Bloggang.com : onedermore : “จงเข้มแข็งเสมอ ยิ้มรับกับทุกสิ่ง เป็นกำลังใจให้เสมอ” - - - เพราะฉันยังมีเธอ -

“จงเข้มแข็งเสมอ ยิ้มรับกับทุกสิ่ง เป็นกำลังใจให้เสมอ” - - - เพราะฉันยังมีเธอ - - -

ยิ้มที่ดูจะห่างหายจากหน้าตาไปหลายวัน กลับมาอีกครั้งเมื่อปั่นจักรยานกลับมาถึงที่บ้าน
แล้วเจอซองสีน้ำตาล จ่าหน้าถึง onedermore วางอยู่บนโต๊ะที่ศาลาหน้าบ้าน
^________^

คุณปู่ซึ่งเคลิ้มๆ ใกล้หลับทั้งๆ ที่แว่นก็ยังใส่อยู่ หนังสือก็ยังถืออยู่ในมือ
ปู่ : ยิ่งไม่สบายอยู่ รอบแรกมีคนมาส่งซองเนี่ย (ชี้ไปที่โต๊ะ) รอบที่สอง เด็กอะไรก็ไม่รู้ ตอนย่าอยู่ก็หัดสอนจังให้ร้อยพวงมาลัย หวังจะให้ลูกหลานมันนุ่มนวล เรียบร้อย ย่าคงผิดหวัง (พร้อมกับยกหนังสือขึ้นอ่านต่อ)
เรา : นี่ของหนูปะเนี่ย (แล้วก็หยิบซองขึ้นมา ยิ้มกว้าง ^___^ เดินกลับเข้าบ้านไป) เรียกว่าวิ่งน่าจะถูกกว่านะ 555+

“จงเข้มแข็งเสมอ ยิ้มรับกับทุกสิ่ง เป็นกำลังใจให้เสมอ”
ในความคิด ความรู้สึกของเรา หนังสือที่เฝ้าตามหา หาซื้อ แต่หาไม่ได้ แล้วพี่เขาใจดีหามาให้
(ด้วยความพยายามอย่างยิ่ง) มีค่ามากๆ เลยนะ
แต่ข้อความด้านบนที่พี่เขาแนบมา มีค่ามากๆๆๆ กว่า
ในยามที่ท้อแท้ เหนื่อยแล้วเหลือเกิน
กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญที่สุด...

ทุกชีวิต เกิดขึ้น มีอยู่ ดำรงอยู่ วันหนึ่งก็ต้องดับหายไป ไปยังที่ที่เราทุกคนจากมา
เป็นธรรมชาติ และธรรมดาของชีวิต คงไม่มีใครที่จะหนีพ้น
และไม่มีใครได้ล่วงรู้ก่อนหรอกว่า เราจะกลับไปที่เดิมของเราวันไหน
เหตุนี้กระมัง... ที่เราควรเตรียมใจตัวเองให้พร้อมทุกเมื่อ

เมื่อวันก่อนในห้องเรียน กำลังซ้อมดนตรีกันอยู่ ด้วยความที่ว่างกันมาก เลยเปิดมินิคอนเสิร์ต
M.E.P. 3 Present Project ซะเลย
ตอนแรกก็คึกคัก เฮฮา สนุกกันเต็มที่
มือคีย์บอร์ดหายไปไหนไม่รู้ เราเลยเข้าไปสวมรอยแทน
ในหัวตอนนั้น โน้ตมาจากไหนไม่รู้ มือเล่นได้ยังไงไม่รู้ (เพราะเล่นคีย์บอร์ดไม่เป็น)
เพลง เวลาไม่เคยพอ ขึ้นมาเลย... ทั้งห้องเงียบกริบ
หลังจบเพลงนั้น ยังงงตัวเองเหมือนกันว่าเล่นไปได้ยังไง แปลกๆ อยู่
เพื่อนทุกคนเห็นน้ำตามาเอ่อๆ แล้วบอกว่า ร้องออกมาเหอะ
แต่ก็ไม่นะ... ^_______^ มากกว่า...

ใช่! เราต้องเข้มแข็งเสมอ อย่างที่พี่เขาบอกไว้
ต้องยิ้มรับกับทุกสิ่ง...
เพราะเราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพรุ่งนี้จะได้ตื่นมายิ้มรึป่าว

เมย์ชาย เพื่อนในห้องบอกกับเราว่า
อย่างน้อยก็ยังมีคนรักป๊อบนะ รักป๊อบมากที่สุด ตัวป๊อบแป๊บเองไง...
เมย์ชายพูดถูก เราต้องรักตัวเอง ถ้าเราอยากดูแลคนอื่น โดยที่ตัวเราเองยังไม่ได้ดูแล
เราจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปดูแลเขาละ?
วันนั้นก็เลยชวนเมย์ชายไปกินข้าวด้วยกัน ไม่สนใจเลยว่าเพื่อนคนไหนจะว่ายังไง
เพราะเมย์ชายเป็นผู้ชายในห้องที่ไม่มีใครสน
ป๊อบแป๊บ ก็เป็นผู้หญิงในห้องที่ไม่มีใครแคร์
ไม่ซีเรียสหรอก ถ้าใครจะว่ายังไง เมย์ชายน่ะ... ไม่ได้เอ๋ออย่างที่ทุกคนว่าเขาหรอกนะ!

ตอนนี้ยิ้มกับทุกอย่างแล้วจริงๆ
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ยิ้มเข้าไว้ ยิ้มไว้ก่อน ยิ้มๆ ออกไป
ยิ้มเปลี่ยนโลกได้จริงๆนะ ^^

ขอบคุณพี่มากๆ เลยนะคะ

ป.ล. ใกล้สอบแล้ว!! คงไม่ได้เข้ามาอัพอีกนานพอควร วางแพลนจะไปแบ็คแพ็คที่ปายอีก
สิ่งสำคัญสองสิ่งที่ต้องทำ!! รูปถ่าย ที่อาจไม่ใช่รูปที่สวยอะไร แต่คงสวยพอที่จะทำให้ใครบางคนยิ้มได้

Create Date : 15 มกราคม 2553

Last Update : 15 มกราคม 2553 12:18:02 น.

11 comments

Counter : 933 Pageviews.