 |
|
|
 |
 |
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
เทศกาลงานแต่งงาน แบบเขมรๆ
เมื่อคืนนี้ไปงานแต่งงานมาที่เคียนสวาย ซึ่งเป็นเหมือนชานเมืองของพนมเปญ มุ่งหน้าทางถนนสาย 1 รถค่อนข้างติดมาก ผมออกจากออฟฟิศประมาณ 5 โมงครึ่งเห็นจะได้ กว่าจะไปหาทาง กว่าจะหลงกันอีก โชคดีที่เผื่อเวลาไว้ค่อนข้างมาก
บ้านที่จัดงานเป็นบ้านสวน มีต้นมะม่วงปลูกเต็มไปหมดและกำลังออกลูกดกทีเดียว ท่าทางจะน่าอยู่ดี ประกอบกับอาหารที่เสริฟ ก็พอเข้าใจได้ว่าเจ้าของงานแต่งก็ไม่ธรรมดา เห็นได้จากมีกุ้งแม่น้ำเป็นเมนูนึงด้วย คนขับรถผมบอกว่าปกติแล้วจะไม่แต่งบ้านเจ้าบ่าว แต่แต่งบ้านเจ้าสาว พอผมถามว่าทำไม แกตอบไม่ได้ (แต่คิดว่าคงไม่มั่ว)
ปกติผมไม่ค่อยได้มางานแต่งงานต่างจังหวัดแบบนี้สักเท่าไหร่ ส่วนมากที่ไปก็แค่ในเมืองพนมเปญ มาแบบนี้ก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบ
1. ตอนหลงทาง ตั้งแต่ปากซอยหน้าวัดเข้ามา แวะถามร้านค้า เค้ารู้จักเจ้างานด้วย บอกชื่อเจ้าบ่าวปุ๊บ ใช่เลย ทำให้ผมได้โล่งใจไปหน่อย
2. คนที่มาร่วมงานส่วนมากก็จะอยู่ในละแวก และบางส่วนมาจากพนมเปญ เพราะออกจากพนมเปญมาสักประมาณ 20 กม. เห็นจะได้ ส่วนมากพาหนะที่ใช้ก็จะเป็นมอเตอร์ไซค์
3. อาหารก็ยังบริการเหมือนเดิม โต๊ะไหนเต็มก่อนกินก่อน นี่เป็นเหตุผลที่ผมมาเร็ว เพราะไม่อยากกลับค่ำมาก
4. ภาษาอังกฤษของวัยรุ่นต่างจังหวัดก็ยังไม่ดีนัก เพราะคงไม่ค่อยมีโอกาสได้ใช้ ผิดกับที่ผมสัมภาษณ์งานวันก่อน ดูเหมือนเด็กในเมืองหลวงจะเก่งกว่าในเรื่องพวกนี้ ซึ่งก็เป็นธรรมดา
ไปถึงทั้งเจ้าบ่าว เจ้าสาว พ่อแม่ทั้งสองฝ่าย เืพื่อนบ่าวสาว อยู่เต็มหน้างานเลย ผมก็รู้สึกเขินทุกที เพราะส่วนมากไปคนเดียว ก็จะเดินเขินๆเข้างาน งานแต่งที่นี่เค้าไม่มีโต๊ะ VIP เหมือนงานที่เมืองไทย เพราะถ้ามีผมก็คงนั่งหรือไม่นั่ง ขอคิดอีกที
แต่พอไม่มีปุ๊บ เจ้าบ่าวแกก็พาผมไปหาโต๊ะนั่ง ซึ่งก็ธรรมดาต้องหาโต๊ะที่ใกล้เต็มแล้ว เพราะลงนั่งปุ๊บ ถ้าเต็มพอดีปั๊บ อาหารจะเริ่มลงทันที ซึ่งผมก็ต้องการให้เป็นแบบนั้น ก็ได้นั่งรวมกับชาวเขมรล้วนๆ บ้านคงอยู่ละแวกแถวนั้นหมด เพราะดูการแต่งตัว ถ้าพูดตามภาษาให้เห็นภาพ ก็แต่งตัวแบบ บ้านบ้าน มากัน ไม่ได้พิถีพิถันอะไรมากมาย
พอลงนั่งสักพักก็มีคนอื่นมาเติมจนเต็ม ดูหน้าแล้วก็เดาๆเอา เพราะอายุน่าจะน้อยกว่าผม คิดว่าคงเป็นเพื่อนของเจ้าบ่าวหรือสาว สุดท้ายก็รู้ว่าเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว ลูกน้องของเรานี่เอง มีหน้าตาน่ารักด้วย และบางคนก็อัธยาศัยดี แม้ว่าผมจะพูดเขมรไม่ได้ แต่ชวนชนแก้วตลอด การชนแ้ก้วถือเป็นภาษาสากลภาษาหนึ่ง
