกิดแรงอีกด้านนึงจริงๆ สงครามได้สร้างแรงกดดันให้เร่งพัฒนาประเทศ ไม่ว่าญี่ปุ่น เกาหลี เวียตนาม เราเองอยู่สุขสบายจนไม่รีบร้อนพัฒนา จนจะล้าหลังเค้าไปหมดแล้ว   โดย: Tangible 21 พฤศจิกายน 2554 15:18:05 น.

ต้องบอกว่าเห็นแล้วทึ่งในความคิดของเค้าเนาะ เรียกว่าใส่ใจในทุกรายละเอียดแบบที่เดาไม่ออกเลยจริงๆ สุดยอดมากๆ เห็นแล้วอยากไปบ้างจ้า   โดย: blueberryblossom 21 พฤศจิกายน 2554 18:40:38 น.

เค้าคิดวิธีต่อสู้อเมริกาได้สุดยอดเลย เก่งมากๆเลยเวียดนามเนี่ยะ   โดย: REX-REX 25 พฤศจิกายน 2554 16:15:33 น.

น่าไปเที่ยว   โดย: สนุก IP: 203.146.189.99 2 ธันวาคม 2554 8:59:19 น.

ดูธรรมชาติๆดีจังครับ คน phuket   โดย: phuket_man 28 มกราคม 2555 0:02:17 น.