ทีแรกกะว่าจะกินแต่น้ำเปล่า แต่ทั้งโต๊ะเค้ากินแอลกอฮอล์กันหมด เหล้าบ้างเบียร์บ้างตามอัธยาศัย ทีนี้คติประจำตัวเราก็เข้าเมืองตาหลิ่ว ก็ต้องหลิ่วตาตามหน่อย ก็เลยเล่นวิสกี้ เพราะไม่อยากทำให้ระบบลดความอ้วนรวนอีก
พี่แกเล่นชนหมดแก้วๆ สัก 2-3 แก้วผมก็เริ่มมึนแล้ว เพราะเหล้าที่กินคือ Red Label ซึ่งผมว่ามันแรงกว่า Black นะ ชนในโต๊ะจนใกล้จบ ลูกน้องที่บริษัทก็ทยอยกันมา ก็เลยได้เวียนชนแก้วอีกเป็นการทักทาย ถือเป็นธรรมเนียมของผม เพราะผมเห็นคนอื่นเค้าก็ทักทายข้ามโต๊ะกันแบบนี้ ก็เลยทำบ้าง หวังว่าจะสร้างความเป็นกันเองกับลูกน้องได้บ้าง
กว่าจะชนได้ครบ ผมก็รู้สึกตัวเองเิริ่มครองสติได้น้อยลง เลยขอตัวกลับเลยดีกว่า น้องคนที่นั่งติดกับผมก่อนกลับขออีเมล์ผมไปด้วย แกเป็นคนเดียวที่คุยภาษาอังกฤษได้ เพราะคนอื่นถ้าพูดได้ก็คงพูดไปบ้างแล้ว ก็ไม่รู้ขอไปทำอะไร แต่ผมก็ยินดีให้ สังเกตว่าพอรู้ว่าผมไม่ใช่คนเขมร เป็นคนไทย เค้ามีปฏิกิริยาเปลี่ยนไปทันที ให้ความสนใจผมมากขึ้น
เพิ่งมารู้จากคนขับรถทีหลังว่าแกกลัวว่าถ้ารู้ว่าผมเป็นคนไทยแล้วกลัวจะไม่ปลอดภัย คงเนื่องจากเหตุการณ์กระทบกันระหว่างประเทศหลายๆเหตุการณ์ แต่กาลกลับไปอีกแบบ ผมชนแก้วกันสนุกสนาน คนขับรถบอก ผมก็เลยสบายใจไปด้วยที่พี่ชนแก้วกับเค้าอย่างสนุกสนาน......
พรุ่งนี้เป็นวันหยุดอีก 1 วันของการทำงานที่เขมรเนื่องจากเป็นวัน Woman right (มีคนเคยแปลว่าวันผู้หญิงถูกต้อง) ที่จริงก็มีความหมายแนวๆนี้ แต่มันฟังแล้วตลกมากกว่า ที่สำคัญคนพูดกำลังจะไปเรียนต่อต่างประเทศด้วย หุๆ -_-''
| Create Date : 09 มีนาคม 2552 |
| Last Update : 9 มีนาคม 2552 19:11:16 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 900 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: namfonJC  วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:1:37:59 น. |
|
| โดย: CrackyDong วันที่: 10 มีนาคม 2552 เวลา:3:30:07 น. |
|
| โดย: Monaliza IP: 115.67.131.173 วันที่: 12 มีนาคม 2552 เวลา:13:03:54 น. |
|
| โดย: sineung วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:4:05:42 น. |
|
โดย: c (chaiwatmsu  ) วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:14:10:57 น. |
|
|
|
|
| อนุรักษ์นิยม |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
